Sygn. akt VIII Gz 56/15

POSTANOWIENIE

Dnia 22 maja 2015 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VIII Wydział Gospodarczy

w następującym składzie:

Przewodniczący SSO Elżbieta Kala (spr.)

Sędziowie: SO Marek Tauer

SO Wojciech Wołoszyk

po rozpoznaniu w dniu 22 maja 2015r. w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S.

przeciwko R. A.

o zapłatę

na skutek zażalenia powoda na postanowienie Sądu Rejonowego w Bydgoszczy zawarte w pkt-cie II wyroku z dnia 29 stycznia 2014 r., sygn. akt VIII GC 337/14

postanawia:

oddalić zażalenie

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Bydgoszczy wydał w dniu 29.01.2015 r. wyrok, w którym w pkt-cie I oddalił powództwo i w pkt-cie II orzekł o kosztach procesu w ten sposób, że zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 2. 417 zł. z tytułu zwrotu kosztów procesu. O kosztach tych sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 99 k.p.c, stosując zasadę odpowiedzialności za wynik procesu. W myśl bowiem art. 98 k.p.c strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Sąd ustalił, że na koszty pozwanego złożyły się kwoty : 2.400 zł. tytułem wynagrodzenia pełnomocnika i kwota 17 zł. opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Zażalenie na to orzeczenie złożył powód, który wniósł o jego uchylenie.

W uzasadnieniu skarżący wskazał, że sąd powinien zastosować art. 102 k.p.c, z godnie z którym w wpadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Zdaniem powoda, to który nie zareagował na przedsądowe wezwanie do zapłaty, swoim oczywiście niewłaściwym postępowaniem doprowadził do zainicjowania niniejszego procesu i powstania kosztów związanych z jego prowadzeniem. Powód dodał, że zapewne gdyby miał świadomość okoliczności, które pozwany podnosił w trakcie procesu, nie wniósłby pozwu. Powód nie miał bowiem wiedzy że przeciwko pozwanemu został już wydany tytuł wykonawczy na tej samej podstawie i że syndyk sprzedał mu wierzytelność na podstawie której uzyskał już tytuł wykonawczy przeciwko pozwanemu.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Zażalenie pozwanego nie zasługuje na uwzględnienie.

W ocenie Sądu Okręgowego okoliczności podniesione przez powoda w uzasadnieniu zażalenia nie mogą stanowić podstawy do wzruszenia zaskarżonego postanowienia.

W pierwszej kolejności stwierdzić należy, że Sąd Rejonowy prawidłowo przy orzekaniu o kosztach procesu zastosował art. 98 § 1 i 99 k.p.c.

W dalszej części stwierdzić trzeba, że argumenty wskazane przez powoda nie uzasadniały konieczności zastosowania przez sąd w niniejszej sprawie art. 102 k.p.c. Jak wynika z treści tego przepisu, w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Przepis ustanawia zasadę słuszności, będącą odstępstwem od zasady odpowiedzialności za wynik procesu; jest rozwiązaniem szczególnym, niepodlegającym wykładni rozszerzającej, wykluczającym stosowanie wszelkich uogólnień, wymagającym do swego zastosowania wystąpienia wyjątkowych okoliczności.

W ocenie Sądu Okręgowego, przedstawione przez powoda w zażaleniu okoliczności nie są okolicznościami szczególnymi, wyjątkowymi ale normalnymi następstwami nienależytego przygotowania się powoda do procesu, który zamierzał wytoczyć przeciwko pozwanemu. Inicjatywa wystąpienia na drogę sądową leżała po stronie powoda i ten powinien dochować szczególnej staranności w należytym przygotowaniu pozwu. W szczególności, to powoda, a nie pozwanego obciąża nieświadomość powoda, że przeciwko pozwanemu został już wydany tytuł wykonawczy. To powód nie dochował należytej staranności przy nabyciu wierzytelności od syndyka, nie sprawdzając wszystkich okoliczności takiego nabycia, a w każdym razie skutki takiej transakcji nie mogą obciążać pozwanego. Fakt nieudzielenia bowiem przez pozwanego odpowiedzi na wezwanie powoda, nie zwalniało powoda z należytego przygotowania się do procesu, który zamierzał zainicjować. Zwłaszcza, że pozew został wniesiony przez profesjonalnego pełnomocnika.

Dodatkowo wskazać należy, że w toku procesu pozwany pismem z dn. 21.11.2014 r. poinformował, iż pomiędzy poprzednikiem prawnym powoda a pozwanym toczyło się postępowanie o to samo roszczenie. Do pisma tego pozwany dołączył odpis nakazu zapłaty wydanego przez Sąd Rejonowy w Bydgoszczy z dn. 16.12.2005 r. (k-97). Powód nie zajął w tej kwestii żadnego stanowiska, a tym samym w dalszym ciągu popierał żądanie pozwu, a zatem za niezasadny należy uznać zarzut podniesiony w zażaleniu, iż to pozwany swoim niesumiennym zachowaniem doprowadził do powstania kosztów związanych z prowadzeniem postępowania.

Mając zatem na uwadze powyższe okoliczności i uznając, iż w sprawie nie ma podstaw do zastosowania art. 102 k.p.c, na podstawie art. 385 k.p.c w zw. z art. 397 § 2 k.p.c Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji.