Sygn. akt I ACz 101/13

POSTANOWIENIE

Dnia 8 marca 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 8 marca 2013 roku

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa A. S.

przeciwko T. K.

o zapłatę

na skutek zażalenia powoda

na postanowienie Sądu Okręgowego w Tarnobrzegu Wydział I Cywilny

z dnia 28 grudnia 2012 r., sygn. akt I C 420/11

p o s t a n a w i a:

u c h y l i ć zaskarżone postanowienie.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu odrzucił zażalenie powoda na postanowienie tego Sądu wydane na rozprawie w dniu 17 grudnia 2012r. w przedmiocie wezwania powoda o uiszczenie brakującej zaliczki na koszty wynagrodzenia kuratora w wysokości 3.908,52 zł.

W uzasadnieniu Sąd Okręgowy podał, że na powyższe postanowienie nie przysługuje zażalenie w myśl art. 394 § 1 kpc i dlatego należało je odrzucić na podstawie art. 370 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc.

W zażaleniu na to postanowienie powód zarzucił naruszenie art. 394 § 1 pkt 9 kpc, albowiem odrzuconym zażaleniem kwestionował on zasady ponoszenia przez strony kosztów procesu, co oznacza, że zażalenie takie jest dopuszczalne.

W związku z tym powód wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i nadanie biegu zażaleniu z dnia 19 grudnia 2012r.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie jest oczywiście uzasadnione.

Nie wnikając na tym etapie w to, czy w świetle art. 96 ust. 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych Sąd Okręgowy miał podstawy do wezwania powoda o zaliczkę na wynagrodzenie kuratora należy podzielić stanowisko zaprezentowane w zażaleniu, że podstawy prawnej dla zażalenia na postanowienie wzywające do uiszczenia zaliczki na powyższe wydatki należy szukać w przepisie art. 394 § 1 pkt 9 kpc, przewidującego zażalenie na postanowienia, których przedmiotem jest: „zwrot kosztów, określenie zasad ponoszenia przez strony kosztów procesu, wymiar opłaty, zwrot opłaty lub zaliczki, obciążenie kosztami sądowymi, jeżeli strona nie składa środka zaskarżenia co do istoty sprawy, koszty przyznane w nakazie zapłaty oraz wynagrodzenie biegłego i należności świadka”.

Nałożenie na stronę obowiązku uiszczenia zaliczki na wynagrodzenie kuratora jest niczym innym, jak obciążeniem jej kosztami sądowymi, do których należą opłaty i wydatki, zaś do wydatków zalicza się m.in. wynagrodzenie kuratora (art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych).

W tej sytuacji decyzję sądu w tym przedmiocie, zgodnie z treścią art. 394 § 1 pkt 9 kpc, strona może kwestionować zażaleniem.

Warto też dodać, że na temat zażalenia w przedmiocie wynagrodzenia kuratora wprost mówi przepis z art. 22 pkt 4 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, co tylko potwierdza, iż możliwość wniesienia zażalenia w tym przedmiocie zawarta jest w dyspozycji art. 394 § 1 pkt 9 kpc.

Powyższe względy uzasadniają konieczność uchylenia zaskarżonego postanowienia, na podstawie art. art. 386 § 1 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.