Sygn. akt I ACz 1904/12

POSTANOWIENIE

Dnia 23 listopada 2012 r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu Wydział I Cywilny

w następującym składzie:

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 23 listopada 2012 r.

sprawy z powództwa S. P.

przeciwko Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Komendanta Miejskiego Policji w P. zastępowanemu przez Prokuratorię Generalną Skarbu Państwa

o zapłatę

na skutek zażalenia powódki

od postanowienia Sądu Okręgowego w Poznaniu

z dnia 21 sierpnia 2012r. sygn. akt XII C 288/12

p o s t a n a w i a:

1)  oddalić zażalenie,

2)  nie obciążyć powódki obowiązkiem zwrotu Skarbowi Państwa – Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu zażaleniowym.

/-/M. Mazurkiewicz -Talaga /-/M. Głowacka /-/M. Górecki

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Poznaniu postanowieniem z dnia 21 sierpnia 2012r. odrzucił apelację powódki od wyroku tegoż Sądu z dnia 30 kwietnia 2012r.

Sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu do postanowienia stwierdził, że S. P. wniosła apelację w dniu 19 czerwca 2012r. Zarządzeniem z dnia 22 czerwca 2012r. wezwano powódkę do usunięcia braków apelacji poprzez uiszczenie opłaty od apelacji, złożenie odpisu apelacji, podanie czy powódka wnosi o zmianę czy też uchylenie zaskarżonego wyroku oraz zwięzłe przedstawienie zarzutów apelacji oraz ich uzasadnienie w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia apelacji. Powyższe wezwanie pomimo dwukrotnego awizowania w miejscu zamieszkania powódki (dnia 29 czerwca 2012r. oraz dnia 6 lipca 2012r.) nie zostało jej doręczone. Mając na względzie przepis art. 139 § 2 k.p.c. Sąd wskazał, że doręczenie należało uznać za dokonane w dniu 13 lipca 2012r., zaś termin do usunięcia braków upłynął dla powódki w dniu 20 lipca 2012r. W konsekwencji Sąd Okręgowy wobec tego, że powódka nie usunęła braków w apelacji w terminie odrzucił apelację na podstawie art. 370 k.p.c.

Postanowienie Sądu Okręgowego zostało zaskarżone w całości zażaleniem powódki. Z treści zażalenia wynika, że powódka wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia.

Pozwany Skarb Państwa reprezentowany przez Komendanta Miejskiego Policji w P. zastępowany przez Prokuratorię Generalną Skarbu Państwa w odpowiedzi na zażalenie wniósł o oddalenie zażalenia i zasądzenie od powódki na rzecz Skarbu Państwa – Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu zażaleniowym według norm przepisanych.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje.

Zażalenie powódki nie zasługiwało na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że Sąd pierwszej instancji popełnił omyłkę przy obliczeniu dnia od którego należy liczyć skuteczne doręczenie powódce wezwania do usunięcia braków apelacji w trybie art. 139 § 1 k.p.c., to jest doręczenia zastępczego. Należy bowiem przyjąć, że termin 7 dni od powtórnego awiza (dnia 6 lipca 2012r.) należy liczyć od dnia następnego po zostawieniu powtórnego awiza w skrzynce oddawczej powódki to jest od dnia 7 lipca 2012r. Doręczenie zastępcze nastąpiło więc w dniu 14 lipca 2012r. Od dnia następnego, to jest od dnia 15 lipca 2012r. rozpoczął dla powódki bieg terminu do usunięcia braków apelacji, który wobec tego minął w dniu 21 lipca 2012r., nie zaś jako przyjął Sąd Okręgowy w dniu 20 lipca 2012r.

Nie miało to jednak wpływu na prawidłowość zaskarżonego postanowienia o odrzuceniu apelacji, ponieważ powódka pismo procesowe w którym wykonała zarządzenie o usunięciu braków apelacji wniosła do Sądu Okręgowego w Poznaniu dopiero w dniu 27 sierpnia 2012r. (data nadania przesyłki), to jest ponad miesiąc po upływie ustawowego terminu do złożenia zażalenia.

W konsekwencji Sąd pierwszej instancji zasadnie na podstawie art. 370 k.p.c. odrzucił apelację powódki jako nieopłaconą i obarczoną brakami formalnymi, których nie usunęła w terminie.

Biorąc powyższe pod rozwagę zażalenie powódki, stosownie do art. 385 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 k.p.c., oddalono.

Sąd Apelacyjny biorąc pod uwagę sytuację materialną powódki zgodnie z art. 102 k.p.c. nie obciążył jej obowiązkiem zwrotu Skarbowi Państwa – Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu zażaleniowym. Powódka otrzymuje emeryturę w wysokości 2.304,55 zł. Jest osobą samotną. Zdaniem Sądu powódka subiektywnie mogła być przekonana o zasadności złożonego zażalenia zważywszy, że w toku niniejszego procesu nie była reprezentowana przez pełnomocnika procesowego będącego adwokatem lub radcą prawnym.

/-/M. Mazurkiewicz – Talaga /-/M. Głowacka /-/M. Górecki