Sygn. akt XII Gz 538/14

POSTANOWIENIE

Dnia 2 lipca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Krakowie Wydział XII Gospodarczy-Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący: S SO Janusz Beim

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 2 lipca 2014 r.

sprawy z powództwa: (...) R. P., (...) spółki jawnej w O.

przeciwko: J. R. i J. S.

o zapłatę

na skutek zażalenia pozwanego J. R. na postanowienie Sądu Rejonowego dla Krakowa - Śródmieścia w Krakowie Wydział IV Gospodarczy z dnia 11 lutego 2014 r., sygn. akt IV GNc 6155/13/S

postanawia:

oddalić zażalenie.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 11 lutego 2014 r. Sąd Rejonowy dla Krakowa -Śródmieścia w Krakowie, Sąd Gospodarczy odrzucił sprzeciw pozwanego J. R. od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 8 stycznia 2014 r.

W uzasadnieniu Sąd I instancji stwierdził, że pozwany wniósł sprzeciw po upływie dwutygodniowego terminu biegnącego od dnia doręczenia. Sąd wskazał, że odpis nakazu zapłaty doręczono pozwanemu w dniu 16 stycznia 2014 r., natomiast sprzeciw nadany został za pośrednictwem Poczty 31 stycznia 2014 r.

Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia podał Sąd art. 504 § 1 k.p.c.

Pozwany J. R. zaskarżył zażaleniem powyższe postanowienie, domagając się jego uchylenia i ponownego doręczenia nakazu zapłaty, ewentualnie jego zmiany i nadania biegi sprzeciwowi.

Zarzucił, że nakaz zapłaty nie został mu prawidłowo doręczony, tj. stosownie do art. 133 § 2a k.p.c. na ujawniony w rejestrze adres spółki cywilnej, której pozwany jest wspólnikiem. Wskazał, że nakaz doręczono na adres jego zamieszkania, co zdaniem żalącego stanowi naruszenie przepisów postępowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie nie jest uzasadnione, albowiem brak podstaw do wzruszenia zaskarżonego postanowienia.

Odpis nakazu zapłaty z dnia 8 stycznia 2014 r. został prawidłowo doręczony pozwanemu na podany w pozwie adres jego zamieszkania.

Wyjaśnić trzeba, że pozwany jest wspólnikiem spółki cywilnej, a kwestia doręczania pism sądowych osobom fizycznym będącym wspólnikami spółki cywilnej wymaga uwzględnienia, że istota spółki cywilnej wyczerpuje się w wielostronnym stosunku zobowiązaniowym łączących jej wspólników. Spółka cywilna nie ma osobowości prawnej (por. uzasadnienie uchwały składu siedmiu sędziów SN z dnia 31 marca 1993 r., III CZP 176/92, OSNCP 1993, nr 10, poz. 171) ani też zdolności prawnej także w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej (uchwała składu siedmiu sędziów SN z dnia 26 stycznia 1996 r., III CZP 111/95, OSNC 1996, nr 5, poz. 63). Nie podlega wpisowi do rejestru sądowego i nie może występować pod własną firmą. Obowiązek działania przedsiębiorcy pod firmą (art. 43 ( 2) § 1 k.c.) w przypadku spółki cywilnej oznacza, że firma nie przysługuje spółce cywilnej, lecz jej wspólnikom, z których każdy ma odrębną firmę (imię i nazwisko). Według H. Pietrzkowskiego, Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz. Część trzecia. Postępowanie egzekucyjne, Warszawa 2006, s. 62, posługiwanie się w obrocie nazwą przedsiębiorstwa prowadzonego przez wspólników nie dowodzi powstania odrębnej od wspólników struktury działającej na zewnątrz; jest więc swego rodzaju nadużyciem w stosunkach z kontrahentami. Utrwalona jest judykatura Sądu Najwyższego przyjmująca, że działalność gospodarcza prowadzona przez spółkę cywilną pozostaje działalnością samych wspólników (np. uzasadnienie wyroku z dnia 14 grudnia 1990 r., I CR 529/90, OSNCP 1992, nr 7-8, poz. 136). Jej oznaczenie jako strony wymaga wskazania imion i nazwisk wszystkich wspólników oraz ich adresów (art. 126 § 1 k.p.c. i postanowienie SN z dnia 3 lutego 1995 r., II CRN 157/94, OSNC 1995, nr 7-8, poz. 116). Proces przeciwko spółce cywilnej zatem jest w istocie procesem przeciwko jej wspólnikom. Zatem to wspólnikom należy doręczyć pisma sądowe stosując odpowiednio reguły obowiązujące przy doręczaniu pism dla osoby fizycznej. Zgodnie zaś z art. 133 § 1 k.p.c. jeżeli stroną jest osoba fizyczna, doręczenia dokonuje się jej osobiście, tj. na adres zamieszkania. Przy tym, stosownie do art. 138 § 1 k.p.c., jeżeli doręczający nie zastanie adresata w mieszkaniu, może doręczyć pismo sądowe dorosłemu domownikowi.

Powołany przez pozwanego w zażaleniu przepis art. 133 § 2a k.p.c. nie znajduje zastosowania w okolicznościach niniejszej sprawy, ponieważ odnosi się on do przedsiębiorców i wspólników spółek handlowych, wpisanych do rejestru sądowego na podstawie odrębnych przepisów, tj. do podmiotów wpisanych do Krajowego Rejestru Sądowego. Pozwany natomiast jako wspólnik spółki cywilnej podlega wpisowi do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIIDG), która nie jest rejestrem sądowym.

W niniejszej sprawie przesyłkę zawierającą odpis nakazu zapłaty odebrała w dniu 16 stycznia 2014 r. żona pozwanego, „dorosły domownik”, co wynika z treści adnotacji na zwrotnym potwierdzeniu odbioru (k.22). Doręczenie to było prawidłowe, a zatem od jego daty – 16 stycznia 2014 r. – rozpoczął bieg dwutygodniowy termin do wniesienia sprzeciwu. Pozwany wniósł sprzeciw w dniu 31 stycznia 2014 r., tj. dzień po upływie terminu. W konsekwencji sprzeciw jako spóźniony podlegał odrzuceniu, a zażalenie na to postanowienia jako nieuzasadnione – oddaleniu.

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.

SSR M. Kowalska