Sygn. akt II Ca 695/14

POSTANOWIENIE

Dnia 6 listopada 2014 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Jerzy Dydo

Sędziowie:    SO Aleksandra Żurawska SR Łukasz Kozakiewicz (del.)   

Protokolant:      Alicja Marciniak

po rozpoznaniu w dniu 6 listopada 2014 r. w Świdnicy

na rozprawie

sprawy z wniosku U. M.

przy udziale Z. S., E. S., M. Z., L. G. i E. G.

o podział do korzystania

na skutek apelacji wnioskodawczyni

od postanowienia Sądu Rejonowego w Ząbkowicach Śląskich

z dnia 24 kwietnia 2014 r., sygn. akt I Ns 9/12

postanawia:

I zmienić zaskarżone postanowienie w pkt I.A.2, I.A.4 i I.A.8 w ten sposób, że wyłączyć od orzeczonego w nich podziału do korzystania każdorazowo pomieszczenie wydzielone w budynku sanitarnym wc o powierzchni 0,9 m 2;

II oddalić dalej idącą apelację;

III oddalić wniosek uczestnika Z. S. o zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego.

UZASADNIENIE

Stan faktyczny sprawy został przez Sąd Rejonowy ustalony prawidłowo i ustalenia te Sąd odwoławczy przyjmuje za własne. Nie były one kwestionowane przez skarżącą.

Rozpoznając sprawę sąd odwoławczy zobowiązany jest do ponownego zbadania jej pod względem merytorycznym. Ocena ta zasadniczo prowadzi do podzielenia zapatrywania Sądu Rejonowego. Zarówno dopuszczalność podziału nieruchomości do korzystania jak i sposób jej przeprowadzenia okazał się prawidłowy – uwzględniając prawa wszystkich współwłaścicieli (art. 206 k.c.).

Błędnie jednak Sąd Rejonowy dokonał podziału pomieszczeń sanitariatów (WC) przyznając je – po jednym – Z. S., U. M. oraz M. Z., E. S. i Z. S.. Z prawidłowych ustaleń faktycznych wynika bowiem, że pomieszczenia te stanowią ich wyłączną własność, będąc przynależnościami lokali mieszkalnych. Nie mogły zatem podlegać podziałowi quod usum, skoro nie stanowią przedmiotu współwłasności.

Natomiast lokal Nr (...) należący do L. i E. G., nie posiada tego rodzaju przynależności, a zatem objęcie jej podziałem było uzasadnione. Niewielka powierzchnia pomieszczeń sanitariatów (0,9 m 2) powoduje, że pomięcie ich przy podziale przypadającym na rzecz właścicieli lokali nr (...) nie rodzi – w ocenie Sądu odwoławczego – potrzeby rewidowania sposobu podziału nieruchomości wspólnej.

Nie były przedmiotem podziału pomieszczenia gospodarcze znajdujące się na parterze budynku gospodarczego (k. 314) – dzielono strych tego budynku (k. 312). Nie były też przedmiotem podziału pomieszczenia przynależne do lokali znajdujące się budynku mieszkalnym – dzielono jedno większe pomieszczenie wspólne (oznaczone jako Nr(...)).

Zarzuty skarżącej okazały się nieuprawnione, gdyż opierają się na okolicznościach nie mających istotnego wpływu na rozstrzygnięcie, gdyż w wyniku dokonanego podziału, współwłaściciele uzyskali prawo wyłącznego korzystanie z określonych części nieruchomości. Jeśli będą sobie wzajemnie utrudniać realizację tego prawa, to temu kogo prawo zostało naruszone służyć będzie ochrona posesoryjna (art. 344 k.c.), a nie można a priori zakładać, że naruszenia takie będą miały miejsce. Z kolei istniejące naruszenia nie mogą stanowić podstawy do żądania oznaczonego sposobu podziału do korzystania, gdyż ten musi uwzględniać interesy wszystkich współwłaścicieli. Jak słusznie wskazał Sąd Rejonowy, konflikt między wnioskodawczynią a Z. S. nie jest podstawą do faktycznego wyzucia go z prawa własności, przyznania wnioskodawczyni do wyłącznego korzystania części nieruchomości (w tym korytarzy i strychu) i pozbawienie współwłaściciela dostępu do nich w zamian za przyznania innych pomieszczeń o gorszym standardzie i lokalizacji. Nie może też uzasadniać pomięcia zasad podziału (uwzględniających usprawiedliwione interesy współwłaścicieli i poszanowanie służącego i prawa własności) fakt ponoszenia przez wnioskodawczynię nakładów na nieruchomość. Obowiązek ich ponoszenia obciąża wszystkich współwłaścicieli, a współwłaścicielom, którzy ponoszą je wyłącznie służy z tego tytułu roszczenie do pozostałych, niepartycypujących w kosztach utrzymania nieruchomości. Fakt ten uzasadnia jednak przyznania właścicielowi większej lub lepszej części nieruchomości do wyłącznego korzystania. Nie jest argumentem dla dokonania podziału do korzystania z pominięcie w/w zasad, fakt poczynienia przez wnioskodawczynię nakładów na określone części wspólne. Wreszcie trudno oprzeć się wrażeniu, że wnioskodawczynią najpierw w sposób faktyczny zagarnęła cześć nieruchomości wspólnej adaptując korytarz na przedpokój i łazienkę, urządzając ogród, a obecnie usiłuje zapewnić sobie prawo wyłącznego korzystania z nich. Czyniąc to działała ona w swoim interesie, przy czym w istocie ingerowała w ten sposób w prawo własności pozostałych współwłaścicieli. Brak ich sprzeciwu nie sanuje tej sytuacji. Nie może więc obecnie domagać się ochrony przewidzianej w ar. 5 k.c., skoro uprzednio sama naruszyła zasady współżycia społecznego. W takim wypadku, zasadnym byłoby żądanie zniesienia współwłasności, gdyż podział do korzystania nie usuwa stanu współwłasności a jedynie określa który ze współwłaścicieli ma prawo do wyłącznego dysponowania którą częścią nieruchomości wspólnej. Stan ten jest jednak z założenia tymczasowy.

Wnioskodawczyni nie przedstawiła – poza wyżej omówionymi – żadnych argumentów, które miałyby przemawiać za dokonaniem podziału w sposób przez nią postulowany (powodujący faktyczne odcięcie współwłaścicieli Z. S., E. S. i M. Z. od części nieruchomości), poza wyrażeniem opinii że podział ten jest bardziej racjonalny i gospodarczo uzasadniony oraz celowy, niż podział dokonany w zaskarżonym postanowieniu.

Z tych przyczyn na podstawie art.385 kpc orzeczono jak w sentencji postanowienia.