Sygn. akt I ACz 127/16

POSTANOWIENIE

Dnia 4 lutego 2016 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie – Wydział I Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 4 lutego 2016 r. w K.

sprawy z wniosku (...) w S., Stany Zjednoczone (...)

przeciwko G. K.

o zabezpieczenie roszczenia

na skutek zażalenia obowiązanego

na postanowienie Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 19 listopada 2015 r. sygn. akt IX GCo 276/15

p o s t a n a w i a:

1.  zmienić zaskarżone postanowienie w ten sposób, że oddalić wniosek;

2.  zasądzić od wnioskodawcy (...) w S. W Stanach Zjednoczonych (...)na rzecz obowiązanego G. K. kwotę 272 zł (dwieście siedemdziesiąt dwa złote) tytułem kosztów postępowania zażaleniowego.

SSA Marek Boniecki SSA Andrzej Struzik SSA Elżbieta Uznańska

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Krakowie udzielił na czas trwania procesu zabezpieczenia powództwa (...) w S. (USA) przeciwko G. K. o zakazanie czynów nieuczciwej konkurencji oraz naruszania prawa do znaku towarowego poprzez zakazanie G. K. używania znaku (...) do oznaczania oferowanych przez obowiązanego towarów oraz usług i prowadzenia reklamy z użyciem nazwy (firmy) lub znaku (...) oraz wyznaczył uprawnionemu dwutygodniowy termin do wytoczenia powództwa o zakazanie czynów nieuczciwej konkurencji oraz naruszeń określonych ustawą o własności przemysłowej z dnia 30 czerwca 2000 roku przeciwko obowiązanemu.

Uzasadniając powyższe postanowienie sąd wskazał, że uprawniony, domagając się udzielenia zabezpieczenia o takim zakresie, jak w zaskarżonym postanowieniu, powoływał się na przysługujące mu wcześniejsze prawa ze znaku towarowego do oznaczenia (...), fakt prowadzenia przez obowiązanego działalności gospodarczej polegającej m.in. na tworzeniu oprogramowania i używania przez niego na potrzeby działalności internetowej oraz usług w zakresie telefonii i TV firmy bądź znaku (...) oraz zarejestrowania domeny internetowej pod taką nazwą, a także na podobieństwo znaku towarowego (...) i znaku (...) Wnioskodawca powoływał się na pozycję, renomę, zasięg i wartość swej firmy twierdząc, że działanie obowiązanego ma charakter wykorzystania pasożytniczego spełniającego znamiona nieuczciwej konkurencji oraz narusza prawa ochronne wnioskodawcy do znaku towarowego (...). Swój interes prawny uprawniony wywodził z niebezpieczeństwa wystąpienia konfuzji i zagrożenia szkodą dla niego oraz uszczerbkiem w jego prawnie chronionych dobrach i nieuprawnionym zyskiem obowiązanego. Zdaniem sądu I instancji spełnione zostały obie przesłanki zabezpieczenia określone przez art. 730 ( 1) k.p.c. W szczególności roszczenie zostało uprawdopodobnione, skoro uprawniony prowadzi działalność polegającą na produkcji procesorów do komputerów osobistych, podzespołów, oprogramowania, układów dla branży informatycznej, elektronicznej, telekomunikacyjnej i internetowej o ogólnoświatowym zasięgu, szerokim zakresie produkcji i usług i ma wiodącą pozycję na rynku światowym, używa wielu znaków towarowych opartych o wspólny element (...), a także domeny internetowej (...), a znak towarowy (...) został zarejestrowany także w Polsce. Z kolei obowiązany prowadzi działalność gospodarczą m.in. polegającą na tworzeniu oprogramowania, a na potrzeby działalności internetowej oraz usług w zakresie telefonii i TV używa firmy bądź znaku (...). Znak ten zarejestrował także w charakterze domeny internetowej. Podobieństwo obu znaków może wprowadzać w błąd co do tożsamości odbiorców. Okoliczności te dostatecznie uprawdopodabniają roszczenie. Z kolei interes w zabezpieczeniu wynika z pokrywania się rynków, na których działają obie strony, mimo ze przedmiot działalności może być odmienny. Utrzymywanie takiego stanu może prowadzić do niekorzystnych dla uprawnionego skutków w postaci uszczerbku w jego prawnie chronionych dobrach, przy jednoczesnych korzyściach po stronie pozwanego w postaci nieuprawnionego i niezasłużonego zysku, chociażby przez przywłaszczenie pozytywnych skojarzeń wynikających ze znaku uprawnionego i jego firmy (...).

Postanowienie powyższe w całości zostało zaskarżone zażaleniem przez obowiązanego, który zarzucił naruszenie art. 730 w zw. z art. 730 ( 1) § 1 i 2 k.p.c. poprzez udzielenie wnioskodawcy zabezpieczenia w sytuacji, gdy nie zostało wykazane ani uprawdopodobnione ani istnienie roszczenia, ani interes w zabezpieczeniu. W szczególności skarżący podniósł, że z treści wniosku wynika, że żądania wnioskodawcy dotyczą drugiego ze wskazywanych roszczeń, to jest zakazania obowiązanemu używania znaku (...) do oznaczania oferowanych towarów i usług, w tym zamieszczania znaku (...) w serwisach i domenach internetowych oraz reklamie, nie zaś zabezpieczenia pierwszego ze wskazanych we wniosku roszczeń, to jest zakazania używania członu (...) w firmie obowiązanego. W konsekwencji wnioskodawca winien uprawdopodobnić, że obowiązany używa znaku (...) do oznaczania oferowanych przez siebie towarów i usług oraz prowadzi reklamy z użyciem tego wyrazu jako nazwy firmy lub znaku. Interes prawny wnioskodawcy ma polegać na przerwaniu bezprawnej działalności obowiązanego na czas procesu. Tymczasem pozwany nie prowadzi żadnej aktywności w zakresie objętym wnioskiem o zabezpieczenie. Firma obowiązanego jest bardzo rozbudowana i obowiązany w praktyce nie używa jej w całości, ale przyporządkowuje różne jej człony różnym rodzajom swej działalności. Obowiązany nigdy nie używał swej firmy na potrzeby działalności internetowej, telefonii lub telewizji, nie używał też znaku (...). Co więcej obowiązany nie oferuje i w najbliższym czasie nie zamierza oferować żadnych usług ani towarów z tego zakresu. Nadto, jakkolwiek dokonał rejestracji domeny internetowej „(...)”, to dla przedmiotowej domeny nigdy nie była utworzona żadna strona internetowa, a samo zamieszczenie firmy pozwanego na stronie internetowi osoby trzeciej (...), wśród jej partnerów, nie kwalifikuje się jako używanie znaku (...) do oznaczania towarów i usług lub prowadzenia reklamy, skoro na tej stronie nie ma odnośników ani dodatkowych informacji dotyczących obowiązanego lub umożliwiających z nim kontakt. W konkluzji skarżący domagał się uchylenia zaskarżonego postanowienia i oddalenia wniosku oraz zasądzeniu kosztów postepowania zażaleniowego według norm prawem przepisanych.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie jest zasadne.

W pierwszej kolejności zgodzić się trzeba ze skarżącym, że zaskarżone postanowienie ze swej istoty służy zabezpieczeniu roszczenia o zakazanie używania znaku (...) do oznaczania oferowanych przez obowiązanego towarów i usług oraz zamieszczania tego znaku w serwisach i domenach internetowych oraz reklamie, nie zaś zabezpieczenie roszczenia o zakazanie używania członu (...) w firmie. W konsekwencji tylko do tego jednego spośród wskazywanych we wniosku roszczeń trzeba się odnieść. Wnioskodawca powołując się na używanie znaku (...) przez obowiązanego odwoływał się tylko do wpisu w ewidencji przedsiębiorców oraz wydruków z serwisów internetowych (...)i (...). Wpis w ewidencji przedsiębiorców dokumentuje jedynie, że obowiązany zamieścił wyraz (...) w swej firmie. Jednocześnie dostrzec trzeba, na co zwraca uwagę sam wnioskodawca, że firma ta jest niezmiernie rozbudowana i poszczególne jej części odnoszą się do różnych rodzajów działalności, a wyraz „intelnet” jest powiązany z określeniem „internet, telefon, telewizja”, natomiast innym rodzajom działalności odpowiadają inne określenia mogące być uznane za nazwy własne (wydruk z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej k. 313-314). Zgodzić się należy ze skarżącym, że w praktyce używanie nazwy firmy składającej się z blisko trzydziestu wyrazów nie jest możliwe, a zatem niewątpliwie poszczególne jej części używane są do poszczególnych rodzajów działalności. Obowiązany uprawdopodabnia to przedkładając przy zażaleniu wystawiane przez siebie faktury, w których używa tylko poszczególnych części swej firmy, stosownie do przedmiotu fakturami tymi objętego. Przedstawiony przy wniosku o zabezpieczenie wydruk z Krajowego Rejestru D. (...) (k. 315-316) potwierdza wyłącznie fakt zarejestrowania przez obowiązanego domeny „(...)”, nie zaś faktyczne utworzenie strony internetowej z wykorzystaniem tej domeny i posługiwanie się nią. Co więcej, gdyby strona taka istniała, niewątpliwie wnioskodawca dotarłby do niej i przedstawił stosowne wydruki sądowi. Jedyny wydruk strony internetowej zawierającej wyraz „intelent”, to strona (...)”, należaca do osoby trzeciej (k. 318), która wskazuje na obowiązanego jako partnera i wymienia nazwę jego firmy. Zawarte tam określenie „intelnet – internet, telefon, telewizja” zdaje się stanowić link do strony obowiązanego, jednak jego twierdzenie, że nie umożliwia dotarcia do takiej strony uznać trzeba za wiarygodne, skoro wnioskodawca wydruku z takiej strony nie przedstawił. Także i twierdzenie obowiązanego, iż dotąd nie uruchomił żadnej działalności we wskazanym zakresie, a jedynie rozważa jej uruchomienie w dalszej przyszłości, są wiarygodne, skoro na żadne przejawy takiej działalności wnioskodawca nie wskazuje, natomiast sam obowiązany „Potwierdzeniem przekazania danych” (k. 482-483), że dotychczas nie zgłaszał Urzędowi Komunikacji Elektronicznej prowadzenia takiej działalności.

Taki stan wskazuje na zasadność zarzutu skarżącego, że nie sposób przyjąć, aby brak zabezpieczenia miał uniemożliwić lub utrudnić wykonanie zapadłego orzeczenia lub w jakikolwiek inny sposób uniemożliwić lub utrudnić osiągnięcie celu postepowania w sprawie. Nie można zatem przyjąć interesu prawnego wnioskodawcy w uzyskaniu zabezpieczenia, w rozumieniu art. 730 1 § 2 k.p.c., a zatem konieczna przesłanka zabezpieczenia określona przez § 1 tego artykułu nie jest zrealizowana. Przesądza to zasadność zażalenia i powoduje, stosownie do art. 13 § 2 w zw. z art. 397 § 2 i w zw. z art. 386 § 1 k.p.c. zmianę zaskarżonego postanowienia i oddalenie wniosku.

O kosztach postępowania zażaleniowego orzeczono na podstawie art. 13 § 2 w zw. z art. 98 § 1 k.p.c., zasądzając od wnioskodawcy na rzecz obowiązanego kwotę odpowiadającą sumie zasadnie uiszczonej opłaty od zażalenia (30 zł), opłaty skarbowej od pełnomocnictwa (17 zł) i wynagrodzeniu radcy prawnego ustalonemu w stawce minimalnej określonej przez przepisy § 6 pkt 4 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 7 i z § 12 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (225 zł).

SSA Marek Boniecki SSA Andrzej Struzik SSA Elżbieta Uznańska