Sygn. akt II S 6/14

POSTANOWIENIE

Dnia 16 kwietnia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze Wydział II Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodnicz ą cy: SSO Alicja Izydorczyk ( spr. )

S ę dziowie: SSO Maria Lechowska

SSO Wojciech Damaszko

po rozpoznaniu w dniu 16 kwietnia 2014 r. w Jeleniej Górze, na posiedzeniu niejawnym

sprawy ze skargi G. B. i A. B.

na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki w sprawie z wniosku A. O.i T. O.z udziałem G. B.i A. B.o zniesienie współwłasności - sygn. akt I Ns 1000/13 Sądu Rejonowego Wydziału Cywilnego w Jeleniej Górze

postanawia:

oddalić skargę

UZASADNIENIE

G. B. i A. B. wnieśli skargę na przewlekłość postępowania toczącego się z wniosku A. O. i T. O. z ich udziałem o zniesienie współwłasności w zakresie w jakim dotyczy ono rozpoznania ich wniosku o zabezpieczenie zgłoszonego w odpowiedzi na wniosek. Nadto domagali się zasadzenia na ich rzecz od Skarbu Państwa kwot po 5 000 zł. tytułem odszkodowania i w ramach zalecenie zobowiązanie Sądu Rejonowego do rozpoznania wniosku w terminie 7 dni.

W odpowiedzi na skargę Skarb Państwa wskazał, że wniosek uczestników postępowania w przedmiocie zabezpieczenia został rozpoznany postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 7 kwietnia 2014r. Zakres skargi odpowiada zakresowi ewentualnego zaskarżenia przez uczestników zażaleniem postanowienia o zabezpieczeniu . Nadto podkreślił, powołując się na orzeczenie Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z 14 marca 2012r., że ocenie podlega sprawność aktualnie toczącego się postępowania, a nie jego wcześniejsze etapy, które już zostały zakończone.

S ą d Okr ę gowy ustali ł nast ę puj ą cy stan faktyczny:

W dniu 25 czerwca 2013r. A. O. i T. O. złożyli do Sądu Rejonowego Wydziału Cywilnego wniosek o zniesienie współwłasności nieruchomości. W odpowiedzi na wniosek z 30 października 2013r. ( k. 260 – 271 akt) uczestnicy postępowania domagali się udzielenia im zabezpieczenia poprzez uregulowanie stosunków między współwłaścicielami nieruchomości na czas trwania postępowania w sposób skonkretyzowany w uzasadnieniu tego pisma procesowego ( k. 270 akt). Postanowieniem z dnia 7 kwietnia 2014r., Sąd Rejonowy rozpoznał wniosek.

Postanowieniem Sądu Okręgowego Wydziału Cywilnego z dnia 17 września 2013r. przekazano Sadowi Rejonowemu do rozpoznania w trybie art. 618 k.p.c. sprawę z powództwa A. O. i T. O. przeciwko G. B. i A. B. o zapłatę kwoty 120 000zl. tytułem zwrotu pożytków licząca 210 stron. Odpowiedź na wniosek wraz z załącznikami liczy 164 strony. Odbywały się kolejne rozprawy:

- w dniu 2 grudnia 2013r. pełnomocnik wnioskodawców zmodyfikował wniosek w związku z czym pełnomocnik uczestników wniósł o zakreślenie mu terminu do ustosunkowania się do aktualnego żądania. Sąd natomiast zobowiązał pełnomocnika wnioskodawców do pisemnego sprecyzowania wniosku. W rezultacie obie strony za zgodą sadu wniosły pisma procesowe( k. 471 akt)

- w dniu 17 lutego 2014r. pełnomocnicy stwierdzili, że widzą możliwość zawarcia ugody wobec czego sąd zakreślił im termin do przedstawienia propozycji w tym zakresie, a pełnomocnikowi wnioskodawcy na ustosunkowanie się do pisma procesowego uczestników. Kolejny termin wyznaczono na 28 kwietnia 2014r.

S ą d Okr ę gowy zwa ż y ł , co nast ę puje:

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. z 2004, Nr 179, poz. 1843 z późniejszymi zmianami) strona może wnieść skargę o stwierdzenie, że w postępowaniu, którego skarga dotyczy, nastąpiło naruszenie jej prawa do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki, jeżeli postępowanie w tej sprawie trwa dłużej niż to konieczne do załatwienia sprawy (przewlekłość postępowania). O nieuzasadnionej zwłoce można mówić wówczas, jeśli postępowanie w sprawie trwa dłużej niż to konieczne do jego zakończenia, uwzględniając ocenę terminowości i prawidłowości czynności sądowych, ale także zachowań stron, a w szczególności strony, która zarzuca przewlekłość postępowania.

Podkreślić należy, że przewlekłość postępowania jest pojęciem względnym, a względność ta oznacza, że w każdym przypadku odnoszona być musi do realiów konkretnej sprawy.

Zwrócić uwagę trzeba, że skarżący nie zarzucają, że postępowanie w sprawie o zniesienie współwłasności prowadzone jest w sposób przewlekły, lecz że zbyt długo (przewlekle) rozpoznawano ich wniosek o udzielenie zabezpieczenia złożony w tej sprawie. Otóż stosownie do art. 737 k.p.c., wniosek o udzielenie zabezpieczenia podlega rozpoznaniu bezzwłocznie, nie później jednak niż w terminie tygodnia od dnia jego wpływu do sądu, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Termin, o jakim mowa w art. 737 k.p.c. jest terminem instrukcyjnym, skierowanym do sądu, jego naruszenie nie powoduje automatycznie stwierdzenia przewlekłości. Terminy o charakterze instrukcyjnym, organizacyjnym (porządkowym), mają dla oceny przewlekłości jedynie wartość orientacyjną i ich naruszenie nie przesądza o zasadności skargi, należy bowiem uwzględnić szczegółowy kontekst sytuacyjny.

Zauważyć w związku z powyższym należy, że niezależnie od uchybienia przez sąd terminowi do rozpoznania wniosku o zabezpieczenie sprawa toczyła się normalnym nie dotkniętym opieszałością tokiem. Odbywały się kolejne rozprawy. Co więcej wniosek o udzielenie zabezpieczenia dotyczył istotnych kwestii związanych z zarządem nieruchomością i korzystaniem z niej przez skonfliktowanych z sobą współwłaścicieli, dla trafności rozstrzygnięcia wymagał więc zgromadzenia i przeanalizowania wyrażonych obszernie stanowisk stron wspartych równie obszernie zaoferowanymi sądowi dowodami.

W ocenie Sądu Okręgowego wprawdzie czas rozpoznania wniosku znacznie przekroczył termin instrukcyjny jednak wymagał uwzględniania kwestii, na które zwrócono wcześniej, a nadto został zakończony postanowieniem z 7 kwietnia 2014r. i przede wszystkim nie rzutował (w sensie przewlekłości) na bieg postępowania sądowego w jego nurcie głównym - zmierzającym do wydania rozstrzygnięcia co do istoty sprawy.

W tym wypadku nie można uznać, aby popełnione przez sąd uchybienie procesowe skutkowało przyjęciem, że w postępowaniu sądowym doszło z tego powodu do przewlekłości.

Wobec powyższego, uznając, iż w sprawie niniejszej nie doszło do przewlekłości postępowania Sąd Okręgowy na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. z 2004, nr 179, poz. 1843 z późniejszymi zmianami), oddalił skargę jako niezasadną.