Sygn. akt VI Gz 11/14

POSTANOWIENIE

Dnia 30 stycznia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie VI Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Andrzej Borucki (spr.)

Sędziowie: SO Anna Walus – Rząsa

SO Anna Harmata

Protokolant: st. sekr. Sądowy Joanna Mikulska

po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2014 r. w Rzeszowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa E. W.

przeciwko (...) Spółce z o.o. w S.

o zapłatę

na skutek zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Rejonowego w Tarnobrzegu V Wydziału Gospodarczego z dnia 1 sierpnia 2013 r., sygn. akt V GNc 712/13

postanawia:

uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę Sądowi Rejonowemu w Tarnobrzegu V Wydziałowi Gospodarczemu do dalszego prowadzenia, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania zażaleniowego.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy w Tarnobrzegu odrzucił zarzuty pozwanego od nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym, wydanego przez ten Sąd w dniu 27 czerwca 2013 r. Uzasadniając orzeczenie Sąd stwierdził, że pełnomocnik pozwanego w osobie radcy prawnego wniósł zarzuty od w/w nakazu zapłaty, które nie zostały opłacone. W związku z powyższym zdaniem Sądu zarzuty należało odrzucić na podstawie art. 494 § 1 kpc.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł pozwany zarzucając Sądowi I instancji naruszenie art. 130 2 § 2 kpc, w związku z art. 130 2 § 1 kpc poprzez odrzucenie zarzutów bez uprzedniego wydania i doręczenia zarządzenia Przewodniczącego w przedmiocie zwrotu nieopłaconego pisma zawierającego zarzuty i przez to uniemożliwienie stronie pozwanej dokonania brakującej opłaty od wniesionych zarzutów lub wniesienia właściwego wniosku o zwolnienie od ponoszenia kosztów sądowych w terminie tygodnia, od dnia doręczenia odpowiedniego zarządzenia, co niewątpliwie miało wpływ na wynik niniejszej sprawy.

Wskazując na powyższą podstawę zaskarżenia pozwany domagał się uchylenia postanowienia i przekazania sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy rozpoznając przedmiotowe zażalenie uznał je za zasadne, aczkolwiek z innych przyczyn, niż w nim wskazanych.

Przed wszystkim zauważyć należy, iż przepisów powołanych przez pełnomocnika procesowego w uzasadnieniu zażalenia nie stosuje się w sytuacji wnoszenia przez strony środków odwoławczych lub środków zaskarżenia.

W obecnie obowiązującym, po uchyleniu art. 130 2 § 3 kpc, w stanie prawnym brak jest przepisu pozwalającego na odrzucenie bez wezwania o uiszczenie należnej opłaty stałej lub stosunkowej obliczonej od wskazanego przez strony wartości przedmiotu zaskarżenia wniesionego przez adwokata lub radcę prawnego środka odwoławczego lub środka zaskarżenia, który nie został w ogóle opłacony lub został opłacony w nienależytej wysokości. Oznacza to konieczność wdrożenia trybu naprawczego określonego w art. 130 § 1 kpc (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 czerwca 2012 r., sygn. akt I CSK 532/11).

Niewątpliwie w dacie wytoczenia niniejszego powództwa, co miało miejsce w dniu 5 czerwca 2013 r. (k. 47), przepis art. 130 2 § 3 kpc nie obowiązywał. Nieuprawnione więc było działanie Sądu Rejonowego polegające na odrzuceniu zarzutów, albowiem Sąd zobligowany był wezwać pełnomocnika procesowego o uzupełnienie braków zarzutów w postaci uiszczenia opłaty, zakreślając mu w tym celu stosowny termin i nadając stosowny rygor.

Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd Okręgowy działając na podstawie art. 386 § 1 kpc, w związku z art. 397 § 2 kpc uchylił zaskarżone postanowienie i przekazał sprawę Sądowi Rejonowemu do dalszego prowadzenia, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania zażaleniowego (art. 108 § 2 kpc).