Sygn. akt VI Gz 270/14

POSTANOWIENIE

Dnia 24 października 2014 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie VI Wydział Gospodarczy

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Barbara Frankowska

Sędziowie: SO Beata Hass Kloc

SO Anna Harmata (spr.)

Protokolant: asyst. sędz. Grzegorz Kurasz

po rozpoznaniu w dniu 24 października 2014 r. w Rzeszowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa „(...) Sp. z o.o. w Ś.

przeciwko (...) Towarzystwu (...) w W.

o zapłatę

w przedmiocie zażalenia biegłego sądowego A. B. na postanowienie Sądu Rejonowego w Rzeszowie V Wydziału Gospodarczego z dnia 26 czerwca 2014 r., sygn. akt V GC 1673/13,

postanawia:

1.  zmienić zaskarżone postanowienie w ten sposób, że:

I przyznaje biegłemu sądowemu A. B. tytułem wynagrodzenia dalszą kwotę 222,60 zł (dwieście dwadzieścia dwa złote sześćdziesiąt groszy) objętą rachunkiem nr (...),

II oddala wniosek biegłego co do kwoty 50 zł (pięćdziesiąt złotych) objętej rachunkiem nr (...),

2.  oddalić zażalenie w pozostałym zakresie,

3.  zasądzić od pozwanego (...) Towarzystw (...) w W. na rzecz biegłego sądowego A. B. kwotę 24,60 zł (dwadzieścia cztery złote sześćdziesiąt groszy) tytułem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.

UZASADNIENIE

W sprzeciwie wniesionym od wydanego w sprawie nakazu zapłaty pozwany zawnioskował dowód z opinii biegłego sądowego z zakresie ruchu drogowego i motoryzacji (k. 50), który to dowód Sąd Rejonowy dopuścił postanowieniem z dnia 3 lutego 2014 r. (k. 72). Przedmiot opinii dotyczył ustalenia przebiegu kolizji z dnia 1 października 2012 r. oraz ustalenia technologicznego czasu naprawy pojazdu marki F. (...) nr rej. (...), i czy wszystkie uszkodzenia w pojeździe powstały w następstwie zdarzenia, a także wysokości szkody w tym pojeździe, a nadto czy wynajmowany pojazd marki P. (...) jest pojazdem tej samej klasy co uszkodzony oraz prawidłowości zastosowanych przez powoda stawek za najem pojazdu zastępczego na rynku lokalnym w październiku 2012 r.

Po otrzymaniu zlecenia w powyższym zakresie (k. 73) biegły A. B. sporządził na piśmie opinię, którą przedłożył Sądowi Rejonowemu w dniu 11 marca 2014 r. (k. 86-96). Jednocześnie biegły z tytułu sporządzenia powyższej opinii przedstawił rachunek nr (...) na łączną kwotę 972,20 zł (k. 101, 102). Biegły ilość swojej pracy określił na 29 roboczogodziny, zaś stawkę na 31,80 zł/godz., co dało kwotę 922,20 zł. Nadto biegły policzył z tytułu „Pisanie i drukowanie 3 egz. opinii” kwotę 50 zł. W swym oświadczeniu z dnia 10 marca 2014 r. biegły podał, że wydatki materiałowe: wydruk opinii w 1 egz., przygotowanie paczki z żarówkami i aktami do wysłania, poniesione przez niego w trakcie sporządzania przedmiotowej opinii technicznej nr (...), wyniosły 50 zł (k.103).

Ponadto, w związku ze zgłoszeniem przez powoda zarzutów do opinii (k. 107-110), Sąd I Instancji wezwał biegłego A. B. do ustosunkowania się do zarzutów w terminie tygodniowym (k. 128).

Stosownie do wezwania biegły ustosunkował się do zarzutów powoda przedkładając w dniu 22 kwietnia 2014 r. opinię uzupełniającą na piśmie (k. 131-133). Z tytułu powyższych czynności biegły przedstawił rachunek (...) (k. 148) na kwotę 222,60 zł (7 godz. x 31,80 zł/godz.).

Na rozprawie w dniu 26 czerwca 2014r. pełnomocnik powoda oświadczył, że nie zgłasza uwag co do żądanego przez biegłego wynagrodzenia (k. 142). Za stronę pozwaną na rozprawę nikt się nie stawił.

Na powyższej rozprawie postanowieniem Sąd Rejonowy przyznał biegłemu kwotę 922,20 zł tytułem wynagrodzenia za sporządzenie opinii w sprawie, zaś w pozostałym zakresie wniosek biegłego oddalił (k. 142, 143).

Sąd I Instancji w uzasadnieniu powyższego rozstrzygnięcia (k. 163-165) powołał powyższe okoliczności oraz przywołał treść przepisów art. 288 k.p.c., art. 89 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych i § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 kwietnia 2013 r. w sprawie określenia stawek wynagrodzenia biegłych, taryf zryczałtowanych oraz sposobu dokumentowania wydatków niezbędnych dla wydania opinii w postępowaniu cywilnym. Nadto stwierdził, że stawka za jedną roboczogodzinę przyjęta przez biegłego jest prawidłowa, jako zgodna z obowiązującymi przepisami. Jest również uzasadniona nakładem pracy podana przez biegłego ilość 29 roboczogodzin poświęconych na sporządzenie opinii.

Sąd Rejonowy uznał jednak za nieuzasadnione żądanie biegłego w zakresie zwrotu kwoty 50 zł, objętej oświadczeniem, w przedmiocie wydatków materiałowych, takich jak wydruk opinii w 1 egzemplarza, przygotowanie paczki z żarówkami i aktami do wysłania. Sąd wskazał, że w rachunku nr (...) pod poz. nr 2 biegły uwzględnił czynności w zakresie pisania i drukowania opinii, a więc oświadczenie to stanowi powielenie żądania zwrotu w zakresie tych samych wydatków. Z kolei zawarte w oświadczeniu wydatki materiałowe, takie jak przygotowanie paczki z żarówkami, nie mają żadnego związku ze sprawą.

Za nieuzasadnione Sąd uznał również żądanie zapłaty wynagrodzenia za sporządzenie opinii uzupełniającej. Zdaniem Sądu I instancji biegły nie był zobligowany do sporządzenia opinii uzupełniającej, lecz miał obowiązek jedynie ustosunkować się do zarzutów stron do opinii na piśmie, za co dalsze wynagrodzenie się nie należy. Sąd dodał, że niezależnie od powyższego charakter opinii, jej przedmiot i zakres nie uzasadniają przyznania wyższego wynagrodzenia.

Pismem z dnia 8 lipca 2014 r. biegły sądowy A. B. wniósł zażalenie na powyższe postanowienie kwestionując rozstrzygnięcie Sądu w zakresie oddalonej części jego żądania (k. 154) argumentując, że nie wynika z postanowienia Sądu dlaczego nie przyznano mu całej kwoty.

Skarżący wskazał, że rachunek nr (...) opiewał na kwotę 972,20 zł, zaś nr (...) na kwotę 222,60 zł, co łącznie daje kwotę 1.194,80 zł.

W dniu 3 lipca 2014 r. Sąd Rejonowy wydał w niniejszej sprawie wyrok, na mocy którego zasądził od pozwanego na rzecz powoda dochodzoną pozwem kwotę wraz z kosztami postępowania

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Zażalenie biegłego A. B. jest częściowo zasadne, tj. w zakresie wynagrodzenia objętego rachunkiem nr (...) na kwotę 222,60 zł.

Na wstępie należy wskazać, że na mocy art. 89 ust. 1 i 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2005 r., nr 167, poz. 1398, z późn. zm.) biegłemu powołanemu przez sąd przysługuje wynagrodzenie za wykonaną pracę oraz zwrot poniesionych przez niego wydatków niezbędnych dla wydania opinii. Wysokość wynagrodzenia biegłego za wykonaną pracę ustala się, uwzględniając wymagane kwalifikacje, potrzebny do wydania opinii czas i nakład pracy, a wysokość powyższych wydatków na podstawie złożonego rachunku.

Sąd Okręgowy rozpoznając niniejsze zażalenie biegłego podzielił stanowisko Sądu Rejonowego co do braku podstaw w okolicznościach niniejszej sprawy do przyznania mu kwoty 50 zł objętej rachunkiem nr (...). Wprawdzie Sąd I instancji nie miał podstaw dla przyjęcia , że poz. 2 czynności jest tożsama z pkt. 2 rachunku (Pisanie i drukowanie 3 egz. opinii) i stanowi powielenie żądania zwrotu w zakresie tych samych wydatków skoro Pozycja 2 dotyczyła ilości czasu (16 godz.) poświęconego przez biegłego na „Opracowanie opinii. Pisanie, drukowanie 3 egz. dostarczenie do Sądu”, zaś w pkt. 2 biegły określił wysokość poniesionych z tego tytułu wydatków (oświadczenie), jednak Sąd Odwoławczy przychylił się do stanowiska Sądu Rejonowego, że biegły przedmiotowych wydatków na kwotę 50 zł nie sprecyzował w sposób wystarczający i nie wykazał. Trzeba wskazać, iż biegły poza ogólnikowym stwierdzeniem, że są to wydatki materiałowe obejmujące wydruki opinii, przygotowanie paczki z żarówkami i aktami do wysłania, nie tylko nie przedłożył żadnego rachunku (paragonu fiskalnego, faktury) celem wykazania faktu poniesienia konkretnych kosztów, ale nawet nie skonkretyzował, ani nie naprowadził, co się składa na żądaną kwotę. Poza tym, jak trafnie zauważył Sąd Rejonowy, przygotowanie paczki z żarówkami nie miało żadnego związku z tą sprawą. Wobec powyższego wniosek biegłego w tej części nie zasługiwał na uwzględnienie.

Odnosząc się zaś do kwestii wynagrodzenia biegłego objętego rachunkiem nr (...) należy wskazać, że biegłemu na mocy cytowanego wyżej przepisu przysługuje co do zasady wynagrodzenie za wykonaną pracę.

W sytuacji zatem, gdy Sąd zlecił biegłemu określone czynności, a do takich należy ustosunkowanie się do zarzutów stron do opinii, biegły obowiązany był zapoznać się z przesłanymi zarzutami, dokonać ich analizy, przygotować odpowiedź i ująć ją w sposób pisemny. Dodać należy, że weryfikacja wysokości żądanego wynagrodzenia dopuszczalna jest pod kątem kryteriów określonych w przepisie art. 89 ust. 2 w/w ustawy, gdy zostaną przedstawione uzasadnione zastrzeżenia co do wskazanych przez biegłego czynności i czasu zużytego na ich wykonanie. Jeżeli nie istnieją ogólnie obowiązujące normy czasu wykonania danej czynności, kwestionowanie rachunku biegłego na tej podstawie, że czynność wymagała mniej czasu, niż to wykazano w rachunku, może być skuteczne tylko wtedy, gdy podane w rachunku ilości zużytego czasu są tak jaskrawo wygórowane, iż opierając się na zwykłym doświadczeniu życiowym można od razu stwierdzić, że biegły niewątpliwie zużył znacznie mniej czasu, niż podaje w rachunku. (por. postanowienie Sądu Apelacyjnego w Poznaniu I Wydział Cywilny z dnia 28 czerwca 2013 r., I ACz 1035/13, Legalis nr 746295; postanowienie Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 25 stycznia 2013 r., I ACz 87/13, LEX nr 1264420). W kontekście powyższego należy zauważyć, że Sąd Rejonowy w swym uzasadnieniu jedynie ogólnikowo stwierdził, iż charakter opinii, jej przedmiot i zakres nie uzasadniają przyznania wyższego wynagrodzenia, nie kwestionując jednak ani przyjętych przez biegłego konkretnych stawek , ani czasokresu pracy. Wobec braku zatem kwestionowania przez strony wysokości wynagrodzenia biegłego objętego rachunkiem nr (...) biegłemu sądowemu A. B. za ustosunkowanie się do zarzutów stron do opinii przysługuje wynagrodzenie w żądanej kwocie 222,60 zł.

W konsekwencji zaskarżone postanowienie w zakresie oddalonej części żądania wniosku – na art. 386 § 1 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. – Sąd Okręgowy zmienił w ten sposób, że przyznał biegłemu sądowemu A. B. dalszą kwotę 222,60 zł objętą rachunkiem nr (...), oraz oddalił wniosek co do kwoty 50 zł (ujętej w rachunku nr (...)).

Zażalenie w zakresie kwoty 50 zł jako bezzasadne – na mocy art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. – Sąd oddalił, o czym orzekł wyżej.

W przedmiocie kosztów sądowych Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. mając na uwadze wynik postępowania zażaleniowego (zażalenie uwzględniono jedynie częściowo, tj. w 82%) i fakt, że przegrywającym proces jest pozwany.