Sygn. akt VI Gz 300/13

POSTANOWIENIE

Dnia 6 listopada 2013 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie VI Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Andrzej Borucki (spr.)

Sędziowie: SO Anna Walus – Rząsa

SO Anna Harmata

Protokolant: st. sekr. Sądowy Joanna Mikulska

po rozpoznaniu w dniu 6 listopada 2013 r. w Rzeszowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w B.

z udziałem: S. G.

o nadanie klauzuli wykonalności

na skutek zażalenia wierzyciela na postanowienie Sądu Rejonowego w Rzeszowie V Wydziału Gospodarczego z dnia 5 września 2013 r., sygn. akt V GCo 538/13

postanawia:

oddalić zażalenie.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy w Rzeszowie oddalił wniosek wierzyciela o nadanie klauzuli wykonalności w trybie art. 788 § 1 kpc.

Uzasadniając orzeczenie Sąd ustalił, że w dniu 20 grudnia 2005 r. wierzyciel ( nie występujący w sprawie ), na rzecz którego został wydany nakaz zapłaty z dnia 31 maja 2005 r., sygn. akt V GNc 1823/05, przeniósł wierzytelność nim objętą na rzecz Zespół (...) Spółka z o.o. w W., który z kolei w dniu 8 października 2007 r. zbył tą wierzytelność na rzecz (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w B..

Do niniejszego wniosku o nadanie klauzuli wykonalności wierzyciel dołączył kopię umowy przelewu wierzytelności z dnia 20 grudnia 2005 r. uwierzytelnioną przez występującego w sprawie pełnomocnika, będącego radcą prawnym, oraz kopię umowy przelewu wierzytelności z dnia 8 października 2007 r. z podpisami notarialnie poświadczonymi, uwierzytelnioną przez występującego w sprawie pełnomocnika.

W ocenie Sądu Rejonowego, biorąc pod uwagę powyższe, brak jest podstaw do uwzględnienia przedmiotowego wniosku, wobec brzmienia treści art. 788 § 1 kpc. Wnioskodawca nie wykazał bowiem, za pomocą przedłożonych dokumentów, przejścia uprawnienia na swoją rzecz, skoro kopia umowy z 20 grudnia 2005 r. uwierzytelniona przez występującego w sprawie pełnomocnika nie spełnia wymogu formalnego. Nie jest ona dokumentem urzędowym, ani tez prywatnym z podpisem urzędowo poświadczonym w rozumieniu art. 788 § 1 kpc.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł wierzyciel, zarzucając Sądowi I instancji naruszenie:

1.  art. 788 § 1 kpc, w zw. z art. 511 kc, w zw. z art. 2 Konstytucji RP, poprzez uznanie, że każdy kolejny wierzyciel winien legitymować się formą umowy wymaganą dla celów procesowych,

2.  art. 45 ust. 1 Konstytucji RP, poprzez naruszenie prawa wierzyciela do egzekwowania przysługującej mu wierzytelności w drodze postępowania egzekucyjnego.

Wskazując na powyższe podstawy zaskarżenia wierzyciel domagał się zmiany postanowienia i orzeczenia co do istoty sprawy, poprzez nadanie klauzuli wykonalności zgodnie z wnioskiem, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazania sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania. Ponadto wniósł o zasądzenie kosztów postępowania. W obszernym uzasadnieniu zażalenia skarżący w sposób szczegółowy wywiódł swoje zarzuty w zakresie naruszenia przez Sąd Rejonowy w/w przepisów (k. 23 – 25).

Sąd Okręgowy rozpoznając przedmiotowe zażalenie nie znalazł podstaw do jego uwzględnienia.

Przede wszystkim zgodzić się należy z poglądem Sądu I instancji co do tego, że kognicja sądu w sprawach o nadanie klauzuli wykonalności, na podstawie art. 788 § 1 kpc jest ograniczona do badania pod względem formalnym przedłożonych dokumentów, z których powinno wynikać – w sposób nie budzący wątpliwości – przejście uprawnień. Dodatkowo ustawodawca zastrzegł w w/w przepisie formę dokumentu, którym wierzyciel zobowiązany jest wykazać fakt przejścia uprawnień. Winien to być dokument urzędowy lub prywatny z podpisem urzędowo poświadczonym. Powyższy pogląd wynika również z ugruntowanego już orzecznictwa sądów, w tym Sądu Najwyższego (przykładowo vide: postanowienie Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 3 września 2012 r., sygn. akt I ACZ 1207/12, uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 21 grudnia 2010 r., sygn. akt III CZP 98/10).

Tymczasem wnioskodawca do wniosku przedłożył dowody, z których tylko jeden, a to umowa przelewu wierzytelności zawarta w dniu 8 października 2007 r. spełniała wyżej wskazany wymóg.

Wobec niespełnienia przez wierzyciela warunku przewidzianego treścią art. 788 § 1 kpc nie może on czynić w sposób skuteczny zarzutów naruszenia przez Sąd Rejonowy przepisów Konstytucji RP i twierdzić, że zostały naruszone prawa wierzyciela do egzekwowania przysługującej mu wierzytelności w drodze postępowania egzekucyjnego.

Reasumując, Sąd Okręgowy podzielił w całej rozciągłości stanowisko Sądu I instancji wyrażone w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, co ostatecznie oznacza, że zażalenie wierzyciela jako bezzasadne podlega oddaleniu na podstawie art. 385 kpc, w związku z art. 397 § 2 kpc.

Zarządzenie:

odpis postanowienia doręczyć:

- pełnomocnikowi wnioskodawcy (k. 22).