Czwartek, 28 marca 2024
Dziennik wyroków i ogłoszeń sądowych
Rej Pr. 2512 | Wydanie nr 5876
Czwartek, 28 marca 2024
Sygnatura akt: II Kzw 307/13

Tytuł: Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu z 2013-12-30
Data orzeczenia: 30 grudnia 2013
Data publikacji: 7 grudnia 2017
Data uprawomocnienia: 30 grudnia 2013
Sąd: Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu
Wydział: II Wydział Karny
Przewodniczący: Robert Pelewicz
Sędziowie:
Protokolant: sekr. sąd. Edyta Bełczowska
Hasła tematyczne: Wykonanie Kary
Podstawa prawna: art.437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.w.

Sygn. akt II Kzw 307/13

POSTANOWIENIE

Dnia 30 grudnia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu, II Wydział Karny, w składzie:

Przewodniczący: Prezes SO Robert Pelewicz

Protokolant: sekr. sąd. Edyta Bełczowska

po rozpoznaniu zażalenia J. C. skazanego za przestępstwa z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i inne, na postanowienie Sądu Rejonowego w T. z dnia 9 listopada 2013 r., sygn. akt II Ko 2689/13, o umorzeniu postępowania wykonawczego, w przedmiocie zamiany kary 6 miesięcy pozbawienia wolności na karę aresztu,

na mocy art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art.1§2 k.k.w.

postanowił

I.  utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie;

II.  zwolnić skazanego od zapłaty kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym, a wydatkami obciążyć Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w T. postanowieniem z dnia 9 listopada 2013 r., w sprawie sygn. akt II Ko 2689/13, umorzył postępowanie wykonawcze w przedmiocie zamiany kary 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wobec skazanego J. C. wyrokiem Sądu Rejonowego w T. z dnia 5 marca 2013 r. w sprawie sygn. akt II K 72/13 na karę aresztu.

Na powyższe postanowienie osobiste zażalenie złożył skazany J. C.. Kwestionując podstawy rozstrzygnięcia Sądu I instancji domagał się „wnikliwego i przychylnego rozpatrzenia zażalenia” (k.23).

Sąd Okręgowy stwierdził, co następuje:

Zażalenie wywiedzione przez skazanego J. C. nie zasługuje na uwzględnienie.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w T. z dnia 5 marca 2013 r. w sprawie sygn. akt II K 72/13 J. C. został uznany za winnego tego, że w dniu 30 października 2012 roku w N. dokonał zaboru w celu przywłaszczenia roweru o wartości 400 zł, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za podobne przestępstwo umyślne, tj. za przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i skazany między innymi na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Zgodnie z ustawą z dnia 27.09.2013r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013r. poz. 1247) (a konkretnie mocą art. 2 pkt 3a i art. 12 pkt 3 w zw. z art. 56 pkt 1 tejże ustawy) czyn w takiej postaci, w jakiej przypisany został skazanemu J. C. wyrokiem Sądu Rejonowego w T. z dnia 5 marca 2013 r. w sprawie sygn. akt II K 72/13, z dniem 9 listopada 2013r. przestał być występkiem z art. 278 § 1 kk, a stał się wykroczeniem z art. 119 § 1 k.w. Zgodnie z regułą tzw. kontrawencjonalizacji, zawartą w art. 50 ust. 1 omawianej ustawy, w przypadku, gdy czyn objęty prawomocnym wyrokiem skazującym za przestępstwo na karę pozbawienia wolności stanowi wykroczenie, orzeczona kara podlegająca wykonaniu ulega zamianie na karę aresztu w wysokości równej górnej granicy ustawowego zagrożenia za taki czyn, a jeżeli ustawa nie przewiduje za ten czyn kary aresztu, na karę ograniczenia wolności lub grzywny, przyjmując jeden dzień pozbawienia wolności za równoważny grzywnie w kwocie od 10 do 250 zł i nie przekraczając górnej granicy tego rodzaju kary przewidzianej za ten czyn.

Za czyn z art. 119 § 1 k.w. z uwagi na treść przepisu art. 19 k.w. może być wymierzona kara aresztu trwająca najkrócej 5, a najdłużej 30 dni. Oczywiste jest zatem, że przepis art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 27.09.2013r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013r. poz. 1247) uzasadniał ingerencję Sądu I instancji w wymiar kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec skazanego J. C. wyrokiem w sprawie II K 72/13.

Jednakże jak wynika z informacji udzielonej przez Zakład Karny w R. w dniu 10 lipca 2013 r., karę 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną w sprawie II K 72/13 skazany J. C. rozpoczął odbywać w dniu 9 maja 2013 r. a jej koniec przypada na dzień 9 listopada 2013 r., a więc na dzień wejścia w życie ustawy o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013r. poz. 1247).

Zgodnie z art. 15 § 1 k.k.w. Sąd umarza postępowanie wykonawcze w razie przedawnienia wykonania kary, śmierci skazanego lub innej przyczyny wyłączającej to postępowanie.

Z uwagi na fakt, że J. C. orzeczoną wobec niego wyrokiem w sprawie II K 72/13 karę 6 miesięcy pozbawienia wolności odbył w całości przed wejściem w życie ustawy z dnia 27.09.2013r., postępowanie wykonawcze w przedmiocie zamiany kary 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w T. z dnia 5 marca 2013 r. w sprawie sygn. akt II K 72/13 na karę aresztu stało się bezprzedmiotowe i koniecznym stało się jego umorzenie na podstawie art. 15 § 1 k.k.w.

Zważywszy na całokształt podniesionych wyżej okoliczności zażalenie skazanego J. C. nie mogło odnieść oczekiwanego przez niego skutku. Znalazło to swój wyraz w treści niniejszego postanowienia. Utrzymując w mocy zaskarżone orzeczenie Sąd Odwoławczy działał w oparciu o art. 437 § 1 k.p.k., który to przepis z mocy art.1 § 2 k.k.w. znajduje swoje posiłkowe zastosowanie także w postępowaniu wykonawczym.

Uwzględniając sytuację majątkową skazanego oraz to, że przebywa aktualnie w zakładzie karnym, gdzie odbywa karę pozbawienia wolności, Sąd na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił skazanego od zapłaty kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, przy jednoczesnym obciążeniu Skarbu Państwa poniesionymi wydatkami w tym zakresie .

Najczęściej czytane
ogłoszenia

Udostępnij