Sygn. akt I ACz 455/ 14

POSTANOWIENIE

Dnia 3 kwietnia 2014 roku

Sąd Apelacyjny w Krakowie, Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:SSAJan Kremer (spr.)

Sędziowie:SSAAnna Kowacz - Braun

SSA Teresa Rak

po rozpoznaniu w dniu 3 kwietnia 2014 roku w Krakowie na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa I. W. przeciwko G. W. o rozwód

na skutek zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Okręgowego w Nowym Sączu z dnia 20 lutego 2014 roku, sygn. akt I C 215/14

postanawia:

oddalić zażalenie.

I ACz 455/14

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 20 lutego 2014 r. Sąd Okręgowy w Nowym Sączu udzielił powódce I. W. zabezpieczenia na czas trwania postępowania o rozwód, w ten sposób, że zobowiązał pozwanego G. W. do przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny kwotą po 2.200 zł miesięcznie, płatną do rąk powódki do dnia 15 każdego następującego po sobie miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w uiszczaniu którejkolwiek z należnych rat – w miejsce alimentów ustalonych ugodą zawartą w dniu 23 grudnia 2013r. przed Sądem Rejonowym w Nowym Sączu III Wydziałem Rodzinnym i Nieletnich w sprawie do sygn. akt III RC 444/13

W uzasadnieniu Sąd Okręgowy wskazał, że strony ze wspólnego związku małżeńskiego posiadają dwoje małoletnich dzieci: K. urodzoną w (...) r. i J. urodzoną w (...) r. W dniu 23 grudnia 2013r. przed Sądem Rejonowym w Nowym Sączu w sprawie sygn. III RC 444/13 strony zawarły ugodę, na mocy której pozwany zobowiązał się do łożenia tytułem alimentów na rzecz małoletnich dzieci stron kwot po 400 zł miesięcznie. Zdaniem Sądu Okręgowego kwota ta jest niewystarczająca. Wychowaniem dzieci zajmuje się wyłącznie powódka, czym wypełnia częściowo swój obowiązek alimentacyjny względem dzieci. Wobec tego to na pozwanym, ciąży w większym wymiarze obowiązek finansowego wsparcia członków rodziny. Powódka od dnia 28 stycznia 2014 r. jest osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku. Nie osiąga dochodów. Otrzymuje wsparcie z Ośrodka Pomocy Społecznej. W listopadzie 2013 r. otrzymała zasiłek celowy kwocie 500 zł, z kolei w grudniu zasiłek rodzinny w kwocie 549 zł i dodatek w kwocie 100 zł. Powódka mieszka z dziećmi w wynajmowanym mieszkaniu. Koszty utrzymania tego mieszkania obejmują: czynsz w kwocie 400 zł miesięcznie, ogrzewanie w kwocie 400 zł miesięcznie, energia elektryczna w kwocie 160 zł miesięcznie, wywóz śmieci w kwocie 20 zł miesięcznie, kanalizacja w kwocie 80 zł miesięcznie. Z powodu braku środków finansowych powódka nie uiszcza kwoty czynszu oraz zalega z płatnościami za paliwo gazowe. Usprawiedliwione potrzeby małoletnich dzieci stron i powódki oraz koszty ich utrzymania obejmują również zakup żywności w kwocie 1.200, ubrań, środków czystości, środków higienicznych dla małoletnich i powódki. Przedstawione przez powódkę wyliczenie kosztów utrzymania w świetle zasad doświadczenia życiowego nie jest wygórowane, zostało potwierdzone załączonymi dokumentami. Łącznie usprawiedliwione koszty utrzymania powódki i dzieci wynoszą ok. 2.800 zł miesięcznie. Z kolei pozwany osiąga dochody z tytułu niezarejestrowanej działalności gospodarczej w ramach której wyszukuje oraz sprowadza do kraju samochody z Włoch i Austrii, a następnie odsprzedaje je. Miesięczne dochody pozwanego z tego tytułu wynoszą 7.000 – 8.000 zł miesięcznie. W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy uznał, że wysokość kwoty zabezpieczenia jest adekwatna do usprawiedliwionych potrzeb powódki i małoletnich dzieci oraz leży w granicach możliwości zarobkowych pozwanego

Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł pozwany i wniósł o jego zmianę poprzez obniżenie udzielonego zabezpieczenia do łącznej kwoty 800 zł miesięcznie.

W uzasadnieniu pozwany wskazał, że z uzasadnienia zaskarżonego postanowienia wynika, że na zabezpieczoną kwotę składa się kwota 1.200 zł na utrzymanie dzieci i kwota 1.000 zł na utrzymanie powódki. Zarzucił, że w okresie dwóch miesięcy tj. od dnia w którym strony zawarły ugodę do dnia wydania postanowienia zabezpieczającego nie zaszła zmiana okoliczności uzasadniająca podwyższenie kwoty, w szczególności tytułem przyczyniania się do usprawiedliwionych kosztów utrzymania dzieci. To sytuacja majątkowa pozwanego zmieniła się od czasu zawarcia ugody, gdyż z dniem 3 stycznia 2014 r. został zwolniony z pracy, w której wykonywał obowiązki kierowcy. Do dnia złożenia zażalenia jest zarejestrowany w Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku. Pozwany wynajmuje mieszkanie w N. i ponosi związane z tym koszty przekraczające kwotę 1.600 zł. Ponosi również inne miesięcznie koszty w kwocie 600 zł tytułem wyżywienia, 50 zł tytułem zakupu środków czystości, 100 zł tytułem zakupu odzieży, 50 zł tytułem kosztów wizyt lekarskich. Nadto co miesiąc wpłaca kwotę 250 zł tytułem kosztów sprawy sygn. akt II K 85/13 Sądu Rejonowego w Nowym Sączu, spłaca raty kredytu w wysokości 468 zł miesięcznie. Zobowiązany jest również spłacić kwotę 8.500 zł do dnia 22 października 2013 r. z tytułu naprawienia szkody do sprawy sygn. akt II K 85/13 Sądu Rejonowego w Nowym Sączu. Zaprzeczył, by trudnił się niezarejestrowaną działalnością w zakresie importu samochodów, twierdzenia powódki są gołosłowne i wytworzone na cele niniejszego postępowania. Załączone przez powódkę odręczne notatki dotyczą ofert samochodów sprowadzanych w Włoch. Pozwany jedynie grzecznościowo tłumaczy ogłoszenia internetowe i pośredniczy w kontaktach ze stronami umowy sprzedaży samochodów importowanych. Zdaniem pozwanego, powódka podejmuje niezarejestrowaną pracę jako kucharka w pensjonacie (...) w M.. Zakwestionował również wysokość wskazanych przez powódkę kosztów za prąd, gaz, leki, wizyty lekarskie. Zdaniem skarżącego ponoszone przez powódkę opłaty za gaz w rzeczywistości wynoszą ok. 200 zł miesienie.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie pozwanego nie jest zasadne.

Sąd Apelacyjny podziela ustalenia Sądu Okręgowego i przyjmuje je za własne.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że przedmiotem ugody zawartej w dniu 23 grudnia 2013 r. było jedynie roszczenie alimentacyjne dotyczące małoletnich dzieci stron, nie zaś roszczenie o przyczynianie się drugiego z małżonków do zaspokajania potrzeb rodziny na podstawie art. 27 k.r.o

Zgodnie z art. 27 k.r.o. oboje małżonkowie obowiązani są, każdy według swych sił oraz swych możliwości zarobkowych i majątkowych, przyczyniać się do zaspokajania potrzeb rodziny, którą przez swój związek założyli. Norma wyrażona tym przepisie przyznaje każdemu z małżonków prawo dochodzenia od współmałżonka środków utrzymania w zakresie odpowiadającym obowiązkowi przyczyniania przez niego do zaspokajania potrzeb rodziny, który powstaje z chwilą zawarcia małżeństwa i gaśnie z chwilą jego ustania lub unieważnienia. Obowiązek ten istnieje niezależnie od ustroju majątkowego małżonków lub składu rodziny i wchodzi w zakres szerzej nakreślonych, wynikających z treści art. 23 k.r. i o., obowiązków wzajemnej pomocy oraz współdziałania dla dobra rodziny (por. uchwała Sądu Najwyższego z 16 grudnia 1987 r., II CZP 91/86, OSNC 1988/4/42).

Dla ustalenia zakresu obowiązków małżonków, o których mowa w art. 27 k.r. i o., właściwa jest reguła, według której stopa życiowa wszystkich członków rodziny jest w zasadzie równa. Małżonkowie mają prawo do życia na tej samej stopie życiowej, adekwatnie do ich usprawiedliwionych potrzeb. Zgodnie z art. 135 § 1 k.r.o. zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

Pozwany w złożonym zażaleniu nietrafnie zarzuca, że jego możliwości majątkowe i zarobkowe są mniejsze niż ustalone przez Sąd Okręgowy. Co prawda z przedłożonych do pisma procesowego pozwanego z dnia 19 lutego 2014 r. dokumentów w postaci świadectwa pracy z dnia 3 stycznia 2014 r. oraz zaświadczenia z dnia 19 grudnia 2013 r. wynika, ze pozwany z dniem 3 stycznia 2014 r. ustał stosunek pracy łączący pozwanego z pracodawcą (...) PPHU (...) w Ł., w ramach którego pozwany był zatrudniony na stanowisku kierowca lakiernik za wynagrodzeniem 1.600 zł brutto, to podstawą przyjęcia przez Sąd Okręgowy, że zasądzona w zaskarżonym postanowieniu kwota leży w granicach możliwościach majątkowych i zarobkowych pozwanego, była podana przez powódkę okoliczność, że pozwany prowadzi niezarejestrowaną działalność gospodarczą w ramach której wyszukuje oraz sprowadza do kraju samochody z Włoch i Austrii, a następnie odsprzedaje je, z czego uzyskuje miesięcznie dochody w wysokości 7.000 – 8.000 zł miesięcznie. Sąd Okręgowy w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia wskazał, że fakt ten ustalił na podstawie twierdzeń pozwu, załączonych przez powódkę umów kupna samochodów oraz zapisków pozwanego oraz fotografii. Choć pozwany zarzucił Sądowi Okręgowemu błąd w ustaleniach faktycznych w tej kwestii z tego powodu, że twierdzenia powódki w zakresie prowadzonej przez pozwanego niezarejestrowanej działalności gospodarczej w zakresie importu i odsprzedaży samochodów są gołosłowne, a załączone przez nią odręczne notatki dotyczą ofert samochodów sprowadzanych z Włoch, to zarzut ten w świetle zgromadzonego materiału dowodowego jest nieprzekonywujący. Powódka na potwierdzenie prowadzonej przez pozwanego działalności w zakresie importu i odsprzedaży samochodów, załączyła nie tylko dokumenty zawierające oferty sprzedaży samochodów i notatki pozwanego, lecz również umowy sprzedaży z dnia 25 października 2013 r., z dnia 27 września 2013 r. oraz z dnia 24 kwietnia 2012 r. O niewiarygodności twierdzeń pozwanego o nieuzyskiwaniu dochodów z tego źródła świadczą również twierdzenia podane w zażaleniu. Z jednej strony pozwany argumentuje, że z powodu ustania stosunku pracy z dniem 4 stycznia 2014 r. z firmą (...) w Ł., pozostaje na bezrobociu bez prawa do zasiłku, z drugie zaś strony podnosi, że z powodu orzeczonego wobec niego zakazu przebywania w Ł. i zbliżania się do powódki i syna, musiał wynająć mieszkania w N., za które ponosi koszty przekraczające 1.000 zł a nadto spłaca nadal raty kredytu w kwocie 468 zł miesięcznie. Zatem pomimo utraty przez pozwanego pracy z dniem 4 stycznia 2014 r. , nie sposób uznać, że jego sytuacja zarobkowa jest odmienna od ustalonej przez Sąd Okręgowy. Istota problemu sprowadza się jednak do tego, czy Sąd I instancji trafnie ocenił możliwości zarobkowe pozwanego. Sad Apelacyjny podziela ta ocenę. Pozwany jest młodym mężczyzną, który zna język włoski, co sam w sprawie podał. W związku z tym i zakazem kontaktów z powódką i synem ma możliwość podjęcia pracy bez ograniczeń terytorialnych. O sytuacji pozwanego świadczy wynajęcie mieszkania za kwotę wyższą niż wynajęcie domu przez powódkę. Wreszcie oceniając potrzeby rodziny, a nie spełnienie obowiązku alimentacyjnego względem dzieci, kwota przyjęta przez Sąd I instancji mieści się w granicach zaspokojenia potrzeb rodziny, przy ustaleniu wieku szczególnie młodszego dziecka i konieczności jeszcze zajmowania się nim w większy wymiarze, oraz przy braku pracy dla powódki.

Nowe okoliczności podniesione w zażaleniu, dotyczące zmiany sytuacji pozwanego ze wskazanych powyżej przyczyn nie wpływały na rozstrzygnięcie.

Konieczność uiszczenia należności z tytułu naprawienia szkody, z postępowania karnego, jak i niemożność zamieszkania z powódką wynikają z przyczyn leżących wyłącznie po stronie pozwanego. Ponadto zabezpieczenie obejmuje okres postępowania i w wyroku może ulec zmianie i alimenty mogę zostać ustalone w innych kwotach.

Postanowienie niniejsze ma charakter tymczasowy przez czas trwania niniejszego postępowania i może ono zostać zmienione w każdym czasie na skutek zmiany okoliczności, także przed wydaniem wyroku (art. 742 § 1 k.p.c.).

Mając na względzie powyższe, Sąd Apelacyjny oddalił zażalenie na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.