Sygn. akt I Ns 570/14

POSTANOWIENIE

Dnia 27 października 2015r.

Sąd Rejonowy w Lesku Wydział I Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSR Rafał Nabrzeżny

Protokolant: Judyta Osiecka -Sokolik

po rozpoznaniu w dniu 13 października 2015r. w Lesku

na posiedzeniu jawnym sprawy

z wniosku E. P.

z udziałem Skarbu Państwa - reprezentowanego przez Starostę Powiatu (...), (...) S.A. w W.

o zasiedzenie

p o s t a n a w i a

I.  oddalić wniosek,

II.  zasądzić od wnioskodawcy E. P. na rzecz uczestników Skarbu Państwa reprezentowanego przez Starostę Powiatu (...) oraz (...) S.A. w W. kwoty po 617 ( sześćset siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I Ns 570/14

UZASADNIENIE

postanowienia z dnia 27 października 2015 roku

Wnioskodawca E. P. wniósł o stwierdzenie, iż wraz z żoną M. P. nabyli z dniem 01.01.2006 r. w drodze zasiedzenia prawo własności części nieruchomości gruntowej o nr 296, położonej w P., o powierzchni 186 m2, oznaczonej na mapie geodezyjnej, w terenie zastabilizowanej palami drewnianymi, zabudowanej obiektem rekreacyjnym z dobudowanym tarasem, dla której Sąd Rejonowy w Lesku prowadzi księgę wieczystą nr (...), ewentualnie o stwierdzenie nabycia prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości. W uzasadnieniu wskazał, że od 01.01.1976 r. są z żoną samoistnymi posiadaczami przedmiotowej części działki. Na tym terenie utworzony był ośrodek wypoczynkowy z domkami kempingowymi i barakowozami, użytkowany od lat 70-tych przez wnioskodawcę, a zakupiony od właściciela Państwowego Ośrodka (...) ( (...)) w O. w 1988 r. Barakowóz jest w pełni zagospodarowany, a wnioskodawca na zajętej części działki urządził chodnik i werandę, uiszczał opłaty na śmieci i energię elektryczną. Uczestnik zezwolił na podpisanie umowy dzierżawy nieruchomości w 2009 r., już po upływie okresu zasiedzenia. Zatem po doliczeniu czasokresu posiadania nieruchomości państwowej, zasiedzenie upłynęło z dniem 01.01.2006 r. Wnioskodawca od wczesnej wiosny do późnej jesieni spędza wolny czas na zajętym gruncie, a uczestnik dopiero od kilku lat próbuje usunąć go z przedmiotowej działki.

W odpowiedzi na wniosek (...) S.A. w W. wniosła o jego oddalenie. W ocenie uczestnika on i jego poprzednicy prawni od co najmniej 1967 r. są posiadaczami przedmiotowej nieruchomości, najpierw władając w imieniu i na rzecz Skarbu Państwa mieniem państwowym w ramach sprawowanego zarządu, a następnie już jako użytkownik wieczysty nieruchomości. Nie polegają na prawdzie twierdzenia wnioskodawcy, jakoby przedmiotowa nieruchomość była w użytkowaniu (...) w O.. Poprzednik uczestnika nie wyrażał nigdy zgody na inwestycje budowlane w sąsiedztwie linii brzegowej zbiornika S., a dokonana w latach 1987-1988 inwentaryzacja gruntów nie ujęła na wnioskowanym gruncie (...)u w O.. Wnioskodawca nie przedstawił żadnych dowodów potwierdzających posiadanie już od 01.01.1976 r. Zdaniem uczestnika wnioskodawcy nie uzewnętrznili prawa własności na działce nr (...), nie wnosili opłat i podatków, nie ogrodzili nieruchomości. W momencie podpisania umowy dzierżawy na gruncie nie znajdowały się żadne obiekty nieruchome, ruchomości, brak było instalacji wodnych, czy sanitarnych. Przez czynności przerwali bezprawność posiadania, tym samym potwierdzając status posiadacza zależnego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla gruntu wyklucza możliwość budowy obiektów tymczasowych, ustawiania przyczep, czy barakowozów. Nieruchomość nie utraciła dla uczestnika znaczenia, gdyż służy właściwej eksploatacji Jeziora S.. Działka nie może stanowić przedmiotu zasiedzenia, gdyż stanowi grunt pod wodami powierzchniowymi płynącymi, który wyłączony jest z obrotu cywilnoprawnego..

Uczestnik Skarb Państwa- Starosta (...) także wniósł o oddalenie wniosku. W jego ocenie użytkownik wieczysty (...) S.A. w W. nie wskazywał na fakt korzystania z gruntu będącego przedmiotem wniosku przez osoby nieuprawnione. Właściciel w porę otrzymywał opłaty roczne za użytkowanie i nie dysponował informacją jakoby działka nr (...) pozostawała w posiadaniu samoistnym wnioskodawcy. Wnioskodawca może być uznany co najwyżej za posiadacza zależnego, bądź dzierżyciela, co dyskwalifikuje możliwość nabycia gruntu w drodze zasiedzenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dla nieruchomości położonej w P. oznaczonej numerem ewidencyjnym (...), Sąd Rejonowy w Lesku, Wydział IV Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr (...). W dziale II wpisane jest prawo własności na rzecz Skarbu Państwa. Grunt oddany jest w użytkowanie wieczyste (...) S.A. w W.. W rejestrze gruntów działka oznaczona jest symbolem Wp- grunty pod wodami powierzchniowymi płynącymi. Poprzednik prawny uczestnika (...) S.A. z siedzibą w R. na podstawie decyzji Wojewody (...) z dnia 12.08.1993 r., nr GP-II-GG- (...) nabył prawo użytkowania wieczystego wskazanego gruntu wraz z prawem własności budynków i budowli na niej posadowionych. Na skutek zmian i przekształceń podmiotowych opisane prawo przysługuje aktualnie (...) S.A. w W.. Uczestnik z tytułu użytkowania wieczystego gruntu oraz podatku od nieruchomości uiszcza rokrocznie opłaty na rzecz Skarbu Państwa Starosty (...). Obszar (...) w P., obejmujący także działkę nr (...) objęty jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego uchwalonym przez Radę Gminy S. uchwałą nr XXXI/507/02 z dnia 09.10.2002 r. Kompleks przeznaczono na tereny rekreacyjno- wypoczynkowe bez możliwości jego grodzenia i budowy obiektów tymczasowych, ustawiania przyczep, barakowozów, czy kiosków. Nieruchomość nr 296/2 znajduje się też w granicach W. O. Chronionego Krajobrazu.

/dowód: odpis z księgi wieczystej (...)- k. 17-18, wypis z rejestru gruntów- k. 11, decyzja Wojewody (...) z dnia 12.08.1993 r., nr GP-II-GG- (...), potwierdzenia przelewów, odpis z KRS uczestnika, uchwała Rady Gminy S. nr XXXI/507/02 z dnia 09.10.2002 r., uchwała Sejmiku Województwa (...) XLVIII/998/14 z dnia 23.06.2014 r. w sprawie W. O. Chronionego Krajobrazu wraz z załącznikami, akty notarialne- wszystkie na k. 65/

Poprzednik prawny (...) S.A. w W. Zespół Elektrowni (...) zarządzający w imieniu i na rzecz Skarbu Państwa mieniem państwowym był posiadaczem nieruchomości w obrębie budowanej Z. S. i jej części zalewowej, w tym aktualnej działki nr (...), już w 1967 r. Wtedy to decyzją Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w R. z dnia 07.03.1967 r. wydano pozwolenie na piętrzenie wody na rzece S. w S.. Następnie ten sam organ w dniu 30.12.1969 r. wydał decyzję w sprawie pozwolenia na użytkowanie obiektów i urządzeń wodnych. Następnie zarządzeniem nr 62/10/71 z dnia 20.09.1971 r. Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w L. ustaliło strefę przybrzeżną dla zbiornika wodnego na rzece S., której granicę stanowiła linia wywłaszczenia terenu wokół zbiornika, w tym w jej skład weszła działka będąca przedmiotem zasiedzenia. W ramach czynności właścicielskich na zajętym terenie poprzednik uczestnika przeprowadzał kontrole i inwentaryzacje, m.in. w latach 1987-1988. Ze sporządzonego wykazu użytkowników pasa zalewowego wynika, że działka nr (...) była przedmiotem dzierżawy przez (...) Związek (...). Uczestnik nieprzerwanie uzyskuje pozwolenia wodno- prawne na piętrzenie wód na rzece S. na zaporze w S., w tym ostatnią podjętą decyzją przez Marszałka Województwa (...) z dnia 29.03.2013 r., sygn. OS.II. (...).61.2010.KM.

/dowód: decyzja Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w R. z dnia 07.03.1967 r. w sprawie pozwolenia na piętrzenie wody na rzece S. w S., decyzja Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w R. z dnia 30.12.1969 r. w sprawie pozwolenia na użytkowanie obiektów i urządzeń wodnych, pismo z grudnia 1987 r. wraz z wykazem umów dzierżawnych, zarządzenie nr 62/10/71 Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w L. z dnia 20.09.1971 r. w sprawie ustalenia strefy przybrzeżnej, decyzja Marszałka Województwa (...) z dnia 29.03.2013 r., sygn. OS.II. (...).61.2010.KM - wszystkie na k. 65/

W latach 60-tch XX w. nad Z. S. w P., na obszarze działki nr (...) (po przekształceniach aktualnie nr 296/2) Państwowy Ośrodek (...) ( (...)) z M. stawiał barakowozy. W tym czasie był już tam usadowiony barakowóz, należący aktualnie do wnioskodawcy. Stał w tym samym miejscu, co obecnie. E. P. po rozeznaniu się, iż należy on do (...)u w O. wydzierżawił go. W zamian za to miał poprawić jego stan techniczny. Od tego czasu zaczął go użytkować, m.in. wymienił podłogę na nową. Barakowóz ze słupa typu A. miał zapewniony pobór energii elektrycznej. Wnioskodawca od właściciela (...)u w O. zakupił go 20.01.1988 r. płacąc ówcześnie cenę 60.000 zł. E. P. zaczął częściej przebywać w P., szczególnie w okresie od wiosny do jesieni. Łowił ryby, czy zbierał grzyby. Oczyścił działkę wokół, posiał trawę i obsadził teren tujami. Płacił rachunki za energię elektryczną i śmieci. W 1993 r. rozpoczął zmianę dachu barakowozu, którą ukończył w 2011 r. Zmienił też deski zewnętrzne w budynku i na bieżąco prowadził konserwację barakowozu. Ten pierwotnie stał na kołach, dopiero w późniejszym czasie został wsparty na zabetonowanych wspornikach, a w latach 2009-2010 wsparty płytami chodnikowymi. W latach późniejszych wnioskodawca myśląc, że istnieje możliwość zakupu gruntu w P. zwrócił się do uczestnika ze stosownym wnioskiem. Ostatecznie w dniu 15.05.2009 r. podpisał z uczestnikiem umowę dzierżawy nr (...). Nieruchomość miała być wykorzystywana dla celów rekreacyjnych z obowiązkiem zapłaty czynszu dzierżawnego i brakiem możliwości wznoszenia na niej żadnych obiektów i urządzeń, parkowania niejezdnych przyczep, czy stawiania ogrodzenia. Z podpisanego do umowy protokołu zdawczo- odbiorczego wynika, że na działce nie znajdowały się żadne obiekty nieruchome i ruchome.

/dowód: faktura z dnia 20.01.1988 r.- k. 16, umowę dzierżawy nr (...) z dnia 15.05.2009 r. wraz z protokołem zdawczo- odbiorczym- k. 13-15, zeznania A. M.- k. 107v-108, J. J.- k. 108-108v, Z. J.- k. 108v-109, T. G.- k. 109-110, K. O.- k. 110-111/

Aktualnie przed Powiatowym Inspektorem Nadzoru Budowlanego w L. toczy się postępowanie w sprawie samowoli budowalnej, polegającej na nie dokonaniu zgłoszenia remontu barakowozu z tarasem o konstrukcji drewnianej. Postanowieniem z dnia 03.02.2014 r. (...) w L. wstrzymał roboty budowlane i zobowiązał wnioskodawcę do przedłożenia zaświadczenia wójta o zgodności budowy z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, projektu budowlanego wraz z opiniami i pozwoleniami oraz złożenia oświadczenia o posiadaniu prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowalne.

/postanowienie (...) z L. z dnia 03.02.2014 r.- na k. 65/

W toku postępowania Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego geodety celem identyfikacji przedmiotu zasiedzenia. W wydanej opinii wraz z opiniami uzupełniającymi biegły wskazał, iż przedmiotem zasiedzenia jest część nieruchomości położonej w P., oznaczonej jako działka nr (...). Na podstawie przeprowadzonych pomiarów biegły określił, że w terenie okazany przedmiot zasiedzenia na wstępnym projekcie podziału oznaczony nr 296/3 odpowiada pow. 0,0186 ha i został zamarkowany bolcami metalowymi oznaczonymi na mapie cyframi 1-2-3-4. Wydzielony grunt nie posiada dostępu do drogi publicznej. Przy granicy zewnętrznej posadowione są tuje. Działka od strony północnej zabudowana jest barakowozem drewnianym krytym blachą. Posadowiona jest ona na wysokości 429 m n.p.m., a sam grunt wnioskodawcy do zasiedzenia położony jest na wysokościach od 428 m n.p.m. (dół skarpy) do 430 m n.p.m.

/dowód: protokół z oględzin z dnia 25.02.2015 r.- k. 111, opinia biegłego geodety z dnia 28.02.2015 r. z dokumentacją fotograficzną, szkicem sytuacyjnym i zarysem pomiarowym wraz z opiniami uzupełniającymi z dnia 23.04.2015 r. i 24.08.2015 r.- k. 115-116, 171, k. 56- II t./

W toku postępowania Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu prawa wodnego w celu ustalenia m.in. istniejącej strefy przybrzeżnej oraz zasięgu strefy destrukcyjnej oddziaływania zbiornika wodnego w S. w szczególności w zakresie położenia działki nr (...) w części objętej wnioskiem o zasiedzenie. W wydanej opinii biegły wyjaśnił, że bezpośrednim efektem utworzenia sztucznego zbiornika wodnego jest rozwój jego strefy brzegowej, która podlega ciągłym przekształceniom, poprzez m.in. cofanie się brzegu w wyniku procesu abrazji. Dla Jeziora S. o znacznym poziomie piętrzenia (od 401,5 m n.p.m. do 421,5 m n.p.m.) uzasadnione jest przypuszczenie, że strefa przybrzeżna jest zmienna i brak jest możliwości jej stabilizacji, co destrukcyjnie działa także na teren objęty wnioskiem o zasiedzenie. W stosunku do lat 80-tych nastąpił bowiem znaczny przyrost powierzchni zalewu. Dla Zbiornika S. ustawa prawo wodne nie przewiduje ustalania linii brzegowej. Biegły wskazał, że w miarę procesów osuwiskowych i abrazyjnych strefa destrukcyjnego działania zbiornika może się z czasem powiększać. Przez to poziom wody może podnieść się także ponad nadzwyczajny poziom piętrzenia. Nieruchomość wnioskowana do zasiedzenia znajduje się w strefie przybrzeżnej i w obrębie budowli zbiornika wodnego wyznaczonego linią geodezyjną. We wnioskach biegły wskazał, że w granicach działki nr (...) istniejąca infrastruktura budowalna jest coraz bardziej zniszczona, a w niektórych miejscach w ogóle nie istnieje. Wszystko przekonuje, że teren wskazany we wniosku o zasiedzenie powinien być przeznaczony wyłącznie jako teren niezbędny do zadań realizowanych przez Zbiornik S. a zamierzenia budowalne i gospodarcze nie powinny mieć racji bytu.

/dowód: opinia biegłego z zakresu prawa wodnego z czerwca 2015 r. wraz z opinią uzupełniającą z dnia 02.09.2015 r.- k. 181-262 i k. 58-61- t. II/

Powyższy stan faktyczny, Sąd ustalił w oparciu o powoływane dowody z dokumentów, w tym odpisy z ksiąg wieczystych, akty notarialne, dokumenty wydawane przez organy administracyjne w postaci decyzji, czy postanowień, wypisów z rejestru gruntów, umowę dzierżawy wraz z protokołem zdawczo- odbiorczym, dowody wpłaty, akty prawa miejscowego oraz opinii biegłego geodety i biegłego z zakresu hydrologii i gospodarki wodnej i częściowo zeznań wnioskodawcy E. P. i częściowo świadków A. M., J. J., Z. J., T. G. i K. O.. Razem zebrane pozwalają ustalić, czy E. P. był samoistnym posiadaczem części działki nr (...) położonej w P., czasokresu jego trwania, w tym okresu początku biegu terminu.

Dowodom z dokumentów Sąd w całości dał wiarę, albowiem ich autentyczność i treść nie budzi zastrzeżeń.

Opinii pisemnej wraz z opiniami uzupełniającymi biegłych geodety S. S. i z zakresu prawa wodnego M. K. Sąd w całości dał wiarę. Zostały wydane przez osoby posiadające rozległą wiedzą, mające doświadczenie zawodowe w praktykujących specjalnościach. Biegli odpowiedzieli na wszelkie zadane pytania, w tym na zarzuty zgłaszane w toku postępowania przez strony. Opinia geodezyjna dotyczyła jedynie identyfikacji wskazanego przedmiotu zasiedzenia i nie ma bezpośrednio wpływu na ustalenia faktyczne. Z kolei pomocnicza względem rozstrzygnięcia okazała się opinia hydrologa. We wnioskach, które Sąd w całości podziela biegły wskazał, że teren wskazany we wniosku o zasiedzenie powinien być przeznaczony wyłącznie jako teren niezbędny do zadań realizowanych przez Zbiornik S.. Na skutek działań osuwiskowych i abrazyjnych strefa przybrzeżna ulega przekształceniom, działka wnioskowana do zasiedzenia znajduje się w jej strefie, przez co na obszarze zagospodarowania Zbiornika S. nie powinny się znajdować obiekty budowlane.

Zeznaniom świadków A. M., J. J., Z. J., T. G. i K. O. w większości dał wiarę. W ocenie Sądu nie przekonują jedynie twierdzenia części świadków o tym, że już w 1978 r. wnioskodawca zajął teren pod zasiedzenie, a barakowóz nie zmieniał swojego położenia. Dopiero w 1988 r. kupił bowiem przyczepę, a sam świadek Z. J. wskazuje, że pierwotnie barakowóz stał na kołach (k. 109).

Za częściowo wiarygodne uznano także zeznania wnioskodawcy E. P.. Podobnie jak w przypadku części świadków nie przekonuje, iż już w latach 70-tych zajął on teren pod zasiedzenia i władał nim jako właściciel. Niekonsekwentne jest dalsze działanie wnioskodawcy polegające na chęci uregulowania stanu właścicielskiego i chęci zawarcia z uczestnikiem umowy dzierżawy gruntu, w tym podpisanie protokołu zdawczo- odbiorczego z zastrzeżeniem, iż na działce nie znajdują się żadne inne nieruchomości i rzeczy ruchome.

Sąd zważył, co następuje:

Wniosek o zasiedzenie został oddalony.

Zgodnie z art. 172 § 1 i 2 kc, posiadacz nieruchomości nie będący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od lat dwudziestu jako posiadacz samoistny w dobrej wierze, bądź po trzydziestu latach jako posiadacz w złej wierze. Jeżeli podczas biegu zasiedzenia nastąpiło przeniesienie posiadania, obecny posiadacz może doliczyć do czasu, przez który sam posiada, czas posiadania swojego poprzednika. Zasiedzenie prowadzi do nabycia prawa na skutek upływu czasu i umożliwia usunięcie długotrwałej niezgodności między stanem prawnym a stanem faktycznego posiadania. Konieczne jest posiadanie samoistne przedmiotu zasiedzenia, czyli postępowanie z rzeczą jak właściciel, w sposób dostrzegalny dla innych osób. Posiadanie musi być nieprzerwane, przez okres 20 bądź 30 lat, w zależności od ustalenia dobrej, czy złej wiary posiadacza. Posiadaczem samoistnym rzeczy jest ten, kto faktycznie nią włada jak właściciel (art. 336 kc)

W ocenie Sądu nie trafiona jest przesłanka samoistnego posiadania i upływu wymaganego do zasiedzenia okresu 30 lat. Przede wszystkim wnioskodawca w postępowaniu rozpoznawczym nie udowodnił w całą stanowczością jakoby już od 1976 r. objął w posiadanie sporny teren części działki nr (...). Data biegu terminu przedawnienia została wskazana na okres zimowy, który jest wątpliwy dla objęcia posiadania, zwłaszcza w zestawieniu ze stanowiskiem wnioskodawcy, iż teren służył mu dla celów rekreacyjnych w okresie od wiosny do jesieni każdego roku. Z inwentaryzacji dokonanej przez poprzednika prawnego uczestnika wynika, iż w latach 1987-1988 (...) w O. nie dzierżawił terenu na którym rzekomo przez cały czas posadowiony był barakowóz. Przesłuchani w sprawie świadkowie zeznający o tym, że wnioskodawca już w 1978 r. przebywał w P., nie potwierdzili tego faktu w czasie rozprawy administracyjnej prowadzonej w sprawie samowoli budowalnej przed (...) w L.. Także rok objęcia w posiadanie przez nich wskazywany (1978), kłóci się z terminem wskazywanym we wniosku. Ferowana wersja tym, że wnioskodawca bez umowy załatwił z Prezesem (...) w O. dzierżawę barakowozu, nie przekonuje, iż od tego czasu E. P. należy uważać za posiadacza samoistnego terenu wnioskowanego do zasiedzenia. Co najwyżej świadczyć może o tym, iż w latach 70-tych wnioskodawca grzecznościowo przyjeżdżał do P. i w pewnością nie przesądza o tym, że czuł się tak jak właściciel części nieruchomości. Barakowóz w tym czasie stał na kołach o czym zaświadczył Z. J. (k. 109). Z tego można wywieść wniosek, iż wnioskodawca ewentualnie mógł uzewnętrzniać cechy właściciela jedynie względem tej ruchomości, wykonując choćby prace remontowe, nie zaś względem gruntu będącego w użytkowaniu wieczystym poprzedników uczestnika. Dopiero w 1988 r. wnioskodawca w pewien sposób „usankcjonował” swój pobyt w P. i stan właścicielski zakupionego barakowozu. Wtedy też zajmując teren wokół przyczepy, a dalej sadząc tuje, czy paprocie mógłby być postrzegany jako posiadacz spornego gruntu. Do czasu wszczęcia postępowania o zasiedzenie nie upłynąłby bieg 30-letniego okresu, co samo już przesądza o oddaleniu wniosku. Nie została wyjaśniona w sposób nie budzący wątpliwości kwestia trwałego związania z gruntem barakowozu, w tym przytwierdzenia go na zabetonowanych wspornikach. E. P. wiedząc, iż nie posiada prawa do dysponowania nieruchomością sam ze swej woli wystąpił do uczestnika celem zawarcia umowy dzierżawy, tym samym godząc się ze statusem posiadacza zależnego. Podpisując protokół zdawczo- odbiorczy potwierdził, iż na oznaczonej części nieruchomości nie są posadowione żadne nieruchomości i ruchomości. Możliwy zatem jest przypadek, iż barakowóz w tym czasie nie był jeszcze trwale złączony z gruntem. Zbiegało by się to z niezgłoszeniem do Starostwa Powiatowego w L. w latach 2009-2011 remontu barakowozu wraz z tarasem o konstrukcji drewnianej, będące aktualnie przedmiotem postępowania administracyjnego dotyczącego samowoli budowalnej. Wnioskodawca przez czas zajęcia nieruchomości nie płacił podatków od nieruchomości, czy opłaty za użytkowanie wieczyste. Wszystko przekonuje, iż w ocenie Sądu nie uzewnętrznił woli posiadania zajętego terenu w sposób nieprzerwany i odpowiednio długi (30 lat).

Ważkie dla ustaleń w niniejszym postępowaniu są wnioski biegłego hydrologa. Wskazał on, że nieruchomość nr 296/2 znajduje się w strefie przybrzeżnej Jeziora S. i w granicach linii wywłaszczenia wyznaczonego linią geodezyjną. Z uwagi na zachodzące procesy geologiczne, osuwiskowe, związane z działaniem wody strefa oddziaływania sztucznego zbiornika może się z czasem powiększać i powodować zagrożenie dla znajdujących się tam budowli i obiektów. Poziom wody obecnie niski, może się jednak powiększyć ponad maksymalny poziom piętrzenia, powodując zagrożenie dla mienia, czy życia ludzkiego. Zatem w strefie tej nie powinny istnieć żadne obiekty budowlane. Informacyjnie należy wskazać, że teren wnioskowany do zasiedzenia objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i leżący w obszarze W. O. Chronionego Krajobrazu podlega ograniczeniom dotyczącym np. zakazu lokalizowania obiektów budowalnych w terenie zalewowym i utrzymania środowiska w stanie naturalnym.

Podsumowując uznać należy, że wnioskodawca nie wypełnił przesłanek koniecznych do zasiedzenia. Nawet jeśliby przyjąć, że samoistnie posiadał wyznaczoną część nieruchomości, to czynił to dopiero od 1988 r., a na dzień złożenia wniosku przy przyjęciu oczywiście złej wiary, okres 30 lat prowadzący do zasiedzenia nie upłynął, a w międzyczasie został przerwany umową dzierżawy przedmiotowego gruntu, która uczyniła z wnioskodawcy posiadacza zależnego. Dlatego też w oparciu o art. 172 § 1 i 2 kc i art. 336 kc Sąd oddalił przedmiotowy wniosek.

Rozstrzygnięcie z pkt II postanowienia znajduje uzasadnienie w obowiązujących przepisach prawa. W postępowaniu nieprocesowym możliwe jest orzeczenie o zwrocie kosztów procesu, do których zalicza się m.in. wynagrodzenie strony reprezentowanej przez adwokata. Zgodnie z § 8 pkt 1 w zw. z § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2002 r., nr 163 , poz.1348) wynagrodzenie w sprawach o stwierdzenie zasiedzenia nieruchomości stanowi 50 % stawki wynikającej z wartości przedmiotu sporu, co stanowić będzie kwotę 600 zł powiększoną o opłatę za udzielenie pełnomocnictwa- 17 zł. Orzeczenie oparto z treść przepisów art. 520 § 2 kpc w zw. z art. 13 § 2 kpc w zw. 98 § 3 kpc i § 8 pkt 1 w zw. z § 6 pkt 5 wspomnianego wyżej rozporządzenia.