III RC 400/15

UZASADNIENIE

E. T. wniosła w imieniu małoletniej córki M. B. o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego A. B. kwoty 1400 złotych miesięcznie z tytułu alimentów.

Pozwany uznał powództwo do kwoty 200 złotych miesięcznie.

Postanowieniem z dnia 28 września 2015 roku Sąd Rejonowy w Piasecznie zabezpieczył powództwo na kwotę 700 złotych miesięcznie.

Sąd ustalił ,co następuje:

Strony pozostawały w związku nieformalnym. Mają wspólnie jedno dziecko. Mieszkają oddzielnie. Małoletnia powódka ma 8 lat, chodzi do 2 klasy szkoły podstawowej. Dodatkowo uczęszczała na zajęcia z języka angielskiego oraz na basen, na co matka wydawała 125 złotych miesięcznie. Łączny miesięczny koszt utrzymania dziecka matka określa na kwotę około 1300 złotych. W tej kwocie 400 złotych stanowią wydatki na wyżywienie, 200 na odzież, 100 na środki czystości, 100 złotych na usługi (np. fryzjer),100 na kulturę i rozrywki. Obecnie matka była zmuszona zrezygnować z dodatkowych zajęć z języka angielskiego w związku z niedostatkiem środków finansowych na bieżące utrzymanie. Miesięcznie na opiekę medyczną nad dzieckiem matka wydaje około 200 złotych. Wydatki na mieszkanie , w którym matka mieszka razem z dzieckiem wynoszą 100 złotych za energię elektryczną, 100 za wodę.

Matka małoletniej ma 34 lata. Pracuje jako kasjer sprzedawca. Jej zarobki wynoszą 1700 złotych miesięcznie. Spłaca kredyt gotówkowy, zaciągnięty na rozbudowę domu. Rata kredytu wynosi 400 złotych miesięcznie. Kredyt będzie spłacany jeszcze przez 4 lata. Matka małoletniej jest spłaca też zadłużenie na karcie debetowej w kwocie 200 złotych miesięcznie. Nie jest właścicielką żadnej nieruchomości, nie ma samochodu.

Pozwany ma 29 lat. Pracuje dorywczo w warsztatach samochodowych. Jego zarobki wynoszą około 2000 złotych miesięcznie. Obecnie mieszka z partnerką. W maju urodzi mu się dziecko z tego związku. Koszty utrzymania mieszkania w którym mieszka ponosi wspólnie z partnerką. Jego udział w tych kosztach wynosi 300 złotych miesięcznie. Swój koszt utrzymania określa na kwotę 600 złotych miesięcznie. Spłaca kredyt gotówkowy w kwocie 45 000 złotych. Rata wynosi 700 złotych miesięcznie. Kredyt będzie spłacane jeszcze prze 10 lat. Jest współwłaścicielem w 1/8 części domu rodzinnego, w którym nie mieszka. Nie ma samochodu. Kontaktuje się z córką, kupuje jej prezenty. W tym roku przekazał 200 złotych na zakup wyprawki szkolnej oraz 100 złotych jako kieszonkowe na wakacje.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zaświadczenia o wysokości zarobków E. T. oraz przesłuchania stron. Sąd nie wziął pod uwagę , dołączonych do akt sprawy paragonów.

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z treścią art. 133 kro rodzice są obowiązani do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie. Dziecko ma prawo do równej stopy życiowej z rodzicami, którzy zobowiązani są podzielić się z nim nawet skromnymi dochodami.

W ocenie Sądu kwota 1300 złotych miesięcznie, wskazana przez matkę małoletniej powódki jako niezbędna do utrzymania dziecka nie jest wygórowana. Zdaniem Sądu kwoty 400 złotych miesięcznie na wyżywienie, 200 złotych na odzież, 200 złotych na opiekę medyczną ( w tym stomatologiczną) , 100 złotych na środki czystości i 100 złotych na kulturę i rozrywkę są odpowiednie do usprawiedliwionych potrzeb dziecka w tym wieku. Ojciec utrzymuje kontakty z dzieckiem, kupuje córce prezenty. Bieżąca opiekę nad dzieckiem sprawuje jednak matka i to ona ponosi większość wydatków na jego utrzymanie. Ostatnio z powodów finansowych była zmuszona do zrezygnować z dodatkowych zajęć z języka angielskiego dla córki.

W tej sytuacji zdaniem Sądu, kwota do której pozwany uznał alimenty jest zdecydowanie za niska w stosunku do usprawiedliwionych potrzeb małoletniego dziecka oraz możliwości zarobkowych pozwanego. Rodzice małoletniej uzyskują dochody na podobnym poziomie . Oboje spłacają kredyty. Jednak dotychczas to matka ponosiła większość wydatków na dziecko.

W ocenie Sądu kwota 700 złotych miesięcznie jest kwotą odpowiednią do usprawiedliwionych potrzeb małoletniego dziecka oraz możliwości zarobkowych pozwanego i będzie stanowiła realny jego udział w wydatkach na dziecko.

Jednocześnie Sąd oddalił powództwo ponad kwotę 700 złotych, uznając je za wygórowane w stosunku do możliwości zarobkowych pozwanego. Uwzględnienie powództwa ponad tę kwotę prowadziłoby do przeniesienia na pozwanego całości kosztów utrzymania dziecka, co nie znajduje uzasadnienia w okolicznościach faktycznych sprawy.

Mając na uwadze powyższe Sąd na podstawie art. 128 i 133 kro orzekł jak na wstępie.