III Ca 468/15

UZASADNIENIE

Powód M. O. wniósł o zasądzenie od pozwanego K. O. kwoty 900 złotych z odsetkami. W uzasadnieniu powództwa wskazał, że dochodzona kwota stanowi koszt jaki poniósł w związku z zawarciem z pozwanym umowy kupna – sprzedaży komórki z dnia 16 lipca 2007 roku. Podniósł, że po zawarciu przedmiotowej umowy okazało się, że powyższa komórka nie jest własnością pozwanego, w następstwie czego zaczął użytkować inną komórkę, której współwłaścicielem jest K. O.. Zakładane przez powoda kłódki przy wejściu do przedmiotowej komórki są regularnie odcinane przez pozwanego. Wobec niewywiązywania się z umowy z dnia 16 lipca 2007 roku, powód wezwał D. O. do zwrotu kwoty 900 złotych.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa.

Wyrokiem z dnia 4 grudnia 2014 roku Sąd Rejonowy w Zgierzu zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 900 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 1 kwietnia 2014 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 30 zł tytułem zwrotu kosztów procesu

W uzasadnieniu wyroku Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny

W dniu 16 lipca 2007 roku M. O. zawarł z K. O. pisemną umowę sprzedaży, zgodnie z którą K. O. sprzedał M. O. komórkę - garaż położoną w miejscowości L. za kwotę 900 złotych. Przedmiotowa komórka jest trwale związana z gruntem i stanowi fragment hali położonej na gruncie stanowiącym współwłasność pozwanego M. O. na prawach wspólności ustawowej małżeńskiej w 2000/70834 części. W 2013 roku komórka została zajęta przez B. M.. W dniu wydania wyroku powód nie korzysta z komórki objętej umową z dnia 16 lipca 2007 roku, ani z żadnej innej komórki należącej do pozwanego.

Pismem datowanym na dzień 26 lutego 2014 roku powód wezwał pozwanego K. O. do zwrotu kwoty 900 złotych zapłaconej mu na podstawie umowy sprzedaży z dnia 16 lipca 2007 roku.

Wyrokiem z dnia 4 grudnia 2014 roku Sąd Rejonowy w Zgierzu orzekł zgodnie z żądaniem pozwu. W uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia Sąd I instancji dokonał następujących ustaleń faktycznych i ocen prawnych.

W niniejszej sprawie pozwanemu przysługiwał wyłącznie udział we współwłasności przedmiotowej nieruchomości gruntowej, zabudowanej budynkami gospodarczymi. W części jednego z takich budynków wydzielono niestanowiącą odrębnej własności komórkę – garaż, którą pozwany postanowił sprzedać powodowi. Pozwany mógł jednak przenieść na rzecz powoda prawo własności do przedmiotowej nieruchomości jedynie w zakresie przysługującego mu udziału w wielkości (...). Ponadto umowa sprzedaży nieruchomości powinna zostać zawarta, pod rygorem nieważności, w formie aktu notarialnego (art. 158 k.c.). Mając na uwadze powyższe, umowa sprzedaży zawarta między stronami w dniu 16 lipca 2007 roku, jako czynność prawna sprzeczna z ustawą jest nieważna, tym samym zastosowanie w niniejszej sprawie znajdą przepisy regulujące zwrot nienależnego świadczenia.

Zgodnie z art. 410 § 2 k.c. świadczenie jest nienależne gdy czynność prawna zobowiązująca do świadczenia była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia. Instytucja nienależnego świadczenia stanowi postać bezpodstawnego wzbogacenia, którego źródłem jest działanie zubożonego, który będąc przekonanym, że spełnia istniejące zobowiązanie, spełnia świadczenie na rzecz bezpodstawnie wzbogaconego.

O obowiązku zapłaty odsetek Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i § 2 k.c. i 482 k.c., zgodnie z żądaniem powoda, zasądzając odsetki ustawowe od dnia 1 kwietnia 2014 roku,

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. zasądzając na rzecz powoda kwotę 30 złotych tytułem kosztów opłaty sądowej od pozwu.

Powyższe rozstrzygnięcie apelacją w całości zaskarżył pozwany, żądając zmiany wyroku i oddalenia powództwa. Uzasadnienie apelacji nie zawiera zarzutów stawianych rozstrzygnięciu i w żadnym zakresie nie odnosi się do ustaleń Sądu I instancji, które legły u podstaw zaskarżonego orzeczenia, zaś argumentacja skarżącego koncentruje się na twierdzeniu, że sporna komórka stanowiła własność pozwanego.

Rozpoznając apelację Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Apelacja jest bezzasadna i jako taka podlega oddaleniu.

Na wstępie należy wskazać, iż wobec rozpoznania sprawy w postępowaniu uproszczonym Sąd Okręgowy na podstawie art. 505 13 § 2 k.p.c. może ograniczyć uzasadnienie jedynie do wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku zapadłego w postępowaniu odwoławczym z przytoczeniem przepisów prawa. Sąd Okręgowy miał także na uwadze, że w postępowaniu uproszczonym zgodnie z art. 505 9 § 1 k.p.c. apelację można oprzeć tylko na zarzutach naruszenia prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie, bądź naruszenia przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć wpływ na wynik sprawy. Oznacza to, ze w postępowaniu uproszczonym zarzutów apelacyjnych nie można oprzeć na kwestionowaniu ustaleń faktycznych poczynionych przez Sąd I instancji a do tego sprowadzają się twierdzenia skarżącego, że jest właścicielem przedmiotowej komórki. W niniejszej sprawie pozwanemu przysługiwał wyłącznie udział we współwłasności przedmiotowej nieruchomości gruntowej, zabudowanej budynkami gospodarczymi. W części jednego z takich budynków wydzielono nie stanowiącą odrębnej własności komórkę – garaż, którą pozwany postanowił sprzedać powodowi. Pozwany mógł przenieść na rzecz powoda prawo własności do przedmiotowej nieruchomości jedynie w zakresie przysługującego mu udziału w wielkości (...). Jak się wydaje ustaleń tych pozwany z nieznanych przyczyn nie chce przyjąć do wiadomości.

Ma rację Sąd orzekający, że w rozpoznawanej sprawie zastosowanie mieć winny przepisy o zwrocie nienależnego świadczenia stosownie do treści art. 410 k.c. Powód żąda bowiem zwrotu tego, co nienależnie świadczył na rzecz pozwanego w związku z nieważną umową sprzedaży komórki.

Mając powyższe na uwadze, wobec bezzasadności apelacji oraz nie ujawnienia okoliczności, które winny być uwzględnione w toku postępowania apelacyjnego z urzędu, Sąd Okręgowy oddalił apelację w oparciu o art. 385 k.p.c.