Sygn. akt I C 234/13

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 15 kwietnia 2013 roku złożonym w elektronicznym postępowaniu upominawczym powód (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą we W. wniósł o zasądzenie od M. K. (1) kwoty 5658,71 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 15 kwietnia 2013 r. do dnia zapłaty. Ponadto powód domagał się zasądzenia na jego rzecz kosztów procesu. Uzasadniając pozew powód wskazywał, iż dochodzona kwota stanowi pożyczkę udzieloną pozwanej przez (...) S.A. na podstawie umowy z dnia 06 lutego 2009 r. o numerze (...). Wierzytelność tą powód nabył dnia 30 grudnia 2010 r. na podstawie umowy cesji.

Sąd RejonowyL.VI Wydział Cywilny w L. postanowieniem z dnia 21 maja 2013 roku, wydanym w sprawie VI Nc-e (...) stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty i przekazał rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego w S..

W piśmie procesowym z dnia 10 lipca 2013 r. pełnomocnik powoda podał, w jakich okolicznościach doszło do wypowiedzenia umowy bankowej oraz zawarcia umowy cesji wierzytelności. Natomiast na dowód istnienia oraz rozmiaru obciążającej pozwaną względem inicjatora postępowania należności powołał wyłącznie na złożoną umowę sprzedaży wierzytelności (k. 18-23), zawiadomienie pozwanego o dokonanym przez (...) S.A. z siedzibą we W. przelewie wierzytelności na rzecz (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętęgo z siedzibą we W. (k. 24), pismo skierowane do M. K. (1) (k. 25) oraz wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu z dnia 15 kwietnia 2013 r. (k. 18).

Zdaniem Sądu wytoczone przez powoda powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie i podlegało oddaleniu jako nieudowodnione.

Uwzględnienie bowiem kwoty dochodzonej pozwem byłoby możliwe jedynie wówczas, o ile inicjator postępowania udowodniłby istnienie żądanej wierzytelności oraz jej rozmiaru. Źródła tego wymogu należy upatrywać w treści art. 6 k.c. zgodnie z którym ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie która z faktu tego wywodzi skutki prawne.

Powód w niniejszym procesie, jako podmiot domagający się świadczenia pieniężnego od pozwanej, winien wykazać, zwłaszcza za pomocą dowodu z dokumentu, iż M. K. (2) łączyła z (...) S.A. umowa bankowa, jak również winien przedstawić dokumenty potwierdzające istnienie zobowiązania pozwanej, konkretną wysokość i termin spełnienia świadczenia.

Jak wynika z akt sprawy, pełnomocnik powoda owych wskazanych wyżej dowodów nie przedstawił. W zasadzie ograniczył się do powoływania w treści twierdzeń na umowę bankową oraz umowę przelewu wierzytelności z dnia 30 grudnia 2010 r. oraz pism kierowanych do M. K. (1).

Dokonując oceny przedłożonych dokumentów na wstępie należy stwierdzić należy, iż załączony do akt sprawy wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu z dnia 15 kwietnia 2013 r. nie ma charakteru dokumentu urzędowego, lecz wyłącznie prywatnego. Dlatego też nie może być traktowany jako dowód istnienia i rozmiaru należności pieniężnej. Wprawdzie co do zasady stanowią one dokumenty urzędowe. Jednakże w przepisie art. 194 ust. 2 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych przewidziano wyjątek, a mianowicie moc prawna takich dokumentów urzędowych, (…), nie obowiązuje w odniesieniu do dokumentów wymienionych w tym przepisie w postępowaniu cywilnym.

Pogląd taki pozostaje zgodny z orzecznictwem sądowym (patrz. postanowienie Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 15 lutego 2013 r., I ACz 284/13).

Trudno też poważnie oceniać pisma kierowane do osoby M. K. (1). Potwierdzają one jedynie, że powód nie potrafi nawet należycie wskazać danych personalnych pozwanej. Sprecyzowanie bowiem nazwiska pozwanej nastąpiło dopiero w wyniku ustaleń dokonanych z urzędu przez Sąd w trakcie weryfikacji w systemie PESEL. Ponadto powód nawet w uzasadnieniu pozwu nazywając umowę pierwotną stosuje nomenklaturę „umową bankową, na mocy której pozwana określoną kwotę pieniężną”, co zdaniem Sądu może oznaczać, iż nie jest pewien czy jest to umowa pożyczki czy też kredytu, być może nie będąc w posiadaniu takiej umowy. Zauważyć należy, że z przedstawionej umowy przelewu wierzytelności nie wynika imiennie osoba dłużnika i rozmiar nabytej wierzytelności, bowiem jak wynika to z treści umowy cesji nie zawiera ona wykazu objętych nią konkretnych wierzytelności, którego to pełnomocnik powoda nie dołączył.

W związku z powyższym uznać należało, że inicjator postępowania obciążającej go powinności dowodowej nie dopełnił, w związku z tym Sąd mając na uwadze treść art. 6 k.c. powództwo jako nieudowodnione oddalił.