Sygn. akt II K 136/15

UZASADNIENIE

Po przeprowadzeniu rozprawy Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 18 czerwca 2013 roku pokrzywdzony J. D. przeglądając strony internetowe na portalu tablica.pl znalazł ogłoszenie sprzedaży biletów na koncert zespołu (...) w cenie po 200 zł za bilet, w ilości czterech sztuk. W dniu 19 czerwca 2013 r. rozpoczął korespondencję z oskarżony J. Ś., podającym się za P. R.. Pokrzywdzony po uzyskaniu zeskanowanej kopii biletów, zamówił bilety, a następnego dnia wpłacił pieniądze w kwocie 818 zł na konto (...) na nazwisko P. R.. Pokrzywdzony po zrealizowaniu przelewu próbował kilkukrotnie skontaktować się pod podany przez oskarżonego numer telefonu oraz na podany adres mailowy, jednak nieskutecznie. J. D. pomimo przesłania pieniędzy na wskazany przez oskarżonego numer konta, zamówionych biletów nie otrzymał. Po zgłoszeniu przez pokrzywdzonego faktu podejrzenia oszustwa na portalu tablica.pl konto zostało zablokowane.

Oskarżony J. Ś. nie zrealizował zamówienia i nie oddał pokrzywdzonemu pieniędzy za zamówione bilety.

Oskarżony J. Ś. ma 38 lat, jest kawalerem, ma jedno dziecko w wieku 1,5 roku, posiada wykształcenie podstawowe. Przed zatrzymaniem zatrudniony był jako pracownik budowlany, osiągał dochód około 2000 euro miesięcznie, dotychczas wielokrotnie karany za przestępstwa z art. 286 § 1 kk.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o: zeznania pokrzywdzonego J. D. (k. 2-4, 266-267), wyjaśnienia oskarżonego (k. 164-166), oraz następujące dokumenty: korespondencja elektroniczna (k. 6-16), potwierdzenie przelania kwoty 818 zł (k.17), wydruku ze strony Tablica.pl (k. 25), Pisma I..p. S.A (k. 38), wydruku ze strony internetowej (k-44-49), pismo (...) S.A (k. 51-53), telefonogramu (k. 64), pisma z dnia 13.09.2013 r. (k. 72), wykaz numerów IP (k. 73-74), Historia rachunku bankowego (k. 75-78), (...) Bank (...) Spółka Akcyjna (k. 81), karty karnej (k. 96 -97, 194-195).

J. Ś. przesłuchiwany w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień. Wyraził chęć dobrowolnego poddania się karze w wymiarze 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolości z warunkowym jej zawieszeniem na okres 5 lat próby, obowiązku naprawienia szkody. Jednocześnie wskazał, że został przekazany przez władze Irlandii na podstawie (...) do spraw innych niż ta, w której został przesłuchany. Ponadto wskazał, że w razie utrzymania proponowanej kary, nie będzie korzystał z prawa wynikającego z zasady specjalności z art. 607 e kpk i w razie potrzeby jest gotowy złożyć takie oświadczenie przed Sądem.

J. Ś. nie składał wyjaśnień przed Sądem. Złożył pisemny wniosek (k. 242) o przeprowadzenie rozprawy bez jego obecności, gdyż jak wskazał chciał uniknąć transportu w ciężkich warunkach ze względu na poważne dolegliwości z kręgosłupem. Oskarżony wskazał, iż przyznaje się do zarzucanego mu czynu i podda się karze uzgodnionej z prokuratorem, zaakceptuje karę wymierzoną przez sąd. Ponadto oskarżony pisemnie złożył oświadczenie (k. 243 v), iż obecnie odbywa karę pozbawienia wolności w związku z Europejskim Nakazem Aresztowania do dnia 09.09.2015 r. sygn.. akt (...). Oskarżony podał, iż niniejszy czyn nie stanowi podstawy przekazania ani nie zrzekł się korzystania z prawa określonego w art. 607 e§ 1 kpk, w związku z tym wyrok jaki zapadnie w tej sprawie nie będzie mógł być wprowadzony do wykonania bez zgody organu sądowego państwa wykonywania nakazu.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

W świetle całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego i ujawnionego w niniejszej sprawie wina oskarżonego J. Ś. i okoliczności popełnienia zarzucanego mu czynu nie budzą żadnych wątpliwości.

Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień.

Sąd obdarzył walorem wiarygodności zeznania pokrzywdzonego. W ocenie Sądu zeznania pokrzywdzonego są spójne, logiczne i konsekwentne. Zeznania te znajdują potwierdzenie w zgromadzonym materiale dowodowym w postaci treści korespondencji mailowej, potwierdzenia przelania kwoty 818 zł , wydruku ze strony Tablica.pl.

Dowody pozaosobowe ujawnione bez odczytywania i zaliczone w poczet materiału dowodowego Sąd obdarzył wiarą, gdyż zostały zgromadzone zgodnie z obowiązującymi zasadami procesowymi, a żadna ze stron ich nie negowała.

Uwzględniając zebrany w sprawie materiał dowodowy stwierdzić należy, iż obdarzone przez Sąd wiarą dowody wiążą się w logiczną całość i stanowią wystarczającą podstawę do uznania, iż okoliczności popełnienia przez oskarżonego przypisanego mu czynu i jego wina nie budzą wątpliwości. Oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał przedmiotowe jak i podmiotowe znamiona przypisanego mu czynu. W niniejszej sprawie występują wszystkie przesłanki pozwalające przypisać oskarżonemu winę, a jednocześnie nie występuje żadna z okoliczności ją wyłączających. Oskarżony jest osobą pełnoletnią, miał pełną zdolność rozpoznawania znaczenia czynu i kierowania swoim postępowaniem.

Sąd uznał zatem, że wina oskarżonego nie budzi wątpliwości, a swoim zachowaniem wyczerpał on dyspozycję art. 286 § 1 k.k w zw. z art. 64 § 1 kk.

Artykuł 286 k.k. określa odpowiedzialność za oszustwo, którym według tego przepisu jest motywowane celem korzyści majątkowej doprowadzenie innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez wprowadzenie jej w błąd albo wyzyskanie błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranej czynności. Istota tego przestępstwa polega więc na posłużeniu się fałszem jako czynnikiem sprawczym, który ma doprowadzić pokrzywdzonego do podjęcia niekorzystnej decyzji majątkowej.

Określone w art. 286 k.k. przestępstwo oszustwa jest przestępstwem umyślnym zaliczanym do tzw. celowościowej odmiany przestępstw kierunkowych. Ustawa wymaga, aby zachowanie sprawcy było ukierunkowane na określony cel, którym w przypadku oszustwa jest osiągnięcie korzyści majątkowej. Sprawca podejmując działania musi mieć wyobrażenie pożądanej dla niego sytuacji, która stanowić ma rezultat jego zachowania. Zamiar bezpośredni winien obejmować zarówno cel, jak i sam sposób działania zmierzający do zrealizowania tego celu. Sprawca musi chcieć takiego właśnie sposobu działania w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i cel ten musi stanowić punkt odniesienia każdego ze znamion przedmiotowych przestępstwa.

Wskazać trzeba, że w niniejszej sprawie oskarżony J. Ś. niewątpliwie działał w celu osiągniecia korzyści majątkowej, która polegała na uzyskaniu zysku. Dążył on do uzyskania korzyści dla siebie.

Zdaniem Sądu oskarżony zamieszczając ogłoszenie na portalu Tablica.pl, działał z zamiarem wprowadzenia w błąd pokrzywdzonego, co do zamiaru sprzedania biletów na koncert. Świadczą o tym następujące okoliczności, ustalone na podstawie uznanych za wiarygodne zeznań pokrzywdzonego, treści korespondencji prowadzonej drogą elektroniczną, potwierdzeń przelewu, wydruku ze strony Tablica.pl:

1.  oskarżony oferował do sprzedaży bilety, posługując się danymi innej osoby, która nie miała nic wspólnego ze sprzedażą biletów wystawionych na aukcji,

2.  wskazanie przez oskarżonego, że płatność musi nastąpić przed wysłaniem biletów,

3.  częste kontakty oskarżonego z pokrzywdzonym za pośrednictwem poczty elektronicznej w przedmiocie ustalenia warunków w jakich ma się odbyć przelew pieniędzy oraz przesyłka biletów, po czym w momencie kiedy środki pieniężne wpłacone przez pokrzywdzonego zostały przelane na rachunek bankowy wskazany przez oskarżonego, zupełny brak kontaktu z pokrzywdzonym, pomimo że oskarżony dysponował numerem telefonu, adresem zamieszkania pokrzywdzonego;

4.  niezwrócenie pokrzywdzonemu wpłaconych pieniędzy.

Wszystkie te okoliczności, które Sąd opisał powyżej, wskazują, iż oskarżony działał z góry ukierunkowanym celem osiągnięcia korzyści majątkowej w ten sposób, że wprowadzając w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru sprzedaży biletów 4 biletów na koncert zespołu (...), doprowadził J. D. do przekazania na rachunek bankowy, wskazany przez oskarżonego kwoty 818 zł.

Oskarżony ponadto przypisanego mu w wyroku czynu z art. 286 § 1 k.k. dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej sześciu miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, za które był już skazany.

W okresie od 21 stycznia 2009 roku do 21 stycznia 2010 roku oskarżony odbywał karę łączną jednego roku pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego (...), sygn. akt (...) z dnia 10 października 2008 roku, za przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Czyn z art. 286 § 1 kk zagrożony jest pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8, a popełniony w warunkach art. 64 § 1 kk sąd mógł wymierzyć karę przewidzianą za przypisane oskarżonemu przestępstwo w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę, czyli do 12 lat.

Sąd w stosunku do oskarżonego brał pod uwagę możliwość wymierzenia tylko bezwzględnej kary. Zdaniem Sądu dotychczasowy tryb życia oskarżonego, jego właściwości i warunki osobiste nie pozwalają na przyjęcie, że istnieje uzasadniona prognoza, że pomimo niewykonania kary będzie przestrzegać porządku prawnego, że osiągnięte zostaną cele kary, w szczególności nie powróci na drogę przestępstwa. Oskarżony był już wielokrotnie karany za przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. Powyższe świadczy, że oskarżony wykazuje ignorancję wobec przepisów prawa, a to zdaniem Sądu świadczy braku podstaw do przyjęcia pozytywnej prognozy kryminologicznej.

Ponadto kara spełnić ma także cele prewencji ogólnej, ma zniechęcać pozostałych sprawców do popełniania podobnych przestępstw i kształtować w społeczeństwie przekonanie, że naruszenie prawa będzie spotykać się z reakcją ze strony organów wymiaru sprawiedliwości.

W tym miejscu wskazać trzeba, że czyn zarzucany oskarżonemu w tym postępowaniu nie stanowił podstawy przekazania oskarżonego na podstawie (...). Oskarżony nie zrzekł się korzystania z prawa określonego w art. 607 e § 1 k.p.k.

Zgodnie z treścią art. 607e § 1 k.p.k. osoby przekazanej w wyniku wykonania nakazu nie można ścigać za przestępstwa inne niż te, które stanowiły podstawę przekazania, ani wykonać orzeczonych wobec niej za te przestępstwa kar pozbawienia wolności albo innych środków polegających na pozbawieniu wolności.

Podnieść trzeba, że zakaz określony w art. 607e § 1 k.p.k. nie ma charakteru absolutnego, gdyż doznaje wyjątków w sytuacjach wymienionych w art. 607 e § 3 k.p.k.

W toku tego postępowania w stosunku do oskarżonego nie stosowano żadnego środka zapobiegawczego. W realiach tej sprawy to nie fakt prowadzenia tego postępowania skutkował koniecznością pozbawienia oskarżonego wolności. W tym stanie rzeczy w niniejszym postępowaniu nie obowiązywał zakaz określony w art. 607 e § 1 k.p.k., gdyż wyłączał go przepis art. 607e § 3 pkt 4 k.p.k., zgodnie z którym nie stosuje się zakazu ścigania, jeżeli postępowanie karne nie wiązało się ze stosowaniem wobec oskarżonego środka polegającego na pozbawieniu wolności. Nie ma też przeszkód, aby orzec w toku tego postępowania karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania, aczkolwiek wykonanie takiej kary, wymagać będzie zgody organu sądowego państwa wykonania nakazu. Takie stanowisko przyjął Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia z dnia 6 maja 2010 r., (...), (...), w którym stwierdzono, że ogólna reguła specjalności obowiązująca w wypadku przekazania osoby ściganej (...), unormowana w art. 607e § 1 k.p.k., nie stanowi przeszkody prawnej w ściganiu za przestępstwa inne niż te, które stanowią podstawę przekazania, o ile w toku postępowania nie stosuje się wobec tej osoby tymczasowego aresztowania (art. 607e § 3 pkt 4 k.p.k.). Dopiero wykonanie kary pozbawienia wolności, jeśli zostanie prawomocnie orzeczona, wymaga uzyskania zgody organu sądowego państwa wykonania nakazu (art. 607e § 3 pkt 8 k.p.k.). Pogląd ten znalazł potwierdzenie w uchwale składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 24 listopada 2010 r., (...),(...)).

Sąd na podstawie art. 46 § 1 kk zobowiązał oskarżonego do naprawienia w całości szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego J. D. kwoty 818 zł.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Sąd zwolnił oskarżonego od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych, przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.