Sygn. akt II K 466/15

UZASADNIENIE

Sąd ustalił , co następuje :

Na podstawie art. 422 § 1 i 2 kpk, uzasadnienie zostało ograniczone do kary orzeczonej wobec oskarżonego R. L..

Sąd uznał oskarżonego R. L. za winnego tego, że w dniu 10 kwietnia 2015 roku o godz. 00:05 w O. na ulicy (...) kierował w ruchu lądowym pojazdem marki V. (...) o nr rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości (wyniki badań: I badanie 0,50 mg/l, II badanie 0,49 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu), tj. przestępstwa z art. 178a § 1 kk.

Wymierzając karę oskarżonemu Sąd miał na uwadze całokształt okoliczności łagodzących i obciążających, w szczególności stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu i stopień winy. Określając wysokość kary Sąd uwzględnił również cele zapobiegawcze i wychowawcze kary w stosunku do sprawcy, a ponadto potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

W ocenie Sądu, stopień nietrzeźwości sprawcy dwukrotnie przekraczający dopuszczalną normę stanowi okoliczność obciążającą. Sprawca stwarzał tym samym poważny stopień zagrożenia dla bezpieczeństwa w komunikacji. Podkreślić należy, że oskarżony, podejmując decyzję o kierowaniu pojazdem w stanie nietrzeźwym, naraził na niebezpieczeństwo nie tylko siebie ale także pasażerów samochodu i innych uczestników ruchu. Oskarżony poruszał się w późnych godzinach nocnych, jednak zwrócić należy uwagę, iż były to okolice centrum dużego miasta, gdzie istniała realna możliwość spotkania innych uczestników ruchu, nawet pomimo relatywnie późnych godzin.

Jako okoliczność łagodzącą Sąd ocenił przyznanie się oskarżonego do winy i wyrażoną skruchę oraz dotychczasową niekaralność oskarżonego.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Sądu adekwatną reakcją prawno-karną na popełnione przestępstwo będzie kara ograniczenia wolności polegająca na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne. Analiza okoliczności zdarzenia wskazuje, że zdarzenie z dnia (...)r. miało charakter incydentalny w życiu oskarżonego. Nie był on dotychczas karany ani nie wchodził w konflikt z prawem. W tych realiach kara pozbawienia wolności byłaby nieuzasadnioną okolicznościami represją. W ocenie Sądu kara ograniczenia wolności polegająca na wykonywaniu pracy na cele społeczne przy uwzględnieniu orzeczonego wymiaru 20 godzin w stosunku miesięcznym przez okres 8 miesięcy spełni cele w zakresie prewencji ogólnej i indywidualnej, zgodnie z dyrektywą wyrażoną w art. 58 § 1 kk, a nadto, będzie stanowić realną dolegliwość wynikającą z zapadłego w stosunku do oskarżonego orzeczenia.

Przy uwzględnieniu stopnia nietrzeźwości sprawcy, pory dnia oraz miejsca, w którym dopuścił się przypisanego mu czynu oraz wspomnianych wyżej okoliczności obciążających, w szczególności przewozu pasażerów uznać należy, że oskarżony nie zasługuje na dalsze uczestniczenie w ruchu jako kierowca. Z opisanych wyżej okoliczności popełnionego przestępstwa, w szczególności rodzaju i wagi naruszonych zasad bezpieczeństwa, okoliczności wskazujących na stosunek sprawcy do obowiązujących zasad bezpieczeństwa i jego stopień poczucia odpowiedzialności wynika, że prowadzenie pojazdu przez oskarżonego zagraża bezpieczeństwu w komunikacji. (vide: wyrok SN z dnia 24 kwietnia 1982 r., V KRN 106/82, OSNPG 1982, nr 8, poz. 108)

W kontekście powyższego uznać należy, że zakaz prowadzenia pojazdów orzeczony na okres 2 lat spełni swe cele prewencyjne. Wskazany okres wyeliminowania oskarżonego jako uczestnika ruchu drogowego, działając jako przestroga, skłoni sprawcę, po odzyskaniu uprawnień, do powstrzymania się od naruszania zasad bezpieczeństwa w komunikacji. Niewątpliwie takie rozstrzygnięcie skomplikuje sytuację życiową oskarżonego, jednak okazana lekkomyślność w ocenie swojej sytuacji powoduje, że interes społeczny (bezpieczeństwo innych uczestników ruchu) musi w tym przypadku przeważyć nad indywidualnym oskarżonego. Jeżeli oskarżony jest jak deklaruje uzależniony w pracy zawodowej od korzystania z samochodu powinien tym bardziej uważać, aby nie utracić uprawnień do kierowania i bezwzględnie nie wsiadać do samochodu w sytuacji, gdy wcześniej spożywał alkohol.

Sąd orzekł wobec oskarżonego karę ograniczenia wolności polegającą na obowiązku wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne oraz środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na podstawie przepisów regulujących wskazane kwestie według stanu prawnego obowiązującego przed 1 lipca 2015 r. uznając, że w tym kształcie są korzystniejsze dla skazanego.

Sąd zwolnił oskarżonego od obowiązku zapłaty kosztów sądowych, uznając, że jego sytuacja materialna i możliwości zarobkowe uzasadniają zwolnienie go od ich poniesienia.