Sygn. akt III Ca 1894/15

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 7 września 215r. Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi (1) oddalił powództwo J. A. przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł., (2) zasądził od powoda J. A. na rzecz pozwanego (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością kwotę 617 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sąd I instancji swoje rozstrzygnięcie oparł na ustaleniach, że w dniu 22 lipca 2006 r. J. A. zawarł z (...) spółka z o.o. w Ł. umowę na wykonanie i zamontowanie okien. Rodzaj okien określono w załączniku nr 1 do umowy. Umowa nie obejmowała wykonania obróbek tynkarskich.

Przy pomiarach i wyborze okien powodowi doradzał S. D., zatrudniony na stanowisku dyrektora do spraw produkcji w pozwanej spółce, który jest spowinowacony w dalszym stopniu z powodem lub jego żoną.

Okna były montowane, gdy budynek powoda był w stanie surowym, przed wykonaniem posadzek.

W dniu 27 września 2006 r. podpisano protokół odbioru robót z uwagami dotyczącymi wyłącznie koloru klamek. W okresie gwarancji powód nie zgłaszał żadnych zastrzeżeń.

W 2012 r. do S. D. zadzwoniła żona powoda i zgłosiła problem z oknem (...). Z uwagi na istniejący stosunek powinowactwa, S. D. zlecił W. O. dokonanie oględzin okna (...). Po wizycie w domu powoda, W. O. stwierdził, że przyczyną nieprawidłowego działania okna (...) było niezakończenie prac wykończeniowych na zewnątrz budynku oraz usunięcie podpór okna i zastąpienie ich innymi przedmiotami z drewna. O uwagach W. O., S. D. zawiadomił żonę powoda.

W dniu 23 maja 2012 r. wykonano regulację okna (...).

W dniu 30 maja 2012 r. (...) spółka z o.o. w Ł. wystawiła fakturę VAT za usługę serwisową. W dniu 29 sierpnia 2012 r. dokonano oględzin okna (...), stwierdzając uszkodzenie przedniego wózka z blokadą, kwalifikującą wymieniony element do wymiany.

W dniu 20 maja 2013 r. wymieniono wózek w oknie (...) oraz nasmarowano dolną prowadnicę.

Powyżej wymienione prace serwisowe wykonane w 2012 r. zostały zlecone przez S. D. z uwagi na łączący go z powodem lub jego żoną stosunek powinowactwa. Pismem, które wpłynęło do pozwanego w dniu 17 grudnia 2013 r. J. A. zwrócił się do pozwanego o skuteczne naprawienie okna (...). Z. J., główny inżynier produkcji i nadzoru w pozwanej spółce, zawiadomił powoda o zakończeniu okresu gwarancyjnego na okno (...) kupione w dniu 22 lipca 2006 r. Przyczyną złego funkcjonowania okna (...) było usunięcie podpór okna i zastąpienie ich innymi przedmiotami z drewna, a także niezakończenie prac wykończeniowych wokół okna od strony zewnętrznej budynku, co doprowadziło do degradacji pianki poliuretanowej. Okno (...) opuściło się, na skutek czego powstała u góry szpara. Powyższy stan faktyczny Sąd Rejonowy ustalił na podstawie powołanych wyżej dowodów w postaci dokumentów, a także zeznań S. D. i W. O., a częściowo także na podstawie zeznań powoda i jego żony.

Zdaniem Sądu I instancji nie zasługiwały na wiarę zeznania powoda, w których twierdził, że pracownicy pozwanego zamontowali okno (...) na drewnianych podkładkach. S. D. i W. O. wyraźnie wskazali, że pracownicy (...) spółka z o.o. w Ł. dokonują montażu okien funkcyjnych używając do tego specjalnych podkładów wykonanych z plastiku.

Sąd Rejonowy nie dał również wiary zeznaniom świadka K. A. we fragmencie, w którym podała, że już 3 miesiące lub pół roku po montażu okno (...) zaczęło źle funkcjonować. Powyższa relacja świadka jest sprzeczna z zeznaniami powoda, który stwierdził, że okno (...) zaczęło się źle otwierać 2 lata po montażu. Zresztą również zeznania powoda w powyższym zakresie nie zasługują na wiarę. Przedstawione przez pozwanego protokoły usług serwisowych oraz zeznania S. D. jasno wskazują, że powód pierwszy raz zgłosił problem z funkcjonowaniem okna (...) dopiero w 2012 r.

Na rozprawie w dniu 3 września 2015 r. Sąd I instancji oddalił wniosek powoda o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego na okoliczność wadliwego montażu okna (...). Podniesiony skutecznie przez pozwanego zarzut przedawnienia roszczenia, czynił zbyteczną konieczność przeprowadzenia powyższego dowodu. Poza tym należy stwierdzić, że strony były w zasadzie zgodne co do przyczyn złego funkcjonowania okna (...), a mianowicie, że umieszczono je na niewłaściwych podporach. Natomiast powód i pozwany różnili się co do strony odpowiedzialnej za taki stan rzeczy, a w tym zakresie opinia biegłego na wyjaśniłaby opisywanej rozbieżności.

W rozważaniach prawnych Sąd Rejonowy podnosił, że powództwo podlegało oddaleniu w całości. Nie było sporu co do tego, że strony w 2006 r. zawarły umowę o dzieło polegającą na zamontowaniu okien kupionych w pozwanej spółce. W myśl art. 627 kc przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia.

Pozwany podniósł zarzut przedawnienia roszczenia, który w ocenie Sądu jest zasadny. Zgodnie z art. 117 § 2 kc po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Nie ulega wątpliwości, że zobowiązanie pozwanego wobec powoda jest świadczeniem wynikającym z umowy o dzieło. W myśl przepisu art. 118 kc, który stanowi, że jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej- trzy lata. W przypadku roszczenia powoda będzie miał zastosowanie przepis szczególny, a mianowicie wskazany przez pozwanego w odpowiedzi na pozew art. 646 kc, zgodnie z którym roszczenia wynikające z umowy o dzieło przedawniają się z upływem lat dwóch od dnia oddania dzieła, a jeżeli dzieło nie zostało oddane- od dnia, w którym zgodnie z treścią umowy miało być oddane. Wobec tego nie ulega wątpliwości, że termin przedawnienia roszczenia dochodzonego przez powoda wynosi 2 rok. W myśl art. 120 § 1 kc zdanie pierwsze bieg przedawnienia zaczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. W przypadku roszczenia powoda należy przyjąć, że roszczenie stało się wymagalne w dniu 27 września 2006 r., kiedy to podpisano protokół odbioru robót.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, roszczenie powoda przedawniło się w dniu 27 września 2008 r. Tymczasem powództwo w przedmiotowej sprawie zostało wytoczone dopiero w dniu 1 września 2014 r. Uwzględnienie podniesionego przez pozwaną zarzutu przedawnienia roszczenia skutkowało oddaleniem powództwa.

Ponadto Sąd Rejonowy uzasadnił rozstrzygniecie o kosztach.

Apelację od powyższego wyroku złożył powód, który jak wynika z treści apelacji zaskarżył wyrok w całości. Wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku i zobowiązanie pozwanego do usunięcia usterki. Ponadto ponowił wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego. Z treści apelacji wynikało, że skarży dokonaną przez Sąd Rejonowy ocenę materiału dowodowego, bowiem pracownik firmy miał powody do kłamania.

Pozwany złożył odpowiedź na apelacje powoda, wnosił o jej oddalenie i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów zastępstwa procesowego za II instancję według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja jest niezasadna i podlega oddaleniu. Mając na uwadze, że niniejsza sprawa podlega rozpoznaniu według przepisów o postępowaniu uproszczonym i Sąd drugiej instancji nie przeprowadzał postępowania dowodowego, to stosownie do art. 505 13 § 2 k.p.c. uzasadnienie wyroku zostaje ograniczone jedynie do wyjaśnienia jego podstawy prawnej z przytoczeniem przepisów prawa.

Uznając ustalenia faktyczne poczynione w postępowaniu pierwszoinstancyjnym za prawidłowe, Sąd Okręgowy podziela je i przyjmuje za własne. Przechodząc do omawiania zarzutu apelacyjnego polegającego w istocie na naruszeniu przepisów prawa procesowego poprzez dokonanie dowolnej w miejsce swobodnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego polegającego na jednostronnej ocenie materiału dowodowego, to należy podnieść wbrew zarzutom skarżącego, że Sąd Rejonowy nie naruszył art. 233 § 1 k.p.c. poprzez dokonanie wadliwej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego. Przy ocenie materiału dowodowego sądowi przysługuje bowiem swoboda zastrzeżona treścią powołanego wyżej przepisu. W razie tylko pogwałcenia reguł logicznego rozumowania bądź sprzeniewierzenia się zasadom doświadczenia życiowego, może mieć miejsce skuteczne kwestionowanie tej swobody oceny dowodów. Tego rodzaju uchybień nie sposób się dopatrzyć w stanowisku Sądu I instancji, zaś skarżący prezentując niezadowolenie z treści rozstrzygnięcia Sądu w żaden sposób nie wykazał, że ocena zebranego w sprawie materiału dowodowego została dokonana z naruszeniem art. 233 § 1 k.p.c., co nadaje apelacji polemiczny charakter. Powód jedynie gołosłownie twierdził, że pracownik firmy miał powód do kłamania. Ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Rejonowy zostały również przez niego w prawidłowy sposób ocenione pod względem materialnoprawnym. Sąd Rejonowy słusznie oddalił wniosek dowodowy powoda o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z uwagi na skutecznie podniesiony zarzut przedawnienia. Również z tych samych przyczyn nie zasługuje na uwzględnienie ten wniosek na etapie postępowania apelacyjnego. Ponadto stosownie do art. 505 11 §1 k.p.c. Sąd drugiej instancji nie przeprowadza postępowania dowodowego z wyjątkiem dowodu z dokumentu. Należy podnieść, że stosownie do art. 117 § 2 kc po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Pozwany w toku sprawy podniósł zarzut przedawnienia. Strony łączyła jak słusznie ustalił Sąd Rejonowy umowa o dzieło, zaś żądanie zobowiązania pozwanego do naprawy okna czyli usunięcia wady jest świadczeniem wynikającym z umowy o dzieło. W myśl zaś art. 118 k.c. jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata.

Przepis szczególny jakim jest art. 646 kc, stanowi, że roszczenia wynikające z umowy o dzieło przedawniają się z upływem lat dwóch od dnia oddania dzieła, a jeżeli dzieło nie zostało oddane- od dnia, w którym zgodnie z treścią umowy miało być oddane. Wobec tego należy stwierdzić, że termin przedawnienia roszczenia dochodzonego przez powoda wynosi 2 lata. W myśl art. 120 § 1 kc zdanie pierwsze bieg przedawnienia zaczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. W przypadku roszczenia powoda należy przyjąć, że roszczenie stało się wymagalne w dniu 27 września 2006 r., kiedy to podpisano protokół odbioru robót. Sąd Rejonowy zobligowany był bowiem do oceny podniesionego zarzutu, w świetle dowodów z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, roszczenie powoda przedawniło się w dniu 27 września 2008 r. Powództwo zaś w przedmiotowej sprawie zostało wytoczone dopiero w dniu 1 września 2014 r. a więc po upływie okresu przedawnienia. Uwzględnienie zaś podniesionego przez pozwaną zarzutu przedawnienia roszczenia skutkowało oddaleniem powództwa.

Ciężar wykazania okoliczności, z których strona powodowa wywodziła skutki prawne spoczywał zgodnie z art. 6 k.c. na niej. Strona powodowa nie wykazała w odpowiednim momencie inicjatywy dowodowej, w szczególności w żaden sposób nie ustosunkowała się do twierdzeń pozwanej o przedawnieniu roszczenia.

W tej sytuacji apelacja powoda podlegała oddaleniu jako niezasadna na podstawie art.385 k.p.c. w zw. z art. 13§2 k.p.c. w zw. z art. 505 10 §1 i 2 k.p.c.

Zważywszy na wynik kontroli instancyjnej Sąd Okręgowy orzekł o kosztach postępowania w oparciu o art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. i zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 300 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym (stosownie do treści § 6 pkt 3 w zw. z § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu tj. Dz. U. z 2013r. poz. 490).