Sygnatura akt XIII Ga 105/16

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 20 listopada 2015 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi, w sprawie z powództwa R. C. przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł., o zapłatę, zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 702,58 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 21 października 2014 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 227 zł złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania. Powyższe orzeczenie Sąd I instancji oparł na następujących ustaleniach faktycznych: w pozwie z dnia 21 października 2015 roku powód R. C. wystąpił przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. o zapłatę kwoty 702,58 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty. Ponadto powód wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów procesu wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Podstawą dochodzonego w niniejszej sprawie roszczenia jest brak zapłaty za świadczenie usługi polegającej na projektowaniu stron internetowych, logo, papierów firmowych i wizytówek. Sąd Rejonowym dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi wydał w dniu 19 stycznia 2015r. nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym uwzględniając roszczenie strony powodowej w całości. W dniu 29 stycznia 2015 roku strona pozwana złożyła sprzeciw od nakazu zapłaty, w którym zgłosiła zarzut niedostarczenia przez powoda przedmiotu umowy. Pozwana podniosła, że zawarła z powodem trzy umowy, wzajemnie ze sobą powiązane i zapłaciła powodowi za pierwszą umowę, lecz do chwili obecnej nie otrzymała przedmiotu umowy. W odpowiedzi na sprzeciw powód podtrzymał żądanie pozwu i swoje stanowisko w sprawie. Powód przyznał, że wykonywał projekty na podstawie trzech umów na rzecz trzech różnych spółek, tj. (...) sp. z o.o., (...) sp. z o.o. oraz (...) sp. z o.o. - (...) s. k. Powód nie zgodził się z pozwaną, że nie dostarczył jej przedmiotu umowy. W dniu 1 lipca 2013 roku strony niniejszego postępowania zawarły umowę o wykonanie logotypu, nr (...) roku, na mocy której powód zobowiązał się do wykonania logotypu graficznego, wykonania projektu wizytówek jedno i dwustronnej, wykonania papieru firmowego i projektu koperty firmowej. Strony uzgodniły, że będą ze sobą współpracować i wspierać się podczas uzgodnień i koordynacji procesu przygotowania i wykonania dzieła. Ponadto strony umówiły się, że powód przedstawi pozwanej projekt graficzny logotypu w terminie 5 dni roboczych od dnia zaksięgowania na koncie zaliczek, zaś pozwana może zgłosić na piśmie lub mailowo uwagi co do projektu w terminie 2 dni od prezentacji. Jeżeli zamawiający, czyli pozwana nie zgłosi żadnych uwag przyjmuje się, że projekt jest zaakceptowany. Strony umówiły się, że za wykonanie przedmiotu umowy powód otrzyma wynagrodzenie w wysokości 816,00 zł netto, a wynagrodzenie zostanie przelane na konto bankowe powoda w terminie 7 dni od daty otrzymania faktury. Z chwilą zawarcia umowy pozwana zobowiązała się do wpłacenia w terminie 2 dni, 30% wynagrodzenia tytułem zaliczki, co stanowiło wartość 244,80 zł netto. Umowa został podpisana przez powoda R. C. i prezesa zarządu pozwanej spółki (...). Strony postępowania pozostawały w kontakcie mailowym. Powód przesłał pozwanej propozycje projektów mailami z dnia 31 lipca 2013 roku i 1 sierpnia 2013 roku, 2 sierpnia 2013 roku, 5 sierpnia 2013 roku. W czasie całej współpracy powód negocjował ze S. S., natomiast szczegóły techniczne uzgadniał z D. G.. Mailem z dnia 14 sierpnia 2013 roku powód powołując się na umowę z dnia 1 lipca 2013 roku - paragraf 2 punkt 2, wezwał pozwaną spółkę do przesłania informacji, którą z przesłanych propozycji wybiera. Powód poinformował, że w przypadku braku odpowiedzi sam wybierze wersję. W dniu 23 sierpnia powód przesłał pozwanej drogą mailową wykonane dzieło oraz wystawił fakturę VAT nr (...) na kwotę 702,58 zł. Termin płatności wskazano do dnia 30 sierpnia 2013 roku. W dniu 2 września 2013 roku powód wezwał pozwaną do zapłaty drogą mailową. Pozwana odebrała maila z powyższym wezwaniem w dniu 3 września 2013 roku. Pozwana w piśmie z dnia 4 września 2013 roku poinformowała powoda, że nie może dokonać zapłaty żądanej kwoty, gdyż według pozwanej roszczenie jest bezzasadne, albowiem powód nie wykonał przedmiotu umowy w sposób w tej umowie wskazany. Ponadto pozwana stwierdziła, że projekt nie został przez nią zaakceptowany. W tak określonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy uznał zasadność powództwa w całości. Z ustaleń faktycznych zachodzą oczywiste podstawy umożliwiające kwalifikację kontraktu łączącego strony niniejszego postępowania jako umowy o dzieło rozumieniu art. 627 k.c. Zgodnie z art. 627 k.c. przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. Zgodnie z ogólną regułą rozkładu ciężaru dowodu wynikającą z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktów, z którymi strona wiąże dane skutki prawne spoczywa na tym, kto się na dane fakty powołuje, w niniejszej sprawie jest nim powód. Z przedstawionych przez powoda dokumentów, zwłaszcza z umowy o wykonanie logotypu nr (...) z dnia 1 lipca 2013 roku, wynika że pozwana jest zobowiązana zapłacić na jego rzecz żądaną kwotę. W oparciu o zasadę swobody umów wyrażoną w art. 353 ( 1) k.c. strony zawarły w umowie postanowienie, zgodnie z którym ustaliły, że „może zgłosić na piśmie lub mailowo uwagi co do projektu w terminie 2 dni od prezentacji. Jeżeli zamawiający nie zgłosi żadnych uwag przyjmuje się, że projekt zaakceptował” (§2 pkt. 2 umowy). Pozwana była zatem świadoma konsekwencji grążących w przypadku braku współpracy z powodem. Powód informował pozwaną o projektach i wysyłał je do niej mailem. Parokrotnie prosił pozwaną o informację, którą z przesłanych propozycji wybrała. Świadczy to o chęci współpracy powoda z pozwaną przy realizacji umowy. W związku z brakiem odpowiedzi, powód przypomniał pozwanej o możliwości zastosowania §2 pkt. 2 umowy, natomiast pozwana nie zareagowała na to upomnienie. Tym samym pozwana miała świadomość, że powód może skorzystać z powyższego zapisu umownego. Wobec faktu, iż powód spełnił świadczenie w naturze, zasadnym było zasądzenie na jego rzecz świadczenia wzajemnego. O ustawowych odsetkach za opóźnienie orzeczono na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. stosując zasadę odpowiedzialności za wynik procesu i kosztów celowych. Sąd Rejonowy zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 227,00 złotych. Na koszty te złożyła się oplata sądowa w kwocie 30,00 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 złotych oraz koszty zastępstwa procesowego pozwanego w wysokości 180,00 złotych.

Powyższy wyrok w całości apelacją zaskarżyła strona pozwana, która zarzucając błędną interpretację dowodu wskazanego przez powoda poprzez przyjęcie, że powód dostarczył pozwanemu przedmiot umowy w dniu 23 sierpnia 2013r., co w tym dniu nie nastąpiło, wniosła o zmianę orzeczenia poprzez oddalenie powództwa w całości, a także o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów postępowania w obu instancjach.

Powód w odpowiedzi na apelację pozwanego wniósł o jej oddalenie w całości oraz o zasądzenie kosztów postępowania odwoławczego od pozwanego na rzecz strony powodowej wedle norm prawem przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja strony pozwanej podlegała oddaleniu jako bezzasadna. Strona pozwana w wywiedzionej apelacji nie wskazał przepisów, których naruszenia miałby dopuścić się Sąd I instancji przy rozpoznaniu przedmiotowej sprawy. Pozwana powołała się jedynie na twierdzenia, podnoszone przed Sądem I instancji, które jednak, jak prawidłowo ocenił Sąd Rejonowy, twierdzenia te nie zostały przez stronę pozwaną udowodnione. Zgodzić się należy ze stanowiskiem powoda, że sformułowanie zawarte w apelacji, iż skarżący zarzuca Sądowi Rejonowemu „błędną interpretację dowodu wskazanego przez powoda” jest nieostre i pojemne znaczeniowo. Apelacja pozwanego stanowi wyłącznie polemikę z uzasadnieniem Sądu I instancji. Jak to już zostało podkreślone twierdzenia przedstawione w apelacji przez skarżącego nie zostały w żaden sposób udowodnione pomimo, że stronę pozwaną, która z określonych twierdzeń, w tym przypadku faktu niedostarczenia i to w odpowiednich, określonych w umowie rozszerzeniach, wywodziła skutek prawny w postaci niewykonania bądź nienależytego wykonania umowy, pomimo obciążającego jej w tym procesowego i materialnoprawnego obowiązku określonego w art. 6 k.c. i art. 232 k.p.c. W ocenie Sądu Odwoławczego, skarżący w żaden sposób nie wykazał niezgodności ustaleń Sądu Rejonowego z zebranym materiałem dowodowym (w tym oceny dowodu dostarczenia przedmiotu umowy pozwanemu przez powoda), ani ich wpływu na wynik sprawy. Kwestie zaś dotyczące znaczenia typów rozszerzeń plików zostały już wyjaśnione w postępowaniu przed Sądem I instancji. Na marginesie należy jedynie zauważyć, że przedstawianie na etapie postępowania apelacyjnego dowodów w postaci wydruków projektu papieru firmowego uznać należy za spóźnione W świetle powyższego, należy jednoznacznie stwierdzić, iż Sąd I instancji rozstrzygnął sprawę po kompleksowym zbadaniu i zinterpretowaniu dowodów, zgodnie z zasadami logicznego rozumowania, jak i doświadczenia życiowego. W tym zakresie ocena przedstawiona przez Sąd I instancji mieści się w granicach zasady swobody oceny sędziowskiej określonej w art. 233 k.p.c.

Mając na uwadze wskazane wyżej okoliczności i argumentację apelację strony pozwanej należało uznać za niezasadną, która na podstawie art. 385 k.p.c. podlegała oddaleniu. O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. stosując zasadę odpowiedzialności za wynik postępowania.