Sygn. akt VII Pz 102/14

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 9 lipca 2014 r. Sąd Rejonowy w Kutnie, IV Wydział Pracy określił wysokość wynagrodzenia biegłej sądowej J. Z. za sporządzoną opinię pisemną na kwotę 1.533,60 zł.

W uzasadnieniu swego stanowiska Sąd wskazał, iż powyższa kwota zgodna ze złożonym rachunkiem, jest adekwatna do nakładu pracy i czasu poświęconego przez biegłą na sporządzenie opinii, który biorąc pod uwagę treść opinii, jej zakres i charakter przedmiotu opiniowania odpowiada czasowi wskazanemu przez biegłą w karcie pracy. Sąd nadmienił, iż przy przyznaniu wynagrodzenia biegłej zbadał jedynie, czy wydanie opinii wymagało odpowiedniego nakładu czasu i pracy wskazanego w karcie pracy (art.89 ust.2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych - tekst jednolity Dz. U. z 2010 roku, nr 90, poz.594) i nie poddał jej analizie merytorycznej, gdyż taka znajdzie swe odzwierciedlenie w wydanym orzeczeniu końcowym w sprawie.

Biorąc pod uwagę niezbędne do wykonania czynności oraz kształt opinii, wnioskowane wynagrodzenie, zdaniem Sądu w pełni zasługuje na uwzględnienie i nie jest wygórowane. Sąd podkreślił, iż sama opinia odpowiada również tezie dowodowej określonej postanowieniem z dnia 13.05.2014 r. Ponadto wskazał, iż rachunek przedstawiony przez biegłą został sprawdzony pod względem formalnym i rachunkowym.

W związku z powyższym na podstawie art. 288 k.p.c. Sąd orzekł o przyznaniu biegłej J. Z. kwoty 1.533,60 zł tytułem wynagrodzenia za sporządzoną w sprawie pisemną opinię, którą nakazał wypłacić tymczasowo od Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Kutnie.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła strona pozwana.

Zaskarżonemu orzeczeniu zarzuciła, iż Sąd nie dokonał właściwej oceny nakładu czasu i pracy biegłej, ponieważ:

1. opinia została sporządzona w oparciu o niekompletny materiał dowodowy, w szczególności bez uwzględniania dokumentacji pracodawcy, obejmującej w szczególności:

- zawarte z powodem umowy o pracę, w części dotyczącej wysokości, struktury oraz zasad ustalania poszczególnych składników wynagrodzenia i innych świadczeń ze stosunku pracy,

- opis stanowiska pracy, w którym określono m.in. czynności:

dozorowania urządzeń zapewniając stałe ich funkcjonowanie, co uprawnia pracodawcę do wprowadzenia systemu równoważnego czasu pracy, w którym jest dopuszczalne przedłużenie dobowego wymiaru czasu pracy do 16 godzin,

pilnowania mienia nieruchomego i ruchomego, w tym w stanie ciekłym (paliwa), co uprawnia pracodawcę do wprowadzenia systemu równoważnego czasu pracy, w którym jest dopuszczalne przedłużenie dobowego wymiaru czasu pracy do 24 godzin,

- regulamin wynagradzania, obowiązujący u pracodawcy w okresie objętym roszczeniem, określający strukturę oraz zasady ustalania poszczególnych składników wynagrodzenia i innych świadczeń ze stosunku pracy,

- regulamin pracy, obowiązujący u pracodawcy w okresie objętym roszczeniem, określający normy, wymiary i rozkłady czasu pracy, a także zasady ustalania i modyfikowania harmonogramów pracy,

- ewidencję czasu pracy, obejmującą w szczególności karty ewidencji czasu pracy, listy obecności, z uwzględnieniem obowiązujących powoda norm czasu pracy w poszczególnych okresach rozliczeniowych oraz wymiaru i rozkładu czasu pracy, obowiązujących powoda harmonogramów pracy, czasu rzeczywiście przepracowanego przez powoda w jego strukturze (godziny pracy normalne, godziny nadliczbowe, godziny pracy w porze nocnej, godziny pracy w niedziele i święta),

- dokumenty wskazujące tryby, formy i zakresy dokonywanych zmian w harmonogramach pracy powoda,

- dokumenty określające zasady i tryby rozliczania czasu pracy powoda w okresie objętym roszczeniem,

- karty naliczanego i wypłacanego powodowi wynagrodzenia i innych świadczeń ze stosunku pracy, we wszystkich jego składnikach, w tym z tytułu pracy w godzinach normalnych, pracy w godzinach nadliczbowych, pracy w godzinach w porze nocnej, pracy w godzinach w niedziele i święta,

- dokumenty zawierające potwierdzenie dokonywanych wypłat wynagrodzenia,

2. opinia rażąco narusza prawo tj. art. 129 § 1 i art. 130 oraz art. 151 (2) w związku z art. 100 § 2 pkt 1 i 2 Kodeksu pracy, poprzez pominięcie obowiązującej powoda normy czasu pracy w poszczególnych okresach rozliczeniowych, oraz obowiązującym powoda wymiarze i rozkładzie czasu pracy, a także pominięcie prawa pracodawcy do rekompensowania pracy w godzinach nadliczbowych czasem wolnym,

3. opinia rażąco narusza prawo tj. art. 151 (1) § 1 i 3 Kodeksu pracy, poprzez pominięcie wynagrodzenia zasadniczego, stanowiącego wynagrodzenie pracownika wynikające z jego osobistego zaszeregowania określonego stawką godzinową, ustalonego w umowie o pracę zawartej z powodem, zgodnie z obowiązującym u pracodawcy regulaminem wynagradzania, i przyjęcie bez podstawy prawnej hipotetycznego wynagrodzenia, jako podstawy do wyliczenia należności z tytułu pracy w godzinach nadliczbowych, nie odpowiadającej stanowi faktycznemu i prawnemu

4. opinia rażąco narusza prawo tj. art. 6 ust. 4 ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę oraz art. 77 (2) i art. 78 Kodeksu pracy, poprzez pominięcie prawa pracodawcy do ustalenia wynagrodzenia pracownika poprzez wyodrębnienie poszczególnych jego składników, w tym wynagrodzenia zasadniczego, premii, dodatków, i przyjęcie bez podstawy prawnej hipotetycznego wynagrodzenia dla potrzeb obliczania należności z tytułu godzin nadliczbowych, jako podstawy do wyliczenia należności z tytułu pracy w godzinach nadliczbowych, nie odpowiadającej stanowi faktycznemu i prawnemu.

Skarżący podniósł, iż biegła sporządzając opinię nie poświęciła właściwego nakładu czasu i pracy oraz nie wykazała należytej staranności, w związku z czym brak jest podstaw do wypłaty wynagrodzenia za jej przygotowanie.

Z uwagi na powyższe skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez zobowiązanie biegłej do ponownego dokonania wyliczenia lub powołanie innego biegłego do dokonania wyliczenia należnego powodowi wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych powoda za okres od 01 marca 2011 r. do 31 grudnia 2013 r. w oparciu o akta sprawy oraz w oparciu o dokumentację pracodawcy, a także ustalenie wynagrodzenia biegłego według stawki minimalnej tj. 1,28% kwoty bazowej dla osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, której wysokość określa ustawa budżetowa.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

W ocenie Sądu Okręgowego Sąd Rejonowy w oparciu o przepis art.89 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jednolity Dz. U. z 2010 roku, nr 90, poz.594), prawidłowo przyznał wynagrodzenie należne biegłej, uwzględniając wymagane kwalifikacje oraz potrzebny do wydania opinii czas i nakład pracy. Powyższe kryteria pozwoliły na zweryfikowanie przez Sąd przedłożonego przez biegłą rachunku określającego wysokość wynagrodzenia, której to weryfikacji służy karta pracy.

Wbrew twierdzeniom zawartym w zażaleniu brak jakichkolwiek podstaw do odmowy wypłaty wynagrodzenia za sporządzanie opinii pisemnej w sprawie zgodnie z przedłożonym rachunkiem.

Biegła J. Z. sporządziła wskazaną opinię zgodnie z treścią postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 13 maja 2014 r. przy uwzględnieniu określonych przez Sąd kryteriów i w wyznaczonym przez Sąd terminie. Biegła poświęciła na wydanie opinii 39 godzin pracy. W ocenie Sądu Okręgowego celowość zapłaty za wykonaną pracę biegłej w tym zakresie nie może być kwestionowana. Bezwzględnie bowiem biegłemu powołanemu przez sąd przysługuje wynagrodzenie za wykonaną pracę oraz zwrot poniesionych przez niego wydatków niezbędnych do wydania opinii.

Bez wpływu na powyższą ocenę pozostaje twierdzenie strony skarżącej, iż wydana opinia nie spełnia wymogów fachowości, jest merytorycznie błędna, gdyż została sporządzona bez dochowania należytej staranności, w oparciu o niekompletny materiał dowodowy i z rażącym naruszeniem prawa.

Odnosząc się do powyższego podkreślenia wymaga fakt, iż biegła wbrew twierdzeniom zażalenia, sporządzając opinię uwzględniła wszystkie zawarte z powodem umowy o pracę oraz załączone do akt sprawy zestawienia czasu pracy i protokoły przekazania stanowiska pracy, co znajduje swoje odzwierciedlenie bezpośrednio w treści opinii.

Ponadto należy zauważyć, iż ocena poprawności merytorycznej opinii jest co najmniej przedwczesna. Już na tym etapie postępowania nie sposób przesądzić istnienia w opinii biegłej wskazanych nieścisłości. Niewykluczonym jest, iż wskazane wątpliwości co do poszczególnych zapisów opinii zostaną logicznie i spójnie zweryfikowane przez biegłą w toku procesu. Nie sposób więc zakładać niejako z góry, że wskazana opinia jest w całości bądź części wadliwa, czy wybiórcza, co sprawia, iż pozbawiona jest jakichkolwiek walorów dowodowych, w konsekwencji zaś biegła nie powinna otrzymać za nią wynagrodzenia zgodnie z przedstawionym rachunkiem.

Podnieść należy, iż zgodnie z brzmieniem art. 233 § 1 k.p.c. ocena materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie- w tym opinii biegłej należy do Sądu. W świetle zaś art. 217 § 1 k.p.c. strona może, aż do zamknięcia rozprawy przytaczać okoliczności faktyczne i dowody na uzasadnienie swoich wniosków lub dla odparcia wniosków i twierdzeń strony przeciwnej. Strona powodowa w trakcie postępowania może więc wykazać sprzeczności i nieprawidłowości w opinii biegłej. Niemniej jednak fakt kwestionowania opinii przez skarżącego, w świetle obowiązujących przepisów prawa - rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 kwietnia 2013 r. w sprawie określenia stawek wynagrodzenia biegłych, taryf zryczałtowanych oraz sposobu dokumentowania wydatków niezbędnych dla wydania opinii w postępowaniu cywilnym - nie stanowi przesłanki usprawiedliwiającej pozbawienie biegłej, choćby w części wynagrodzenia za pracą wykonaną zgodnie z postanowieniem Sądu. Przepisy te bowiem, nie uzależniają możności przyznania biegłej wynagrodzenia, od uznania za prawidłową sporządzonej przez nią opinii. Przyznanie wynagrodzenia uzależnione jest w świetle tych przepisów jedynie od skorzystania z usług biegłej.

Wniesione zażalenie, nie mogło więc przynieść spodziewanego przez stronę skarżącą skutku procesowego.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 w zw. art. 397 § 2 k.p.c. oddalił zażalenie strony pozwanej jako bezzasadne.

Przewodniczący: Sędziowie:

Z/ Odpis postanowienia wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda, pozwanemu oraz biegłej.