Sygn. akt. X Ka 48/13

UZASADNIENIE

L. C. została oskarżona o to, że:

w okresie nie wcześniej niż w dniu 29 listopada 2011 r. i nie później niż w dniu 2 stycznia 2012 r. w W.woj. (...)nabyła oprogramowanie komputerowe w postaci programu W. (...), O. (...)uzyskane za pomocą czynu zabronionego o łącznej wartości 899 zł, czym działała na szkodę (...) E. R.,

tj. o czyn określony w art. 291§ 1 kk w zw. z art. 293 § 1 kk,

Wyrokiem z dnia 27 września 2012 r. Sąd Rejonowy w P. w sprawie o sygn. akt II K 627/12:

I.  oskarżoną L. C. uznał za winną popełnienia zarzucanego jej czynu wyczerpującego dyspozycję art. 291§1 kk w zw. z art. 293§1 kk i za to na podstawie art. 291§1 kk w zw. z art. 293§1 kk skazał ją i wymierzył jej karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na 10 (dziesięć) złotych;

II.  na podstawie art. 44 § 2 kk orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego w postaci dysku twardego szczegółowo opisanego w wykazie DRZ 24/12, poz. 1 znajdującego się na k. 12 akt sprawy;

III.  zasądził od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w sprawie w kwocie 893,24 (osiemset dziewięćdziesiąt trzy 24/100) złotych, w tym 100 (sto) złotych tytułem opłaty.

Apelację od wyroku złożył prokurator zaskarżając wyrok w całości na niekorzyść oskarżonego. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

obrazę przepisów prawa materialnego tj . 291 § 1 kk w zw. z art. 293 § 1 kk polegającą na orzeczeniu wobec oskarżonej na tej podstawie kary grzywny w wysokości 100 stawek dziennych przyjmując wartość jednej stawki na 10 zł, podczas gdy Sąd na podstawie tego przepisu mógł orzec jedynie karę pozbawienia wolności do 5 lat, a w przypadku wymierzenia kary grzywny zobowiązany był jako podstawę wymiaru kary podać art. 58 § 3 kk.

Mając na uwadze powyższe, wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie na podstawie przepisu art. 291 § 1 kk w zw. z art. 293 § 1 kk w zw. z art. 58 § 3 kk kary grzywny w wysokości 100 stawek dziennych określając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 zł oraz orzeczenie przepadku dowodów rzeczowych i zasądzenie kosztów.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja prokuratora była zasadna, a wniosek w niej zawarty zasługiwał na uwzględnienie. Skutkowała ona koniecznością zmiany zaskarżonego wyroku w zakresie ustalenia podstawy prawnej wymierzonej oskarżonej kary grzywny.

Prokurator nie kwestionował ustaleń faktycznych ani oceny materiału dowodowego w zakresie sprawstwa oskarżonej, jak i jej winy. Zastrzeżenia skarżącego budziła jedynie podstawa prawna, na której orzeczono karę grzywny.

Sąd I instancji przeprowadził przewód sądowy zgodnie z wymogami procedury karnej i nie dopuścił się żadnych podlegających uwzględnieniu z urzędu uchybień, które skutkowałyby koniecznością uchylenia zaskarżonego wyroku niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów, stosownie do wymogów art. 439 kpk.

Wina oskarżonej w zakresie przypisanego jej czynu - i w świetle przeprowadzonych dowodów - nie budziła wątpliwości i uzasadniała odpowiedzialność karną oskarżonej za popełniony przez nią czyn. W ocenie Sądu odwoławczego przyjęta przez Sąd Rejonowy kwalifikacja prawna przypisanego oskarżonej czynu, jak i wymierzona za jego popełnienie kara, jest prawidłowa i należycie uzasadniona. Wymierzona oskarżonej kara grzywny w wysokości 100 stawek dziennych po 10 zł każda, w ocenie Sądu odwoławczego, adekwatna jest do stopnia winy i społecznej szkodliwości przypisanego występku.

Przechodząc w tym miejscu do kwestii związanej z powołaniem przez Sąd Rejonowy kwalifikacji prawnej wymiaru kary grzywny, Sąd Okręgowy dostrzegł powołanie przez Sąd Rejonowy błędnej podstawy prawnej wymiaru kary za czyn z punktu I. Jak słusznie zauważył skarżący Sąd I instancji popełnił błąd przywołując jako podstawę wymiaru kary art. 291 § 1 kk w zw. z art. 293 § 1 kk gdy tymczasem – stosownie do treści art. 58 § 3 kk – winien był wskazać art. 291 § 1 kk w zw. z art. 293 § 1 kk w zw. z art. 58 § 3 kk. Regulacja § 3 art. 58 kk przewiduje możliwość rezygnacji z kary pozbawienia wolności nawet wtedy, gdy jest ona jedyną karą grożącą, wedle postanowień części szczególnej, za popełnienie danego czynu zabronionego. Sąd może w takim przypadku orzec zamiast kary pozbawienia wolności grzywnę lub karę ograniczenia wolności, przy czym możliwość ta dotyczy jedynie kary pozbawienia wolności, której górna granica nie przekracza 5 lat. Skoro zatem zachowanie oskarżonej wypełniło znamiona przestępstwa z art. 291 § 1 kk w zw. z art. 293 § 1 kk, za które przewidziana jest jedynie kara pozbawienia wolności, Sąd Rejonowy wymierzając oskarżonej karę grzywny winien był zastosować także art. 58 § 3 kk.

Jednocześnie należy stwierdzić, że powyższe uchybienie dostrzegł również Sąd Rejonowy, który w pisemnych motywach podniósł, iż wymierzając karę omyłkowo nie wskazał podstawy tj. art. 58 § 3 kk mającego zastosowanie w niniejszej sprawie, gdyż za czyn z art. 291 § 1 kk w zw. z art. 293 § 1 kk została przewidziana kara pozbawienia wolności, a wymierzenie kary grzywny możliwe jest tylko na mocy art. 58 § 3 kk .

W związku z powyższym Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok jedynie w zakresie ustalenia podstawy prawnej wymierzonej oskarżonej kary grzywny. W pozostałym zakresie wyrok, jako słuszny, należało utrzymać w mocy.

O kosztach postępowania przed Sądem odwoławczym orzeczono zgodnie z art. 634 kpk w zw. z art. 624 kpk i mając na uwadze zasady słuszności zwolniono oskarżoną od ponoszenia kosztów postępowania odwoławczego obciążając wydatkami w nim poniesionymi Skarb Państwa.