Sygn. akt III RC 557/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 stycznia 2015 r.

Sąd Rejonowy w Pruszkowie III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Grażyna Paczesna

Protokolant: Justyna Maciejak

po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2015 r. w Pruszkowie

na rozprawie

sprawy z powództwa małoletniego B. C. (1), reprezentowanego przez przedstawiciela ustawowego – matkę B. C. (2)

przeciwko K. C.

o alimenty

I.  Zasądza – poczynając od dnia 30 października 2014 r. – tytułem alimentów od pozwanego K. C. na rzecz syna B. C. (1) urodzonego dnia (...) – kwotę 300 (trzysta) złotych miesięcznie, płatne do rąk matki małoletniego powoda – B. C. (2) do dnia 10-go każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku zwłoki w płatności którejkolwiek z rat,

II.  W pozostałej części powództwo oddala,

III.  Odstępuje od obciążania pozwanego kosztami sądowymi, przejmując je na rachunek Skarbu Państwa,

IV.  Koszty postepowania pomiędzy stronami wzajemnie znosi,

V.  Wyrokowi w punkcie I-szym nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

UZASADNIENIE

W dniu 03 listopada 2014 r. pełnomocnik przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda wniósł do Sądu Rejonowego w Pruszkowie powództwo o zasądzenie alimentów od pozwanego K. C. na rzecz powoda B. C. (1) w kwocie 600 zł miesięcznie płatnych do 10-go każdego miesiąca, począwszy od 01 lipca 2014 r. do rąk przedstawicielki ustawowej powoda - B. C. (2), z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia płatności którejkolwiek z rat oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu pełnomocnik podał, iż rodzice małoletniego powoda od czerwca 2014 r. żyją w ścisłej separacji, która ma charakter stały. W czerwcu 2014 r. pozwany opuścił dom w G., w którym zamieszkiwał razem z żoną i dzieckiem i wyprowadził się do mieszkania swojej matki w S.. Postanowieniem Sadu Rejonowego w Pruszkowie z dnia 30 lipca 2014 r. w sprawie I. N. 618/14 w trybie zabezpieczenia miejsce zamieszkania małoletniego zostało ustalone w każdorazowym miejscu zamieszkania matki. Pełnomocnik wskazał, iż pozwany po wyprowadzeniu się z domu dokonał w nim licznych uszkodzeń urządzeń domowych poprzez ich zaklejenie tj. lodówki, pralki, drzwi, pieca i w konsekwencji uniemożliwił korzystanie z tych przedmiotów, zniszczył również rower matki powoda, wywiózł część przedmiotów urządzenia domowego i gospodarczego. Wyprowadzając się zabrał także syna i wszystkie jego rzeczy. Po powrocie syna do matki pomimo licznych upomnień nie zwracał rzeczy. W konsekwencji matka musiała nabyć potrzebne rzeczy dla syna, kupując przede wszystkim ubrania. Pozwany w końcu zwrócił rzeczy dziecka. Pełnomocnik wskazał, iż B. C. (2) obecnie pracuje za wynagrodzeniem 2.100 zł. Spłaca pożyczkę zaciągniętą w celu naprawy zniszczonych przez pozwanego urządzeń i na zakup opału na zimę. Miesięczne raty wynoszą 632 zł. Matka powoda we wrześniu 2014 r. wydała na utrzymanie syna kwotę 1.200-1.300 zł, na którą składają się wyprawka szkolna 300 zł, opłaty obowiązkowe za szkołę 192 zł, obiady w szkole 90 zł, zajęcia dodatkowe – basen i taniec – 100 zł, wyżywienie i ubrania 630 zł, zakup lekarstw 100 zł. Do tego pełnomocnik wskazał na konieczność doliczenia kosztów związanych z utrzymaniem domu, w tym rachunki ok. 900 zł i zakup opału na zimę 2.100 zł. Dodatkowo doliczyć należy również koszty utrzymania matki dziecka. Wobec tego, iż we wrześniu 2014 r. wydatki przekroczyły możliwości zarobkowe, brakującą kwotę uzupełniła zaciągając pożyczkę. Pozwany od momentu wyprowadzenia się z domu nie łoży na powoda, nie interesuje się stanem zdrowia powoda, jego postępami w nauce. Pełnomocnik podniósł, iż małoletni jest w wieku, w którym relacje ojcowskie są szczególnie potrzebne, natomiast działania pozwanego sprawiają niewątpliwie olbrzymią przykrość dziecku (k. 3-5).

Na rozprawie w dniu 14 stycznia 2015 r. aż do chwili zamknięcia rozprawy pełnomocnik przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda popierał powództwo (k. 83).

Na rozprawie w dniu 14 stycznia 2015 r. pozwany początkowo nie uznał powództwa w żadnej wysokości, jednak ostatecznie uznał je do kwoty 200 zł, w pozostałej części wnosił o oddalenie powództwa (k. 83 i 86 akt).

Sąd Rejonowy ustalił w sprawie następujący stan faktyczny:

Małoletni B. C. (1) urodzony (...) w W. pochodzi ze związku małżeńskiego K. C. i B. C. (2). Rodzice małoletniego pozostają w separacji faktycznej od czerwca 2014 r.

Małoletni ma 8 lat. Zamieszkuje z matką i jej siostrą w domu w miejscowości G., stanowiącym własność matki. Uczęszcza do I klasy Szkoły Podstawowej. Często choruje w okresach jesienno-zimowych. Uczęszcza na dodatkowe zajęcia na basenie, zrezygnował z tańca. Chciałby chodzić na piłkę. Ma problemy z czytaniem, matka chce go zapisać na kurs szybkiego czytania. Bywa na urodzinach i imieninach u kolegów. Matka jako usprawiedliwione koszty utrzymania małoletniego wskazała kwotę 1.300 zł miesięcznie.

B. C. (2) ma 36 lat. Zamieszkuje wraz z synem i siostrą w miejscowości G. domu stanowiącym jej własność. Do 12 czerwca 2014 r. zamieszkiwała wspólnie z mężem i synem, w tym dniu pozwany wyprowadził się z domu do swojej matki mieszkającej w S.. Siostra wprowadziła się od czerwca i dokłada się do kosztów utrzymania domu w kwocie 200 zł. Po wyprowadzeniu się z domu pozwany zniszczył w domu żony wiele urządzeń, na których naprawę lub ponowny zakup matka małoletniego musiała zaciągnąć pożyczkę w wysokości 7.500 zł. Z pożyczki zakupiła również opał na zimę. Jest zatrudniona na czas nieokreślony w (...) w P. na pełen etat, na stanowisku (...)za miesięcznym wynagrodzeniem netto 2.663,15 zł. Jej wynagrodzenie obciążone jest kwotą 632 zł tytułem spłaty pożyczki z ZFŚS. Pożyczkę będzie spłacać do października 2015 r. włącznie. Ponosi koszty utrzymania domu ok. 900 zł miesięcznie, w tym światło ok. 180 zł, gaz 50 zł, internet 50 zł, telefon 50 zł, śmieci 22 zł, woda 30 zł. Posiada samochód O. o wartości ok. 3.000 zł. Paliwo ok. 250 zł miesięcznie. Ubezpieczenie 340 zł rocznie, przegląd 120 zł, naprawa 700 zł w grudniu 2014 r. Samochód średnio w naprawie jest ok. 2 razy w roku. W koszty utrzymania dziecka wlicza wyżywienie 600 zł, ubranie 200 zł, obiady w szkole 90 zł, (...) i inne wydatki 150 zł. Wyprawka do szkoły kosztowała 300 zł, wycieczki 50 zł, leki ok. 100 zł, kino/basen 100 zł. Nie posiada innych nieruchomości, ani majątku. Poza pożyczką z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych nie posiada żadnych kredytów ani pożyczek w bankach. Od czerwca 2014 r. samodzielnie ponosi koszty utrzymania syna. Ojciec przekazał na dziecko jedynie 100 zł na buty, 150 zł dołożył do prezentu i 100 zł na leki.

K. C. ma 38 lat. W dniu 12 czerwca 2014 r. wyprowadził się z domu żony do mieszkania o powierzchni 48 m ( 2) swojej matki w S., gdzie obecnie wspólnie zamieszkują. Matka otrzymuje rentę po mężu. Od 4 miesięcy pozwany nie pracuje. Był zatrudniony jako (...) za ok. 2.300 zł netto. Do pracy dojeżdżał codziennie ok. 30 km. Rozwiązał umowę o pracę za porozumieniem stron, bo groziło mu zwolnienie dyscyplinarne z uwagi na okoliczność, że jest karany i były na niego skargi. Jest zarejestrowany jako bezrobotny. Pierwszy zasiłek będzie dostawał po 3 miesiącach od zarejestrowania się w Urzędzie Pracy przez 3 miesiące po ok. 400 zł. Obecnie roznosi ulotki za ok. 200 zł miesięcznie. Przez 3 tygodnie pracował na budowie bez rejestracji i otrzymał 700 zł. W 2011 r. miał atak (...). Uważa, że od żadnego z lekarzy medycyny pracy nie otrzyma zgody do pracy na stanowisku kierowcy. Ponadto ma problemy z kręgosłupem oraz problemy ze wzrokiem. Jest na utrzymaniu matki, nie ma oszczędności. Koszt utrzymania mieszkania to ok. 700-800 zł miesięcznie. Posiada kredyt na 10.000 zł na 3 lata – rata miesięczna wynosi 380 zł, który zaciągnął na bieżące utrzymanie. Oprócz małoletniego powoda ma na utrzymaniu jeszcze starsze dziecko w wieku 16 lat, na które płaci alimenty w wysokości 570 zł miesięcznie. Złożył do Sadu pozew o obniżenie alimentów na starsze dziecko. Kwestionował wskazane przez matkę dziecka koszty utrzymania powoda w zakresie wyżywienia. Nie posiada żadnego majątku, ani samochodu. Kiedy mieszkał wspólnie z zoną, wspólnie pokrywali koszty utrzymania domu i syna.

Sąd ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie oparł się na następujących dowodach: odpis skrócony aktu urodzenia małoletniego k. 8; kopia zaświadczenia o zarobkach przedstawicielki ustawowej k. 7, 49; kopia dokumentacji medycznej pozwanego k. 36-43, k. 45-48; fotokopie faktur i rachunków przedstawicielki ustawowej k. 51-52, k. 55-56, k. 64-81; fotokopie wydatków szkolnych małoletniego k. 57-63; zeznania przedstawicielki ustawowej k. 84-85; zeznania pozwanego k. 85-86.

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się na wskazanych wyżej dowodach, uznając je za spójny i nie budzący wątpliwości materiał dowodowy. Wiarygodność przywołanych dokumentów nie była kwestionowana przez strony, ponadto przedmiotowe dokumenty nie wzbudzały również wątpliwości Sądu co do rzetelności i wiarygodności zawartych w nich treści, mimo iż niektóre z dokumentów zostały złożone w kserokopiach.

Zdaniem Sądu zeznania przedstawicielki ustawowej powódki i pozwanego w przeważającej mierze były wiarygodne.

Sąd nie oparł się na złożonej przez pozwanego kopii pisma (k. 44), ponieważ jest nieczytelna.

Z tego samego względu Sąd nie oparł się na złożonej przez pełnomocnika przedstawicielki ustawowej do sprawy fotokopii faktury (k. 50). Sąd nie oparł się również na złożonych do sprawy fotokopiach paragonów (k. 53-54), albowiem nie są one rachunkami imiennymi wystawionymi na małoletniego powoda i nie stanowią one dowodu zakupu określonej rzeczy dla niego.

Określając koszty utrzymania dziecka Sąd miał na względzie zasady doświadczenia życiowego, które pozwalają na określenie kosztów codziennego życia i zaspokajania takich potrzeb jak wyżywienie, ubranie, środki czystości i kosmetyki, koszty wypoczynku oraz rozrywki.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Stosownie do treści przepisu art. 133 kro na obydwojgu rodzicach ciąży obowiązek łożenia na utrzymanie dzieci, które nie są jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie. Zakres tego obowiązku, zgodnie z art. 135 kro, wyznaczają z jednej strony usprawiedliwione potrzeby osoby uprawnionej, z drugiej zaś zarobkowe i majątkowe możliwości osoby zobowiązanej, przy czym wykonywanie obowiązku alimentacyjnego może polegać także, w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub wychowanie dziecka.

Przez usprawiedliwione potrzeby należy rozumieć nie tylko elementarne potrzeby polegające na zapewnieniu minimum egzystencji, ale także takie, które stworzą uprawnionemu normalne warunki bytowania odpowiadające jego wiekowi, stanowi zdrowia i wykształceniu.

W ocenie Sądu Rejonowego przedmiotowe powództwo jest uzasadnione treścią powyższych przepisów.

  Przechodząc do oceny zgłoszonego w rozpoznawanej sprawie żądania należy w pierwszej kolejności wskazać, iż pozwany nie kwestionował ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego względem syna, co prawda nie uznał początkowo powództwa w żadnej wysokości, jednak ostatecznie uznał powództwo do kwoty 200 zł miesięcznie.

  Wskazane w zestawieniu przez przedstawicielkę ustawową wydatki na utrzymanie małoletniego powoda Sąd uznał za nieznacznie zawyżone. Przedstawicielka ustawowa reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika nie wykazała, aby kwota 600 zł miesięcznie (k. 15) stanowiła uzasadnione potrzeby małoletniego B. C. (1).

  B. C. (2) określiła miesięczne usprawiedliwione koszty utrzymania syna na kwotę około 1.300 zł, zaś od pozwanego K. C. dochodziła tytułem alimentów na rzecz małoletniej kwoty 600 zł miesięcznie. W ocenie Sądu kwota kosztów utrzymania wskazana przez przedstawicielkę ustawową małoletniego powoda nie odpowiada usprawiedliwionym kosztom jego utrzymania. W ocenie Sądu miesięczne koszty utrzymania chłopca ustalone w niniejszej sprawie zgodnie z zasadami doświadczenia życiowego to kwota około 1.030 zł.

  Wprawdzie miesięczne kwoty wskazane w zestawieniu kosztów małoletniego w części dotyczącej opłat za obiady w szkole 90 zł, basen/kino 100 zł, leki 100 zł, odpowiadają rzeczywistym kosztom utrzymania, o tyle pozostałe koszty w ocenie Sądu nie zostały dostatecznie uzasadnione i poparte dowodami. W szczególności należy zaznaczyć, iż matka nie przedstawiła żadnych rachunków za świetlicę, czy zajęcia szkolne. W aktach znajdują się, co prawda informacje o koncertach w szkole, wycieczkach, jednak nie ma żadnych dowodów, że dziecko w nich uczestniczy oraz, w jakiej wysokości generuje koszty. W ocenie Sądu również koszty wyżywienia dziecka w wieku 8 lat nie są tak wysokie, jak wskazywała w zestawieniu kosztów matka, bowiem zauważyć należy, iż chłopiec zjada obiady w szkole, zatem kwota dodatkowo 600 zł za wyżywienie poza obiadami jest zawyżona. Nie zmienia to faktu, że potrzeby związane z utrzymaniem dziecka są znaczne.

  Sąd przyjął, iż rzeczywiste wydatki na małoletniego B. C. (1) kształtują się na poziomie ok. 1.030 zł miesięcznie. W kwocie tej znajdują pokrycie powyższe wydatki jak również wyżywienie 300 zł, odzież 50 zł, środki czystości 40 zł; książki i przybory szkolne 50 zł, koszty mieszkania 300 zł.

W tym miejscu należy poruszyć również kwestię, iż matka dziecka zamieszkuje wspólnie ze swoją siostrą, która dokłada się do utrzymania domu jedynie w kwocie 200 zł. Zdaniem Sądu fakt zamieszkiwania w domu matki powoda dorosłej osoby powoduje, iż opłaty związane z utrzymaniem domu rozkładają się na trzy osoby. Okoliczność, iż dokłada się ona do opłat w tak nieznacznym zakresie, jest sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego, bowiem mieszkając wspólnie z pozostałymi domownikami porównywalnie zużywa energię elektryczną, wodę itd. Dlatego powinna uczestniczyć w kosztach jego utrzymania stosownie do pozostałych domowników. Jeżeli matka powoda godzi się na ponoszenie w tym zakresie dodatkowych kosztów związanych w zasadzie z utrzymaniem siostry, argument w zakresie wysokich kosztów utrzymania domu nie może być podnoszony jako okoliczność, że matki nie stać na pokrywanie uzasadnionych wydatków na syna.

Ponadto podnoszone przez przedstawicielkę ustawową okoliczności, iż mąż zniszczył w jej domu wiele przedmiotów, na zakup i naprawę których musiała zaciągnąć pożyczkę, nie mogą być argumentami w niniejszej sprawie. Przedstawicielka ustawowa, jeżeli poniosła szkodę, powinna wystąpić na drogę właściwego postępowania cywilnego o jej naprawienie.

  Przechodząc do oceny możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego należy w pierwszym rzędzie stwierdzić, że górną granicę świadczeń alimentacyjnych stanowią możliwości dochodowe i majątkowe strony zobowiązanej do alimentacji, nawet jeśli w tych granicach nie zostaną zaspokojone wszelkie usprawiedliwione potrzeby osoby do alimentacji uprawnionej. W tym miejscu należy stwierdzić, że przez ustawowe określenie „możliwości zarobkowe i majątkowe” rozumie się nie tyko zarobki i dochody rzeczywiście uzyskiwane ze swojego majątku, lecz także te zarobki i dochody, które osoba zobowiązana do alimentacji może i powinna uzyskiwać przy dołożeniu należytej staranności i przestrzeganiu zasad prawidłowej gospodarki oraz stosownie do swoich sił umysłowych i fizycznych. Przez usprawiedliwione potrzeby rozumie się nie tylko elementarne potrzeby polegające na zapewnieniu minimum egzystencji, ale również takie, które stworzą uprawnionemu normalne warunki bytowania odpowiadające jego wiekowi, stanowi zdrowia i wykształcenia.

W sprawie zostało ustalone, iż pozwany nie pracuje. Był zatrudniony jako kierowca autobusu za wynagrodzeniem ok. 2.300 zł netto. Rozwiązał umowę o pracę za porozumieniem stron, z obawy przed zwolnieniem dyscyplinarnym z uwagi na okoliczność, że jest osobą karaną i były na niego skargi. Jest zarejestrowany jako bezrobotny. Pierwszy zasiłek będzie otrzymywał po 3 miesiącach od zarejestrowania się w Urzędzie Pracy przez 3 miesiące po ok. 400 zł. Obecnie roznosi ulotki za ok. 200 zł miesięcznie. Przez 3 tygodnie pracował na budowie bez rejestracji i otrzymał 700 zł. W 2011 r. miał atak padaczkowy, z uwagi na to nie może pracować jako kierowca. Ponadto ma problemy z kręgosłupem oraz problemy ze wzrokiem. Jest na utrzymaniu matki, nie ma oszczędności. Posiada kredyt na 10.000 zł na 3 lata – rata miesięczna wynosi 380 zł, który zaciągnął na bieżące utrzymanie. Oprócz małoletniego powoda ma na utrzymaniu jeszcze starsze dziecko w wieku 16 lat, na które płaci alimenty w wysokości 570 zł miesięcznie.

Sąd wziął pod uwagę okoliczność, iż pozwany aktualnie od 4 miesięcy nie ma pracy. Nie zmienia to faktu, iż K. C. od wyprowadzenia się z domu tj. od czerwca 2014 r. zaprzestał uczestniczyć w jakichkolwiek wydatkach związanych z synem, a więc w sytuacji, kiedy jeszcze posiadał zatrudnienie. Aktualna trudna sytuacja materialna pozwanego nie zwalnia go jednak z obowiązku uczestniczenia w utrzymaniu małoletniego powoda. Wskazać należy, iż rodzice nie mogą uchylić się od obowiązku alimentacyjnego na tej podstawie, że wykonywanie tego obowiązku stanowiłoby dla nich nadmierny ciężar. Dlatego też w świetle zebranego materiału dowodowego nie można zgodzić się ze stanowiskiem pozwanego, że „nie stać go na płacenie żadnych alimentów i będzie przekazywał tyle, ile będzie mógł”. Pozwany nie wskazał, skąd matka ma brać środki na utrzymanie syna. Nie do przyjęcia jest tok myślenia pozwanego, który zeznał, iż „wyobraża sobie, żeby nie łożył na syna”. Zdaniem Sądu zasłanianie się tylko i wyłącznie utratą pracy, jako argumentem uzasadniającym oddalenie powództwa jest nie do przyjęcia, bowiem potrzeby dziecka musza być zaspokajane na bieżąco. W ocenie Sądu pozwany przyjął w tym zakresie wygodną bierną postawę, usprawiedliwiającą odcięcie się od wydatków na utrzymanie własnego dziecka. Trzeba wyraźnie podkreślić, iż K. C. jest zobligowany jako ojciec do dokładania należytej staranności i wykorzystywania swoich możliwości do zapewnienia uprawnionemu do alimentów zaspokojenia w pełni jego usprawiedliwionych potrzeb. Zaznaczyć należy, iż pozwany zaciągnął - jak wskazał -niedawno pożyczkę na 10.000 zł na bieżące utrzymanie, zatem nie jest tak, że nie posiada do dyspozycji żadnych pieniędzy, zwłaszcza iż - jak zeznał - znajduje się na utrzymaniu matki. Dlatego, skoro w zasadzie na swoje utrzymanie nie wydaje nic, to kwota pożyczki, która nie wiadomo, na jakie bieżące potrzeby została zaciągnięta - bowiem pozwany nie był w stanie tego uzasadnić - może w pewnym zakresie posłużyć na zaspokojenie potrzeb uprawnionego do alimentów powoda. Zwłaszcza, iż na bieżąco płaci alimenty na starsze dziecko.

Pozwany podnosił co prawda również kwestię stanu zdrowia, w tym kłopotów z kręgosłupem, wzrokiem oraz(...). Zdaniem Sądu wykazał on, iż problemy zdrowotne ograniczają jedynie w pewnym zakresie jego możliwości zarobkowe pozwanego. Nie umknęło uwadze Sądu, iż pozwany nie dysponuje żadnym orzeczeniem o niepełnosprawności, które powinien posiadać, skoro problemy zdrowotne są tak uciążliwe jak wskazywał. Bezspornie atak (...)u niego wystąpił, zatem należy zgodzić się z jego stanowiskiem, iż jako zawodowy kierowca prawdopodobnie nie będzie mógł pracować. Nie zmienia to faktu, iż powinien w takim razie poszukać innego zatrudnienia, choćby dorywczego. Rozdawanie ulotek za 200 zł miesięcznie nie jest wystarczające. Jeszcze raz należy podkreślić, iż pozwany nie ma orzeczonego zakazu wykonywania pracy. Osoby z (...)nie są wycięte z rynku pracy, chyba że choroba uniemożliwia im zatrudnienie, w niniejszej sprawie taka sytuacja nie występuje. Nie bez znaczenia dla niniejszej sprawy jest więc okoliczność, iż pozwany jest osobą zdolną do podjęcia innego zatrudnienia niż kierowca. Dlatego -w ocenie Sądu - możliwości zarobkowe pozwanego są znacznie wyższe niż obecnie deklarowany w zasadzie brak dochodów. Nie umknęło również uwadze Sądu, iż pozwany jest jeszcze stosunkowo młody, wobec powyższego Sąd stoi na stanowisku, iż obecna sytuacja finansowa pozwanego jest przejściowa i przy dołożeniu należytej staranności i przestrzeganiu zasad prawidłowej gospodarki oraz stosownie do swoich sił umysłowych i fizycznych jest w stanie znaleźć pracę chociażby dorywczą i osiągać z niej dochody. W tym miejscu podkreślić należy, iż pozwany nie ma żadnych dodatkowych obowiązków, co pozwala mu na aktywne poszukiwanie pracy z uwagi na jego dyspozycyjność.

Pozwany podnosił także kwestię, iż poza małoletnim powodem posiada jeszcze na utrzymaniu starsze dziecko, wobec którego ciąży na nim również obowiązek alimentacyjny. Zdaniem Sądu – K. C. jako osoba mająca na utrzymaniu dwoje dzieci, jest zobligowany do dokładania należytej staranności i wykorzystywania swoich możliwości do zapewnienia uprawnionym do alimentów zaspokojenia w pełni ich usprawiedliwionych potrzeb. Pamiętać także należy, iż rodzice winni dzielić się z dzieckiem każdym, nawet najmniejszym dochodem. Wydaje się zatem, że pozwany - będąc już obciążony obowiązkiem alimentacyjnym wobec starszego dziecka - powinien był liczyć się z wydatkami na niego planując kolejne potomstwo i koszty z tym związane. Dlatego podnoszenie, że posiada poza małoletnim B. jeszcze inne dziecko w kontekście uzasadniającym oddalenie powództwa o alimenty nie znajduje uznania Sądu. Niemniej z uwagi na jego obowiązek alimentacyjny wobec starszego dziecka - Sąd wziął pod uwagę ustalając wysokość alimentów w niniejszej sprawie.

Pamiętać należy, iż wysokość alimentów od zobowiązanego należy ustalać przy uwzględnieniu koniecznych potrzeb dziecka i możliwości finansowych zobowiązanego, który w obecnej sytuacji nie byłby w stanie płacić żądanej kwoty alimentów 600 zł miesięcznie. Zdaniem Sądu jednak kwota alimentów powinna być wyższa aniżeli uznawana przez pozwanego 200 zł miesięcznie. Jako taką Sąd przyjął kwotę 300 zł miesięcznie, która stanowi obecnie górną granicę możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego oraz zważywszy na osiągane dochody przez B. C. (2) pozwalają na przyjęcie, iż wystarczają na zaspokojenie usprawiedliwionych potrzeb małoletniego B. C. (1). W toku postępowania zostało ustalone, iż pozwany od wyprowadzenia się ze wspólnie zamieszkiwanego domu przyczyniał się jedynie w nieznacznym zakresie do utrzymania dziecka, dlatego zasadnym było zasądzenie alimentów od dnia 30 października 2014 r. (data nadania pozwu w Urzędzie Pocztowym – k. 9 akt).

Biorąc pod uwagę powyższe oraz okoliczność, iż pozwany - poza przekazaną matce na syna kwotą 350 zł od czerwca 2014 r. - nie finansuje dodatkowo żadnych innych potrzeb małoletniego, jak również z uwagi na postawę pozwanego, który nie wykazuje żadnej inicjatywy w konieczności łożenia na utrzymanie syna - skutkuje koniecznością sądowego ustalenia obowiązku alimentacyjnego.

Z wszystkich wyżej wymienionych względów, na podstawie art.128 § 1 kro w zw. z art. 135 kro, orzeczono jak w sentencji, oddalając powództwo w pozostałym zakresie.

Rygor natychmiastowej wykonalności został wyrokowi nadany na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c.

Z uwagi na częściowe tylko uwzględnienie powództwa – na zasadzie art. 100 k.p.c. – koszty postępowania pomiędzy stronami Sad wzajemnie zniósł.