Sygn. akt IV Ka 536/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 października 2013 roku.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący SSO Marta Legeny-Błaszczyk

Sędziowie SO Ireneusz Grodek

SO Tomasz Ignaczak (spr.)

Protokolant Agnieszka Olczyk

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Piotrkowie Trybunalskim Violetty Włodarczyk

po rozpoznaniu w dniu 8 października 2013 roku

sprawy T. S.

oskarżonego z art. 278 § 1 kk w zb. z art. 275 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 64 § 1 kk; z art. 193 kk

P. S.

oskarżonego z art. 278 § 1 kk w zb. z art. 275 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

z powodu apelacji wniesionych przez obrońców oskarżonych

od wyroku Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim

z dnia 28 maja 2013 roku sygn. akt II K 1024/11

na podstawie art. 437§ 2 kpk w zw. z art. 438 pkt 3 kpk, art. 634 kpk w zw. z art. 627 kpk, art. 633 kpk i art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz. U. Nr 49, poz. 223 z 1983r. z późniejszymi zmianami)

1.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

a.  w miejsce czynu przypisanego w pkt A.1.I zaskarżonego wyroku uznaje oskarżonego T. S. za winnego tego, że:

-.

-

w dniu 16 lipca 2011 roku w T. na ulicy (...) działając wspólnie i porozumieniu z P. S. zabrał w celu przywłaszczenia telefon komórkowy marki S. (...) o wartości nie większej niż 80 zł. czym działał na szkodę K. S., czym dopuścił się wykroczenia z art. 119 § 1 kw i na podstawie art. 45 § 1 kw w zw. z art. 5 § 1 pkt 4 kpw postępowanie o ten czyn umarza,

-

w dniu 17 lipca 2011 roku w T. na ulicy (...) z mieszkania nr (...) działając wspólnie i porozumieniu z P. S. zabrał w celu przywłaszczenia telefon komórkowy marki N. oraz telefon komórkowy marki S. i papierosy marki V., o łącznej wartości 159,80 zł. na szkodę J. M. oraz portfel ze zdjęciami o wartości 20 zł. na szkodę S. K., czym dopuścił się wykroczenia z art. 119 § 1 kw i na podstawie art. 45 § 1 kw w zw. z art. 5 § 1 pkt 4 kpw postępowanie o ten czyn umarza,

-

w dniu 17 lipca 2011 roku w T. na ulicy (...) z mieszkania nr (...) działając wspólnie i porozumieniu z P. S. zabrał w celu przywłaszczenia dowód osobisty S. K., a następnie posłużył się nim podczas prawnej czynności legitymowania podjętej przez funkcjonariuszy Komendy Powiatowej Policji w T. próbując w ten sposób zataić własną tożsamość, czym wyczerpał dyspozycję art. 275 § 1 kk i za to, na podstawie art. 275 § 1 kk wymierza mu karę 6 ( sześciu ) miesięcy pozbawienia wolności,

b.  uchyla rozstrzygnięcia z pkt A. 2 i A. 3 zaskarżonego wyroku;

c.  na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk jednostkowe kary pozbawienia wolności orzeczone wobec oskarżonego T. S. za zbiegające się przestępstwa opisane w pkt 1 a niniejszego wyroku oraz w pkt A. 1. II zaskarżonego wyroku łączy i wymierza oskarżonemu karę łączną 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

d.  na podstawie art. 63 § 1 kk zalicza oskarżonemu T. S. na poczet orzeczonej w pkt 1 c niniejszego wyroku kary łącznej pozbawienia wolności okres pozbawienia wolności w sprawie od dnia 17 lipca 2011 roku do dnia 18 lipca 2011 roku;

e.  w miejsce czynu przypisanego w pkt B. 1 zaskarżonego wyroku uznaje oskarżonego P. S. za winnego tego, że:

-

w dniu 16 lipca 2011 roku w T. na ulicy (...) działając wspólnie i porozumieniu z T. S. zabrał w celu przywłaszczenia telefon komórkowy marki S. (...) o wartości nie większej niż 80 zł. czym działał na szkodę K. S., czym dopuścił się wykroczenia z art. 119 § 1 kw i na podstawie art. 45 § 1 kw w zw. z art. 5 § 1 pkt 4 kpw postępowanie o ten czyn umarza,

-

w dniu 17 lipca 2011 roku w T. na ulicy (...) z mieszkania nr (...) działając wspólnie i porozumieniu z T. S. zabrał w celu przywłaszczenia telefon komórkowy marki N. oraz telefon komórkowy marki S. i papierosy marki V., o łącznej wartości 159,80 zł. na szkodę J. M. oraz portfel ze zdjęciami o wartości 20 zł. na szkodę S. K., czym dopuścił się wykroczenia z art. 119 § 1 kw i na podstawie art. 45 § 1 kw w zw. z art. 5 § 1 pkt 4 kpw postępowanie o ten czyn umarza,

-

w dniu 17 lipca 2011 roku w T. na ulicy (...) z mieszkania nr (...) działając wspólnie i porozumieniu z T. S. zabrał w celu przywłaszczenia dowód osobisty S. K., czym wyczerpał dyspozycję art. 275 § 1 kk i za to, na podstawie art. 275 § 1 kk wymierza mu karę 6 ( sześciu ) miesięcy pozbawienia wolności,

f.  uchyla rozstrzygnięcia z pkt B 2 i B 3 zaskarżonego wyroku;

g.  na podstawie art. 62 kk orzeka wobec oskarżonego P. S. wykonanie orzeczonej w pkt 1. e niniejszego wyroku kary pozbawienia wolności w systemie terapeutycznym;

h.  na podstawie art. 63 § 1 kk zalicza oskarżonemu P. S. na poczet orzeczonej w pkt 1. e niniejszego wyroku kary pozbawienia wolności okres pozbawienia wolności w sprawie od dnia 17 lipca 2011 roku do dnia 18 lipca 2011 roku;

2.  w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

3.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata J. B. kwotę 516,60 (pięćset szesnaście 60/100) złotych tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej oskarżonemu T. S. z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

4.  zasądza od oskarżonego T. S. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem opłaty za obie instancje oraz kwotę 526,60 (pięćset dwadzieścia sześć 60/100) złotych tytułem zwrotu wydatków poniesionych w postępowaniu odwoławczym;

5.  zasądza od oskarżonego P. S. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem opłaty za obie instancje oraz kwotę 10 (dziesięć) złotych tytułem zwrotu wydatków poniesionych w postępowaniu odwoławczym.

Sygn. akt: IV Ka 536/13

UZASADNIENIE

T. S. został oskarżony o to, że:

I.  w dniu 16 lipca 2011 roku w T. na ulicy (...) , wykonując z góry powzięty zamiar, działając w krótkich odstępach czasu, działając wspólnie i porozumieniu z P. S. zabrał w celu przywłaszczenia telefon komórkowy marki S. (...) o wartości 100 zł. czym działał na szkodę K. S., a następnie z mieszkania nr (...) zabrał w celu przywłaszczenia telefon komórkowy marki N. oraz telefon komórkowy marki S. i papierosy marki V., o łącznej wartości 159,80 zł. na szkodę J. M. oraz portfel ze zdjęciami o wartości 20 zł. na szkodę S. K. i dowód osobisty S. K., a następnie posłużył się tym dowodem podczas prawnej czynności legitymowania podjętej przez funkcjonariuszy Komendy Powiatowej Policji w T. próbując w ten sposób zataić własną tożsamość, przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym za umyślne przestępstwo podobne w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności, tj. o czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 275 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

II.  w tym samym miejscu i czasie jak w pkt I wdarł się do mieszkania nr (...), a następnie, pomimo wezwań pokrzywdzonej K. S. mieszkania tego nie chciał opuścić, tj, o czyn z art., 193 kk

P. S. został oskarżony o to, że:

I.  w dniu 16 lipca 2011 roku w T. na ulicy (...) , wykonując z góry powzięty zamiar, działając w krótkich odstępach czasu, działając wspólnie i porozumieniu z T. S. zabrał w celu przywłaszczenia telefon komórkowy marki S. (...) o wartości 100 zł. czym działał na szkodę K. S., a następnie z mieszkania nr (...) zabrał w celu przywłaszczenia telefon komórkowy marki N. oraz telefon komórkowy marki S. i papierosy marki V., o łącznej wartości 159,80 zł. na szkodę J. M. oraz portfel ze zdjęciami o wartości 20 zł. na szkodę S. K. i dowód osobisty S. K., przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym za umyślne przestępstwo podobne w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności, tj. o czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 275 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim wyrokiem z dnia 28 maja 2013 roku w sprawie II K 1024/11:

A.

1. oskarżonego T. S. uznał za winnego w ramach zarzuconych mu czynów tego, że:

I.  w nocy z 16 na 17 lipca 2011 roku w T. na ulicy (...), wykonując z góry powzięty zamiar, działając w krótkich odstępach czasu, działając wspólnie i porozumieniu z P. S. zabrał w celu przywłaszczenia telefon komórkowy marki S. (...) o wartości nie mniejszej niż 80 zł. czym działał na szkodę K. S., a następnie z mieszkania nr (...) zabrał w celu przywłaszczenia telefon komórkowy marki N. oraz telefon komórkowy marki S. i papierosy marki V., o łącznej wartości 159,80 zł. na szkodę J. M. oraz portfel ze zdjęciami o wartości 20 zł. na szkodę S. K. i dowód osobisty S. K., a następnie posłużył się tym dowodem podczas prawnej czynności legitymowania podjętej przez funkcjonariuszy Komendy Powiatowej Policji w T. próbując w ten sposób zataić własną tożsamość, przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym za umyślne przestępstwo podobne w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności, tj. czynu z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 275 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

II.  w nocy z 16 na 17 lipca 2011 roku w T.wdarł się do mieszkania nr (...)przy ul. (...) a następnie wbrew żądaniu K. S.mieszkania tego nie chciał opuścić, tj. czynu z art. 193 kk

i za to:

-.

-

za czyn z pkt I wyczerpujący dyspozycję art. art. 278 § 1 kk w zw. z art. 275 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na podstawie art. 278 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk wymierzył mu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności,

-

za czyn z pkt II wyczerpujący dyspozycję art. 193 kk na podstawie art. 193 kk wymierzył mu kare 4 miesięcy pozbawienia wolności,

2. na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk orzekł wobec oskarżonego T. S. karę łączną 10 miesięcy pozbawienia wolności;

3. na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczył oskarżonemu T. S. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności okres pozbawienia wolności w sprawie od dnia 17 lipca 2011 roku do dnia 18 lipca 2011 roku;

4. zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokata P. B. kwotę 1136 zł. tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej oskarżonemu T. S. z urzędu;

5. zasądził od oskarżonego T. S. na rzecz Skarbu Państwa 180 zł. tytułem opłaty i 1400 zł tytułem zwrotu wydatków, a w pozostałym zakresie wydatki poniesione w tej części w sprawie przeniósł na rachunek Skarbu Państwa;

B.

1. oskarżonego P. S. uznał za winnego tego, że w nocy z 16 na 17 lipca 2011 roku w T. na ulicy (...), wykonując z góry powzięty zamiar, działając w krótkich odstępach czasu, działając wspólnie i porozumieniu z T. S. zabrał w celu przywłaszczenia telefon komórkowy marki S. (...) o wartości nie mniejszej niż 80 zł. czym działał na szkodę K. S., a następnie z mieszkania nr (...) zabrał w celu przywłaszczenia telefon komórkowy marki N. oraz telefon komórkowy marki S. i papierosy marki V., o łącznej wartości 159,80 zł. na szkodę J. M. oraz portfel ze zdjęciami o wartości 20 zł. na szkodę S. K. i dowód osobisty S. K., przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym za umyślne przestępstwo podobne w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności, tj. czynu z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 275 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i za to na podstawie art. 278 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk wymierzył mu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności,

2. na podstawie art. 62 kk orzekł wykonywanie wobec oskarżonego P. S. kary pozbawienia wolności w systemie terapeutycznym;

3. na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczył oskarżonemu P. S. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres pozbawienia wolności w sprawie od dnia 17 lipca 2011 roku do dnia 18 lipca 2011 roku;

4. zasądził od oskarżonego P. S. na rzecz Skarbu Państwa 180 zł. tytułem opłaty i 350 zł tytułem zwrotu wydatków, a w pozostałym zakresie wydatki poniesione w tej części w sprawie przeniósł na rachunek Skarbu Państwa.

Powyższy wyrok został zaskarżony przez obrońcę z urzędu oskarżonego T. S. oraz przez obrońcę z wyboru oskarżonego P. S..

Obrońca oskarżonego T. S. zaskarżył wyrok w całości na korzyść oskarżonego, zarzucając w apelacji wyrokowi:

-.

-

obrazę przepisów prawa karnego materialnego mającą wpływ na treść wyroku, a mianowicie art. 1 § 2 kk i art. 193 kk przez uznanie przypisanego oskarżonemu czynu polegającego na naruszeniu miru domowego za przestępstwo mimo, iż społeczna szkodliwość tego czynu jest znikoma;

-

obrazę przepisów prawa karnego procesowego mającą wpływ na treść wyroku, a mianowicie: art. 4, 5, i 410 kpk poprzez jednostronną ocenę materiału dowodowego, nie uwzględnienie okoliczności przemawiających na korzyść oskarżonych, przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów, nie zastosowanie zasady in dubio pro reo i nie wyjaśnienie kwestii wartości telefonów komórkowych.

W konkluzji obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od czynów zwianych z przywłaszczeniem mienia i umorzenie postępowania o czyn polegający na naruszeniu miru domowego, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania do Sądu I instancji.

Obrońca oskarżonego P. S. zaskarżył wyrok w całości na korzyść oskarżonego, zarzucając w apelacji wyrokowi:

-.

-

błąd w ustaleniach faktycznych mogący mieć wpływ na treść wyroku, poprzez przyjęcie, że P. S. popełnił czyn z art. 275 § 1 kk, podczas gdy pokrzywdzony S. K. zeznał, że dowód został zaginiony, a nie ukradziony, a podczas czynności procesowej okazania nie rozpoznał oskarżonych;

-

obrazę przepisów prawa karnego procesowego mającą wpływ na treść wyroku, a mianowicie: art. 4, 5 § 2, i 7 kpk poprzez jednostronną ocenę materiału dowodowego, nie uwzględnienie okoliczności przemawiających na korzyść oskarżonych, przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów, nie zastosowanie zasady in dubio pro reo i naruszenie art. 167 kpk poprzez oddalenie wniosku dowodowego o dokonanie wyceny wartości telefonów komórkowych.

W konkluzji obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania do Sądu I instancji.

Na rozprawie apelacyjnej obrońca z urzędu oskarżonego T. S. podtrzymał wniesioną apelację, wnosił o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

Oskarżony P. S. na rozprawie apelacyjnej popierał apelację swojego obrońcy i wnioski w niej zawarte.

Prokurator na rozprawie apelacyjnej wnosił o nieuwzględnienie apelacji obu obrońców i o utrzymanie zaskarżonego wyroku w mocy.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacje obu obrońców były bezzasadne, ale w wyniku ich rozpoznania doszło z urzędu do zmiany wyroku na korzyść obu oskarżonych.

Argumenty zawarte w apelacjach okazały się bezzasadne. Ponieważ w większości ( za wyjątkiem kwestii związanej z naruszeniem przez oskarżonego T. S. miru domowego ) apelacje te są tożsame, zostaną poniżej omówione łącznie.

Podniesione w obu apelacjach zarzuty błędu w ustaleniach faktycznych oraz naruszenia zasady swobodnej oceny dowodów i nie odniesienia się do wszystkich dowodów nie zasługują na uwzględnienie, podobnie jak gołosłowne zarzuty naruszenia zasady in dubio pro reo. Sąd Rejonowy rzetelnie i wszechstronnie ocenił materiał dowodowy. Każdy istotny dowód został poddany analizie i oceniony w kontekście innych, powiązanych z nim dowodów. Ocena materiału dowodowego dokonana przez Sąd Rejonowy jest obiektywna, prawidłowa, zgodna z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, oparta o całokształt ujawnionego na rozprawie materiału dowodowego i jako taka korzysta z ochrony jaką daje art. 7 kpk. Sąd Okręgowy nie będzie w tym miejscu tej oceny i tych ustaleń powielał, albowiem wobec doręczenia stronom odpisu uzasadnienia zaskarżonego wyroku analiza ta powinna być im znana - dość powiedzieć, że Sąd odwoławczy aprobuje dokonaną przez Sąd Rejonowy ocenę dowodów. Ponadto w sprawie nie zachodziły nie dające się usunąć wątpliwości – to apelanci usiłują podważyć prawidłowe ustalenia faktyczne Sądu i doszukują się wątpliwości tam, gdzie ich nie ma, bo zostały usunięte przez prawidłowy tok rozumowania Sądu meriti. To, że skarżący nie zgadzają się z oceną dowodów zaprezentowaną w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku nie jest równoznaczne z występowaniem w sprawie nieusuniętych wątpliwości.

W szczególności nie jest prawdą, jakoby Sąd Rejonowy błędnie ustalił, że dowód osobisty S. K. nie został mu skradziony, tylko S. K. go zgubił. Sąd Rejonowy prawidłowo oparł się bowiem na spójnych i logicznych zeznaniach S. K. z postępowania przygotowawczego, z których jasno wynika, że dowód ten został mu skradziony przez działających wspólnie i w porozumieniu oskarżonych. Ocena zeznań S. K. i oparcie się na zeznaniach z postępowania przygotowawczego było słuszne i zostało wyczerpująco uzasadnione przez Sąd Rejonowy.

Obaj oskarżeni objęli porozumieniem i współdziałaniem kradzież tego dowodu osobistego – wszak razem przeszukiwali mieszkanie, razem zabierali zeń różne przedmioty, w tym portfel z dowodem osobistym. Pomiędzy opuszczeniem przez nich mieszkania a ich zatrzymaniem minęło około 40 minut. Mieli więc czas, aby zweryfikować, co zabrali z mieszkania i zbędne im rzeczy wyrzucić – mimo to nie wyrzucili zabranego dowodu osobistego, choć inne przedmioty wyrzucili ( co zaobserwowali policjanci). Wiedzieli doskonale, że zabrali dowód osobisty, wiedzieli nawet, na czyje nazwisko ( zdążyli się zatem mu przypatrzeć zanim zatrzymała ich policja), albowiem oskarżony T. S. przedstawiał się danymi S. K. i okazywał zrabowany dowód osobisty jako swój. To, że akurat oskarżony T. S. miał w swojej kieszeni ten dowód w chwili zatrzymywania i zdecydował się podszywać za S. K. nie oznacza, że oskarżony P. S. nie objął swoim zamiarem jego kradzieży – sposób współdziałania sprawców, ich współpraca, przebywanie razem już po kradzieży, dokonanie podziału łupów wyniesionych z mieszkania, akceptowanie przez oskarżonego P. S., że oskarżony T. S. używa skradzionego dowodu osobistego – wszystko to świadczy o tym, że oskarżony P. S. objął swoim zamiarem kradzież tego dowodu i że obaj oskarżeni działali tu wspólnie i w porozumieniu i mogą odpowiadać jako współsprawcy.

S. K. faktycznie nie rozpoznał oskarżonego P. S. w czasie czynności okazania zdjęć podejrzanych, co sam wiarygodnie wytłumaczył tym, że widział sprawców w nocy w nieoświetlonym pokoju. Ale obu oskarżonych ( w tym również P. S.) rozpoznali inni świadkowie w osobach K. S. i A. K., a przede wszystkim oskarżony T. S. wyjaśnił, że wraz z oskarżonym P. S. był w nocy w mieszkaniu, w którym spał S. K., wchodząc tam przez okno. Co prawda oskarżony T. S. nie przyznawał się do kradzieży, ale potwierdził, że był wtedy z oskarżonym P. S., co razem z innymi dowodami pozwala na przypisanie oskarżonemu P. S. współsprawstwa kradzieży dowodu osobistego S. K..

Co do wartości telefonów komórkowych, to po pierwsze, Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił ich wartość w oparciu o zeznania pokrzywdzonych z postępowania przygotowawczego ( korekta co do wartości telefonu marki S. (...) należącego do pokrzywdzonej K. S. została należycie uzasadniona i jest zrozumiała, z tym, że wobec zasady tłumaczenia wątpliwości na korzyść oskarżonych wartość tego telefony powinna zostać określona na „nie większą” niż 80 zł., a nie „nie mniejszą”). Po drugie, wobec zmian dokonanych przez Sąd Okręgowy związanych z wyeliminowaniem działania ze z góry powziętym zamiarem i tak kwestia ta nie ma znaczenia w tej sprawie ( będzie to jeszcze omawiane).

Chybiony jest zarzut związany z rzekomym znikomym stopniem społecznej szkodliwości czynu z art. 193 kk popełnionego przez T. S.. Późniejsze wybaczenie przez pokrzywdzoną sprawcy nie jest związane z samym czynem i nie wpływa na stopień jego społecznej szkodliwości ( jest okolicznością wpływającą na wymiar kary – a kara ta została wymierzona w bardzo niskim wymiarze). Co do samego czynu – to został on popełniony w sposób i w okolicznościach wykluczających przyjęcie znikomego stopnia społecznej szkodliwości czynu. Oskarżony nie miał żadnego usprawiedliwiającego go powodu, motywu ani pobudki, dla której naruszył mir domowy. Był nie tylko wypraszany, ale wręcz fizycznie wypychany z mieszkania przez pokrzywdzoną K. S.. Dopiero po pewnym czasie opuścił mieszkanie – Sąd Rejonowy prawidłowo ocenił stopień społecznej szkodliwości tego czynu.

Przechodząc do uzasadnienia ingerencji w zaskarżony wyrok dokonanej przez Sąd Okręgowy z urzędu – żaden dowód nie wskazuje na to, aby oskarżeni działali od początku ze z góry powziętym zamiarem dokonania kradzieży telefonów komórkowych i innych przedmiotów z różnych mieszkań z kamienicy przy ulicy (...) w T.. Co więcej, Sąd Rejonowy nie dokonał takich ustaleń. Sąd pierwszej instancji przyjął ( słusznie, bo nic innego nie wynika ze zgromadzonych dowodów), że obaj oskarżeni znaleźli się w tym miejscu w poszukiwaniu ich wspólnego znajomego J. J. ( s. 2 uzasadnienia zaskarżonego wyroku). Następnie wykorzystali dwie nadarzające się niezależnie od siebie okazje, których nie mogli wcześniej przewidzieć i nie mogli ich wcześniej zaplanować ( a tym samym nie mogli mieć co do nich z góry powziętego zamiaru). Otóż najpierw, jeszcze wieczorem 16 lipca 2011 roku, wykorzystali to, że K. S. położyła na schodach obok siebie telefon komórkowy i korzystając z jej chwilowej nieuwagi zabrali go ( s. 2 uzasadnienia). Dopiero potem, już około północy, inna pokrzywdzona, J. M., wyszyła z psem pozostawiając otwarte okno w położonym na parterze mieszkaniu. Obaj oskarżeni wykorzystali to około 2 w nocy 17 lipca 2011 roku wchodząc do tego mieszkania przez okno i dokonując z tego mieszkania zaboru telefonów, portfela i papierosów oraz dowodu osobistego. Zatem nie ma żadnego dowodu, żadnego logicznego argumentu, pozwalającego przyjąć, że oskarżeni działali ze z góry powziętym zamiarem – oni nie pojawili się w tej kamienicy aby kraść, tylko aby spotkać się ze znajomym ( i taki stan faktyczny ustalił przecież Sąd Rejonowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku), a potem wykorzystali dwie nadarzające się po sobie okazje, w których pokrzywdzone aż prosiły się o nieszczęście ( pozostawianie telefonu na schodach przez K. S. i pozostawianie otwartego okna na parterze przy jednoczesnym rzucającym się w oczy opuszczaniu mieszkania przez J. M. ).

Dlatego Sąd Okręgowy „rozbił” błędnie przyjęty przez Sąd Rejonowy jeden czyn ciągły na trzy zachowania ( trzy, ponieważ w mieszkaniu J. M. mieliśmy do czynienia z wykroczeniem polegającym na kradzieży telefonów i portfela i z przestępstwem polegającym na kradzieży dowodu osobistego – art. 10 § 1 kw). I tak obaj oskarżeni:

-.

-

w dniu 16 lipca 2011 roku w T. na ulicy (...) działając wspólnie i porozumieniu zabrali w celu przywłaszczenia telefon komórkowy marki S. (...) o wartości nie większej niż 80 zł. czym działali na szkodę K. S., czym dopuścili się wykroczenia z art. 119 § 1 kw – oznacza to, że na podstawie art. 45 § 1 kw doszło już do przedawnienia karalności tego wykroczenia i dlatego Sąd Okręgowy na podstawie art. 5 § 1 pkt 4 kpw postępowanie o ten czyn umorzył,

-

w dniu 17 lipca 2011 roku w T. na ulicy (...) z mieszkania nr (...) działając wspólnie i porozumieniu zabrali w celu przywłaszczenia telefon komórkowy marki N. oraz telefon komórkowy marki S. i papierosy marki V., o łącznej wartości 159,80 zł. na szkodę J. M. oraz portfel ze zdjęciami o wartości 20 zł. na szkodę S. K., czym dopuścili się wykroczenia z art. 119 § 1 kw – oznacza to, że na podstawie art. 45 § 1 kw doszło już do przedawnienia karalności tego wykroczenia i dlatego Sąd Okręgowy na podstawie art. 5 § 1 pkt 4 kpw postępowanie o ten czyn umorzył,

-

w dniu 17 lipca 2011 roku w T. na ulicy (...) z mieszkania nr (...) działając wspólnie i porozumieniu zabrali w celu przywłaszczenia dowód osobisty S. K., czym wyczerpali dyspozycję art. 275 § 1 kk.

Sąd Okręgowy wymierzył obu oskarżonym za czyn z art. 275 § 1 kk kary po 6 miesięcy pozbawienia wolności kierując się dyrektywami wymiaru kary i podzielając w tym zakresie rozważania Sądu Rejonowego.

Co do skarżonego T. S. zmiana jednej z kar jednostkowych spowodowała konieczność uchylenia rozstrzygnięcia z pkt A. 2 zaskarżonego wyroku o karze łącznej i wymierzenia tej kary na nowo. Wobec zaskarżenia wyroku jedynie na korzyść Sąd Okręgowy przy wymiarze kary łącznej zastosował zasadę pełnej absorpcji ( albowiem taką zasadę zastosował Sąd Rejonowy). Wymierzenie nowej kary łącznej spowodowało konieczność uchylenia rozstrzygnięcia z pkt A. 3 zaskarżonego wyroku i zaliczenia oskarżonemu T. S. okresu zatrzymania na poczet na nowo orzeczonej w wyroku Sądu Okręgowego kary łącznej.

Podobnie z oskarżonym P. S. - wymierzenie nowej kary spowodowało konieczność uchylenia rozstrzygnięcia z pkt B. 2 i B. 2 zaskarżonego wyroku i orzeczenia o odbywaniu przez oskarżonego wymierzonej przez Sąd Okręgowy kary w systemie terapeutycznym ( albowiem Sąd Rejonowy w oparciu o opinię psychiatryczną prawidłowo ustalił, iż oskarżony ten powinien odbywać karę pozbawienia wolności jedynie w tym systemie ) oraz zaliczenia oskarżonemu P. S. okresu zatrzymania na poczet na nowo orzeczonej w wyroku Sądu Okręgowego kary.

Sąd Okręgowy w pełni podziela ustalenia Sądu Rejonowego, że obaj oskarżeni nie zasługują na łaskę warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawiania wolności, albowiem z uwagi na uprzednią wielokrotną karalność nie dają pozytywnej prognozy kryminologicznej.

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu oskarżonemu T. S. na rozprawie apelacyjnej Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 618§ 1 pkt 11 kpk oraz § 19 w zw z § 14 ust. 2 pkt 4 w zw. z § 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( Dz. U. z dnia 3 października 2002 roku. Nr 163 poz. 1348).

Na wydatki w postępowaniu odwoławczym złożył się ryczałt za doręczenia pism procesowych w kwocie 20 złotych i koszty nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej oskarżonemu T. S. w kwocie 516,60 zł.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim na podstawie art. 634 kpk w zw. z art. 627 kpk i art. 633 kpk oraz art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz. U. Nr 49 poz. 223 z 1983 roku z późniejszymi zmianami):

-

zasądził od oskarżonego T. S. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 ( sto dwadzieścia ) złotych tytułem opłaty za obie instancje oraz kwotę 526,60 zł. (pięćset dwadzieścia sześć złotych i sześćdziesiąt groszy) tytułem zwrotu wydatków poniesionych w postępowaniu odwoławczym;

-

zasądził od oskarżonego P. S. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 ( sto dwadzieścia ) złotych tytułem opłaty za obie instancje oraz kwotę 10 ( dziesięć ) złotych tytułem zwrotu wydatków poniesionych w postępowaniu odwoławczym.

Obaj oskarżeni są młodymi, zdrowymi mężczyznami i nic nie przemawia za tym, aby w ich przypadku odstępować od zasady ponoszenia przez skazanych pełnych kosztów sądowych.

Z powyższych względów orzeczono jak w wyroku.