Czwartek, 28 marca 2024
Dziennik wyroków i ogłoszeń sądowych
Rej Pr. 2512 | Wydanie nr 5876
Czwartek, 28 marca 2024
Sygnatura akt: I C 2313/12

Tytuł: Sąd Okręgowy w Płocku z 2015-01-19
Data orzeczenia: 19 stycznia 2015
Data publikacji: 13 października 2017
Data uprawomocnienia:
Sąd: Sąd Okręgowy w Płocku
Wydział: I Wydział Cywilny
Przewodniczący: Ewa Fabirkiewicz
Sędziowie:
Protokolant: sekretarz sądowy Urszula Szczęsna – Cichosz
Hasła tematyczne: Dobra Osobiste
Podstawa prawna: art. 24 kc w zw. z art. 448 kc

Sygn. akt IC 2313/12

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 stycznia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Płocku Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Fabirkiewicz

Protokolant sekretarz sądowy Urszula Szczęsna – Cichosz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 stycznia 2015 r. w P.

sprawy z powództwa R. S.

przeciwko Gminie M. Ż.

o zadośćuczynienie i zaniechanie dalszych naruszeń poprzez zamianę lokalu socjalnego

1 zasądza od Gminy M. Ż. na rzecz powoda R. S. tytułem zadośćuczynienia kwotę 10.000 zł (dziesięć tysięcy złotych);

2. oddala powództwo w pozostałej części;

3. ustala opłatę od roszczeń niemajątkowych w kwocie 100 zł;

4 przyznaje ze Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Płocku na rzecz adw. W. J. prowadzącego Kancelarię Adwokacką w P. wynagrodzenie w kwocie 4428 zł, która to kwota zawiera podatek VAT, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powodowi z urzędu;

5. nie obciąża powoda R. S. kosztami zastępstwa procesowego na rzecz Gminy M. Ż. w części oddalającej powództwo.

Sygn. akt I C 2313/12

UZASADNIENIE

R. S., pozwem złożonym do Sądu Rejonowego w Ż.w dniu 23 lipca 2012r, a następnie przekazanym do rozpoznania, według właściwości Sądowi Okręgowemu wP., po jego zmodyfikowaniu pismem procesowym z dnia 10 maja 2013r, wystąpił przeciwko Gminie M. Ż. o zapłatę kwoty 100.000zł tytułem zadośćuczynienia i zaniechanie dalszych naruszeń dóbr osobistych, poprzez zobowiązanie pozwanej do zamiany lokalu socjalnego zajmowanego przez powoda, na lokal spełniający standardy lokalu socjalnego. W uzasadnieniu żądania podał, że zajmowany przez niego lokal nie spełnia wymogów lokalu socjalnego, z uwagi na stan techniczny budynku, w którym się znajduje i niedokładne pomiary lokalu. Podniósł, że lokal nie posiada węzła sanitarnego, dostępu bezpośredniego do wody, nadającej się do użytku wanny i toalety. Wynikiem panujących w lokalu warunków, powód doznał zawału mięśnia sercowego i pogorszenia się wzroku. Warunki bytowe, w jakich przyszło mu mieszkać wskazał, że urągają jego godności i czci, a także prawu do intymności. Jako podstawę prawną swoich roszczeń wskazał art. 24 k.c. w zw. z art. 448 k.c.

Pozwana Gmina M. Ż. w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości, zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. W uzasadnieniu podała, że przyznany powodowi lokal socjalny spełnia wymogi wskazane ustawie z dnia 21 czerwca 2001r. o ochronie praw lokatorów i mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Prawomocnym wyrokiem z dnia 31 marca 2005r Sąd Rejonowy w Ż. w sprawie sygn. akt I C 12/04 nakazał powodowi R. S. i innym członkom jego rodziny, opróżnienie i opuszczenie lokalu mieszkalnego przy ul. (...) (...), bez przyznania mu prawa do lokalu socjalnego (wyrok Sądu Rejonowego wŻ. k. 27).

Urząd Miasta Ż. pismem z dnia 5 września 2008r wezwał (...) w Ż. do zawarcia z powodem umowy najmu lokalu socjalnego położonego przy ul. (...) w Ż., na czas oznaczony do dnia 30 czerwca 2009r, do wspólnego zamieszkania w nim z synami A. S. i P. S. (pismo z dnia 05.09.2008r k. 21). W uzasadnieniu pozwu powód podał, że była tam patologia (k. 3 pozwu).

Urząd Miasta w Ż. przyznał powodowi lokal socjalny położony przy ul. (...) do wspólnego zamieszkiwania z synem A. S. (pismo z dnia 30.03.2009r k.20).

W dniu 8 kwietnia 2009r została z powodem zawarta umowa o najem lokalu socjalnego położonego w Ż. przy ul (...), o łącznej powierzchni użytkowej 20 m 2, mieszkalnej (...) m 2, wyposażonego w elektryczność, z uprawnieniem do nieodpłatnego pomieszczenia gospodarczego i wspólnego używania strychu. Uprawnionym do zamieszkiwania z powodem był jego syn A. S.. Opłaty za świadczenia wraz z czynszem za lokal, zostały ustalone w wysokości 72,14 zł miesięcznie (umowa najmu lokalu socjalnego k. 22).

Powód starał się wstrzymać prawnie nakazaną eksmisję. Urząd Miasta Ż. nie uwzględnił wniosku powoda w tym przedmiocie (pismo Urzędu Miasta w Ż. z dnia 21.05.2009r k. 19).

Przed zasiedleniem przez powoda przedmiotowego lokalu socjalnego pozwana przygotowała pomieszczenie do zamieszkania, poprzez wybiałkowanie i pomalowanie podłogi, konserwację drewnianych okien i drzwi. Na ten cel przeznaczono kwotę 6.083,65zł (zeznania świadka H. P. k. 162, zestawienie dokumentów k. 119).

Eksmisja powoda do lokalu przy ul. (...) w Ż. nastąpiła 31 sierpnia 2009r (bezsporne). Po zajęciu lokalu powód bezskutecznie zwracał się do różnych instytucji, z prośbą o udzielenie mu pomocy w przyznaniu innego, niż przyznany lokal socjalnego opisując warunki, w jakich przyszło mu mieszkać (korespondencja kierowana do powoda w odpowiedzi na jego pisma k. 9 – 18).

Lokal socjalny nr (...) przy ul. (...) w Ż. usytuowany jest na pierwszym piętrze, w jednopiętrowej kamienicy wraz z innymi czterema lokalami socjalnymi i lokalami mieszkalnymi. Składa się z jednej izby o pow. 20 m 2 (4,65 m 2 x 4,65 m 2), po odliczeniu uskoku przy drzwiach, w której znajduje się piec przenośny na węgiel. W lokalu nie ma w nim założonej instalacji wodno - kanalizacyjnej, a tym samym nie posiada on umywalki, zlewu, ani toalety. Na terenie posesji znajduje się budynek gospodarczy z pralnią i dziesięć pomieszczeń WC, z których tylko dwie są użytkowane przez lokatorów, posiadających do nie klucze. Powód do nich nie należy. Pozostałe sanitariaty są zdewastowane. W pralni jest wanna, która nie nadaje się do kąpieli i jeden punkt czerpania wody. Drugi punkt czerpania wody usytuowany jest na zewnątrz budynku, ale zamarza w okresie zimy (zeznania świadka H. P. k. 161 i materiał zdjęciowy k. 31, k. 57 i k. 108).

Lokal wyposażony jest w kuchenkę na butlę gazową, lodówkę, regał, stół. Powód potrzeby fizjologiczne załatwia do wiaderka w mieszkaniu, a następnie nieczystości wynosi do szamba na podwórku. Wodę nosi w baniaku lub wiaderku. Kiedy, podczas mrozów urządzenie wodociągowe jest niesprawne, chodzi do miejskiego źródła zaopatrującego w wodę, które znajduje się na ulicy. Powód myje się w misce. Używa wanny jedynie do prania rzeczy. Obecnie węgiel trzyma w mieszkaniu, w workach po 20 kg, gdyż pomieszczenie gospodarcze, w którym trzymał opał, zostało rozebrane. Do mieszkania powoda prowadzą drewniane schody, z których spadł. Schody zostały naprawione, poprzez wymianę pojedynczych stopni (zeznania powoda k. 246v – 247).

Pismem z dnia 10 lutego 2012r. R. S. bezskutecznie zwracał się do Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. w Ż. o zamianę lokalu socjalnego na inny. Urząd Miasta Ż. w odpowiedzi podał, iż lokal najmowany przez powoda spełnia wymogi ustawowe lokalu socjalnego i tym samym nie ma możliwości przyznania mu zastępczego mieszkania socjalnego (korespondencja stron k. 28 i k. 29).

Do chwili wykonania eksmisji powód nie chorował. W 2010r. przeszedł zawał mięśnia sercowego i zaczął chorować na nadciśnienie tętnicze. Powód ma problemy z dźwiganiem po schodach, rąbaniem drewna i schylaniem się (zeznania powoda k. 246v, karty informacyjne leczenia szpitalnego k. 23-25v).

Warunki lokalowe i wywołany nimi stres, konieczność noszenia wody do mieszkania mogą, w sposób pośredni wpływać negatywnie na występujące u powoda schorzenia w postaci nadciśnienia tętniczego i zaostrzenia dolegliwości wieńcowych. Powód nie powinien pozostawać w opisywanych warunkach lokalowych, ponieważ może to stanowi źródło pogorszenia jego w/w dolegliwości zdrowotnych i przyczynić się do stwierdzonych u niego chorób układu krążenia w 20 %, (opinia biegłego sądowego z zakresu chorób wewnętrznych dr P. P. k. 206-207 i opinia biegłego sądowego kardiologa dr J. Z. k. 233-236).

Lokal najmowany przez powoda nie spełnia wymogów lokalu socjalnego ze względu na jego stan techniczny. Powód nie ma możliwości składowania węgla i drewna służących do ogrzewania lokalu mieszkalnego, gdyż pomieszczenie gospodarcze nie istnieje. W okresie zimowym zamarza punkt czerpania zimnej wody i trzeba ją nosić z innego punktu, odległego około 200 m. Stan techniczny i estetyczny uniemożliwia korzystanie z misek ustępowych i wanny, znajdujących się w części socjalnej budynku. W lokalu socjalnym zajmowanym przez powoda brakuje instalacji wentylacyjnej, typowej grawitacyjnej, co zagraża jego życiu. Brak jest dokumentów świadczących o okresowych przeglądach instalacji elektrycznej i wentylacyjnej budynku (opinia biegłego z zakresu budownictwa i nieruchomości E. M. k. 177-185).

Przedsiębiorstwo (...) w latach 1999 – 2009r sukcesywnie wykonywało usługi kominiarskie, konserwacje instalacji sanitarnych i hydraulicznych oraz prace remontowe i naprawcze we wszystkich rodzajach budynków, znajdujących się w jego zasobach mieszkaniowych, w tym budynku przy ul. (...). W okresie, gdy zamieszkał w nim powód wykonano m.in. płytę szamba, naprawiano schody przy komórkach, odmrażano instalację, wymieniano krany czerpalne i naprawiano drzwi do klatek. Lokal powoda nie różni się od lokali socjalnych w innych budynkach na terenie Ż. (zeznania świadka H. P. k. 161 - 162, zestawienie dokumentów 119 – 134).

Powód ma 66 lat. Otrzymuje rentę w kwocie 500 zł miesięcznie i utrzymuje się ze sprzedaży wkładek do butów. Na lekarstwa wydaje około 200 zł miesięcznie. W lokalu socjalnym zamieszkuje sam, gdyż syn A. po opuszczeniu zakładu karnego zdecydował, że nie będzie w nim mieszkał (bezsporne).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie w/w zeznań powoda, świadka H. P., opinii sądowych, zdjęć złożonych przez powoda i załączonych do akt dokumentów. Materiał dowodowy zebrany w sprawie nie był przez strony kwestionowany i Sąd przyjął go w całości, jako nie budzący wątpliwości.

Sąd zważył co następuje:

W rozpoznawanej sprawie spór pomiędzy stronami skupia się wokół kwestii ustalenia, czy przyznany powodowi lokal socjalny nr (...) przy ul. (...) spełnia kryteria lokalu socjalnego, o którym mowa w ustawie z dnia 21 czerwca 2001r o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego (t.j. Dz.U. z 2005r Nr 31, poz.266 ze zm.). Ustawa w art. 2 ust. 1 pkt 5 wskazuje, że lokal socjalny, to lokal nadający się do zamieszkania ze względu na wyposażenie i stan techniczny, którego powierzchnia pokoi przypadająca na członka gospodarstwa domowego najemcy nie może być mniejsza niż 5 m 2 , a w przypadku jednoosobowego gospodarstwa domowego 10 m 2 , przy czym lokal ten może być o obniżonym standardzie. Lokal socjalny przyznany powodowi spełnia wymogi metrażowe. Powód od ponad 5 lat mieszka w nim samodzielnie na powierzchni wynoszącej około 20 m 2.

Żaden przepis prawny nie definiuje, czym jest obniżony standard. Należy zauważyć, że obecnie budowane lokale, w tym lokale socjalne, muszą spełniać kryteria zawarte w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. Nr 75, poz. 690 ze zm.). Jednakże przepisy rozporządzenia nie znajdują zastosowania do budynków wybudowanych na podstawie zezwoleń, które zostały wydane przed wejściem w życie w/w rozporządzenia, co nastąpiło 16 grudnia 2002r. Z tych względów lokale o obniżonym standardzie, wybudowane przed tą datą, to lokale, które odbiegają od obecnie obowiązujących norm prawnych zawartych we wskazanym rozporządzeniu, ale są zakwalifikowane przez poprzednio obowiązujące przepisy, jako lokale mieszkalne, czyli nadające się do zamieszkania, ze względu na ich wyposażenie i stan techniczny. Przyjmuje się, że o obniżonym standardzie można mówić wówczas jeżeli np. pomieszczenia sanitarne są wspólne z innymi lokalami, brak jest centralnego ogrzewania lub instalacji gazowej, a punkt czerpania wody udostępniony jest w budynku lub na zewnątrz niego. Dlatego też ustawodawca za takie lokale socjalne wyznaczył stawkę czynszu, która nie może przekroczyć połowy stawki najniższego czynszu obowiązującego w gminnym zasobie mieszkaniowym. Z uwagi na cel mieszkaniowy lokali socjalnych, wynajmujący jest obowiązany do zapewnienia sprawnego działania instalacji i urządzeń związanych z budynkiem, umożliwiających najemcy korzystanie z wody i sanitariatów (mogą być poza lokalem), ciepła (nie musi to być centralne ogrzewanie), energii elektrycznej oraz innych instalacji i urządzeń stanowiących wyposażenie lokalu i budynku.

Niewątpliwie lokal przyznany powodowi, jest lokalem o obniżonym standardzie, ale w ocenie Sądu, nie spełnia on wymogów lokalu socjalnego, o którym mowa w ustawie z dnia 21 czerwca 2001r o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego, z uwagi na jego wyposażenie i stan techniczny. W tej kwestii Sąd podzielił stanowisko biegłego sądowego E. M., który oparł swoją ocenę na ustaleniach, które poczynił osobiście, dokonując oględzin lokalu i budynku oraz zapoznając się z udostępnioną mu dokumentacją. Poza tym opinia biegłego znajduje potwierdzenie w załączonych do akt zdjęciach, które obrazują stan dewastacji budynku i urządzeń. Pozwana nie zabezpieczyła odpowiednich dla tego lokalu warunków zamieszkania w nim. Przede wszystkim lokal nie posiada instalacji wentylacyjnej, której brak naraża powoda na utratę zdrowia lub życia. Powód nie ma zapewnionego pomieszczenia gospodarczego, które przysługuje mu na podstawie umowy najmu i jest niezbędne do przechowywania opału, służącego do ogrzewania lokalu mieszkalnego. Znajdujące się w budynku ogólnodostępne sanitariaty nie nadają się do normalnego używania, z uwagi na ich ogromną dewastację, a wanna w pomieszczeniu pralni, z uwagi na swój stan, nie spełnia wymogów korzystania z niej w ramach kąpieli. W okresie zimowym zamarza punkt czerpania zimnej wody, co uniemożliwia jej pobór na terenie posesji i wiąże się z koniecznością noszenia jej z innych obszarów. Brak dokumentów świadczących o okresowych przeglądach instalacji elektrycznej i wentylacyjnej budynku, stwarza stan niepewności, co do ich przydatności tych urządzeń.

Powyższe okoliczności wskazują, że warunki, w jakich mieszka powód naruszają jego dobra osobiste w rozumieniu art. 23 k.c., jakimi są jego godność i cześć, a także wpływają na jego sferę zdrowia, o czym wypowiedzieli się także biegli lekarze. W świetle art. 24 k.c. z ochrony prawnej korzysta ten, którego dobro osobiste zostało naruszone, lub zagrożone cudzym działaniem, przy czym działanie to musi być bezprawne. Powód w toku przeprowadzonego postępowania dowodowego wykazał, że jego dobro osobiste zostało naruszone, poprzez przyznanie mu lokalu nie spełniającego wymogu lokalu socjalnego, przewidzianego prawem, z wyżej wymienionych przyczyn. Pozwana nie przedstawiła żadnych argumentów przeciwstawnych twierdzeniom powoda, które świadczyłyby o bezprawności jej działania. Wręcz przeciwnie, świadek pozwanej H. P. przyznała, iż sanitariaty są w stanie zdewastowanym, a punkt czerpania wody zamarza zimą.

W razie naruszenia dobra osobistego Sąd może przyznać temu, czyje dobro osobiste zostało naruszone, odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę na podstawie art. 448 k.c. Przyznanie zadośćuczynienia ma głównie charakter kompensacyjny, a więc musi przedstawiać odczuwalną wartość ekonomiczną, nie będącą jednakże wartością nadmierną w stosunku do doznanej krzywdy. Roszczenia z art. 448 k.c. ustawodawca określił w ramach odpowiedzialności z tytułu czynów niedozwolonych (delikt). Oznacza to, że pokrzywdzony może żądać kompensaty krzywdy od ponoszącego winę. Stosownie do zasady rozłożenia ciężaru dowodu, na adresacie roszczeń spoczywa wykazanie braku bezprawności naruszenia dobra osobistego podmiotu domagającego się ochrony prawnej, zaś na pokrzywdzonym - ciężar dowodu winy naruszającego, ponieważ przesłanką zasądzenia zadośćuczynienia pieniężnego za naruszenie dóbr osobistych, jest krzywda wyrządzona mu z winy umyślnej lub nieumyślnej.

Gmina na zasadach i w wypadkach przewidzianych w ustawie z dnia 21 czerwca 2001r o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego (t.j. Dz.U. z 2005r Nr 31, poz.266 ze zm.), zapewnia m. in. lokale socjalne, przy wykorzystaniu mieszkaniowego zasobu gminy i zawiera umowę najmu lokalu na czas oznaczony, przy spełnieniu przez najemcę warunków, o których mowa w art. 23 ust. 2. Lokal przyznany powodowi przy ul. (...) w Ż. nie różnił się pod względem standardu od innych lokali socjalnych, jakimi dysponowała Gmina M. Ż.. Z tych względów nie można pozwanej przypisać winy w doborze lokalu dla powoda. Natomiast, w ocenie Sądu, wina pozwanej leży w niedbalstwie, polegającym na niewykonywaniu (zaniechaniu) prac remontowych pomieszczeń socjalnych i nie wyposażenia ich w sprzęt zdatny do wspólnego użytku z najemcami innych lokali, braku rozwiązania problemu marznącego punktu czerpania wody, a dodatkowo w lokalu mieszkalnym powoda, na nie założeniu odpowiedniej wentylacji i nie przydzielenie nowego pomieszczenia gospodarczego, w miejsce dotychczasowego. Pozwana nie wykazała, aby jej kondycja finansowa uniemożliwiała wykonanie powyższych prac i aby, na terenie jej właściwości występowały inne priorytetowe zadania, które wymagały koniecznych nakładów finansowych, Zdaniem Sądu, pozwana miała świadomość takiego stanu rzeczy, ale od 2010r, jak wynika z załączonego dokumentu zwanego „zestawieniem” w przedmiotowym budynku, mieszczącym lokal przyznany powodowi, nie wykonywała żadnych większych prac naprawczo – remontowych. Zadośćuczynienie w kwocie 10.000 zł stanowi dla powoda rekompensatę pieniężną o odczuwalnym charakterze ekonomicznym, zważywszy , że jest osobą znajdującą się w trudnej sytuacji życiowej, choruje i praktycznie żyje w niedostatku, ale jednocześnie uwzględnia stopnień winy pozwanej, która musi podejmować ważne decyzje w zakresie gospodarki środkami gminy na potrzeby mieszkańców.

Sąd oddalił żądanie w przedmiocie zaniechanie dalszych naruszeń dóbr osobistych powoda, poprzez zobowiązanie pozwanej do zamiany zajmowanego przez niego lokalu, na lokal spełniający właściwe standardy lokalu socjalnego. Powód w wyroku orzekającym jego eksmisję nie miał ustalonego prawa do lokalu socjalnego. Nie zaspokoił swoich potrzeb mieszkaniowych we własnym zakresie i przez kilka lat oczekiwał na przydział lokalu socjalnego z zasobów mieszkaniowych gminy. Odrzucił propozycję przyjęcia lokalu socjalnego przy ul. (...) w Ż.. Należy przypuszczać, że osób oczekujących na przydział lokali socjalnych i znajdujących się w porównywalnej do powoda sytuacji życiowych, jest więcej. Nakazanie przez Sąd przyznania powodowi innego lokalu socjalnego postawiłoby go w pozycji uprzywilejowanej w stosunku do innych osób oczekujących, według kolejności przydziału lokali socjalnych, które w swym standardzie są niestety porównywalne, do przedmiotowego.

Wobec powyższego sąd orzekł, jak w punkcie 1 wyroku, na mocy art. 24 k.c. w zw. z art. 448 k.c i art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 21 czerwca 2001r o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego (t.j. z 2005r Dz.U. Nr 31, poz.266 ze zm.). Opłatę stałą od roszczeń niemajątkowych ustalił w oparciu o art. 12 ustawy z dnia 28 lipca 2005r ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t. j. Dz.U. z 2010r Nr 90, poz. 594 ze zm.). Mając na względzie wynik rozstrzygnięcia (przegrana powoda w zakresie zadośćuczynienia w 90% i w całości w zakresie roszczenia niemajątkowego) sąd na podstawie § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieodpłatnej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.) przyznał ze Skarbu Państwa adwokatowi, reprezentującemu powoda z urzędu, wynagrodzenie wraz z należnym podatkiem Vat. Sąd nie obciążył powoda zwrotem kosztów zastępstwa procesowego na rzecz strony pozwanej na zasadzie art. 102 k.p.c. Uznał, że powód znajduje się w szczególnie ciężkim położeniu, graniczącym z niedostatkiem i jest osobą chorą, wymagającą wsparcia, w ramach pomocy społecznej.

sędzia Ewa Fabirkiewicz

Najczęściej czytane
ogłoszenia

Udostępnij