Piątek, 29 marca 2024
Dziennik wyroków i ogłoszeń sądowych
Rej Pr. 2512 | Wydanie nr 5877
Piątek, 29 marca 2024
Sygnatura akt: II Ca 49/13

Tytuł: Sąd Okręgowy w Legnicy z 2013-04-11
Data orzeczenia: 11 kwietnia 2013
Data publikacji: 7 grudnia 2017
Data uprawomocnienia: 11 kwietnia 2013
Sąd: Sąd Okręgowy w Legnicy
Wydział: II Wydział Cywilny Odwoławczy
Przewodniczący: Elżbieta Hallada
Sędziowie: Robert Figurski
Monika Różycka

Protokolant: sekr. sądowy Klaudia Pasieczny
Hasła tematyczne: Eksmisja
Podstawa prawna: art. 222 k.c.

Sygn. akt II Ca 49/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 kwietnia 2013 roku

Sąd Okręgowy w Legnicy II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący:

SSO Elżbieta Hallada

Sędziowie:

SO Robert Figurski

SO Monika Różycka (sprawozdawca)

Protokolant:

sekr. sądowy Klaudia Pasieczny

po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2013 roku w Legnicy

na rozprawie

sprawy z powództwa Gminy L. - Zarząd (...) w L.

przeciwko pozwanemu D. B.

o eksmisję

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Legnicy

z dnia 6 listopada 2012 roku

sygn. akt I C 533/12

oddala apelację.

Sygn. akt II Ca 49/13

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Legnicy wyrokiem z dnia 6 listopada 2012r. nakazał pozwanemu D. B., aby opuścił, opróżnił i wydał stronie powodowej Gminie L. – Zarządowi (...) w L. lokal mieszkalny nr (...) położony w L. przy ulicy (...) 22; orzekł, że pozwanemu przysługuje prawo do lokalu socjalnego i nakazał wstrzymanie wykonania opróżnienia lokalu do czasu złożenia przez Gminę L. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego. Zasądził nadto od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 320zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd pierwszej instancji uznał, że właścicielem lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w L. przy ulicy (...) 22 jest strona powodowa Gmina L.. Głównym najemcą tego mieszkania była do dnia 10 lutego 2012r. J. J.. Umowa najmu została rozwiązana na zasadzie porozumienia stron a J. J. wyprowadziła się. W spornym mieszkaniu pozostał jej syn- pozwany D. B., który złożył wniosek o nawiązanie z nim umowy najmu na to mieszkanie. Strona powodowa odmówiła zawarcia z pozwanym umowy najmu i wezwała go do przekazania mieszkania. Sąd pierwszej instancji ustalił, że pozwany ma 50 lat, jest osobą z orzeczonym stopniem niepełnosprawności, leczy się z powodu epilepsji oraz dolegliwości bólowych kręgosłupa lędźwiowego. Utrzymuje się z zasiłku z MOPS–u w kwocie 500zł, pomocy matki, która opłaca rachunki za mieszkanie, otrzymuje kartki z MOPS–u na posiłki. Nadto Sąd ustalił, że pozwany jest wdowcem, ma dwie dorosłe córki, które przebywają za granicą, nie ma dokąd się wyprowadzić a w spornym mieszkaniu mieszka od urodzenia. W ocenie Sądu Rejonowego w sprawie poza sporem pozostawało, że pozwanemu nie przysługuje tytuł prawny do zajmowanego lokalu, uprawnienie jego do korzystania z lokalu miało bowiem charakter pochodny w stosunku do prawa, które przysługiwało jego matce na podstawie umowy najmu przedmiotowego lokalu. Ponieważ umowa ta została rozwiązana z dniem 10 lutego 2012r. za porozumieniem stron oznacza to, że pozwany zajmuje sporny lokal bez tytułu prawnego. Zdaniem tego Sądu przyczyny nie nawiązania z pozwanym stosunku najmu nie mają znaczenia w sprawie o eksmisję i spełnione zostały przesłanki z art. 222 § 1 kc regulujące roszczenie właściciela o wydanie rzeczy od osoby, która włada rzeczą bez skutecznego względem właściciela uprawnienia. W ocenie Sądu I instancji nie zasługiwał również na uwzględnienie zarzut pozwanego z art. 5 k.c. z uwagi na ochronę bezwzględnego prawa jakim jest prawo własności. Z uwagi na sytuację finansową i zdrowotną pozwanego, w oparciu o treść art. 14 ustawy z dnia 21 czerwca 2001r. o ochronie lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i zmianie Kodeksu cywilnego, Sąd Rejonowy uznał, że zostały spełnione kryteria do otrzymania przez pozwanego lokalu socjalnego.

Wyrok powyższy w całości zaskarżył pozwany apelacją opartą na następujących zarzutach:

1.  zarzucie naruszenia przepisów postępowania - art. 233 kpc przez błędną ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego polegającą na uznaniu, że matka pozwanego, J. J., rozwiązała z powódką umowę najmu na zasadzie porozumienia stron, przy jednoczesnym pominięciu faktu, że J. J. została wprowadzona w błąd co do wstąpienia pozwanego w stosunek najmu,

2.  zarzucie naruszenia przepisu art. 5 k.c. przez orzeczenie eksmisji w sytuacji nadużycia prawa podmiotowego przez powódkę,

3.  zarzucie nieprawidłowego przyjęcia przez Sąd Rejonowy w Legnicy, że motywy odmowy zawarcia z pozwanym umowy najmu pozostają bez znaczenia dla oceny roszczenia o eksmisję D. B..

Pozwany wniósł o uwzględnienie apelacji w całości i o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów postępowania przed Sądem I instancji i kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy, zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie.

Sąd I instancji dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy i wyciągnął z nich prawidłowe wnioski.

Nie znajduje uzasadnienia zarzut apelacji dotyczący naruszenia przepisów postępowania w postaci art. 233k.p.c. Z pisma Pani J. J. z dnia 10.02.2012r. wynika, że to z jej inicjatywy doszło do rozwiązania umowy najmu łączącej główną najemczynię ze stroną powodową. Powyższe oświadczenie matki pozwanego było konsekwencją jej wyprowadzenia się z dotychczasowego mieszkania do domu położonego przy ulicy (...) w L. i wymeldowania się w dniu 08.02.2012r. z mieszkania strony powodowej położonego w L. przy ulicy (...) 22/5 w L.. Zarzut skarżącego podniesiony w apelacji dotyczący wprowadzenia jej w błąd przez pracowników strony powodowej co do wstąpienia pozwanego w stosunek najmu w jej miejsce nie ma znaczenia dla oceny dochodzonego przez stronę powodową roszczenia w przedmiotowej sprawie. Wady oświadczenia woli Pani J. J. oraz możliwość uchylenia się od ich skutków nie mogą być przedmiotem oceny sądu w postępowaniu wszczętym na skutek powództwa strony powodowej Gminy L. przeciwko pozwanemu D. B.. Ewentualne, bowiem uchylenie się od oświadczenia woli złożonego pod wpływem błędu, nawet jeśli byłoby skuteczne, będzie dotyczyło wyłącznie umowy najmu, która łączyła matkę pozwanego ze stroną powodową. Tymczasem brak jest jakichkolwiek dowodów na okoliczność, że matka pozwanego w ogóle uchyliła się od oświadczenia woli złożonego pod wpływem błędu, jak twierdzi strona skarżąca, w sposób wskazany art. 88 k.c. i że to uchylenie jest skuteczne.

Nie można również zgodzić się ze stanowiskiem skarżącego dotyczącym naruszenia przez stronę powodową prawa podmiotowego ( art. 5 k.c. ). Nie można mówić o nadużyciu prawa podmiotowego przez stronę powodową Gminę L. w sytuacji, gdy orzeczono wobec pozwanego uprawnienie do lokalu socjalnego i wstrzymano eksmisję do czasu złożenia pozwanemu oferty najmu lokalu socjalnego ( pkt II i III wyroku ). Potrzeby mieszkaniowe pozwanego są bowiem zabezpieczone orzeczeniem Sądu I instancji a stosowny lokal będzie pozwanemu musiała zapewnić strona powodowa. Wbrew twierdzeniom apelacji sporny lokal nie jest lokalem socjalnym lecz komunalnym, stanowiącym własność strony powodowej, o powierzchni użytkowej 56,33m2 a do zadań Gminy należy gospodarowanie mieszkaniowymi zasobami w taki sposób aby możliwie optymalnie zaspokoić potrzeby mieszkaniowe rodzin przy uwzględnieniu odpowiedniej powierzchni lokalu w przeliczeniu na liczbę osób w nim zamieszkujących.

Prawidłowo również Sąd Rejonowy przyjął, że motywy odmowy zawarcia z pozwanym umowy najmu pozostają bez znaczenia dla oceny roszczenia o eksmisję D. B.. Skarżący nie kwestionował, że w chwili obecnej pozwany zamieszkuje w mieszkaniu strony powodowej bez tytułu prawnego. Właśnie brak tego tytułu uzasadniał powództwo windykacyjne, z którym wystąpił powód. Nie ma żadnego przepisu prawa powszechnego ani też prawa miejscowego, który przewidywałby wstąpienie w miejsce dotychczasowego najemcy osoby bliskiej, wspólnie z nim dotychczas zamieszkującej w sytuacji, gdy dotychczasowy najemca rozwiązał stosunek najmu. Przepisy prawa miejscowego, w analizowanej sprawie uchwała nr IX/74/03 Rady Miejskiej L. z dnia 26 maja 2003r., również takiego wstąpienia z mocy prawa nie przewidują. Przewidują natomiast możliwość nawiązania najmu, po spełnieniu warunków określonych w tej uchwale. Pozwany zatem, jeśli nie zgadzał się z decyzją strony powodowej o odmowie zawarcia z nim najmu mógł ze stosownym roszczeniem, zobowiązującym Gminę do złożenia odpowiedniego oświadczenia woli, wystąpić do Sądu, względnie złożyć powództwo wzajemne. Dopóki jednak nie zostanie z nim zawarta umowa najmu, nie ma tytułu prawnego do spornego lokalu i przyczyny odmowy zawarcia umowy najmu nie mogą być przedmiotem oceny Sądu w niniejszym postępowaniu.

Wobec tego, że Sąd Okręgowy apelację oddalił jako bezzasadną ( art. 385 kpc ).

Najczęściej czytane
ogłoszenia

Udostępnij