Sygn. akt III AUa 2005/12

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 listopada 2012 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSA Antonina Grymel (spr.)
Sędziowie	SSO del. Gabriela Pietrzyk - Cyrbus SSA Lena Jachimowska
Protokolant	Ewa Bury

po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2012r. w Katowicach

sprawy z odwołania J. T. (J. T. )

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o prawo do emerytury górniczej

na skutek apelacji ubezpieczonego J. T.

od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gliwicach

z dnia 9 lipca 2010r. sygn. akt VIII U 1204/09

1.  zmienia zaskarżony wyrok oraz poprzedzającą go decyzję organu rentowego i przyznaje ubezpieczonemu J. T. prawo do emerytury górniczej, poczynając od dnia 20 czerwca 2009r.,

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Z. na rzecz ubezpieczonego J. T. kwotę 150 zł (sto pięćdziesiąt złotych) tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.

/-/SSO del.G.Pietrzyk-Cyrbus /-/SSA A.Grymel /-/SSA L.Jachimowska

Sędzia Przewodniczący Sędzia

Sygn. akt III AUa 2005/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 16 lipca 2009r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. ponownie odmówił J. T. prawa do górniczej emerytury wskazując, iż z wymaganych 25 lat pracy górniczej wynoszącej łącznie z okresami pracy równorzędnej, udowodnił jedynie 23 lata, 3 miesiące i 5 dni takiej pracy. Jednocześnie uchylono decyzję z dnia 9 czerwca 2009r., którą ustalono okres pracy górniczej wraz z okresami pracy równorzędnej wynoszący 16 lat, 3 miesiące i 10 dni, odmawiając zaliczenia w wymiarze półtorakrotnym okresu pracy od 19 sierpnia 1981r. do 14 grudnia 1997r. z uwagi na brak ilości dniówek przepracowanych w wymiarze półtorakrotnym.

W odwołaniu od powyższej decyzji ubezpieczony domagał się jej zmiany i przyznania prawa do przedmiotowego świadczenia podnosząc, iż legitymuje się wymaganym okresem 25 lat pracy górniczej łącznie z okresami pracy równorzędnej, w szczególności łącznie z okresem zatrudnienia w Zakładzie (...) od 7 czerwca 1999r. do 5 listopada 2009r., jako okresem równorzędnym z pracą górniczą.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania powołując się na okoliczności przytoczone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gliwicach wyrokiem z dnia 9 lipca 2010r. oddalił odwołanie.

Z ustaleń Sądu Okręgowego wynika, iż J. T., urodzony (...), w dniu 22 maja 2009r. wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o przyznanie prawa do emerytury górniczej.

Na podstawie znajdujących się w aktach rentowych zaświadczeń zakładów pracy i świadectw pracy organ rentowy ostatecznie uwzględnił ubezpieczonemu 23 lata, 3 miesiące i 5 dni pracy górniczej łącznie z okresami pracy równorzędnej z pracą górniczą i zaskarżoną decyzją z dnia 16 lipca 2009r. odmówił uwzględnienia przedmiotowego wniosku.

W szczególności, organ rentowy nie uwzględnił do pracy równorzędnej z pracą górniczą - art. 50c ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2009r. nr 153, poz. 1227 ze zm.) zatrudnienia odwołującego w okresie od 7 czerwca 1999r. do 5 listopada 2009r. w Zakładzie (...) w Ś. na stanowisku pracownika zieleni, ponieważ ubezpieczony nie podjął zatrudnienia przy innych pracach niż prace górnicze bezpośrednio po zwolnieniu z Kopalni (...) ”S." w S. w likwidacji w związku z likwidacją kopalni, bowiem w okresie od 15 grudnia 1997r. do 15 grudnia 1999r. pobierał zasiłek socjalny.

Przechodząc do rozważań Sąd I instancji przypomniał, iż zgodnie z art. 50a ust. 1 powyższej ustawy emerytura górnicza przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1)  ukończył 55 lat życia;

2)  ma okres pracy górniczej wynoszący łącznie z okresami pracy równorzędnej co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, w tym co najmniej 10 lat pracy górniczej określonej w art. 50c ust. 1;

3)  nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Po myśli ust. 2 tego samego przepisu, wiek emerytalny wymagany od pracowników: kobiet mających co najmniej 20 lat, a mężczyzn co najmniej 25 lat pracy górniczej i równorzędnej, w tym co najmniej 15 lat pracy górniczej, o której mowa w art. 50c ust. 1, wynosi 50 lat.

Z kolei, art. 50b cytowanej ustawy stanowi, iż przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury uwzględnia się okresy pracy górniczej i pracy równorzędnej z pracą górniczą będące okresami składkowymi lub nieskładkowymi w rozumieniu ustawy, z tym że okresy pracy górniczej i pracy równorzędnej z pracą górniczą uwzględnia się, jeżeli praca ta wykonywana była co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy.

Sąd Okręgowy wskazał także, iż zgodnie z art. 50c ust. 2 pkt 2 za pracę równorzędną z pracą górniczą uważa się zatrudnienie przy innych pracach, nie dłuższe niż 5 lat, do których pracownicy wykonujący prace określone w ust. 1 i w pkt 1 i 2 przeszli w związku z likwidacją kopalni, zakładu górniczego, przedsiębiorstwa lub innego podmiotu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-4.

Sąd zwrócił uwagę, iż uregulowanie zawarte w powołanym wyżej przepisie art. 50c ust. 2 pkt 2 wspomnianej ustawy pozwala uznać za pracę równorzędną z pracą górniczą zatrudnienie przy innych pracach (nie dłuższe niż 5 lat), do których pracownicy przeszli m.in. w związku z likwidacją kopalń, nawet jeżeli jest to praca niezwiązana z górnictwem lub wykonywana w różnych podmiotach (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 24 stycznia 2003r., III AUa 1344/01, OSA 2003, z. 7, poz. 26).

Podkreślił przy tym, iż określenie ”przeszli”, które nie jest doprecyzowane określeniami ”bezpośrednio” czy też ”niezwłocznie”, to jednak nie pozwala na rozszerzającą interpretację, aby podjęcie zatrudnienia po upływie półtora roku od ustania stosunku pracy w związku z likwidacją kopalni, można opisać pojęciem ”przejścia". Między tymi dwoma zdarzeniami winna, w ocenie Sądu Okręgowego, pozostawać wyraźna bliskość, łączność czasowa. Co więcej, obu tych zdarzeń nie powinien rozdzielać okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 2 września 2009r., III AUa 1188/09, niepublikowany).

Uwzględniając wyniki przeprowadzonego postępowania dowodowego Sąd I instancji uznał, iż zatrudnienia odwołującego w Zakładzie (...) w Ś. na stanowisku pracownika zieleni nie można zakwalifikować jako równorzędnej z pracą górniczą w rozumieniu cytowanego art. 50 c ust. 2 pkt 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, ponieważ ubezpieczony nie przeszedł do tego zakładu pracy z Kopalni (...) ”S.” w S. w likwidacji w związku z likwidacją kopalni, bowiem rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło w dniu 14 grudnia 1997r., zaś podjęcie pracy w dniu 7 czerwca 1999r., natomiast w okresie od dnia 15 grudnia 1997r. do dnia 15 grudnia 1999r. pobierał zasiłek socjalny.

W tej sytuacji pomimo ukończenia wymaganego wieku 50 lat, legitymowanie się okresem pracy górniczej i równorzędnej z pracą górniczą w wymiarze 23 lat, 3 miesięcy i 5 dni powoduje, iż J. T. nie spełnia przesłanek określonych w powyższych przepisach pozwalających na przyznanie mu prawa do emerytury górniczej, w związku z czym Sąd I instancji na mocy art. 477 1 § 1 kpc orzekł o oddaleniu odwołania.

Apelacja ubezpieczonego od omawianego wyroku Sądu Okręgowego została oddalona wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 5 kwietnia 2011r.

Sąd Apelacyjny w pełni podzielił bowiem ustalenia faktyczne oraz rozważania Sądu I instancji, w tym wykładnię art. 50c ust. 2 pkt 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Także w ocenie Sądu Apelacyjnego, na gruncie powołanego przepisu brak jest podstaw do przyjęcia, że ubezpieczony ”przeszedł” w rozumieniu przepisów prawa ubezpieczeń społecznych ze zlikwidowanej kopalni do innego pracodawcy, skoro nie było to ”bezpośrednie przejście”. Tymczasem w prawie pracy (art. 231 § 1 kp) oraz w prawie ubezpieczeń społecznych musi być zachowana bezpośrednia łączność czasowa pomiędzy zakończeniem pracy w zlikwidowanej kopalni, a kolejnym zatrudnieniem podjętym poza górnictwem, skoro ubezpieczony nie zwrócił się do stosownej Górniczej Agencji Pracy (Biuro Pomocy Zawodowej) w celu zatrudnienia go w innej kopalni lub w innym przedsiębiorstwie spoza górnictwa, a korzystał z zasiłku socjalnego. W przypadku ubezpieczonego nie było tej kontynuacji zatrudnienia w postaci ”przejścia”. W konsekwencji niedopuszczalne było, na gruncie art. 50c ust. 2 pkt 2 powyższej ustawy, uwzględnienie jako okresu równorzędnego z pracą górniczą zatrudnienia ubezpieczonego w Zakładzie (...) podjętego ”po upływie pełnych dwóch lat od zakończenia zatrudnienia w kopalni”. Dlatego, również zdaniem Sądu Apelacyjnego, ubezpieczony nie wypełnił warunku wymaganego stażu pracy górniczej oraz równorzędnej w wymiarze 25 lat, a zatem nie nabył prawa do emerytury górniczej w obniżonym wieku.

Sąd Apelacyjny zwrócił nadto uwagę, iż wbrew twierdzeniom odwołującego - okresu pobierania zasiłku socjalnego nie można uznać jako okresu równorzędnego z pracą górniczą w rozumieniu wspomnianego art. 50c ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Przeciwnie, analiza obowiązujących przepisów obowiązujących do dnia 31 grudnia 1998r. i po zmianie w art. 50c wyraźnie wskazuje, że w poprzednim stanie prawnym (czyli do 31 grudnia 2008r.) jedynie okres urlopu górniczego i świadczenia górniczego, jako świadczenie osłonowe był zaliczany do pracy równorzędnej z pracą górniczą (art. 36 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych). Zasiłek socjalny został ubezpieczonemu przyznany na podstawie rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 8 maja 1998r. w sprawie warunków uzyskania uprawnień, sposobu obliczania, szczegółowych zasad i trybu wypłacania w 1998r. (Dz. U. nr 63, poz. 410), które obejmowało pracowników górnictwa posiadających co najmniej pięcioletni staż pracy w górnictwie, wykonujących pracę pod ziemią, objętych zamiarem zwolnień lub zwalnianych z przyczyn dotyczących zakładu pracy z powodu restrukturyzacji, likwidacji lub upadłości kopalń węgla kamiennego i innych zakładów w spółkach węglowych, a także likwidacji między innymi podziemnego zakładu górniczego ”S.”, wchodzącego w skład Kopalni (...) ”S.” w likwidacji w S.. Skoro ubezpieczony nie legitymuje się wymaganym 25 letnim górniczym stażem zatrudnienia, to nie jest uprawniony do nabycia górniczych uprawnień emerytalnych.

W wyniku skargi kasacyjnej ubezpieczonego Sąd Najwyższy wyrokiem z dnia 22 sierpnia 2012r. uchylił omówiony wyżej wyrok i sprawę przekazał Sądowi Apelacyjnemu w Katowicach do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania apelacyjnego.

Sąd Najwyższy wskazał, iż przedmiotem rozpoznania kasacyjnego była wykładnia art. 50c ust. 2 pkt 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych stanowiącego, iż za pracę równorzędną z pracą górniczą uważa się zatrudnienie przy innych pracach, nie dłuższe niż 5 lat, do których pracownicy wykonujący prace górnicze określone w ust. 1 i w pkt 1 i 2 przeszli w związku z likwidacją kopalni, zakładu górniczego, przedsiębiorstwa lub innego podmiotu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-4.

Sąd Najwyższy podkreślił, iż celem przytoczonej regulacji było umożliwienie zwolnionym z pracy górnikom, którzy byli zawodowo związani z górnictwem, możliwości dopracowania u innych ”niegórniczych” pracodawców okresu (stażu pracy), wymaganego do nabycia górniczych uprawnień emerytalnych, w rozmiarze nie dłuższym niż 5 lat. Tylko takie ograniczenie czasowe wynika z poddanego analizie przepisu, który nie wprowadził innych kryteriów ani reżimów czasowych niż nie dłuższy od 5 lat równorzędny okres zatrudnienia przy innych pracach ”niegórniczych”, które - po utracie górniczego zatrudnienia - podejmowali górnicy zwolnieni z powodu likwidacji pracodawców górniczych. Istotne jest to, że na ”trudnym” rynku pracy niełatwe jest znalezienie przez byłych górników pracy poza górnictwem, a już w szczególności bezpośrednio lub ”w bliskim związku czasowym” z utratą zatrudnienia górniczego. Dla takich byłych górników ustawodawca przewidział rozmaite rozwiązania osłonowe, w tym między innymi górniczy zasiłek socjalny, który przysługiwał skarżącemu, jako nieuprawnionemu do urlopu górniczego, na warunkach wynikających z § 8 cytowanego wyżej rozporządzenia z dnia 8 maja 1998r., przez okres do dwóch lat od rozwiązania górniczego stosunku pracy w związku z likwidacją zatrudniającej go kopalni, w kwocie 65% miesięcznego ekwiwalentu pieniężnego obliczonego jak za urlop wypoczynkowy.

Sąd Najwyższy zwrócił także uwagę, iż do wymagań niezbędnych do otrzymania górniczego zasiłku socjalnego należało zgłaszanie się przynajmniej raz w miesiącu we właściwym terytorialnie biurze pomocy zawodowej w celu potwierdzenia gotowości do podjęcia zatrudnienia oraz przyjęcie przedstawionej przez takie biuro pomocy zawodowej propozycji szkolenia bądź przekwalifikowania zawodowego, zwiększających szanse zatrudnienia (§ 8 pkt 9 tego rozporządzenia). W przeciwnym razie, a także w przypadku nieuzasadnionej odmowy podjęcia proponowanego zatrudnienia - uprawnienie do zasiłku socjalnego wygasało (§ 8 pkt 9 tegoż rozporządzenia).

Skoro ubezpieczony nie został w opisany sposób pozbawiony prawa do pobieranego górniczego zasiłku socjalnego, to w ocenie Sądu Najwyższego - Sąd Apelacyjny bezpodstawnie i bezzasadnie zarzucał skarżącemu, jakoby w okresie pobierania górniczego zasiłku socjalnego nie zwracał się do biura pomocy zawodowej ”w celu zatrudnienia go w innej kopalni lub w innym przedsiębiorstwie spoza górnictwa, a korzystał z zasiłku socjalnego”. Przeciwnie, wymienione okoliczności przemawiały za ustaleniem, iż znalezienie przez J. T. innego zatrudnienia, po zwolnieniu go z pracy w górnictwie z dniem 14 grudnia 1997r., nie było możliwe bezpośrednio lub w normatywnie niesprecyzowanej ”bliskości, łączności czasowej” z utratą zatrudnienia górniczego, ale dopiero po upływie ”około półtora roku” od utraty pracy górniczej, już w okresie pobierania górniczego zasiłku socjalnego, którego nie został pozbawiony (uprawnienie to nie wygasło w okolicznościach z § 8 pkt 9 rozporządzenia z 8 maja 1998r.), gdy od 7 czerwca 1999r. znalazł pracę w Zakładzie (...) w Ś..

Powyższe oznaczało tym samym, iż ubezpieczony przeszedł do innego zatrudnienia po utracie górniczego zatrudnienia w ewidentnym związku z utratą pracy górniczej po likwidacji podziemnego zakładu górniczego, co wymaga uwzględnienia mu (zaliczenia) do górniczego stażu pracy i emerytalnego ubezpieczenia zatrudnienia równorzędnego (”niegórniczego”) w Zakładzie (...) w Ś., w rozmiarze nie dłuższym niż 5 lat, do którego przeszedł w związku z likwidacją wcześniej zatrudniającej go kopalni poddanej procesowi likwidacji. Przepis art. 50c ust. 2 pkt 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych nie zawiera bowiem wymagania bezpośredniego przejścia z utraconego górniczego zatrudnienia do pracy u innego ”niegórniczego” pracodawcy, ani żadnego innego normatywnego rygoru wystąpienia precyzyjnie określonego ”czasowego” związku pomiędzy wymienionymi okresami zatrudnienia, w tym niedookreślonej, nieprecyzyjnej, a przede wszystkim normatywnie nieuregulowanej ”wyraźnej bliskości czasowej pomiędzy tym zdarzeniami” (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 3 września 2009r., III AUa 1188/09, Biuletyn SAKa 2010/2/33), za wyjątkiem ograniczenia dopuszczalności uwzględnienia przy obliczaniu wymaganego górniczego stażu ubezpieczenia okresów równorzędnego zatrudnienia przy innych pracach ”niegómiczych” w rozmiarze nie dłuższym niż 5 lat. Takie zaliczenie zatrudnienia równorzędnego przy innych pracach nie musi wynikać z jednego kolejnego stosunku pracy, skoro może dotyczyć ”innych prac”, do których przechodzi górnik, który utracił zatrudnienie górnicze, jeżeli wykonywał prace określone w art. 50c ust. 1 i w pkt 1 i 2 powyższej ustawy oraz przeszedł w następstwie zlikwidowania kopalni, zakładu górniczego, przedsiębiorstwa lub innego podmiotu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-4 tej ustawy. Zerwanie wymaganego związku pomiędzy utratą górniczego zatrudnienia a podjęciem zatrudnienia przy innych pracach ”niegómiczych” mogłoby być rozważane tylko wtedy, gdyby były górnik, zwolniony z pracy górniczej, bezzasadnie odmówił podjęcia zaproponowanego mu ”niegórniczego” zatrudnienia, czego w rozpoznanej sprawie nie ustalono.

Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy wyrażając pogląd, iż przepis art. 50c ust. 2 pkt 2 cytowanej ustawy uznaje za pracę równorzędną z pracą górniczą zatrudnienie przy innych pracach (”niegórniczych”), nie dłuższe niż 5 lat, do których pracownicy wykonujący prace górnicze określone w ust. 1 i w pkt 1 i 2 przeszli w związku z likwidacją kopalni, zakładu górniczego, przedsiębiorstwa lub innego podmiotu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-4, które pozostaje w nie tylko w bezpośrednim związku czasowym z utratą górniczego zatrudnienia, ale także w związku przyczynowo-normatywnym z poprzednio wykonywaną pracą górniczą, bez której utraty oraz braku możliwości znalezienia zatrudnienia w górnictwie górnik nadal wykonywałby pracę górniczą, orzekł o uchyleniu zaskarżonego wyroku Sądu Apelacyjnego.

Po ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Rozważania rozpocząć należy, iż stosownie do treści art. 398 20 zdanie pierwsze kpc Sąd, któremu sprawa została przekazana, związany jest wykładnią dokonaną w tej sprawie przez Sąd Najwyższy.

Spór w rozpatrywanym przypadku dotyczył uprawnień J. T. do górniczej emerytury.

Zgodnie z treścią prawidłowo powołanego przez Sąd I instancji art. 50a ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009r. nr 153, poz. 1227 ze zm.) przedmiotowe świadczenie przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1)  ukończył 55 lat życia;

2)  ma okres pracy górniczej wynoszący łącznie z okresami pracy równorzędnej co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, w tym co najmniej 10 lat pracy górniczej określonej w art. 50c ust. 1.

Po myśli ust. 2 tego samego przepisu - wiek emerytalny wymagany od pracowników: kobiet mających co najmniej 20 lat, a mężczyzn co najmniej 25 lat pracy górniczej i równorzędnej, w tym co najmniej 15 lat pracy górniczej, o której mowa w art. 50c ust. 1, wynosi 50 lat.

Z kolei, stosownie do treści art. 50c ust. 2 pkt 2 cytowanej ustawy, za pracę równorzędną z pracą górniczą uważa się zatrudnienie przy innych pracach, nie dłuższe niż 5 lat, do których pracownicy wykonujący prace określone w ust. 1 i w pkt 1 i 2 przeszli w związku z likwidacją kopalni, zakładu górniczego, przedsiębiorstwa lub innego podmiotu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-4.

Wbrew stanowisku zarówno organu rentowego, jak i aprobującemu ten pogląd Sądowi I instancji, J. T. spełnia powyższe przesłanki wymagane do przyznania objętego sporem świadczenia.

Poza sporem pozostaje bowiem, iż urodzony w dniu (...) ubezpieczony, w dniu (...) ukończył 50 lat życia.

Nie budzi także wątpliwości, iż legitymuje się on co najmniej 15-letnim okresem pracy górniczej, o której mowa w art. 50c ust. 1 omawianej ustawy, czego potwierdzenie stanowi treść uchylonej ostatecznie decyzji organu rentowego z dnia 9 czerwca 2009r. ustalającej okres takiej pracy w wymiarze 16 lat, 3 miesięcy i 10 dni.

Bezspornym jest nadto, iż skarżący udowodnił wymagany w tym przypadku okres pracy górniczej wynoszący łącznie z okresami pracy równorzędnej 25 lat.

Obok uwzględnionego bowiem przez organ rentowy okresu pracy górniczej w wymiarze 23 lat, 3 miesięcy i 5 dni, jako okres pracy równorzędnej - w świetle poglądu prezentowanego przez Sąd Najwyższy w przedstawionym wyroku z dnia 22 sierpnia 2012r., zaliczeniu podlega bowiem okres jego pracy w Zakładzie (...) w Ś. od 7 czerwca 1999r. do 5 listopada 2009r., w wymiarze nie dłuższym niż 5 lat, do której przeszedł w związku z likwidacją dotychczasowego pracodawcy - Kopalni (...) ”S.” w S., a więc w warunkach określonych w powołanym art. 50c ust. 2 pkt 2 cytowanej ustawy.

Kierując się przedstawionymi motywami, Sąd Apelacyjny uznając apelację ubezpieczonego za w pełni uzasadnioną, na mocy art. 386 § 1 kpc zmienił zaskarżony wyrok oraz poprzedzający ten wyrok decyzję organu rentowego, orzekając jak w sentencji.

O kosztach rozstrzygnięto po myśli art. 98 kpc oraz § 12 ust. 1 pkt 2 w związku z § 11 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. nr 163, poz. 1349 ze zm.).

/-/SSO del.G.Pietrzyk-Cyrbus /-/SSA A.Grymel /-/SSA L.Jachimowska

Sędzia Przewodniczący Sędzia

JM