Czwartek, 28 marca 2024
Dziennik wyroków i ogłoszeń sądowych
Rej Pr. 2512 | Wydanie nr 5876
Czwartek, 28 marca 2024
Sygnatura akt: III AUa 614/12

Tytuł: Sąd Apelacyjny w Białymstoku z 2012-11-14
Data orzeczenia: 14 listopada 2012
Data publikacji: 17 maja 2018
Data uprawomocnienia: 14 listopada 2012
Sąd: Sąd Apelacyjny w Białymstoku
Wydział: III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
Przewodniczący: Bożena Szponar-Jarocka
Sędziowie: Dorota Zarzecka

Protokolant: Agnieszka Maria Oleńska
Hasła tematyczne: Emerytura
Podstawa prawna: art. 32 ustawy z 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS

Sygn.akt III AUa 614/12

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 listopada 2012r.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący : SSA Bożena Szponar - Jarocka (spr.)

Sędziowie : SO del. Dorota Zarzecka

: SA Barbara Orechwa-Zawadzka

Protokolant : Agnieszka Maria Oleńska

po rozpoznaniu w dniu 6 listopada 2012 r. w Białymstoku

sprawy z wniosku J. J.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o emeryturę z tytułu pracy w warunkach szczególnych

na skutek apelacji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

od wyroku Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Białymstoku V Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 27 kwietnia 2012 r. sygn. akt V U 137/12

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Białymstoku.

Sygn. akt III AUa 614/12

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. decyzją z dnia 12 stycznia 2012 roku, wydaną na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2009 roku, Nr 153, poz. 1227 ze zm.) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.) odmówił J. J. przyznania prawa do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych. W ocenie organu rentowego wnioskodawca zamiast wymaganego 15-letniego stażu pracy w warunkach szczególnych legitymuje się stażem w wysokości 6 lat, 9 miesięcy i 8 dni. Organ rentowy nie uwzględnił wnioskodawcy do stażu pracy w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia w Fabryce (...) w S. w okresach od dnia 6 listopada 1975 roku do dnia 1 listopada 1976 roku i od dnia 1 czerwca 1982 roku do dnia 30 kwietnia 1990 roku.

J. J. w odwołaniu od powyższej decyzji wniósł o jej zmianę, zaliczenie mu spornych okresów do stażu pracy w warunkach szczególnych i przyznanie prawa do emerytury.

Sąd Okręgowy w Białymstoku po rozpoznaniu powyższego odwołania, wyrokiem z dnia 27 kwietnia 2012 roku zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał J. J. prawo do świadczenia emerytalnego od dnia 29 listopada 2011 roku. Sąd Okręgowy ustalił, że J. J. (urodzony w dniu (...)) legitymuje się stażem ubezpieczeniowym w wysokości 26 lat, 10 miesięcy i 5 dni oraz uznanym przez organ rentowy stażem pracy w warunkach szczególnych w wysokości 6 lat, 9 miesięcy i 8 dni. Z twierdzeń J. J. wynikało, że w latach 1975-1990 był pracownikiem Fabryki (...) w S., od listopada 1976 roku do czerwca 1982 roku pracował jako kierowca samochodu (...), a w pozostałych okresach jako kierowca (...). Samochodem tym przewoził wyroby hutnicze produkowane przez zakład i stal. Przesłuchani w sprawie świadkowie L. F. i W. M., zdaniem Sądu Okręgowego, potwierdzili powyższe okoliczności. Świadkowie otrzymali świadectwa pracy w warunkach szczególnych. W. M. wskazywał, że pracował z J. J. od 1974 roku do 2000 roku w Fabryce (...) w S.. Świadek ten potwierdził, że wnioskodawca początkowo pracował jako kierowca ciągnika, potem samochodu (...) i samochodu (...) z przyczepą. Samochodem tym przewoził materiały metalowe, materiały hutnicze i silosy. Sąd Okręgowy stwierdził, że w świadectwie pracy z Fabryki (...) w S. wskazano, iż J. J. w okresie od dnia 6 listopada 1975 roku do dnia 2 listopada 1976 roku pracował jako kierowca ciągnika C-40-11, zaś w okresie od dnia 2 listopada 1976 roku do czerwca 1982 roku był kierowcą samochodu (...). Natomiast jako kierowca (...) pracował od dnia 1 czerwca 1982 roku. W ocenie Sądu Okręgowego dokumentacja zgromadzona w aktach niniejszej sprawy potwierdziła pracę wnioskodawcy od 1982 roku na stanowisku kierowcy samochodu (...), potwierdziła także pracę wnioskodawcy w latach 1975-1976 jako robotnika transportu, zaś w świadectwie wskazano, że był wówczas kierowcą ciągnika i jak podał wnioskodawca, ciągnikiem z dwoma przyczepami przewoził gotowe wyroby hutnicze do wagonów. Wnioskodawca nabył uprawnienia do prowadzenia tego typu pojazdów w 1974 roku. Sąd Okręgowy stwierdził, że zarówno okres pracy w charakterze kierowcy samochodu marki (...) oraz kierowcy ciągnika były okresami pracy w warunkach szczególnych w rozumieniu przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Stanowisko, na którym pracował J. J. zostało wymienione w dziale VIII poz. 2 i 3 rozporządzenia. Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy stwierdził, iż J. J. legitymuje się wymaganym stażem pracy w warunkach szczególnych, a zatem spełnił przesłanki z art. 184 ust. 1 i art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń społecznych warunkujące przyznanie prawa do świadczenia. W tym stanie rzeczy, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 14§ 2 kpc orzekł jak w sentencji wyroku.

Organ rentowy zaskarżył powyższy wyrok w całości, zarzucając mu naruszenie:

1.  przepisów prawa materialnego tj. art. 184 w związku z art. 32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w związku z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze poprzez przyjęcie przez Sąd, że wnioskodawca na dzień 1 stycznia 1999 roku udowodnił co najmniej 15-;letni okres zatrudnienia w warunkach szczególnych uprawniający do przyznania prawa do wcześniejszej emerytury,

2.  przepisów postępowania, tj. art. 233 § 1 kpc poprzez dokonanie przez Sąd ustaleń faktycznych sprzecznych z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego polegających na ustaleniu, że wnioskodawca podczas zatrudnienia w Fabryce (...) w S. w okresie od dnia 6 listopada 1975 roku do dnia 1 listopada 1976 roku pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w warunkach szczególnych na stanowisku kierowcy ciągnika.

Wskazując na powyższą podstawę apelacji, organ rentowy wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie dowołania od decyzji.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Niezależnie od zarzutów apelacyjnych zaskarżony wyrok podlegał uchyleniu, a sprawa przekazaniu Sądowi Okręgowemu w Białymstoku do ponownego rozpoznania, bowiem Sąd Okręgowy nie rozpoznał istoty niniejszej sprawy.

Kwestią sporną w niniejszej sprawie było ustalenie charakteru pracy J. J. w okresach zatrudnienia w Fabryce (...) w S. w okresach od dnia 6 listopada 1975 roku do dnia 1 listopada 1976 roku i od dnia 1 czerwca 1982 roku do dnia 30 kwietnia 1990 roku, a w szczególności, czy w powyższych okresach wnioskodawca pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w warunkach szczególnych. Ustalenie charakteru pracy wnioskodawcy w powyższych okresach warunkowało z kolei zaliczenie tych okresów do stażu pracy w warunkach szczególnych i przyznanie J. J. prawa do emerytury.

Ze świadectwa pracy znajdującego się w aktach rentowych (k. 6) wynikało, iż J. J. od dnia 6 listopada 1975 roku pracował na stanowisku robotnika transportu zewnętrznego – kierowcy ciągnika, od dnia 2 listopada 1976 roku na stanowisku kierowcy samochodu (...), zaś od dnia 1 czerwca 1982 roku na stanowisku kierowcy (...) 29. Zatem w niniejszej sprawie należało rozważyć, czy wnioskodawca, pracując na stanowiskach robotnika transportu zewnętrznego – kierowcy ciągnika i kierowcy (...) 29 wykonywał stale i pełnym wymiarze czasu pracy pracę w warunkach szczególnych. Jeśli chodzi o zatrudnienie odwołującego od 1 czerwca 1982 roku na stanowisku kierowcy samochodów ciężarowych, to Sąd Okręgowy słusznie uznał, iż była to praca wykonywana w warunkach szczególnych i organ rentowy nie kwestionował tego w apelacji.

W załączniku A do rozporządzenia dział VIII poz. 2 i 3 jako prace wykonywane w warunkach szczególnych wymieniono bowiem prace kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, specjalizowanych, specjalistycznych (specjalnych), pojazdów członowych i ciągników samochodowych balastowych, autobusów o liczbie miejsc powyżej 15, samochodów uprzywilejowanych w ruchu w rozumieniu przepisów o ruchu na drogach publicznych, trolejbusów i motorniczych tramwajów oraz prace kierowców ciągników, kombajnów lub pojazdów gąsienicowych. Sporny jednak pozostaje okres pracy od 6 listopada 1975 roku do 1 listopada 1976 roku. Sąd Okręgowy rozpoznając sprawę w ogóle nie zwrócił uwagi na fakt, że do obowiązków odwołującego należała praca robotnika transportu zewnętrznego. Biorąc pod uwagę określenie stanowiska pracy wnioskodawcy zajmowanego od tej daty w charakterze robotnika transportu zewnętrznego – kierowcy ciągnika, należało rozważyć, czy prace wykonywane przez J. J. w tym okresie były pracami wykonywanymi w warunkach szczególnych. W dziale VIII poz. 1 załącznika A do rozporządzenia wymieniono także ciężkie prace załadunkowe i wyładunkowe oraz przeładunek materiałów sypkich, pylistych, toksycznych, żrących lub parzących w transporcie.

Z wyjaśnień wnioskodawcy wynikało, że jego praca od dnia 6 listopada 19765 roku do dnia 1 listopada 1976 roku polegała na kierowaniu ciągnikiem oraz na załadunku i rozładunku towaru z wagonów, przy czym większość czasu pracy zajmowało prowadzenie ciągnika, a resztę zajmował załadunek i rozładunek. Wnioskodawca pomagał brygadzie załogi wyładowczej w rozładunku i załadunku przywiezionego ciągnikiem towaru. Były to betoniarki, myjki do mycia skrzynek piekarniczych, silosy zbożowe (vide: k. 63 v oraz protokół elektroniczny z dnia 6 listopada 2012 roku k. 64). Zeznający w sprawie świadkowie L. F. i W. M. zgodnie wskazywali, że wnioskodawca w czasie zatrudnienia przewoził materiały metalowe, hutnicze, silosy i był pracownikiem stałym, pracującym co najmniej 8 godzin dziennie. Zatem należało mieć na uwadze zakres obowiązków wnioskodawcy wynikający ze stanowisk robotnika transportu zewnętrznego – kierowcy ciągnika.

Stąd też przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Okręgowy powinien dopuścić dowód z zeznań J. J. w charakterze strony na okoliczność zakresu obowiązków wykonywanych w spornym okresie zatrudnienia od dnia 6 listopada 1975 roku do dnia 1 listopada 1976 roku na stanowisku robotnika transportu zewnętrznego – kierowcy ciągnika. Następnie zaś Sąd Okręgowy powinien ocenić, czy prace wykonywane przez wnioskodawcę na tych stanowiskach mogły stanowić prace wymienione w powyżej cytowanych przepisach załącznika do rozporządzenia dział VIII poz. 1,2 i 3. W szczególności oceny Sądu Okręgowego wymaga kwestia, czy J. J. pracując na stanowisku robotnika transportu zewnętrznego – kierowcy ciągnika stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował wyłącznie jako kierowca, a wykonywane prace rozładunkowe i załadunkowe były czynnościami dodatkowymi, w niewielkim wymiarze i nie miały wpływu na ocenę charakteru pracy wykonywanej na tym stanowisku, czy też prace te stanowiły ciężkie prace załadunkowe i wyładunkowe w transporcie (dział VIII poz. 1) i wykonywane łącznie z pracą kierowcy samochodu ciężarowego stanowiły prace w warunkach szczególnych ewentualnie, że prace te powodowały obniżenie pełnego wymiaru czasu pracy na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego i w związku z tym ten okres pracy nie stanowił pracy w warunkach szczególnych. Oceny powyższej kwestii Sąd Okręgowy powinien dokonać także na podstawie innych dowodów, które uzna za niezbędne, w tym dowodu z zeznań świadków zgłoszonych przez wnioskodawcę lub innych. Dopiero po wszechstronnym przeanalizowaniu zakresu obowiązków wnioskodawcy i odniesieniu tych obowiązków do stanowisk prac wymienionych w załączniku A do rozporządzenia, możliwe będzie dokonanie oceny charakteru pracy J. J., wykonywanej w spornym okresie i zgodności z prawem zaskarżonej decyzji.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Apelacyjny na podstawie art. 386 § 4 kpc orzekł jak w sentencji wyroku, uznając, że w sprawie należy przeprowadzić postępowanie dowodowe w całości.

Najczęściej czytane
ogłoszenia

Udostępnij