Sygn. akt IV U 373/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 stycznia 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2016 r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania K. K. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 13 lutego 2015 r. Nr (...)

w sprawie K. K. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje K. K. (1) prawo do emerytury od dnia 21 września 2015 r.

Sygn. akt IV U 373/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 13 lutego 2015 r. Nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015, poz. 748 j.t.) w zw. z § 4 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 ze zm.), odmówił K. K. (1) przyznania emerytury, albowiem na dzień 1 stycznia 1999 r. wnioskodawca nie udowodnił co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Do pracy w szczególnych warunkach organ rentowy zaliczył ubezpieczonemu 13 lat, 11 miesięcy i 14 dni, jednocześnie wskazując, że do pracy w szczególnych warunkach nie zaliczono okresu od 1.08.1988 r. do 30.12.1989 r., gdyż występują rozbieżności co do zajmowanego stanowiska: w świadectwie pracy podano, iż zatrudniony był na stanowisku kierowcy samochodu dostawczego, natomiast w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach podano stanowisko kierowca ciągnika kołowego.

Odwołanie od ww. decyzji złożył ubezpieczony K. K. (1), wnosząc o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez przyznanie mu prawa do emerytury. Ubezpieczony wnosił o zaliczenie do pracy w szczególnych warunkach okresu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w P. Filia w S. od dnia 19.08.1983 r. do 23.12.1987 r., gdzie wykonywał pracę kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony oraz okresu zatrudnienia w Spółdzielni Kółek Rolniczych w S. od 01.08.1988 r. do 30.12.1989 r. na stanowisku kierowcy ciągnika (odwołanie wraz z załącznikami, k. 1-15v a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie, powołując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie, k. 16-17 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony K. K. (1), ur. (...), w dniu 23 stycznia 2015 r. złożył do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. wniosek o przyznanie prawa do emerytury.

Na podstawie dowodów dołączonych do wniosku organ rentowy przyjął, że na dzień 1.01.1999 r. ubezpieczony wykazał okresy składkowe i nieskładkowe, uzupełnione okresem pracy w gospodarstwie rolnym, w łącznym wymiarze 25 lat (24 lata i 26 dni okresów składkowych, 9 miesięcy i 7 dni okresów nieskładkowych oraz 1 rok, 10 miesięcy i 5 dni okresów uzupełniających na roli). Do stażu pracy w szczególnych warunkach zaliczono 13 lat, 11 miesięcy i 14 dni, tj. okresy od 12.12.1972 r. do 15.11.1974 r., od 22.08.1977 r. do 15.12.1981 r., od 17.12.1981 r. do 14.04.1983 r., od 18.12.1989 r. do 30.01.1995 r., od 08.02.1995 r. do 10.02.1997 r. Jako pracy w szczególnych warunkach nie uwzględniono okresu od 1.08.1988 r. do 30.12.1989 r. z uwagi na rozbieżności co do zajmowanego stanowiska: w świadectwie pracy podano, że ubezpieczony był zatrudniony na stanowisku kierowcy samochodu dostawczego, natomiast w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach podano stanowisko kierowca ciągnika kołowego (decyzja z 13.02.2015 r., k. 30 a.e.).

Przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe pozwoliło ustalić, że w okresie od 19 sierpnia 1983 r. do 23 grudnia 1987 r. ubezpieczony był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) w P. Filia S. na stanowisku kierowcy pojazdu samochodowego, zaś od 1 sierpnia 1988 r. do 30 listopada 1989 r. w Spółdzielni Kółek Rolniczych w S., gdzie wykonywał pracę kierowcy ciągnika (świadectwo pracy z 31.12.1987 r., k. 15 akt organu rentowego za wnioskiem o ustalenie kapitału początkowego; świadectwo pracy z 05.12.1989 r., k. 23 akt organu rentowego za wnioskiem o ustalenie kapitału początkowego; zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu, k. 25 i 31 akt organu rentowego za wnioskiem o ustalenie kapitału początkowego; świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze z 30.12.1989 r., k. 15 akt organu rentowego za wnioskiem o emeryturę; umowa o pracę z 01.08.1988 r., k. 14-14v a.s.). Ustalając datę końcową zatrudnienia ubezpieczonego w Spółdzielni Kółek Rolniczych w S. na dzień 30 listopada 1989 r. Sąd oparł się na sporządzonym na podstawie listy płac zaświadczeniu o zatrudnieniu i wynagrodzeniu znajdującym się w aktach organu rentowego za wnioskiem o ustalenie kapitału początkowego (k. 31). Za ww. datą przemawia także okoliczność, iż świadectwo pracy zatrudnienia w Spółdzielni Kółek Rolniczych w S. – które w myśl przepisów kodeksu pracy pracodawca obowiązany jest wydać pracownikowi w związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy - zostało wystawione w dniu 5 grudnia 1989 r., zaś od 18 grudnia 1989 r. ubezpieczony był już zatrudniony w Przedsiębiorstwie Państwowej (...) w S. na stanowisku kierowcy autobusu, który to okres został zaliczony w zaskarżonej decyzji do pracy w szczególnych warunkach.

W okresie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w P. Filia S. ubezpieczony wykonywał pracę kierowcy samochodu ciężarowego, jeżdżąc pojazdami marki (...) i (...), którymi realizował usługi transportowe na obszarze całego kraju. Pracę tę wnioskodawca wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku. Powyższe potwierdziły zeznania świadków Z. F. i K. S. (k. 29 a.s.), będących wówczas pracownikami ww. zakładu pracy, które Sąd ocenił jako w całości wiarygodne. Zebrany w sprawie materiał dowodowy daje podstawę do uznania, iż ubezpieczony będąc zatrudnionym w Przedsiębiorstwie (...) w P. Filia S. wykonywał prace wskazane w załączniku do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.) w wykazie A, Dziale VIII poz. 2, tj. prace kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony.

W Spółdzielni Kółek Rolniczych w S. ubezpieczony świadczył pracę kierowcy ciągnika w ramach zatrudnienia w Zakładzie Usług (...) (umowa o pracę, k. 14-14v a.s.). Z przedłożonego zakresu czynności wynika, iż wnioskodawca K. K. (1) wykonywał prace przyjętym sprzętem zgodnie z poleceniem kierownika lub zastępcy w ramach pracy traktorzysty (zakres czynności traktorzysty, k. 15 a.s.). W zakresie świadczonej pracy jako traktorzysta ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy zajmował się transportem różnych materiałów, w tym drzewa z lasu, węgla, płodów rolnych, zboża, nawozów sztucznych, wykonywał prace polowe i transportowe na rzecz rolników i innych przedsiębiorstw. Powyższe potwierdziły zeznania świadków, będących w okresie zatrudnienia ubezpieczonego pracownikami Spółdzielni Kółek Rolniczych w S., W. P. i K. K. (2) (k. 28v-29 a.s.). Zebrany w sprawie materiał dowodowy daje podstawę do przyjęcia, iż ubezpieczony będąc zatrudnionym w ww. Spółdzielni wykonywał prace wskazane w załączniku do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.) w wykazie A, Dziale VIII poz. 3, tj. prace kierowców ciągników.

Ustalenia faktyczne Sąd poczynił także w oparciu o zeznania ubezpieczonego K. K. (1) (k. 29-29v a.s., 35v a.s.), które są logiczne i spójne.

Całokształt okoliczności sprawy pozwolił ustalić, że w spornych okresach od 19 sierpnia 1983 r. do 23 grudnia 1987 r. (4 lata, 4 miesiące i 5 dni) w Przedsiębiorstwie (...) w P. Filia S. oraz od 1 sierpnia 1988 r. do 30 listopada 1989 r. (1 rok i 4 miesiące) w Spółdzielni Kółek Rolniczych w S. ubezpieczony wykonywał prace w szczególnych warunkach w rozumieniu przepisów Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Podkreślić należy, że o zakwalifikowaniu pracy do pracy w warunkach szczególnych nie decyduje nazwa stanowiska, ale rodzaj wykonywanych czynności. Tym samym, po doliczeniu ww. okresów zatrudnienia do stażu pracy w warunkach szczególnych uwzględnionego dotychczas przez organ rentowy (13 lat, 11 miesięcy i 14 dni), ubezpieczony na dzień 1 stycznia 1999r. posiada ponad 15 lat pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Ubezpieczony spełnił także pozostałe przesłanki do uzyskania prawa do emerytury w obniżonym wieku, tj. wymienione w § 3 i § 4 ust. 1 pkt 1 i 3 powołanego rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r., jak również przesłanki z art. 184 ust. 1 i 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, co było okolicznością bezsporną w niniejszej sprawie. Wnioskodawca nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego. W dacie wydania zaskarżonej decyzji ubezpieczony osiągnął także wymagany przepisami wiek 60 lat, co nastąpiło w dniu 5 lutego 2015 r.

Stosownie do treści art. 100 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych prawo do świadczeń określonych w ustawie powstaje z dniem spełnienia wszystkich warunków wymaganych do nabycia tego prawa, z zastrzeżeniem ust. 2. Zgodnie zaś z art. 100 ust. 2 ustawy, jeżeli ubezpieczony pobiera zasiłek chorobowy, świadczenie rehabilitacyjne lub wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy wypłacane na podstawie przepisów Kodeksu pracy, prawo do emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy lub renty szkoleniowej powstaje z dniem zaprzestania pobierania tego zasiłku, świadczenia lub wynagrodzenia. Przepis ust. 2 nie ma zastosowania do emerytury, o której mowa w dziale II rozdział 1 ustawy, czyli emerytury przysługującej ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. po osiągnięciu wieku emerytalnego określonego w art. 24 ust. 1a i 1b ww. ustawy.

W niniejszej sprawie Sąd ustalił, że w okresie od 1 stycznia 2015 r. do 24 marca 2015 r. ubezpieczony pobierał zasiłek chorobowy, zaś od 25 marca 2015 r. do 22 czerwca 2015 pobierał świadczenie rehabilitacyjne w wysokości 90% podstawy wymiaru, a od 23 czerwca 2015 r. do 20 września 2015 r. świadczenie w wysokości 75% podstawy wymiaru. Od dnia 21 września 2015 r. K. K. (1) uzyskał prawo do renty (okoliczność bezsporna, nadto: pismo organu rentowego z 1.12.2015 r. z załącznikiem, k. 31-32 a.s.; kopia decyzji ZUS z dnia 19.03.2015 r. o przyznaniu prawa do świadczenia rehabilitacyjnego, k. 34-34v a.s.). Wobec powyższego, w świetle przepisu art. 100 ust. 2 ww. ustawy, prawo do emerytury powstało u wnioskodawcy z dniem zaprzestania pobierania świadczenia rehabilitacyjnego, czyli od dnia 21 września 2015 r.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 477 14 § 2 k.p.c., Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w sentencji wyroku.