Sygn. akt IV U 388/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 listopada 2014r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 listopada 2014r. w S.

odwołania E. O.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 28 lutego 2014 r. Nr (...)

w sprawie E. O.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

I. zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonemu E. O. przysługuje prawo do emerytury od dnia 1 stycznia 2014 roku;

II. zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. na rzecz E. O. kwotę 60 (sześćdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt: IV U 388/14

UZASADNIENIE

Decyzją z (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.184 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze odmówił E. O. prawa do emerytury wskazując, że ubezpieczony nie udowodnił, iż do dnia (...). osiągnął (...)staż pracy w warunkach szczególnych, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Organ rentowy podniósł, że udowodniony staż pracy w warunkach szczególnych obejmuje okres od 26.01.1979 r. do 30.04.1979 r. oraz od 01.05.1979 r. do 03.08.1986 r. tj. łącznie 7 lat, 6 miesięcy i 9 dni.

Odwołanie od w/w decyzji złożył E. O. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do emerytury. W uzasadnieniu odwołania wskazał, że do pracy w warunkach szczególnych powinien być również zaliczony okres od 4 sierpnia 1986 r. do 31 grudnia 1998 r., kiedy to pracował w P. (...) i jego praca wykonywana była wśród spawania i wycinania elektrycznego, gazowego i atomowodorowego. Wskazał, że pracował wśród stanowisk spawalniczych i pracując każdego dnia w pełnym wymiarze czasu pracy wydawał blachę, był rozdzielcą nieustannie narażonym na oddziaływanie tych szczególnych warunków (odwołanie k. 2-3).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na przepisy prawa i uzasadnienie zawarte w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.4-5).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony E. O. ur. (...) w dniu (...)r. ukończył (...)rok życia. W dniu 31 stycznia 2014r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury. Na podstawie przedłożonych do wniosku dokumentów organ rentowy ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999r. ubezpieczony udowodnił staż ubezpieczeniowy w wymiarze 25 lat. Ponadto organ rentowy ustalił, że do dnia 1 stycznia 1999r. ubezpieczony osiągnął staż pracy w warunkach szczególnych w wymiarze 7 lat, 6 miesięcy i 9 dni z tytułu zatrudnienia w okresach: od 26.01.1979 r. do 30.04.1979 r. i od 01.05.1979 r. do 03.08.1986 r. w (...) S.A. w W. Zakład w S.. Z uwagi na brak wymaganego ustawą stażu pracy w warunkach szczególnych decyzją z 28 lutego 2014 r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania emerytury (decyzja z 28.02.2014r. k.22 akt emerytalnych ubezpieczonego).

Ubezpieczony dnia 26 stycznia 1979 r. zawarł umowę o pracę z Wytwórnią (...) w S. (obecnie (...) S.A.), na podstawie której został zatrudniony na wydziale W-2 na stanowisku monter konstrukcji stalowych (umowa o pracę k. 1 cz. B akt osobowych). Jako monter konstrukcji stalowych ubezpieczony pracował do 30 kwietnia 1979 r., następnie od 01 maja 1979 r. na skutek przeszeregowania został przeniesiony na stanowisko spawacza (wniosek o przeszeregowanie k. 3 cz. B akt osobowych). Na stanowisku spawacza ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował do 03 sierpnia 1986 r. (akta osobowe). Następnie od dnia 4 sierpnia 1986 r. ubezpieczony przebywał na zasiłku chorobowych, a od 04.05.1987 r. do 27.04.1988 r. na zasiłku rehabilitacyjnym (k.22-25 cz. B akt osobowych). Od 28 kwietnia 1988 r. ubezpieczony wrócił do pracy i ze względu na orzeczenie lekarza zakładowego, który stwierdził, że ubezpieczony jest zdolny do pracy, z tym że nie może dźwigać ponad 20 kg i pracować w pozycji pochylonej podjął pracę na wydziale W-2 na stanowisku rozdzielcy robót (k. 29 cz. B akt osobowych). Wydział W -2 to wydział konstrukcji stalowych. Na wskazanym wydziale praca polegała na składaniu i spawaniu konstrukcji stalowych. Praca na tym wydziale odbywała się na hali, gdzie było ok. 30 stanowisk spawalniczych i ok. 8 stanowisk monterskich, gdzie pracowali w parach monter i spawacz. Ubezpieczony pracował na tej samej hali co spawacze, nie miał oddzielnego pomieszczenia, ani nawet biurka. Jego praca jako rozdzielcy robót polegała na dowożeniu na poszczególne stanowiska spawalnicze detali, blachy, elementów stalowych, które następnie podlegały scaleniu w konstrukcje stalowe. Praca ubezpieczonego polegała na dostarczaniu poszczególnym spawaczom elementów do spawania. Ubezpieczony otrzymywał rozpiski zgodnie z tygodniowym planem produkcji jakie materiały ma dostarczyć na poszczególne stanowiska spawalnicze. Wydział przygotowawczy dostarczał te materiały na wydział W-2, a ubezpieczony kompletował je i rozwoził wózkiem widłowym albo suwnicą na poszczególne stanowiska pracy. Ubezpieczony podlegał pod mistrza i kierownika wydziału tak samo jak spawacze i monterzy. Na zmianie pracował jeden rozdzielca, który dostarczał detale wszystkim spawaczom i monterom pracującym na wydziale. Ubezpieczony pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy jako rozdzielca robót na wydziale konstrukcji stalowych na stanowisku w bezpośrednim sąsiedztwie stanowisk spawalniczych. (zeznania świadków: C. C. k. 14v-15, K. K. k. 15-15v, zeznania ubezpieczonego k. 15v).

Ubezpieczony nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego (okoliczności niesporna, oświadczenie zawarte we wniosku o emeryturę -k.2v akt emerytalnych ubezpieczonego, zeznania ubezpieczonego k. 15v).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie E. O. okazało się uzasadnione.

Zgodnie z art.184 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r. Nr 153, poz.1227 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art.32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy ,tj. w dniu 1 stycznia 1999r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl przywołanego wyżej art.32 ust.1 i 4 ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art.27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z §4 ust.1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz.43 ze zm.) pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w w/w wieku jeżeli ma wymagany okres zatrudnienia (co najmniej 25 lat mężczyzna), w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z §2 ust.1 przedmiotowego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało zbadania, czy ubezpieczony spełnia przesłankę wymaganego okresu pracy w warunkach szczególnych. Poza sporem pozostawało bowiem, że ubezpieczony osiągnął wymagany ustawą wiek z dniem 17 stycznia 2011 r., nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego oraz spełnił przesłankę „ogólnego” stażu pracy. Ubezpieczony podnosił, że posiada 15-letni okres zatrudnienia w warunkach szczególnych, gdyż oprócz niekwestionowanej przez organ rentowy okresu pracy w takich warunkach - 7 lat, 6 miesięcy i 9 dni, pracował jako rozdzielca robót w (...) S.A. w okresie od 04.08.1986 r. do 31.12.1998 r., które to stanowisko pracy było wykonywane na hali montażowo-spawalniczej w bezpośrednim sąsiedztwie stanowisk spawaczy

Przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe dało podstawy do ustalenia, że w okresie od dnia 28 kwietnia 1988 r. do 31.12.1998 r. (tj. z wyłączeniem okresu od 04.08.1986 r. do 27.04.1988 r. kiedy to ubezpieczony przebywał na zasiłku chorobowym i świadczeniu rehabilitacyjnym) ubezpieczony pracował na stanowisku rozdzielcy robót na wydziale W-2 tj. wydziale konstrukcji stalowych, na hali spawalniczo –montażowej, gdzie znajdowało się ok. 30 stanowisk spawalniczych i ok. 8 stanowisk montażowo-spawalniczych w bezpośrednim sąsiedztwie stanowisk spawalniczych. Ubezpieczony swoją pracę polegającą na dowożeniu na poszczególne stanowiska spawalnicze detali do spawania wykonywał tylko na wskazanym wydziale konstrukcji stalowych, gdzie odbywało się spawanie w/w konstrukcji i wykonywał ją stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, a zatem na datę 1 stycznia 1999r. ubezpieczony posiada okres pracy w takich warunkach w wymiarze wynoszącym nie 7 lat, 6 miesięcy i 9 dni (jak wskazał organ rentowy w zaskarżonej decyzji), ale dodatkowo w wymiarze 10 lat, 8 miesięcy i 3 dni), co łącznie stanowi 18 lat, 2 miesiące i 11 dni pracy w warunkach szczególnych. Od tak wyliczonego stażu pracy w warunkach szczególnych Sąd odliczył zgodnie z art. 32 ust. 1 a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych okresy niewykonywania pracy, za które pracownik otrzymał po dniu 14 listopada 1991 r. wynagrodzenie lub świadczenia z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa wymiarze 84 dni – tj. 2 miesiące, 24 dni (karta przebiegu zatrudnienia k.21 akt emerytalnych, co dało staż pracy w warunkach szczególnych – 17 lat, 11 miesięcy i 17 dni. W ocenie Sądu pracę wykonywaną przez ubezpieczonego w charakterze rozdzielcy robót w wymienionym powyższej zakładzie pracy należy uznać za pracę wykonywaną w warunkach szczególnych, gdyż odpowiada ona rodzajowo pracy kwalifikowanej w wykazie A dziale XIV poz.12 stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (spawacz elektryczny i gazowy), jak również w wykazie A dział XIV poz.12 pkt 4 załącznika nr 1 do zarządzenia nr 3 Ministra Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego z dnia 30 marca 1985 r. w sprawie stanowisk pracy, na których wykonywane są prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w zakładach pracy resortu hutnictwa i przemysłu maszynowego -pracownicy zatrudnieni w bezpośrednim sąsiedztwie stanowisk spawalniczych w wydziałach spawalniczych.

Podkreślić jednak należy, że o zakwalifikowaniu pracy do pracy w warunkach szczególnych nie decyduje nazwa stanowiska, ale rodzaj wykonywanych czynności. Ubezpieczony wykonywał pracę pracownika zatrudnionego w bezpośrednim sąsiedztwie stanowisk spawalniczych na wydziale spawalniczym dostarczając spawaczom na ich stanowiska pracy detale do spawania. Stale i w pełnym wymiarze czasu pracy ubezpieczony pracował na wydziale zajmującym się spawaniem konstrukcji stalowych.

Nie ulega wątpliwości Sądu, że czynności wykonywane przez ubezpieczonego, opisane w części poświęconej ustaleniom faktycznym, mieszczą się w zakresie prac pracownika zatrudnionego w bezpośrednim sąsiedztwie stanowisk spawalniczych. Ubezpieczony co prawda nie miał własnego miejsca pracy w postaci stanowiska pracy przy konkretnym stanowisku spawalniczym, ale ze względu na to, że jego praca polegała na dostarczaniu do poszczególnych stanowisk spawalniczych detali do spawania i odbywała się na wydziale spawalniczym, należy w ocenie Sądu uznać, że ubezpieczony był zatrudniony w bezpośrednim sąsiedztwie tych stanowisk. Dodatkowo zauważyć należy, że jak wynika z zeznań świadków i ubezpieczonego będąc zatrudnionym w (...) S.A. po 28 kwietnia 1988 r. ubezpieczony nigdy nie pracował na innym stanowisku jak rozdzielca robót na wydziale spawalniczym konstrukcji stalowych. Powyższe potwierdzają również dokumenty znajdujące się w aktach osobowych ubezpieczonego.

Sąd obdarzył wiarygodnością dowody z zeznań wymienionych świadków oraz dowód z zeznań ubezpieczonego, bowiem zeznania wymienionych są spójne, logiczne korespondują ze sobą i z pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym. Wskazane dowody wykazały, na czym polegała praca ubezpieczonego, jak była wykonywana i w jakim wymiarze czasu pracy, jak również potwierdzają, że powinna być zakwalifikowana jako praca w warunkach szczególnych wymieniona we wskazanym powyżej rozporządzeniu i zarządzeniu.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał, że odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie i dlatego na podstawie art.477 14 § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że E. O. przysługuje prawo do emerytury od 1 stycznia 2014 r. tj. od pierwszego dnia miesiąca, w którym ubezpieczony złożył wniosek.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 kpc w zw. z § 11pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. z 2013 r. poz. 490).

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.