Sygn. akt IV U 816/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 marca 2014r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 marca 2014r. w S.

odwołania J. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 16 maja 2013 r. Nr (...)

w sprawie J. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

I.  zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonemu J. B. przysługuje prawo do emerytury od 27 marca 2013 r.;

II.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. na rzecz J. B. kwotę 60 (sześćdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt: IV U 816/13

UZASADNIENIE

Decyzją z 16 maja 2013 r. znak: (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.184 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze odmówił J. B. prawa do emerytury wskazując, że ubezpieczony nie udowodnił, iż do dnia 1 stycznia 1999r. osiągnął 15-letni staż pracy w warunkach szczególnych, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Organ rentowy podniósł, że do pracy w szczególnych warunkach nie zaliczono okresu zatrudnienia w Zakładach (...) medycznego w W. od 17.07.1974 r. do 31.08.2006 r., ponieważ świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach z dnia 31.08.2006 r. zakład pracy nie podał pełnego brzmienia charaktery pracy zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. tj. „prace narażające na działanie promieniowania jonizującego oraz prace narażające na działanie pól elektromagnetycznych w zakresie od 0,1 do 300 000 MHz w strefie zagrożenia (wykaz A, dział XIV, poz.4).

Odwołanie od w/w decyzji złożył J. B. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do emerytury od dnia 27 marca 2013 r. W uzasadnieniu odwołania wskazał, że niezasadnie organ rentowy nie uznał mu okresu pracy w warunkach szczególnych w Zakładach (...) medycznego w W. od 17.07.1974 r. do 31.08.2006 r., w których to zakładzie pracy stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował przy naprawie i konserwacji aparatów rentgenowskich w związku z tym pozostawał w narażeniu na działanie promieniowania jonizującego i otrzymał świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach (odwołanie k.2-3).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na przepisy prawa i uzasadnienie zawarte w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.5).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony J. B. w (...). ukończył 60-ty rok życia. W dniu 27 marca 2013 r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury. Na podstawie przedłożonych do wniosku dokumentów organ rentowy ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999r. ubezpieczony udowodnił staż ubezpieczeniowy w wymiarze 27 lat, 3 miesiące i 24 dni, z czego okresy składkowe wynoszą 27 lat, 3 miesiące i 21 dni, a okresy nieskładkowe 3 dni. Ponadto organ rentowy ustalił, że do dnia 1 stycznia 1999r. ubezpieczony nie udowodnił staż pracy w warunkach szczególnych w wymiarze 15 lat. Z uwagi na brak wymaganego ustawą stażu pracy w warunkach szczególnych decyzją z 16 maja 2013 r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania emerytury (decyzja z 16.05.2013 r.- k. 24 akt emerytalnych ubezpieczonego).

Ubezpieczony w okresie od 17 lipca 1974 r. do 31 sierpnia 2006 r. zatrudniony był w Zakładach (...) w W. na stanowisku starszy konserwator sprzętu medycznego. Zakład (...) w W. miał oddział w S.. W ramach swojego stanowiska ubezpieczony pracował przy montażu, naprawie i konserwacji sprzętu rentgenowskiego na obszarze wschodniej Polski (rejon na wschód od W., od R. do S.) w szpitalach i innych placówkach służby zdrowia. Oddział Zakładów (...) w S. był podzielony na sekcje, które zajmowały się naprawą określonego rodzaju sprzętu medycznego. Ubezpieczony J. B. pracował razem ze Z. Z. w sekcji zajmującej się naprawą sprzętu RTG. Była odrębna sekcja, która zajmowała się urządzeniami, które wytwarzały pole elektromagnetyczne na fizykoterapii (zeznania świadka A. I. k.23v). J. B. przez pierwsze półtora - dwa lata swojej pracy w Zakładach (...) w W. przechodził przez wszystkie działy zajmując się aparaturą elektroniczną, ciśnieniową, stomatologiczną, rentgenowską. Przechodził przez wszystkie działy, aby nauczyć się działania wszystkich aparatów i poznać ich budowę. Następnie do sekcji, która zajmowała się montażem, naprawą i konserwacją sprzętu RTG przeszedł w połowie 1976 r. i stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował wykonując naprawy, montaż i konserwację sprzętu rentgenowskiego, który to sprzęt wytwarza promieniowanie jonizujące, do końca swojego zatrudnienia (zeznania świadka Z. Z. k. 22v-23v, zeznania ubezpieczonego k.24-24v).

Ubezpieczony nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego (okoliczności niesporna, oświadczenie zawarte we wniosku o emeryturę -k.1v akt emerytalnych ubezpieczonego).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie J. B. okazało się uzasadnione.

Zgodnie z art.184 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r. Nr 153, poz.1227 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art.32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy ,tj. w dniu 1 stycznia 1999r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl przywołanego wyżej art. 32 ust.1 i 4 ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art.27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z §4 ust.1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz.43 ze zm.) pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w w/w wieku jeżeli ma wymagany okres zatrudnienia (co najmniej 25 lat mężczyzna), w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z §2 ust.1 przedmiotowego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało zbadania, czy ubezpieczony spełnia przesłankę wymaganego okresu pracy w warunkach szczególnych. Poza sporem pozostawało bowiem, że ubezpieczony osiągnął wymagany ustawą wiek z dniem (...) r., nie był członkiem otwartego funduszu emerytalnego oraz spełnił przesłankę „ogólnego” stażu pracy. Ubezpieczony podnosił, że posiada 15-letni okres zatrudnienia w warunkach szczególnych pracując w okresie od 17.07.1974 r. do 31.08.2006 r. w Zakładach (...) w W..

Przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe dało podstawy do ustalenia, że we wskazanym przez ubezpieczonego okresie wymienionym powyżej J. B. na stanowisku starszego inspektora sprzętu medycznego zajmując się montażem, naprawą, konserwacją sprzętu rentgenowskiego będąc narażonym na działanie promieniowania jonizującego pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy od 01.07.1976 r. (zeznania ubezpieczonego k.24v), a zatem na datę 1 stycznia 1999r. ubezpieczony posiada okres pracy w warunkach szczególnych w wymiarze wynoszącym 22 lata i 6 m-cy. W ocenie Sądu pracę wykonywaną przez ubezpieczonego polegającą na montażu aparatów RTG, naprawie tych aparatów i ich konserwacji należy zaliczyć do prac wykonywanych w warunkach szczególnych wymienionych w załączniku nr 1 wykazie A dziale XIV poz. 4 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jako prace narażające na działanie promieniowania jonizującego oraz prace narażające na działanie pól elektromagnetycznych w zakresie od 0,1 do 300.000 MHz w strefie zagrożenia. W ocenie Sądu za tego typu prace należy uznać pracę wykonywaną przez ubezpieczonego przy montażu, naprawie i konserwacji sprzętu medycznego jakim był sprzęt rentgenowski, który wytwarza promieniowanie jonizujące. Wobec powyższego ubezpieczony pracując przy tego typu sprzęcie był narażony na działanie tego promieniowania. Podkreślić należy, że wykonywanie tego typu pracy przez ubezpieczonego potwierdzili świadkowie: Z. Z. i A. I., z którymi ubezpieczony pracował w wymienionym zakładzie pracy, które to zeznania Sąd obdarzył wiarygodnością. Wymienione dowody potwierdzają fakt wykonywania przez ubezpieczonego stale i w pełnym wymiarze czasu pracy prac wymienionych powyżej. Zeznania wymienionych są spójne, logiczne korespondują ze sobą i z pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym.

Podkreślić jednak należy, że o zakwalifikowaniu pracy do pracy w warunkach szczególnych nie decyduje nazwa stanowiska, ale rodzaj wykonywanych czynności. Ubezpieczony wykonywał prace przy aparaturze RTG - bezpośrednio narażające na działanie promieniowania jonizującego wobec powyższego wykonywana przez niego praca stanowi pracę w warunkach szczególnych.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał, że odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie i dlatego na podstawie art.477 14 §2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że J. B. przysługuje prawo do emerytury od 27 marca 2013 r. tj. od daty żądania zgłoszonego w odwołaniu i na rozprawie dnia 6 marca 2014 r.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 kpc w zw. z § 11pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. z 2013 r. poz. 490).

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.