Sygn. akt V U 1037/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 stycznia 2016 r.

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Krzysztof Główczyński

Protokolant: star. sekr. sądowy Magdalena Teteruk

po rozpoznaniu w dniu 26 stycznia 2016 r. w Legnicy

sprawy z wniosku S. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o przeliczenie podstawy wymiaru emerytury

na skutek odwołania S. P.      

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 11 sierpnia 2015 r.

znak (...)

zmienia decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. z dnia 11 sierpnia 2015 r. znak (...) w ten sposób, że zobowiązuje Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. do przeliczenia emerytury S. P. , obliczonej od podstawy wymiaru ustalonej w sposób określony w art. 15 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz.U . 2013.1490 z późn . zm.), w sposób określony przepisem art. 110 a wymienionej ustawy.

Sygn. akt VU 1037/15

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. decyzją z dnia 11 sierpnia 2015 r., znak (...), odmówił przeliczenia emerytury S. P., wskazując, iż nabył on emeryturę na podstawie art. 27 ustawy emerytalnej w wysokości ustalonej w oparciu o art. 26 tej ustawy, a przepisy nie przewidują w tym wypadku możliwości ponownego obliczenia emerytury w trybie określonym w art. 53 ustawy emerytalnej.

W odwołaniu od powyższej decyzji S. P. domagał się przeliczenia świadczenia emerytalnego z zastosowaniem art. 110a ustawy emerytalnej.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. wniósł o oddalenie odwołania. W uzasadnieniu wskazał, że przeliczenie z art. 110a ustawy emerytalnej dotyczy wyłącznie tych świadczeń, których wysokość ustalona jest z zastosowaniem art. 53 tej ustawy, a takiej wnioskodawca nie pobiera.

Sąd ustalił następujący stan faktycz ny sprawy:

S. P. urodził się w dniu (...)

Decyzją z dnia 17 października 2012 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. przyznał wnioskodawcy emeryturę od dnia 1 lipca 2012 r., tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Do obliczenia podstawy wymiaru świadczenia oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 lat kalendarzowych od 1993 r. do 2002 r. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 328,70 % i został ograniczony do maksymalnego wskaźnika 250 %. Uwzględniając okresy składkowe w wymiarze 509 miesięcy i nieskładkowe w wymiarze 60 miesięcy ustalono wysokość emerytury w oparciu o art. 53 ustawy emerytalnej na kwotę 5.074,83 zł. Organ rentowy wskazał, że emerytura w powyższej wysokości jest niższa od emerytury ustalonej w oparciu o art. 26 ustawy emerytalnej.

Drugą decyzją z dnia 17 października 2012 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. przyznał wnioskodawcy emeryturę od dnia 1 lipca 2012 r., tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek i ustalił jej wysokość w oparciu o art. 26 ustawy emerytalnej na kwotę 6.462,78 zł. Wypłata emerytury została zawieszona z powodu kontynuowania zatrudnienia przez S. P..

Wnioskodawca zakończył zatrudnienie z dniem 27 listopada 2012 r. Decyzją z dnia 10 grudnia 2012 r. podjęto wypłatę emerytury.

W 2013 r. wnioskodawca podlegał ubezpieczeniom społecznym jako zleceniobiorca.

Na skutek wniosku S. P., decyzją z dnia 7 lutego 2014 r. przeliczono wnioskodawcy emeryturę poprzez uwzględnienie składek na ubezpieczenia społeczne zaewidencjonowane na koncie ubezpieczonego po dniu ustalenia prawa emerytury, ustalając jej wysokość na kwotę 6.818,26 zł.

Dnia 23 lipca 2015 r. wnioskodawca złożył wniosek o przeliczenie emerytury na podstawie art. 110a ustawy emerytalnej, wskazując podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne przypadającą do dnia 31 października 2013 r.

Decyzją z dnia 11 sierpnia 2015 r., zaskarżoną w niniejszej sprawie, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił przeliczenia emerytury S. P..

D o w ó d: w aktach emerytalnych ZUS , w tym : decyzje z dn.17.10.2012 r. – k. 102 i 104; świadectwa pracy – k. 107, 109; decyzja z dn. 10.12.2012 r. – k. 112; RP 7 – k. 119, 124; decyzja z dn.07.02.2014 r. – k. 122; wniosek z dn. 23.07.2015 r. – k. 125; decyzja z dn. 11.08.2015 r. – k. 126.

Sąd zważył co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Z uwagi na datę urodzenia wnioskodawcy(...), podstawą przyznania emerytury był art. 27 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 748), zgodnie z którym świadczenie przysługuje ubezpieczonemu urodzonemu przed dniem 1 stycznia 1949 roku i posiadającemu wiek emerytalny (uzależniony od daty urodzenia i szczegółowo opisany w ust. 2 lub 3 art. 27 ustawy) oraz posiadającemu okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 25 lat dla mężczyzny. Sposób ustalenia wysokości emerytury przyznanej na podstawie art. 27 ustawy emerytalnej określa art. 53, stanowiący, iż emerytura wynosi:

1) 24% kwoty bazowej, o której mowa w art. 19, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, oraz

2) po 1,3% podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów składkowych,

3) po 0,7% podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów nieskładkowych - z uwzględnieniem art. 55.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy emerytalnej, podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę, z uwzględnieniem ust. 6 i art. 176.

Przepis art. 55 stanowi z kolei, że ubezpieczonemu spełniającemu warunki do uzyskania emerytury na podstawie art. 27, który kontynuował ubezpieczenia emerytalne i rentowe po osiągnięciu przewidzianego w tym przepisie wieku emerytalnego i wystąpił z wnioskiem o przyznanie emerytury po dniu 31 grudnia 2008 r., może być obliczona emerytura na podstawie art. 26, jeżeli jest wyższa od obliczonej zgodnie z art. 53. Przepis art. 26 ustawy emerytalny określa wymiar emerytury ustalonej na tzw. „nowych zasadach” z art. 24 ustawy emerytalnej, uzależniających przyznanie prawa do świadczenia jedynie od osiągnięcia przepisanego wieku emerytalnego.

Jeden ze sposobów ponownego przeliczenia emerytury ustalonej na tzw. „starych zasadach” określa art. 110a ustawy emerytalnej. Zgodnie z tym przepisem wysokość emerytury oblicza się ponownie od podstawy wymiaru ustalonej w sposób określony w art. 15, z uwzględnieniem art. 110 ust. 3, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego przypadającą w całości lub w części po przyznaniu świadczenia, a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru przed zastosowaniem ograniczenia, o którym mowa w art. 15 ust. 5, jest wyższy niż 250%. Ustalenie wysokości emerytury w oparciu o ten przepis może nastąpić tylko raz (ust. 2 art. 110a).

W związku z żądaniem obliczenia emerytury z zastosowaniem art. 110a ustawy emerytalnej, należy na wstępie wyjaśnić, iż decyzjami z dnia 17 października 2012 r. wnioskodawcy przyznano jedno świadczenie emerytalne, na podstawie art. 27 w/w ustawy, którego wysokość została obliczona w osobnych decyzjach na dwa sposoby – podstawową metodą zgodnie, z art. 53 ust. 1 ustawy emerytalnej oraz na podstawie art. 55, jako że wnioskodawca spełniał dodatkowe przesłanki do jego zastosowania, gdyż kontynuował zatrudnienie po osiągnięciu wieku emerytalnego. Sens art. 55 sprowadza się do umożliwienia wyliczenia wysokości świadczenia z art. 27 ustawy emerytalnej na zasadach kapitałowych osobom, które wystąpiły z wnioskiem o przyznanie emerytury po dniu 31 grudnia 2008 r., ale kontynuowały ubezpieczenie po osiągnieciu wieku emerytalnego, jeżeli tak obliczona emerytura jest wyższa od tej obliczonej zgodnie z art. 53. Przepis art. 55 nie kreuje jednak odrębnej emerytury, a tym samym ustalenie wysokości emerytury z art. 27 w/w. ustawy w oparciu o przysługujące ubezpieczonemu korzystniejsze wyliczenie z art. 55, nie powoduje, że nie mogą do niego znaleźć zastosowania pozostałe przepisy określające możliwość przeliczenia emerytury przyznanej na starych zasadach, dla których podstawę określa się generalnie w oparciu o art. 15, a jedynie po spełnieniu dodatkowych przesłanek, na podstawie art. 26 ustawy emerytalnej.

Wobec tego, możliwe jest ponowne obliczenie emerytury wnioskodawcy w sposób określony art. 110a ustawy emerytalnej. Należy bowiem wskazać, iż na warunkach określonych tym przepisem, ponownym obliczeniem objęte zostały – na co wprost wskazuje przepis – emerytury obliczone od podstawy wymiaru ustalonej w sposób określony w art. 15, w razie wskazania do jej obliczenia podstawy wymiaru składki na ubezpieczenia przypadającej w całości lub w części po przyznaniu świadczenia. W realiach rozpoznanej sprawy emerytura S. P. pierwszą decyzją z dnia 17 października 2012 r. została obliczona na podstawie art. 15 ustawy emerytalnej, lecz okazała się mniej korzystna niż ta obliczona z zastosowaniem at. 26 w zw. z art. 55 ustawy emerytalnej. Należy także wskazać, że wnosząc o przeliczenie emerytury, ubezpieczony wskazał do jej obliczenia podstawy wymiaru składki na ubezpieczenia społeczne przypadające po przyznaniu emerytury. Powyższe uzasadnia zatem wniosek, że zgłoszone przez ubezpieczonego żądanie ponownego obliczenia emerytury w oparciu o art. 110a ma uzasadnione podstawy. Dla porządku należy dodać, że oczywiście w wypadku ustalenia wysokości jego świadczenia z zastosowaniem art. 110a na kwotę niższą, niż ustalona i wypłacana dotychczas w oparciu o art. 26 ustawy emerytalnej, w dalszym ciągu wypłacana będzie emerytura w kwocie najbardziej korzystnej.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 477 14 § 2 k.p.c. zmieniając zaskarżoną decyzję na podstawie art. 110a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, orzekł co do istoty sprawy.