Sygn. akt V U 413/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 września 2013 roku

Sąd Okręgowy w Białymstoku

V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Helena Mironiuk

Protokolant: Anna Filipowicz

po rozpoznaniu w dniu 12 września 2013 roku w Białymstoku

na rozprawie

sprawy M. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o emeryturę

na skutek odwołania M. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 28 lutego 2013 roku

Nr (...)

Zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje M. S. świadczenie emerytalne od dnia 8 stycznia 2013 roku

Sygn. akt 413/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28.02.2013 r. wydaną na podstawie przepisów ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r., nr 153, poz. 1227 z późn. zm.), Zakład Ubezpieczeń Społecznych, Oddział w B. odmówił M. S. prawa do wcześniejszej emerytury z tytułu zatrudnienia w szczególnych warunkach. Organ rentowy stwierdził, że odwołująca nie spełnia warunków przewidzianych w art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z FUS w związku z § 4 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r., Nr 8, poz. 43 z późn. zm.), ponieważ na dzień 01.01.1999 r. nie udowodniła żadnego okresu pracy w szczególnych warunkach. Nie uznano jako pracy w szczególnych warunkach zatrudnienia odwołującej w Fabryce (...) S.A. od dnia 10.03.1976 r. do dnia 19.10.1982 r. oraz od dnia 03.09.1984 r. do dnia 31.10.1998 r., ponieważ stanowisko wskazane w świadectwie pracy, tj. tłoczarz- ślusarz jest niezgodne z przepisami resortowymi, tj. Zarządzeniem nr 3 Ministra Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego z dnia 30.03.1985 r. które wskazują stanowisko operatora pras- tłoczarz. Ponadto z akt osobowych odwołującej wynika, że pracowała na różnych stanowiskach.

W odwołaniu od decyzji M. S. nie godząc się ze stanowiskiem organu rentowego, stwierdziła, że pomimo iż jej stanowisko pracy zostało nazwane jako ślusarz- tłoczarz, w spornym okresie wykonywała w pełnym wymiarze czasu, prace związane z tłoczeniem, wyginaniem i cięciem metali dokonywanych na różnego rodzaju prasach, które wyczerpują poz. 45 pkt 18 Wykazu A, Zarządzenia, na które w swej decyzji powołał się organ rentowy.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z FUS w związku z § 4 Rozporządzenia RM w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, ubezpieczonej kobiecie urodzonej po dniu 31.12.1948 r. przysługuje emerytura jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1)  osiągnęła wiek emerytalny – 55 lat;

2)  na dzień wejścia w życie ustawy o emeryturach i rentach z FUS tj. na dzień 01.01.1999 r. udowodniła okres składkowy i nieskładowy wynoszący 20 lat, w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych;

3)  nie przystąpiła do otwartego funduszu emerytalnego .

Praca w szczególnych warunkach, to praca, podczas której pracownik jest stale narażony na oddziaływanie różnych czynników zewnętrznych szkodliwych dla zdrowia. Treść przepisu z § 2 ust. 1 ww. Rozporządzenia RM uzależnia wykonywanie takiej pracy tylko wówczas, gdy wykonywana była stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

W sprawie bezspornym było, że Odwołująca urodziła się w dniu (...)., wniosek o emeryturę złożyła w dniu 08.01.2013 r., Na dzień 01.01.1999 r. udokumentowała 22 lata, 10 miesięcy i 3 dni okresów składkowych i nieskładkowych, nie przystąpiła do otwartego funduszu emerytalnego.

Z dokonanych w sprawie ustaleń wynika, że w okresie 10.03.1976 r. – 30.10.1998 r. odwołująca zatrudniona była w Fabryce (...) w C. w pełnym wymiarze czasu pracy, zajmując następujące stanowiska: w okresie 10.03.1976 r. – 31.03.1981 r. – ślusarz- praser, w okresie 01.04.1981 r. – 30.11.1981 r. – krajacz na nożycach i prasy, w okresie 01.12.1981 r. – 19.10.1982 r. – portier straży przemysłowej, w okresie 03.09.1984 r. – 01.11.1993 r. – ślusarz- tłoczarz w metalu, w okresie 02.11.1993 r. – 31.01.1994 r. – robotnik gospodarczy, w okresie 01.02.1994 r. – 15.06.1995 r. – ślusarz- tłoczarz w metalu, w okresie 16.06.1995 r. – 30.06.1995 r. – ślusarz- oczyszczacz mechaniczny, w okresie 01.07.1995 r. – 31.10.1998 r. – ślusarz- tłoczarz w metalu.

Odwołująca na rozprawie w dniu 26.04.2013 r. oraz w dniu 27.05.2013 r. wyjaśniła, że w wymienionych powyżej okresach pracowała przez cały czas na jednym stanowisku, wyłączając okres ciąży, gdy pracowała jako portier oraz dwa tygodnie pracy jako oczyszczacz. Pracowała na jednej hali, gdzie stało około 40-60 pras, a ona wykonywała pracę tłoczarza w metalu. Ani jednego dnia nie pracowała jako ślusarz.

Zeznania świadków potwierdziły twierdzenia odwołującej, świadek K. K., który pełnił stanowisko starszego mistrza, zeznał, że za jego kadencji Odwołująca pracowała na prasach, jej praca polegała na cięciu stali, wykrawaniu i zaginaniu, innych czynności nie wykonywała. Na hali, na której pracowała Odwołująca nie mogła wykonywać innej pracy, w tym pracy ślusarza. Świadek M. I., który pracował z Odwołującą jako ustawiacz maszyn do tłoczenia, zeznał, że Odwołująca pracowała jako tłoczarz na prasie, nie wykonywała pracy ślusarza. Z zeznań świadka L. O., który także pracował jako ustawiacz maszyn, wynika, że Odwołująca nie wykonywała pracy ślusarza, pracowała na prasie, tłoczyła detale, cięła je nożycami, gięła detale na giętarce i krawędziarce. Świadek zeznał, że ślusarz pracował na innej hali, jego praca polegała na naprawianiu maszyn, zaś Odwołująca maszyn nie naprawiała.

W celu ustalenia, czy praca, jaką wykonywała odwołująca była pracą w szczególnych warunkach dopuszczono dowód z opinii biegłego z zakresu bhp. Analizując akta osobowe odwołującej, biegły stwierdził, iż będąc zatrudniona na stanowisku ślusarz- praser, Odwołująca mogła w rzeczywistości wykonywać jedynie pracę polegającą na obsłudze prasy, praca taka natomiast została wymieniona w wykazie A, w dziale III, poz. 45, pkt 18 branżowego wykazu stanowisk pracy w warunkach szczególnych, jaki wówczas obowiązywał w przemyśle metalowym. Analizując kolejne stanowisko pracy Odwołującej: krajacz na nożycach i prasy, biegły stwierdził, iż praca taka także została wymieniona w wykazie A rozporządzenia, a stanowisko takie występuje w wykazie A stanowisk pracy w warunkach szczególnych w dziale III, poz. 45, pkt 6 stanowiący załącznik nr 1 do zarządzenia nr 3 Ministra Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego. Odnośnie pracy Odwołującej na stanowisku ślusarz- tłoczarz, biegły stwierdził, że również w tym przypadku, praca odwołującej polegać mogła jedynie na obsłudze maszyn do tłoczenia elementów metalowych. Wskazując na powyższe, biegły obliczył, że Odwołująca wykonywała pracę posiadająca znamiona pracy w szczególnych warunkach łącznie przez okres 19 lat, 7 miesięcy oraz 1 dnia. Takich warunków nie spełniała natomiast praca Odwołującej na stanowisku: portiera straży przemysłowej, robotnika gospodarczego oraz ślusarza- oczyszczacza mechanicznego. Reasumując biegły sądowy zaopiniował, że odwołująca na dzień 01.01.1999 r. legitymował się wystarczającym stażem pracy w warunkach szczególnym, aby uzyskać uprawnienia do emerytury.

Sąd uwzględnił opinię biegłego jako rzetelną i rzeczową, w ocenie Sądu także zeznania świadków oraz wyjaśnienia Odwołującej jako spójne i zgodne, przekonują, iż praca odwołującej w Fabryce (...) wykonywana na produkcji była pracą w szczególnych warunkach.

Materiał dowodowy zebrany w sprawie, dokumentacja znajdująca się w aktach osobowych będące także przedmiotem oceny biegłego z zakresu bhp pozwala uznać, iż odwołująca przez okres, co najmniej 15 lat, po odliczeniu okresów zasiłków chorobowych, pracowała w warunkach szczególnych stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, wobec czego nabyła uprawnienia do świadczenia emerytalnego.

Z uwagi na powyższe, należało zmienić decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i na mocy art. 477 14 § 2 kpc orzec jak w sentencji wyroku.