Sygn. akt V U 525/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 lipca 2013 roku

Sąd Okręgowy w Białymstoku

V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Marzanna Rogowska

Protokolant: Danuta Onopiuk

po rozpoznaniu w dniu 5 lipca 2013 roku w Białymstoku

na rozprawie

sprawy S. Ł.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. o emeryturę

na skutek odwołania S. Ł.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 21 marca 2013 roku

Nr (...)

I.  Zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje wnioskodawcy S. Ł. prawo do emerytury od dnia 03 marca 2013r.

II.  Ustala, iż organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sygn. akt VU 525/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 21 marca 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił S. Ł. prawa do emerytury powołując się na przepisy ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł S. Ł. domagając się przyznania prawa do świadczenia. Argumentował, iż spełnia niezbędne przesłanki do nabycia prawa do emerytury we wcześniejszym wieku.

Organ rentowy wnosił o oddalenie odwołania. Argumentowa, iż odmówiono wnioskodawcy prawa do emerytury, ponieważ na dzień 01 stycznia 1999r. w ocenie organu rentowego udowodnił 3 lata, 8 miesięcy i 14 dni pracy w warunkach szczególnych zamiast 15 wymaganych ustawą.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

W myśl art.184 ust.1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych – ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1)  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymagany w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat – dla kobiet i 65 lat – dla mężczyzn oraz

2)  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27.

Ustęp 2 powyższego przepisu prawa stanowi, iż emerytura, o której mowa w ust.1, przysługuje pod warunkiem nie przystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa oraz rozwiązania stosunku pracy w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem.

§ 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze stanowi, iż okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczenia na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Natomiast § 4 ust.1 rozporządzenia mówi, iż pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzny,

2) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Wnioskodawca ukończył 60 rok życia (...)Na dzień 01 stycznia 1999r. legitymował się 25 – letnik okresem ubezpieczeniowym. Nie jest członkiem OFE. Organ rentowy uwzględnił mu 3 lata, 8 miesięcy i 14 dni pracy w warunkach szczególnych.

Organ rentowy nie uwzględnił skarżącemu jako pracy w warunkach szczególnych następujących okresów:

- 08.03.1976r. – 12.06.1976r. w (...) w B. na stanowisku spawacz samochodowy.

- 30.03.1980r. – 22.11.1992r. i 01.01.1993r. – 31.03.1993r. w B. (...).

- 23.11.1992r. – 29.12.1992r. na budowie eksportowej.

Ponadto organ rentowy nie uwzględnił do ogólnego stażu pracy okresu pracy na budowie eksportowej od 23.11.1992r. do 29.12.1992r., ponieważ wnioskodawca nie przedłożył świadectwa pracy.

Na okoliczność warunków pracy wnioskodawcy w spornym okresie Sąd słuchał świadków.

Świadkowie T. W. i W. W. zeznali, iż pracowali w B. Kombinacie Budowlanym w jednej brygadzie. Wnioskodawca wykonywał wyłącznie obowiązki spawacza.

Natomiast świadek S. M.zeznał, iż jako pracownik B. (...)był na kontrakcie w W., gdzie zajmował się wyłącznie spawaniem. W sierpniu 1988r. wnioskodawca przyjechał na kontrakt do W., aby przejąć obowiązki świadka. Wnioskodawca zajmował się wówczas spawaniem.

S. Ł.zeznał, iż w 1976r. pracował w (...)jako spawacz, zajmował się spawaniem blacharki. Natomiast w okresie od 30.03.1980r. do 22.11.1992r. pracował w B. (...). W okresie od 23.11.1992r. do 31.12.1992r. był oddelegowany przez pracodawcę do pracy na budowie eksportowej. Od 01.01.1993r. do 31.03.1993r. ponownie podjął pracę w B. (...), przez cały powyższy okres pracował jako spawacz. Zajmował się cięciem oraz spawaniem elektrycznym i gazowym.

W ocenie Sądu zarówno zeznania świadków, jak i wnioskodawcy są wiarygodne. Świadkowie pracowali wspólnie ze skarżącym w jednej brygadzie. A zatem należy uznać, że znany jest im zakres obowiązków wnioskodawcy. Ponadto zarówno zeznania skarżącego, jak i świadków korespondują z dokumentacją znajdującą się w aktach osobowych wnioskodawcy prowadzonych przez B. (...). Na podstawie umowy o pracę na okres próbny z dnia 19.03.1980r. zawartej ze S. Ł.powierzono mu stanowisko spawacza. Na podstawie kolejnej umowy o pracę z 03 kwietnia 1980r. na czas nieokreślony również powierzono wnioskodawcy stanowisko spawacza.

Dnia 17 lutego 1983r. wnioskodawca uzyskał tytuł mistrza w zawodzie spawacz gazowo – elektryczny. Z kolejnych zaświadczeń znajdujących się w aktach osobowych wynika, iż wnioskodawca stale podnosił kwalifikacje w zawodzie spawacza. We wszystkich pismach pracodawcy wskazywane jest stanowisko spawacz jako miejsce pracy. Ponadto w aktach osobowych wnioskodawcy znajdują się umowy zawarte pomiędzy odwołującym a B. (...)na podstawie, których wnioskodawca został skierowany przez pracodawcę do pracy w (...) G.na okres od 23.11.1992r. do 31.12.1992r. jako spawacz, w W.na okres od 15.08. 1988r. do 15.04.1989r.

Mając na uwadze materiał dowodowy zgromadzony w sprawie, a zwłaszcza zakres czynności wnioskodawcy należy uznać, że prace wykonywane przez S. Ł.w okresie zatrudnienia w B. (...)są pracami wskazanymi w Wykazie A Dział XIV poz. 12 stanowiącym załącznik do wyżej powołanego rozporządzenia Rady Ministrów z 07 lutego 1983r.

W tych okolicznościach należy stwierdzić, iż jest to okres wystarczający, aby stwierdzić, że wnioskodawca legitymuje się 15 – letnim okresem pracy w warunkach szczególnych.

Dlatego też zbędnym stało się prowadzenie postępowania na okoliczność czy praca w okresie od 08 marca 1976r. do 12 czerwca 1976r. w (...) w B. była pracą w warunkach szczególnych.

W tych okolicznościach Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury od dnia osiągnięcia 60 roku życia, tj. od 03 marca 2013 roku.

Z uwagi na fakt, iż niezbędnym było przeprowadzenie postępowania dowodowego Sąd uznał na mocy art. 118 ust. 1a ustawy o emeryturach i rentach, iż organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nie ustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.