Sygn. akt VU 929/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 grudnia 2013 roku

Sąd Okręgowy – V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Andrzej Marek

Protokolant: Justyna Alfawicka

po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2013 r. w Legnicy

sprawy z wniosku D. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o wyrównanie emerytury

na skutek odwołania D. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 25 marca 2013 roku

znak (...)

zmienia decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. z dnia 25 marca 2013 r. znak (...) w ten sposób, że przyznaje wnioskodawczyni D. S. prawo do wypłaty emerytury za okres od 01 października 2011 r. do 31 grudnia 2011 r.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 25 marca 2013 r. ZUS Oddział w L.odmówił wnioskodawczyni wyrównania emerytury za okres od 1 lutego 2011 r. do 31 grudnia 2011 r.

W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, iż w dniu 13 listopada 2012r. zapadło orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego, zgodnie z którym art. 28 ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw w zw. z art. 103a ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych jest niezgodny z zasadą ochrony zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa wynikającą z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Organ rentowy zauważył, iż przedmiotowy wyrok wszedł w życie z chwilą ogłoszenia w Dzienniku Ustaw, tj. z dniem 22 listopada 2012r. Zatem nie ma ona zastosowania do przypadającego przed tą datą okresu zawieszenia emerytur na podstawie powołanego art. 28 ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw w zw. z art. 103a ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych

Odwołanie od powyższej decyzji wniosła ubezpieczona domagając się przyznania emerytury za okres od października do grudnia 2011 r.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jej oddalenie, argumentując jak w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Decyzją z dnia 4 stycznia 2010 r. (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyznał wnioskodawczyni prawo do emerytury od 1 grudnia 2009 r. r. Świadczenie to zawieszono ze względu na osiąganie przez wnioskodawczynię granicznej kwoty przychodu. Na dzień przyznania świadczenia wnioskodawczyni była zatrudniona w (...) SA. W piśmie z dnia 11 lipca 2010 wnioskodawczyni wniosła o zawieszenie emerytury. Decyzją z dnia 16 lipca 2010 r. organ rentowy wstrzymał wypłatę świadczenia. W dniu 18 lipca 2011 r. wnioskodawczyni złożyła wniosek o emeryturę. Decyzją z dnia 25 sierpnia 2011 r. organ rentowy przyznał emeryturę od 1 lipca 2011 r. (obliczając ja w dwóch wariantach - z art. 53 i 26 ustawy emerytalnej) wskazując, że wypłata świadczenia podlega zawieszeniu ze względu na kontynuowanie przez wnioskodawczynię zatrudnienia. Poinformowano wnioskodawczynię, że celem podjęcia wypłaty emerytury należy przedłożyć w oddziale ZUS świadectwo pracy lub zaświadczenie potwierdzające fakt rozwiązania stosunku pracy z każdym pracodawcą na rzecz którego praca ta była wykonywana bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury.W dniu 2 stycznia 2012 r. wnioskodawczyni przedłożyła świadectwo pracy, z którego wynikało, ze z dniem 31 grudnia 2011 r. zakończył zatrudnienie w (...) SA. Decyzją z dnia 18 stycznia 2012 r. organ rentowy przeliczył świadczenie i wznowił jego wypłatę w związku z rozwiązaniem przez wnioskodawczynię stosunku pracy. ZUS wskazał, że ponieważ emerytura ustalona niniejszą decyzją jest mniej korzystna, zatem wypłacana będzie emerytura dotychczasowa o symbolu (...).

/ okoliczności bezsporne/

Sąd zważył:

Odwołanie wnioskodawczyni było uzasadnione.

Wyrokiem z dnia 13 listopada 2012r. Trybunał Konstytucyjny (sygn. akt K 2/12 ) orzekł, iż art. 28 ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw w związku z art. 103a ustawy o emeryturach i rentach z FUS dodanym przez art. 6 pkt 2 ustawy z dnia 16 grudnia 2010r., w zakresie, w jakim znajduje zastosowanie do osób, które nabyły prawo do emerytury przed 1 stycznia 2011r., bez konieczności rozwiązania stosunku pracy, jest niezgodny z zasadą ochrony zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa wynikającą z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Sentencja wyroku została ogłoszona w dniu 22 listopada 2012r. w Dz. U. poz. 1285. Na mocy art. 190 ust. 1 Konstytucji orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego mają moc powszechnie obowiązującą i są ostateczne. Z treści art. 190 ust. 4 Konstytucji RP wynika natomiast, iż orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, umowy międzynarodowe lub ustawa aktu normatywnego, na podstawie którego zostało wydane prawomocne orzeczenie sądowe, ostateczna decyzja administracyjna lub rozstrzygnięcie w innych sprawach, stanowi podstawę do wznowienia postępowania, uchylenia decyzji lub innego rozstrzygnięcia i w trybie określonym, w przepisach właściwych dla danego postępowania. Na tle tego stanu prawnego przeważa pogląd, że utrata mocy obowiązującej przepisu z powodu jego niezgodności z Konstytucją oznacza, że przepis ten nie może być stosowany poczynając od daty jego uchwalenia. Wyrok Trybunału ma skutki retroaktywne, a przez to zachodzi konieczność ponownego rozpoznania sprawy z pominięciem już niekonstytucyjnego przepisu (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 21 listopada 2008r., sygn. akt V CO 43/08, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 listopada 2006r., sygn. akt II PK 42/06).

Na tej podstawie wnioskodawczyni - w ocenie sądu - powinna mieć prawo do wypłaty emerytury za okres od 1 października 2011 r. do 31 grudnia 2011 r. (kwestia rzeczywistej realizacji tego prawa ze względu na ewentualne osiąganie przez wnioskodawczynię przychodu nie była przedmiotem zaskarżonej decyzji i - w konsekwencji - postępowania sądowego). Wnioskdoawcayni nabyła bowiem prawo do emerytury z dniem 1 grudnia 2009 r. Wprawdzie w piśmie z dnia 11 lipca 2010 r. wniosła o zawieszenie emerytury, a decyzją z dnia 16 lipca 2010 r. organ rentowy wstrzymał wypłatę świadczenia, jednak w dniu 18 lipca 2011 r. wnioskodawczyni złożyła kolejny wniosek o emeryturę. W ten sposób wyraziła wolę otrzymywania świadczenia emerytalnego obliczonego już według ewentualnych dwóch wariantów - dotychczasowego oraz w systemie zdefiniowanej składki. W odpowidzi ZUS przyznał wnioskodawczyni prawo do świadczenia, ale zawieszono jego wypłatę ze względu na kontynuowanie przez wnioskodawczynię zatrudnienia. Poinformowano jednocześnie wnioskodawczynię, że celem podjęcia wypłaty emerytury należy przedłożyć w oddziale ZUS świadectwo pracy lub zaświadczenie potwierdzające fakt rozwiązania stosunku pracy z każdym pracodawcą na rzecz którego praca ta była wykonywana bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury.

Wnioskodawczyni zatem nabyła świadczenie emerytalne z dniem 1 grudnia 2009 r. Po okresie zawieszenia wypłaty tego świadczenia na jej wniosek, w dniu 18 lipca 2011 r. wyraziła wolę ustalenia jego wysokości i wypłaty na podstawie systemu zdefiniowanej składki (ostatecznie okazało się jednak, że dotychczas obliczone świadczenie (...) jest korzystniejsze i ono będzie wypłacane). Wypłata nie mogła jednak nastąpić ze względu na kontynuowanie zatrudnienia przez wnioskodawczynię. Wnioskodawczyni przysługiwało zatem prawo do wypłaty emerytury od dnia wejścia w życie niekonstytucyjnego przepisu tj. od 1 października 2011 r. do grudnia 2011 r. tj. do rozpoczęcia wypłaty świadczenia zgodnie z decyzja ZUS z dnia 18 stycznia 2012 r.