Czwartek, 28 marca 2024
Dziennik wyroków i ogłoszeń sądowych
Rej Pr. 2512 | Wydanie nr 5876
Czwartek, 28 marca 2024
Sygnatura akt: VIII U 191/15

Tytuł: Sąd Okręgowy w Gliwicach z 2015-06-02
Data orzeczenia: 2 czerwca 2015
Data publikacji: 17 maja 2018
Data uprawomocnienia: 17 lipca 2015
Sąd: Sąd Okręgowy w Gliwicach
Wydział: VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
Przewodniczący: Jolanta Łanowy
Sędziowie:
Protokolant: Anna Krzyszkowska
Hasła tematyczne: Emerytura
Podstawa prawna: art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu ubezpieczeń społecznych

Sygn. akt VIII U 191/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 czerwca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:

SSO Jolanta Łanowy

Protokolant:

Anna Krzyszkowska

po rozpoznaniu w dniu 19 maja 2015 r. w Gliwicach

sprawy P. B. (1) (B.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W. Wydział (...) Umów Międzynarodowych

o prawo do emerytury

na skutek odwołania P. B. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W. Wydział (...) Umów Międzynarodowych

z dnia 16 października 2014 r. nr (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu P. B. (1) prawo do emerytury od dnia 2 lipca 2014 roku,

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W. Wydział (...) Umów Międzynarodowych na rzecz odwołującego kwotę 60 zł (sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

(-) SSO Jolanta Łanowy

Sygn. akt. VIII U 191/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 16 października 2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W., powołując się na ustawę z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009r., nr 153, poz.1227 ze zm.) oraz rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983r. Nr 8, poz. 43 ze zm.) odmówił ubezpieczonemu P. B. (2) prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym z powodu nieudokumentowania na dzień 1 stycznia 1999r. wymaganych 15 lat pracy w szczególnych warunkach, a jedynie 1 rok, 8 miesięcy i 17 dni.

W odwołaniu od tej decyzji ubezpieczony domagał się jej zmiany i przyznania spornego świadczenia.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko.

Sąd Okręgowy w Gliwicach ustalił:

Ubezpieczony P. B. (1) urodził się (...)

W dniu 4 czerwca 2014r. złożył wniosek o emeryturę w wieku niższym z tytułu zatrudnienia w szczególnych warunkach.

W wyniku rozpatrzenia wniosku organ rentowy wydał decyzję odmowną.

Z wnioskowanego przez odwołującego okresu zatrudnienia w (...) S.A. w G. od 7.09. (...). do 30.11.2001r., ZUS do pracy w szczególnych warunkach, uznał ubezpieczonemu jedynie okres pracy jako cieślI na budowie eksportowej (w ramach oddelegowania do (...) Sp. z o.o. w O.) – od 14.04.1997r. do 31.12.1998r. – gdyż tylko ten okres ubezpieczony udokumentował przedłożonym świadectwem pracy w warunkach szczególnych z dnia 01.10.2002r.

Ze świadectwa pracy z dnia 30.11.2001r. wynika natomiast, iż odwołujący w okresie zatrudnienia w (...) S.A. wykonywał początkowo prace na stanowisku stolarza (do 31.08.1982r.) a następnie jako cieśla budowlany. W tym ostatnim okresie – zgodnie z adnotacją na świadectwie pracy - wykonywał prace w warunkach szczególnych (wykaz A, dział V, pkt 5) od 1.09.1982r. do 30.11.2001r. (z wyłączeniem okresu urlopu bezpłatnego).

ZUS - treści świadectwa pracy - nie uznał za podstawę udokumentowania pracy w warunkach szczególnych, z uwagi na rozbieżności między nazewnictwem stanowiska wskazanego przez pracodawcę a określonym w wykazie prac do rozporządzenia RM z dnia 7.02.1983r.

Sąd ustalił, iż w początkowym okresie zatrudnienia w (...) ubezpieczony wykonywał prace stolarskie, zgodnie z posiadanym wykształceniem zawodowym, a następnie po uzyskaniu uprawnień, na podstawie orzeczenia komisji kwalifikacyjnej przekwalifikowany został na stanowisko cieśli (robotników budowlano-montażowych) i w okresie od 1.09.1982r. do 30.11.2001r. wykonywał prace w budownictwie węglowym, przy budowie nowych obiektów: wieży, płuczek, zbiorniki na węgiel (34 m wysokości), maszyn wyciągowych, stacji - na ternie kopalń: (...) B., KWK (...), KWK (...), KWK (...) w 7-10 osobowych brygadach złożonych z pracowników o jednorodnych uprawnieniach, wykonując prace na wysokości.

Cieśla nie wykonywał prac stolarskich, do których należało osadzanie okien czy drzwi.

Na tym samym stanowisku (cieśli) i w tym samych warunkach – na wysokości - pracował ubezpieczony na budowach eksportowych w ZSRR (...) ( na ternie dzisiejszej Ukrainy) przy budowie obiektów na terenie przepompowi gazu oraz budowie więźby dachowej budynku pracowniczego – w okresie od 08.04.1988r. do 7.12.1988r. oraz w Gruzji w okresie od 25.07.1995r. do 28.07.1996r. przy budowie hali przylotów i remoncie hali odlotów lotniska w T..

Ubezpieczony powyżej opisaną pracę wykonywał w pełnym wymiarze czasu pracy.

W spornym okresie zatrudnienia wraz z ubezpieczonym w tym samym zakładzie na tym samym stanowisku pracy pracowali świadkowie J. K. i J. S.. Nadto pierwszy z ww. świadków, który był zatrudniony w (...) do 1993r. i wraz z ubezpieczonym pracował również na budowie eksportowej w ZSRR, od 24.06.2012r. uzyskał uprawnienia emerytalne, z uwagi na przedłożenie świadectwa pracy w warunkach szczególnych. Ubezpieczony dokumentu takiego nie otrzymał, co miało związek z upadłością pracodawcy w 2001r. i grupowym zwalnianiem pracowników.

Sąd ustalił, że ubezpieczony ukończył 60 lat życia oraz, że na dzień wejścia w życie ustawy emerytalno - rentowej posiada 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych. Skarżący nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego oraz nie pozostaje w zatrudnieniu.

Powyższe okoliczności Sąd ustalił na podstawie akt organu rentowego, akt osobowych dołączonych do akt sprawy, zeznań świadków: J. K. i J. S. oraz przesłuchania ubezpieczonego (nagranie z rozprawy z dnia 19 maja 2015r. płyta – k.36), akt emerytalnych świadka J. K. dołączonych do akt sprawy.

Sąd zgromadzony materiał dowodowy uznał za wystarczający do poczynienie ustaleń faktycznych i rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W ocenie Sądu odwołanie ubezpieczonego jest zasadne.

Stosownie do treści art. 32 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2009r. Nr 153, poz.1227 ze zm.) w powiązaniu z § 3 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8 poz.43 ze zm.) ubezpieczonym mężczyznom urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949r. będącym pracownikami zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przy pracach wymienionych w wykazie A, przysługuje prawo do emerytury w razie łącznego spełnienia następujących warunków:

1. osiągnięcia wieku emerytalnego 60 lat

2. posiadania wymaganego okresu zatrudnienia wynoszącego 25 lat, w tym

co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Zgodnie z treścią § 2 ust. 1 rozporządzenia, okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w tym akcie prawnym są okresy, w których praca w szczególnych warunkach jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

Z kolei zgodnie z treścią art. 184 ust 1 ustawy, ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1)okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2)  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

W myśl ust. 2 emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa

Ubezpieczony ukończył 60 lat życia, nie jest członkiem OFE i nie pozostaje w stosunku pracy. Kwestie te nie były sporne. Spornym nie była również okoliczność posiadania przez odwołującego 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych.

Okoliczność sporna w przedmiotowej sprawie dotyczyła posiadania przez ubezpieczonego (na dzień 1 stycznia 1999r.) wymaganego 15 letniego okresu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych, bowiem organ rentowy zaliczył mu do takiej pracy jedynie 1 rok, 8 m-cy i 17 dni, tj. okres pracy na eksporcie w Niemczech, w ramach oddelegowania z macierzystego zakładu pracy do (...) Sp. z o.o.

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd przyjął, że ubezpieczony w spornym okresie bez względu na nazwę zajmowanego stanowiska pracy, stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w nieuznanym przez ZUS okresie zatrudnienia w (...) Budowlana S.A. w G. od 1.09.1982r. do 13.04.1997r. wykonywał pracę wymieniona w wykazie A, dziale V, poz. 5, stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. - tj. Prace przy montażu konstrukcji metalowych na wysokości.

Praca odwołującego w spornym okresie polegała na montowaniu z konstrukcji stalowych na wysokości nowych obiektów na terenie kopalń oraz na budowach eksportowych, o czym świadczą dokumenty pracownicze, umowy o prace wyjazdowe, zeznania świadków korelujące z wyjaśnieniami odwołującego. Ubezpieczony w powyższym okresie nie wykonywał innych prac, np. stolarskich, gdyż wówczas pracodawca nie dokonywał by przekwalifikowania ubezpieczonego jako pracownika budowlano-montażowego, przypisując mu stanowisko cieśli, a pozostawiłby go na dotychczasowym stanowisku - stolarza.

Bez znaczenia dla wyniku postępowania pozostawała okoliczność, że pracodawca nie potwierdził ubezpieczonemu wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Fakt wykonywania takiej pracy został wykazany w postępowaniu sądowym za pomocą innych dowodów. W postępowaniu odwoławczym przed Sądem nie obowiązują bowiem ograniczenia dowodowe jakie występują w postępowaniu o świadczenia emerytalno-rentowe przed organem rentowym, a Sąd może ustalić okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość jak: okresy zatrudnienia, w tym wykonywanie pracy w warunkach szczególnych, za pomocą wszelkich środków dowodowych, przewidzianych w kodeksie postępowania cywilnego (por. uchwała Sądu Najwyższego z 10 marca 1984r. III UZP 6/84, uchwała Sądu Najwyższego z 21 września 1984r. III UZP 48/84, wyrok Sądu Najwyższego z 7 grudnia 2006r., I UK 179/06, LEX nr 342283).

Nadto, Sad miał również na uwadze fakt, że świadek J. K., wykonujący w latach 1971-1993 na tym samym stanowisku tę samą pracę, na rzecz tego samego przedsiębiorstwa, w tym również na tej samej budowie eksportowej, w przeciwieństwie do ubezpieczonego otrzymał od pracodawcy świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych i w konsekwencji prawo do świadczenia emerytalnego w niższym wieku emerytalnym. Świadczy to o niekonsekwencji i zaniedbaniach pracodawcy w zakresie dokumentowania i ustalania wykazu pracowników wykonujących pracę w warunkach szczególnych.

Wobec faktu, że ubezpieczony spełnił wszystkie przesłanki uprawniające go do wcześniejszej emerytury, Sąd z mocy art. 477 14 § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury od 2 lipca 2014r., tj, od daty osiągnięcia przez ubezpieczonego wieku emerytalnego.

W pkt 2 wyroku Sąd orzekł na mocy art. 98 k.p.c w związku z § 11 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. z 2013r., poz. 490 - j.t. ze zm.) orzekł o kosztach zastępstwa procesowego.

(-) SSO Jolanta Łanowy

Najczęściej czytane
ogłoszenia

Udostępnij