Piątek, 29 marca 2024
Dziennik wyroków i ogłoszeń sądowych
Rej Pr. 2512 | Wydanie nr 5877
Piątek, 29 marca 2024
Sygnatura akt: IV U 1774/13

Tytuł: Sąd Okręgowy w Tarnowie z 2014-02-18
Data orzeczenia: 18 lutego 2014
Data publikacji: 13 marca 2018
Data uprawomocnienia: 13 listopada 2014
Sąd: Sąd Okręgowy w Tarnowie
Wydział: IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
Przewodniczący: Dariusz Płaczek
Sędziowie:
Protokolant: st. sekr. sądowy Patrycja Czarnik
Hasła tematyczne: Emerytura Wcześniejsza
Podstawa prawna: art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. nr 153, poz. 1227 ze zm.)

Sygn. akt IV U 1774/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 lutego 2014 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Dariusz Płaczek

Protokolant: st. sekr. sądowy Patrycja Czarnik

po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2014 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania S. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 15 października 2013 roku nr (...)

w sprawie S. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do emerytury

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 1774/13

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie

z dnia 18 lutego 2014 r.

Decyzją z dnia 15.10.2013 r., nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. , na podstawie przepisów ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.) oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 ze zm.), odmówił S. G. przyznania prawa do emerytury. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że ubezpieczony nie spełnia wymogów, określonych w art. 184 powołanej ustawy, od wystąpienia których uzależnione jest nabycie prawa do emerytury, ponieważ nie udokumentował 15- letniego stażu pracy wykonywanej w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. W stażu tym organ rentowy nie uwzględnił wnioskodawcy okresów zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w K. od 01.07.1969 r. do 30.06.1970 r., od 01.07.1970 r. do 30.04.1977 r., od 02.05.1977 r. do 30.07.1979 r., od 31.07.1979 r. do 29.06.1986 r. i od 30.06.1986 r. do 31.12.1998 r. z wyłączeniem okresów urlopów dewizowych, ponieważ zajmowane w tym czasie przez ubezpieczonego stanowiska nie zostały wymienione w zarządzeniu resortowym.

Od decyzji tej odwołał się S. G. , domagając się jej zmiany i przyznania mu prawa do emerytury. W uzasadnieniu odwołujący podniósł, że pracował w szczególnych warunkach w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w K. od 02.05.1977 r. do 31.12.1998 r., zajmując się stale i w pełnym wymiarze godzin spawaniem i wycinaniem elektrycznym, gazowym i atomowodorowym, zgodnie z Działem XIV, pkt 12 wykazu A, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r.

W odpowiedzi na odwołanieorgan rentowy wniósł o jego oddalenie, podnosząc, że z przedłożonego przez odwołującego świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach nie wynika, aby wnioskodawca stale i w pełnym wymiarze godzin wykonywał jedynie prace przy spawaniu elektrycznym bądź gazowym, a same prace ślusarskie co do zasady nie są wymienione w wykazie A lub B stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r.

Bezsporne w niniejszej sprawie było, że S. G., w dniu (...)ukończył 60 lat życia. Na dzień 01.01.1999 r. odwołujący udowodnił 28 lat, 11 miesięcy i 4 dni okresów składkowych i nieskładkowych.

We wniosku z dnia 18.09.2013 r. ubezpieczony wniósł o przyznanie mu prawa do wcześniejszej emerytury.

Zaskarżoną decyzją z dnia 15.10.2013 r. (...) Oddział w T. odmówił S. G. przyznania prawa do emerytury, ponieważ wnioskodawca nie udokumentował 15- letniego stażu pracy wykonywanej w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Odwołujący nie przystąpił do OFE.

(okoliczności bezsporne)

Sąd ustalił ponadto następujący stan faktyczny sprawy:

Odwołujący S. G. był zatrudniony w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w K. od 01.07.1969 r. do 31.12.1998 r. Od 01.07.1969 r. do 30.06.1970 r. odbywał wstępny staż pracy. W tym czasie pracował na wszystkich stanowiskach znajdujących się w zakładzie pracy, z tym, że w angażu powierzono mu stanowisko ślusarza - stażysty. Od 01.07.1970 r. odwołujący zajmował stanowisko ślusarza, od 01.04.1975 r. stanowisko ślusarza - spawacza, od 01.10.1975 r. stanowisko ślusarza, od 02.05.1977 r. stanowisko ślusarza - spawacza, od 01.10.1981 r. stanowisko ślusarza, od 02.05.1985 r. stanowisko ślusarza - spawacza, a od 12.07.1993 r. do 31.12.1998 r. stanowisko ślusarza- spawacza.

Od 26.04.1972 r. do 11.04.1974 r. odwołujący odbywał zasadniczą służbę wojskową. Po jej ukończeniu pracę rozpoczął w dniu 05.05.1974 r.

Od 01.10.1976 r. do 30.10.1976 r., od 02.03.1981 r. do 24.04.1981 r. i od 22.03.1993 r. do 11.07.1993 r. odwołujący przebywał na urlopie dewizowym.

Od 19.09.1995 r. do 23.09.1995 r., od 03.06.1996 r. do 08.06.1996 r., od 16.09.1996 r. do 05.10.1996 r., od 20.01.1997 r. do 31.01.1997 r., od 22.09.1997 r. do 01.10.1997 r., od 17.12.1997 r. do 24.12.1997 r. i od 11.05.1998 r. do 23.05.1998 r. odwołujący pobierał wynagrodzenie chorobowe, zaś od 05.01.1995 r. do 14.01.1995 r. zasiłek chorobowy.

Od 29.03.1994 r. do 02.04.1994 r., od 14.04.1997 r. do 18.04.1997 r. i od 19.10.1998 r. do 24.10.1998 r. odwołującemu przysługiwał zasiłek opiekuńczy.

dowód:

-

akta osobowe, w szczególności: pismo z dnia 02.07.1969 r., angaż z dnia 01.07.1969 r., zaświadczenie o ukończeniu wstępnego stażu pracy z dnia 01.07.1970 r., zaświadczenia kwalifikacyjne i angaże, protokoły z posiedzenia Komisji Kwalifikacyjnej z dnia: 01.07.1970 r., 03.04.1975 r., 01.08.1975 r., 02.05.1977 r., 01.03.1983 r., 02.04.1984 r., 12.10.1983 r., karty obiegowe zmian,

-

zaświadczenie zakładu pracy z dnia 11.09.2013 r.- k. 8 cz. II akt ZUS,

-

kserokopia książeczki wojskowej- k. 5 cz. I akt ZUS,

-

decyzja ZUS w przedmiocie kapitału początkowego z dnia 30.09.2013 r.- cz. I akt ZUS,

Odwołujący ukończył zasadniczą szkołę zawodową w zawodzie ślusarza. W okresie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w K. pracował na hali, gdzie na potrzeby budownictwa mieszkaniowego i przemysłowego wykonywano drzwi metalowe, okna, balustrady, bramy wjazdowe, bramy garażowe i elementy konstrukcji stalowych do budowy hal. Roboty ślusarskie polegały na przygotowaniu elementów do spawania, tj. wymiarowaniu, cięciu, prostowaniu kształtowników i blach. Była to tzw „ przygotówka”. W ramach tych prac wyginano również blachy na giętarce i wiercono otwory wiertarkami, aby podczas montażu w terenie możliwe było skręcenie poszczególnych elementów. Materiały w zależności od rodzaju konstrukcji cięto przy użyciu palnika automatycznego, a w przypadku cienkiej blachy lub kształtowników na gilotynie. Uzyskane w ten sposób elementy czyszczono szlifierką kątową, a następnie spawano. Zatrudnionym na hali ślusarzom - spawaczom tzw. przygotówka zajmowała jednego dnia 4 godziny, innego zaś przez 2 godziny zajmowali się oni przygotówką, przez kolejne 2 spawali, a następnie powracali do prac ślusarskich. Zdarzały się też dni, że ślusarze- spawacze spawali przez cały dzień. Roboty spawalnicze zajmowały im około 60%-70% dobowego wymiaru czasu pracy. Pomimo nazw zajmowanych stanowisk pracy, odwołujący na co dzień wykonywał zarówno prace ślusarskie, jak i spawalnicze. Formalne uprawnienia spawalnicze uzyskał on dopiero 02.08.1985 r. W tym czasie Przedsiębiorstwo wykonywało rusztowania, które ze względu na swoją masę i obciążenia musiały mieć odpowiednie spawy. Za prawidłowe wykonanie tych spawów odpowiadał zaś wnioskodawca. Wcześniej odwołujący nie posiadał formalnych uprawnień do spawania. Odwołującemu około 80% dobowego wymiaru czasu pracy zajmowało spawanie. Pozostały natomiast czas przeznaczał on na prace ślusarskie, tzw. przygotówkę i dowóz materiału wózkiem widłowym. Odwołujący ukończył kurs obsługi suwnicy i zdarzało się, że obsługiwał też na hali suwnice, tj. przesuwał i obracał metalowe słupy o długości kilkunastu metrów.

dowód:

-

akta osobowe, w szczególności: kserokopia książki spawacza,

-

zeznania świadka A. W.- k. 14v,

-

zeznania świadka W. W.- k. 14v-15,

-

zeznania odwołującego S. G.- k. 15,

Stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów, zeznania świadków i odwołującego.

Sąd pozytywie ocenił dowody z dokumentów, których autentyczność oraz wiarygodność, jak również poprawność materialna i formalna nie budziły wątpliwości, zaś ich treść i forma nie były kwestionowane przez strony postępowania. Brak było zatem jakichkolwiek podstaw, także takich, jakie należałoby uwzględnić z urzędu, aby dokumentom tym odmówić właściwego im znaczenia dowodowego.

Sąd w całości dał wiarę zeznaniom świadków A. W. i W. W. oraz słuchanego w charakterze strony S. G., którzy złożyli depozycje odnośnie charakteru pracy i rodzaju czynności wykonywanych przez odwołującego w okresie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w K.. Zeznania te zasługiwały na walor pełnej wiarygodności, gdyż były wewnętrznie spójne, logiczne, a także przekonujące w świetle zasad logiki i doświadczenia życiowego. Z zeznań tych w sposób bezsprzeczny wynika, że w spornym okresie, pozostając w zatrudnieniu w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w K., w ramach dobowego wymiaru czasu pracy, odwołujący zajmował się zarówno pracami ślusarskimi, które stanowiły około 20% jego dobowego wymiaru czasu pracy, jak i pracami spawalniczymi, z tym, że formalne uprawnienia spawalnicze uzyskał on dopiero w 1985 r.

Pozostałe okoliczności sprawy Sąd uznał za bezsporne, gdyż nie były w żaden sposób kwestionowane przez strony, zaś dokumenty przedstawione na ich stwierdzenie nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności.

Sąd rozważył, co następuje:

Przedmiotem postępowania było rozstrzygnięcie, czy odwołującemu S. G. przysługuje tzw. wcześniejsza emerytura z zastosowaniem obniżonego wieku emerytalnego, w oparciu o przepisy ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 poz. 1440).

Powołana ustawa w dziale X rozdział 2 zawiera szczególną regulację przejściową, dotyczącą niektórych ubezpieczonych, zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przed dniem 01.01.1999 r.

W art. 184 ustawy zostało przewidziane prawo do wcześniejszej emerytury dla zamkniętego katalogu ubezpieczonych, urodzonych po dniu 31.12.1948 r., którzy do końca 1998 r. spełnili ustawowo określone wymogi stażowe. Zróżnicowanie warunków przechodzenia na emeryturę ubezpieczonych, o których mowa w art. 184 ustawy w stosunku do innych ubezpieczonych dokonane zostało według kryterium urodzenia, ale także według kryterium posiadania na dzień 01.01.1999 r. wymaganego stażu zawodowego i ubezpieczeniowego.

Zgodnie z art. 184 ust. 1 ustawy, ubezpieczonym, urodzonym po dniu 31.12.1948 r., przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (tj. 01.01.1999 r.) osiągnęli:

1)  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat- dla kobiet i 65 lat- dla mężczyzn oraz

2)  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. Wymagany w art. 184 ust. 1 pkt. 2 okres składkowy i nieskładkowy przewiduje art. 27 ustawy, w świetle którego okres ten wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn.

Przepisy dotychczasowe w rozumieniu art. 184 powołanej ustawy, to rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 ze zm.). Z § 1 tego rozporządzenia wynika, że jego treść stosuje się do pracowników, wykonujących prace w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze, wymienione w § 4-15 rozporządzenia oraz w wykazach stanowiących załącznik do rozporządzenia. Natomiast § 2 ust. 1 stanowi, że za okresy uzasadniające nabycie prawa do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu uważa się okresy, w których praca w szczególnych warunkach jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. W myśl zaś § 4, pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki: osiągnął wiek emerytalny, wynoszący 60 lat dla mężczyzn oraz ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Bezsporne w niniejszej sprawie było, że odwołujący osiągnął wiek 60 lat oraz posiadał na dzień 01.01.1999 r. wymagany 25- letni okres ubezpieczenia i nie przystąpił do OFE.

Kwestią sporną pozostawała natomiast kwalifikacja jego pracy w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w K..

Zgodnie z utrwaloną w judykaturze Sądu Najwyższego linią orzeczniczą, dla oceny, czy pracownik pracował w szczególnych warunkach, nie ma istotnego znaczenia nazwa zajmowanego przez niego stanowiska, tylko rodzaj powierzonej mu pracy. Praca w szczególnych warunkach to praca wykonywana stale (codziennie) i w pełnym wymiarze czasu pracy (przez 8 godzin dziennie, jeżeli pracownika obowiązuje taki wymiar czasu pracy) w warunkach pozwalających na uznanie jej za jeden z rodzajów pracy wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. (por. wyroki SN: z dnia 19.05.2011 r., III UK 174/10, LEX nr 901652; z dnia 08.06.2011 r., I UK 393/10, LEX nr 950426; z dnia 01.06.2010 r., II UK 21/10, LEX nr 619638; z dnia 14.09.2007 r., III UK 27/07, OSNP 2008/21-22/325; z dnia 19.09.2007 r., III UK 38/07, OSNP 2008/21-22/329; z dnia 06.12.2007 r., III UK 66/07, LEX nr 483283; z dnia 22.01.2008 r., I UK 210/07, OSNP 2009/5-6/75 i z dnia 24.03.2009 r., I PK 194/08, LEX nr 528152).

Podkreślić również trzeba, że świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach oraz zwykłe świadectwa pracy nie są dokumentami urzędowymi w rozumieniu art. 244 § 1 i 2 k.p.c., gdyż podmiot wydający takie świadectwo nie jest organem państwowym ani organem wykonującym zadania z zakresu administracji państwowej. Tylko dokumenty wystawione przez te organy stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone. Natomiast omawiane świadectwa traktuje się w postępowaniu sądowym jako dokumenty prywatne w rozumieniu art. 245 k.p.c., które stanowią dowód tego, że osoba, która je podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. Dokument taki podlega kontroli zarówno co do prawdziwości wskazanych w nim faktów, jak i co do prawidłowości wskazanej w nim podstawy prawnej. Sąd może więc prowadzić postępowanie dowodowe zmierzające do ustalenia, czy świadczona przez stronę praca była wykonywana w warunkach wymaganych przepisami rozporządzenia i czy ubezpieczony zajmował któreś ze stanowisk pracy wymienionych w załącznikach nr 1 lub 2 do rozporządzenia z dnia 07.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (por. wyrok SA we Wrocławiu z dnia 14.02.2012 r., III AUa 1717/11, LEX nr 1129731; wyrok SA w Katowicach z dnia 04.11.2008 r., III AUa 3113/08, LEX nr 552003; wyrok SA w Białymstoku z dnia 24.09.2008 r., III AUa 795/08, OSAB 2008/4/60-68).

Analiza przeprowadzonych w sprawie dowodów w postaci dokumentów zgromadzonych w aktach osobowych oraz zeznań świadków i odwołującego prowadzi do wniosku, że w spornym okresie ubezpieczony nie wykonywał pracy w szczególnych warunkach.

Na podstawie dokumentacji pracowniczej w postaci pisma pracodawcy z dnia 02.07.1969 r., angażu z dnia 01.07.1969 r., zaświadczenia o ukończeniu wstępnego stażu pracy z dnia 01.07.1970 r. oraz zaświadczeń kwalifikacyjnych i angaży, protokołów z posiedzenia Komisji Kwalifikacyjnej i kart obiegowych zmian można stwierdzić, że od 01.07.1969 r. do 30.06.1970 r. odwołujący odbywał wstępny staż pracy i pracował na wszystkich stanowiskach znajdujących się w zakładzie pracy, z tym, że w angażu powierzono mu stanowisko ślusarza- stażysty. Po ukończeniu zaś tego stażu, pozostając w zatrudnieniu w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w K., zajmował stanowisko albo ślusarza albo ślusarza- spawacza. Z treści dokumentów zgromadzonych w aktach osobowych wynika, że od 01.07.1970 r. było to stanowisko ślusarza, od 01.04.1975 r. ślusarza- spawacza, od 01.10.1975 r. ślusarza, od 02.05.1977 r. ślusarza- spawacza, od 01.10.1981 r. ślusarza, od 02.05.1985 r. ślusarza- spawacza, a od 12.07.1993 r. do 31.12.1998 r. stanowisko ślusarza- spawacza.

Jednocześnie wiadomo, że od 26.04.1972 r. do 11.04.1974 r. odwołujący odbywał zasadniczą służbę wojskową, a po jej ukończeniu pracę rozpoczął w dniu 05.05.1974 r., od 01.10.1976 r. do 30.10.1976 r., od 02.03.1981 r. do 24.04.1981 r. i od 22.03.1993 r. do 11.07.1993 r. przebywał na urlopie dewizowym, od 19.09.1995 r. do 23.09.1995 r., od 03.06.1996 r. do 08.06.1996 r., od 16.09.1996 r. do 05.10.1996 r., od 20.01.1997 r. do 31.01.1997 r., od 22.09.1997 r. do 01.10.1997 r., od 17.12.1997 r. do 24.12.1997 r. i od 11.05.1998 r. do 23.05.1998 r. pobierał wynagrodzenie chorobowe, od 05.01.1995 r. do 14.01.1995 r. zasiłek chorobowy, zaś od 29.03.1994 r. do 02.04.1994 r., od 14.04.1997 r. do 18.04.1997 r. i od 19.10.1998 r. do 24.10.1998 r. zasiłek opiekuńczy.

Wbrew twierdzeniom odwołującego, z dokumentacji pracowniczej w żadnym razie nie wynika zatem, aby wnioskodawca w okresie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w K. stale i w pełnym wymiarze godzin pracował w charakterze spawacza, która to praca wymieniona została w Dziale XIV, zatytułowanym” „Prace różne”, pkt 12 wykazu A, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Okoliczność tę potwierdzili słuchani w sprawie świadkowie i sam odwołujący. Z zeznań tych wynika bowiem, że wnioskodawca w ramach dobowego wymiaru czasu pracy wykonywał zarówno prace ślusarskie, jak i prace spawalnicze. Prace ślusarskie polegały na przygotowaniu elementów do spawania i była to tzw. przygotówka. W ramach tych prac odbywało się wymiarowanie, cięcie, prostowanie kształtowników i blach, wyginanie blach na giętarce, wiercenie otworów i szlifowanie poszczególnych elementów przyszłej konstrukcji. Elementy te należało później zespawać. Jak wynika z poczynionych przez Sąd ustaleń faktycznych, około 20% dobowego wymiaru czasu pracy odwołujący poświęcał na wykonywanie prac ślusarskich, w tym również dowóz materiału wózkiem widłowym oraz obsługę znajdujących się na hali suwnic, pozostały zaś czas pracy, tj. około 80% dobowego wymiaru, wnioskodawca poświęcał na spawanie, z tym, że formalne uprawnienia spawalnicze uzyskał dopiero 02.08.1985 r.

Nigdy zatem odwołujący nie wykonywał pracy spawacza stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, podobnie zresztą jak inni zatrudnieni na hali w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w K. ślusarze - spawacze, realizujący w ramach dobowego wymiaru czasu pracy zarówno prace ślusarskie, jak i spawalnicze. Obaj też słuchani w sprawie świadkowie, pracujący z odwołującym, przyznali, że zajmowali stanowisko ślusarza- spawacza.

Nawet więc jeżeli zajmując stanowisko ślusarza odwołujący zajmował się spawaniem, a tak wynika z dowodów o charakterze osobowym, to czynności spawalniczych nie wykonywał on stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Poza tym, należy pamiętać, że formalne uprawnienia spawalnicze odwołujący uzyskał dopiero 02.08.1985 r. Od tej zatem daty można najwczesniej liczyć jego staż pracy na stanowisku spawacza. Skoro zaś tak, wnioskodawca i tak nie wykazałby 15- letniego okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach, ponieważ do dnia 01.01.1999 r. mógłby wykazać co najwyżej 13 lat i niespełna 5 miesięcy takiej pracy.

Jak wynika z orzecznictwa, charakteru pracy w szczególnych warunkach wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu nie odbiera zatrudnieniu ubezpieczonego fakt, że w ramach dobowego wymiaru czasu godzin łączy on różne wymienione w wykazach stanowiących załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. prace. Z przywileju przejścia na emeryturę w niższym wieku emerytalnym, przysługującego pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, mogą bowiem korzystać wyłącznie pracownicy, którzy byli rzeczywiście zatrudnieni stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w szkodliwych warunkach pracy. Dopuszczalne jest więc uwzględnianie w okresach pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, wymaganych do nabycia prawa do emerytury w niższym wieku emerytalnym, innych równocześnie wykonywanych prac w ramach dobowej miary czasu pracy, które oddziaływały szkodliwie na organizm pracownika.

Za pracę taką niewątpliwie uważa się prace spawacza, wymienioną w wykazie A, stanowiącym załącznik do wymienionego wyżej rozporządzenia (Dział XIV, pkt 12). Inaczej rzecz się ma natomiast w przypadku pracy ślusarza., jaką odwołujący wykonywał w spornym okresie w ramach dobowego wymiaru godzin. Praca ta bowiem nie została uwzględniona w wykazie A czy B, stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Z tych też powodów, spornego okresu nie można było uwzględnić wnioskodawcy w stażu pracy w szczególnych warunkach.

Uwzględniając powyższe, na podstawie powołanych przepisów prawa materialnego oraz art. 477 14 § 1 k.p.c., Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

SSO Dariusz Płaczek

(...)

-

(...)

-

(...)

(...)

Najczęściej czytane
ogłoszenia

Udostępnij