Sygn. akt VU 302/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 maja 2015 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Agnieszka Leżańska

Protokolant Cezary Jarocki

po rozpoznaniu w dniu 28 maja 2015 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku K. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o emeryturę

na skutek odwołania K. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 20 stycznia 2014r. sygn. (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt V U 302/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 20 stycznia 2014 roku, organ rentowy odmówił wnioskodawcy K. P. prawa do emerytury, podnosząc w uzasadnieniu, iż wnioskodawca nie udowodnił wymaganych przepisami 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Organ rentowy do stażu pracy w warunkach szczególnych nie zaliczył okresu zatrudnienia wnioskodawcy od 25 listopada 1974 roku do 30 kwietnia 1993 roku na stanowisku elektromonter, referent ds. zaopatrzenia, mistrz, ponieważ te stanowiska nie odpowiadają stanowiskom wymienionym w Rozporządzeniu Rady Ministra z dnia 7 lutego 1983 roku.

W odwołaniu wniesionym od powyższej decyzji w dniu (...) 2014 roku, K. P. wniósł o jej zmianę i przyznanie mu prawa do, poprzez zaliczenie okresu pracy 25 listopada 1974 roku do 30 kwietnia 1993 roku w Wytwórni (...) w R., gdzie pracował jako elektromonter.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

K. P., urodzony w dniu (...) 1953 roku, złożył w dniu 30 grudnia 2013 roku wniosek o emeryturę. Wnioskodawca nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego (dowód: wniosek o emeryturę k. 1-4 akt ZUS).

Na dzień 1 stycznia 1999 r. wnioskodawca udowodnił okres ubezpieczenia w rozmiarze 27 lat, 7 miesięcy i 6 dni. Do stażu pracy w warunkach szczególnych organ rentowy nie uwzględnił żadnego okresu zatrudnienia (dowód: decyzja z 20 stycznia 2014 roku k. 20 akt ZUS, odpowiedź na odwołanie k. 6-7).

K. P. w okresie od dnia 25 listopada 1974 roku do 30 kwietnia 1993 roku był zatrudniony na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy w Wytwórni (...) w R. . W wystawionym w dniu 30 kwietnia 1993 roku świadectwie pracy wskazano, iż w okresie zatrudnienia zajmował stanowisko elektromontera, referenta ds. zaopatrzenia, mistrza i ponownie elektromontera. W okresie od 1 września 1991 roku do 30 kwietnia 1993 roku wnioskodawca przebywał na urlopie bezpłatnym (dowód: świadectwo pracy z dnia 30 kwietnia 1993 roku k.17).

Wytwórnia (...) w R. wystawiła wnioskodawcy w dniu 25 maja 1993 roku świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych, w którym wskazała, iż w okresie zatrudnienia K. P. trwającym od 25 listopada 1974 roku do 30 kwietnia 1993 roku stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał w okresie od 25 listopada 1974 roku do 9 sierpnia 1982 roku i od 1 maja 1991 roku do 31 sierpnia 1991 roku prace przy wytwarzaniu i przesyłaniu energii elektrycznej i cieplnej oraz przy montażu, remoncie i eksploatacji urządzeń elektroenergetycznych i cieplnych na stanowisku elektromonter wymienionym w wykazie A, dział II poz. 1 pkt 4 stanowiącym załącznik Nr 1 do zarządzenia Nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 1 sierpnia 1983 roku w sprawie wykazu stanowisk pracy w zakładach pracy nadzorowanych przez Ministra Budownictwa i przemysłu Materiałów Budowlanych (dowód: świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych k. 18).

Wnioskodawca w Wytwórni (...) w R. został zatrudniony od 25 listopada 1974 roku na stanowisku elektromontera w D. Głównego (...)

Wnioskodawca, jako elektromontera w D. Głównego (...), pracował do 10 sierpnia 1977 roku, zaś od dnia 11 sierpnia 1977 roku pracował również, jako elektromonter, ale w dziale (...).

Z dniem 25 listopada 1978 roku wnioskodawca ponownie został oddelegowany do pracy na stanowisku elektromontera w D. Głównego (...) (dowód: pismo o oddelegowaniu k. 65).

Z dniem 1 stycznia 1979 roku wnioskodawcy cofnięto powyższe oddelegowanie i powrócił on do pracy na stanowisku elektromonter w dziale (...) (dowód: pismo o cofnięciu oddelegowania k. 64).

Od dnia 1 lipca 1979 roku wnioskodawcy zostały powierzone dodatkowe obowiązki brygadzisty, gdzie pracował do dnia 30 kwietnia 1980 roku (dowód: angaż z dnia 25 lica 1979 roku k. 61, angaże z lat 1979 -80 k. 59-60).

Z dniem 1 maja 1980 roku wnioskodawcy zostały powierzone obowiązki elektromontera –brygadzisty w dziale (...) (dowód: angaż z dnia 5 maja 1980 roku i angaż z dnia 11 września 1980 roku k. 59).

Od dnia 3 marca 1981 roku wnioskodawca został oddelegowany do pracy w Sekcji (...) (dowód: pismo o oddelegowaniu z dnia 3 marca 1981 roku k.58).

W angażu z dnia 1 lipca 1982 roku, dotyczącym stawki zaszeregowania stanowisko pracy wnioskodawcy zostało określone jako elektromontera-brygadzisty w dziale TM .

(dowód: angaż z dnia 1 lipca 1982 roku k. 57)

Następnie z dniem 10 sierpnia 1982 roku wnioskodawcy zostały powierzone obowiązki referenta ds. kooperacji w dziale EZ (dowód: angaż z dnia 10 sierpnia 1982 roku k. 57).

Od dnia 8 grudnia 1982 roku wnioskodawca został oddelegowany do pełnienia obowiązków mistrza w D. (...) Mieszkaniowe, by od dnia 1 marca 1983 roku pełnić obowiązki mistrza w dziale (...) (EZ) (dowód: pismo o oddelegowaniu z dnia 7 grudnia 1982 roku k. 55, angaż z dnia 2 marca 1983 r. k. 51, angaż z dnia 27 lipca 1983 r. k. 51).

Z dniem 1 kwietnia 1983 roku wnioskodawca został oddelegowany do pełnienia obowiązków Kierownika D. (...) z równoczesnym pełnieniem obowiązków mistrza. Powyższe oddelegowanie zostało mu cofnięte w dniu 15 kwietnia 1983 roku (dowód: pismo z dnia 31 marca 1983 roku k. 50, pismo o cofnięciu oddelegowania k.47.)

Po powrocie z oddelegowania, wnioskodawca od 16 kwietnia 1983 roku został ponownie zatrudniony na stanowisku Mistrza w D. (...), gdzie pracował do dnia 30 kwietnia 1990 roku (dowód: pismo o zakończeniu oddelegowania k. 47, angaże k. 41-45).

Z dniem 1 maja 1990 roku wnioskodawcy zostały powierzone obowiązki zastępcy kierownika Osiedla (...) w D. (...)m ((...)), gdzie pracował do dnia 30 kwietnia 1991 roku (dowód: angaż z dnia 22 maja 1990 roku k. 40, wypowiedzenie warunków pracy i płacy z dnia 30 stycznia 1991 roku k. 38).

Od dnia 1 maja 1991 roku wnioskodawcy zostały powierzone obowiązki elektromontera – brygadzisty w D. (...)m ((...)) (dowód: wypowiedzenie warunków pracy i płacy z dnia 30 stycznia 1991 roku i angaż z dnia 30 kwietnia 1991 roku k. 38).

Wytwórnia (...) w R. zajmowała się produkcją konstrukcji stalowych. Do obowiązków wnioskodawcy zatrudnionego na stanowisku elektromontera w D. Głównego (...), jak i w dziale (...) ( a więc w okresie od 25 listopada 1974 roku do dnia 30 czerwca 1979 roku) należała naprawa znajdujących się na hali maszyn tj. spawarki, obrabiarki, frezarki, gilotyny. Na hali wówczas panowało zadymienie, hałas.Z uwagi na gabaryty, znajdujących się w (...) maszyn, wnioskodawca praktycznie wszystkich napraw dokonywał na hali. W warsztacie naprawy wykonywał jedynie sporadycznie. Tożsame prace wnioskodawca wykonywał także wówczas, gdy zostały mu powierzone obowiązki brygadzisty (a wiec w okresie od 1 lipca 1979 roku do dnia 9 sierpnia 1982 roku). Był bowiem tzw. brygadzistą „pracującym” .

Podczas zatrudnienia w Sekcji (...) w okresie od 3 marca 1981 roku do 7 grudnia 1982 roku wnioskodawca odpowiedzialny był za zaopatrzenie Wytwórni (...) w części elektryczne.

Natomiast wnioskodawca zatrudniony od 8 grudnia 1982 roku w dziale gospodarki mieszkaniowej, został skierowany do obsługi 10 bloków (550 mieszkań), gdzie naprawiał wszystkie usterki z zakresu elektryki oraz wykonywał naprawy drobne urządzeń, znajdujących się w częściach wspólnych bloków (dowód: zeznania świadka W. Ś. protokół rozprawy z dnia 19 maja 2014 roku nagranie od minuty 12.24 do minuty 18.01, zeznania świadka C. G. protokół rozprawy z dnia 19 maja 2014 roku nagranie od minuty 18.10 do minuty , zeznania wnioskodawcy protokół rozprawy z dnia 19 maja 2014 roku nagranie od minuty 12.24 do minuty 20.48, zeznania wnioskodawcy protokół rozprawy z dnia 19 maja 2014 roku nagranie od minuty 21.50 do minuty 27.35)

Wytwórnia (...), wytwarzała spawane konstrukcje stalowe o dużych wymiarach (tonażu). Podstawowym procesem technologicznym prowadzonym na halach produkcyjnych było cięcie i spawanie gazowe i elektryczne wraz z procesami towarzyszącymi-obróbką mechaniczną metali (skrawaniem i plastyczną), obróbką termiczną metali, malowaniem minią (antykorozyjna farba ołowiowa) oraz pracami pomocniczymi- np. obsługą suwnic - transportem. Przy tym, takie rodzaje prac też wymienione są w stosownych wykazach (szlifowanie, polerowanie, matowanie minią, obsługa suwnic).

W okresie objętym wnioskiem, warunki środowiska pracy panujące na tych halach, nie spełniały norm higienicznych np. przekroczone były (...) (najwyższe dopuszczalne natężenie) hałasu, (...) (najwyższe dopuszczalne stężenie) szkodliwych substancji chemicznych zawartych w dymach spawalniczych i pyłów na stanowiskach pracy.

Zadaniem pracowników działu utrzymania ruchu (w przedmiotowej sprawie występuje dział gł. energetyka i (...), które to działy zajmowały się identyczną działalnością, jak dział utrzymania ruchu) było dbanie o sprawność techniczną wszystkich urządzeń, maszyn i instalacji elektroenergetycznych. Wszystkie prace konserwacyjne, remontowe i naprawcze wykonywane były w zakładzie będącym w ruchu, bezpośrednio przy maszynach, urządzeniach i instalacjach produkcyjnych znajdujących się na halach produkcyjnych. Taki rodzaj wykonywanej pracy narażał pracowników utrzymania ruchu na działanie identycznych czynników szkodliwych w środowisku pracy, jak pracowników produkcyjnych, których stanowiska (rodzaje prac) wymienione są załącznikach do rozporządzenia.

W okresach zatrudnienia wnioskodawcy na stanowisku elektromontera i brygadzisty na wydziałach (...), (...) i (...), wykonywał prace bezpośrednio przy stanowiskach pracy (rodzajach pracy) wymienionych w ww. załącznikach. Przy czym z dowodów osobowych wynika, że ubezpieczony pełnił rolę tzw. brygadzisty pracującego, tj. oprócz wykonywania obowiązków elektromontera dochodziły mu obowiązki związane z nadzorem nad pracownikami, nie mniej obowiązki swoje wykonywał cały czas bezpośrednio przy stanowiskach pracy (rodzajach prac) wymienionych w stosownych wykazach.

Wnioskodawca nie wykonywał takich prac, jak ww. w okresach zatrudnienia na stanowiskach: referenta ds. kooperacji w dziale zaopatrzenia i gospodarki materiałowej, mistrza, zastępcycy kierownika, kierownika w dziale gospodarki mieszkaniowej oraz w dziale administracyjno- socjalnym, gdzie pełnił funkcje odpowiadające roli konserwatora infrastruktury mieszkaniowej. Stanowiska takie (rodzaje prac) nie są wymienione w załącznikach do rozporządzenia [3] i zarządzenia [4], w działach: II. W energetyce, dziale III. W hutnictwie i przemyśle metalowym, dziale IX. W gospodarce komunalnej, jak też w dziale XIV. Prace różne.

Praca wnioskodawcy w okresie od dnia 25 listopada 1974 roku do dnia 30 czerwca 1979 roku na stanowisku elektromontera w działach głównego energetyka i (...) były pracami wymienionymi w wykazie A do rozporządzenia dział II – w Energetyce - prace przy wytwarzaniu i przesyłani energii elektrycznej i cieplnej oraz przy montażu, remoncie i eksploatacji urządzeń elektroenergetycznych i cieplnych oraz w załączniku Nr 1 do zarządzenia nr 9 Dział II- w energetyce – 1. „prace przy wytwarzaniu i przesyłaniu energii elektrycznej i cieplnej oraz przy montażu , remoncie i eksploatacji urządzeń elektroenergetycznych i cieplnych”, 4. – elektromonter instalacji i urządzeń elektroenergetycznych , na stanowisku elektromonter;

- od dnia 1 lipca 1979 roku do dnia 9 sierpnia 1982 roku na stanowisku brygadzista w dziale (...), były pracami wymienionymi jak powyżej na stanowisku elektromontera i były pracami wykonywanymi w warunkach szczególnych.

Prace wykonywane przez wnioskodawcę w okresie od dnia 10 sierpnia 1982 roku do dnia 30 kwietnia 1993 roku na stanowiskach referenta ds. kooperacji w dziale zaopatrzenia i gospodarki materiałowej, mistrza, zastępcy kierownika, kierownika w dziale gospodarki mieszkaniowej oraz w dziale administracyjno- socjalnym, nie są pracami wykonywanymi w warunkach szczególnych, ponieważ prace te oraz im pokrewne nie zostały ujęte w wykazie A do rozporządzenia [3], jako nie będące pracami przy urządzeniach i instalacjach przemysłowych (dowód: opinia biegłego z zakresu bhp W. K. k. 80-87)

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczę Społecznych ocenił i zważył, co następuje:

odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227) ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1 (tj. poniżej 65 lat dla mężczyzn). Ustęp 4 art. 32 stanowi zaś, że wiek emerytalny, o którym mowa w ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ust. 2 i 3 przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych.

Stosownie do art. 184 ust. 1 wskazanej wyżej ustawy ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (tj. w dniu 1 stycznia 1999 r.) osiągnęli:

1)okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat – dla kobiet i 65 lat – dla mężczyzn oraz

2)okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa oraz rozwiązania stosunku pracy – w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem (ust. 2).

W świetle powyższych regulacji żądanie wnioskodawcy należało zatem rozpoznać w aspekcie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem. Z treści § 4 tego rozporządzenia wynika, iż pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w Wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

-

osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

-

ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Ten „wymagany okres zatrudnienia” to okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia (§ 3 rozporządzenia), natomiast pracą w warunkach szczególnych jest praca świadczona stale i w pełnym wymiarze na stanowiskach wskazanych w załączniku do tegoż aktu (§ 1 i § 2 rozporządzenia).

Okresy pracy w warunkach szczególnych, stosownie do § 2 ust. 2 rozporządzenia, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy. Należy jednak wskazać, że z cytowanego wyżej § 2 rozporządzenia nie wynika, aby stwierdzenie zakładu pracy w przedmiocie wykonywania przez pracownika pracy w warunkach miało charakter wiążący i nie podlegało kontroli organów przyznających świadczenia uzależnione od wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Wskazać również należy, iż brak wystawienia przez pracodawcę świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych nie stanowi przeszkody w ustaleniu, iż rzeczywiście praca taka była wykonywana.

Spór pomiędzy stronami, w związku z zarzutami podniesionymi przez wnioskodawcę w odwołaniu, ograniczał się do faktu, czy ma on wymagany 15-letni okres zatrudnienia w szczególnych warunkach. Spełnienie pozostałych przesłanek nie było przedmiotem sporu - nie budzi żadnych wątpliwości, iż wnioskodawca ma wymagany okres zatrudnienia, to jest 25 lat, a w dniu (...) 2013 r. ukończył 60 lat. Organ rentowy uznał, że wnioskodawca nie spełnia przesłanki zatrudnienia w warunkach szczególnych co najmniej przez 15 lat. Wnioskodawca twierdził zaś, że legitymuje się wymaganym okresem pracy w warunkach szczególnych, albowiem pracował w takich warunkach na stanowisku elektromonter, referent zaopatrzenia, mistrz w Wytwórni (...) w R. w okresie od 25 listopada 1974 roku do 30 kwietnia 1993 roku.

W ocenie Sądu Okręgowego zebrany w sprawie materiał dowodowy nie daje podstaw do uwzględnienia odwołania wnioskodawcy i przyznania mu prawa do emerytury ze względu na wykonywanie pracy w warunkach szczególnych.

Przede wszystkim wskazać należy, iż wnioskodawca dysponuje świadectwem wykonywania pracy w warunkach szczególnych, w którym wskazano, że z całego okresu zatrudnienia tj. okresu od 25 listopada 1974 roku do 30 kwietnia 1993 roku K. P. w szczególnych warunkach pracował tylko w okresach: od 25 listopada 1974 roku do 9 sierpnia 1982 roku i od 1 maja 1991 roku do 31 sierpnia 1991 roku, wykonując prace przy wytwarzaniu i przesyłaniu energii elektrycznej i cieplnej oraz przy montażu, remoncie i eksploatacji urządzeń elektroenergetycznych i cieplnych na stanowisku elektromonter wymienionym w wykazie A, dział II poz. 1 pkt 4 stanowiącym załącznik Nr 1 do zarządzenia Nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 1 sierpnia 1983 roku w sprawie wykazu stanowisk pracy w zakładach pracy nadzorowanych przez Ministra Budownictwa i przemysłu Materiałów Budowlanych. Powyższe okresy nie zostały przez organ rentowy zaliczone do okresów pracy w warunkach szczególnych. Ponadto stanowią one jedynie okres 8 lat i 14 dni. Wnioskodawca podnosił ponadto, że w całym okresie zatrudnienia pracował on w warunkach szczególnych. Z tym stanowiskiem wnioskodawcy nie można się zgodzić.

Jak wynika bowiem z dokumentów osobowych wnioskodawca w okresie od 25 listopada 1974 roku do 30 czerwca 1979 roku pracował jako elektromonter w dziale głównego energetyka oraz w dziale (...), przy czym od 1 lipca 1979 roku d zostały mu powierzono dodatkowo obowiązki brygadzisty. Zważyć jednak należy, iż od dnia 3 marca 1981 roku został oddelegowany do Sekcji (...), gdzie odpowiadał za zaopatrzenie (...) w części elektryczne, by następnie z dniem 10 sierpnia 1982 roku zostały powierzone obowiązki referenta ds. kooperacji. Następnie od dnia 8 grudnia 1982 roku wnioskodawca został oddelegowany do pełnienie obowiązków mistrza w dziale (...) i od 1 marca 1983 roku zostały już mu powierzone obowiązki mistrza w tym dziale. W okresie od 1 kwietnia do 15 kwietnia 1983 roku wnioskodawca był oddelegowany do pełnienia obowiązków Kierownika D. (...), od 16 kwietnia 1983 roku została ponownie zatrudniony na stanowisku Mistrza w D. (...) na którym to stanowisku pracował do 30 kwietnia 1990 roku. Z dniem 1 maja 1990 roku zostały mu powierzone obowiązki zastępcy kierownika Osiedla (...) w D. (...)m. I wreszcie z dniem 1 maja 1991 roku wnioskodawcy zostały powierzone obowiązki elektromontera-brygadzisty w dziale (...).

W ocenie Sądu, do pracy w warunkach szczególnych z całego okresu zatrudnienia wnioskodawcy w (...) można zaliczyć mu jedynie okres od 25 listopada 1974 roku do 2 marca 1981 roku, kiedy wnioskodawca zatrudniony w dziale Głównego (...) oraz (...) na stanowisku elektromontera i elektromontera-brygadzisty, wykonywał prace przy wytwarzaniu i przesyłani energii elektrycznej i cieplnej oraz przy montażu, remoncie i eksploatacji urządzeń elektroenergetycznych i cieplnych. Wówczas bowiem do jego obowiązków należała naprawa znajdujących się na hali maszyn tj.: spawarki, obrabiarki, frezarki, gilotyny. Powyższa okoliczność znajduje potwierdzenie w opinii biegłego z zakresu bhp W. K. (2).

W ocenie Sądu, pracą w warunkach szczególnych nie jest natomiast praca wnioskodawcy od 3 marca 1981 roku do 30 kwietnia 1991 roku. Zważyć należy, iż wnioskodawca zatrudniony dotychczas na stanowisku elektromontera został oddelegowany do pracy w Sekcji Inwentaryzacji, gdzie jak wynika z zeznań świadków odpowiedzialny był za zaopatrzenie. Od tego momentu, wnioskodawca już do 30 kwietnia 1991 roku, jako elektromonter nie pracował. Kolejno zostały powierzone mu bowiem obowiązki referenta ds. zaopatrzenia, mistrza w dziale (...), Kierownika i zastępcy kierownika Osiedla (...) w D. (...)m. W tym okresie, jak wynika z zarówno z zeznań świadków: C. G. jak i W. Ś., praca wnioskodawcy polegała na obsłudze bloków, gdzie naprawiał usterki z zakresu elektryki na częściach wspólnych bloków. Sam wnioskodawca w swoich zeznaniach, również wskazywał na ówczesny taki zakres jego obowiązków. Powyższe wynika również z opinii biegłego z zakresu bhp W. K. (2).

Sąd nie podzielił opinii biegłego jedynie w zakresie, w jakim biegły ten ustalił datę końcową wykonywania pracy elektromontera (i w konsekwencji datę początkową oddelegowania do pracy w Sekcji (...)). Jak wynika bowiem to z pisma o oddelegowaniu z dnia 3 marca 1981 roku, od tego dnia wnioskodawca został oddelegowany do pracy w Sekcji Inwentaryzacji. Mając na uwadze, iż z tego pisma oraz z żadnego innego znajdującego się w jego aktach osobowych, nie wynika koniec delegacji, a w angażu z dnia 10 sierpnia 1982 roku wnioskodawcy zostały powierzone obowiązki referenta ds. zaopatrzenia, to w ocenie Sądu, uznać należało że obowiązki elektromontera wnioskodawca wykonywał do 2 marca 1981 roku. Tym samym od 3 marca 1981 roku do 30 kwietnia 1991 roku wykonywał on prace, które nie miały charakteru prac wykonywanych w szczególnych warunkach.

W ocenie Sądu, również prace wnioskodawcy w charakterze elektromontera – brygadzisty w dziale (...), wykonywane w okresie od 1 maja 1991 roku do 31 sierpnia 1991 roku (od 1 września 1991 roku do 30 kwietnia 1993 roku wnioskodawca przebywał na urlopie bezpłatnym), nie mogą być uznane za prace wykonywane w warunkach szczególnych, bowiem wnioskodawca nie pracował wówczas bezpośrednio przy urządzeniach przemysłowych na hali, jak to było w D. Głównego (...) i w dziale (...), tylko w dziale (...).

Mając na uwadze, że do stażu pracy w warunkach szczególnych ze spornego okresu zatrudnienia, w ocenie Sądu, można zaliczyć jedynie okres od 25 listopada 1974 roku do 2 marca 1981 roku , kiedy wnioskodawca pracował na stanowisku elektromontera i elektromontera-brygadzisty. Będąc zatrudnionym na tym stanowisku wnioskodawca wykonywał prace na oddziałach będących w ruchu, w których jako podstawowe wykonywane były prace w warunkach szczególnych. Do obowiązków wnioskodawcy należało utrzymanie w ruchu znajdujących się na ww. oddziałach urządzeń takich jak np. spawarki, obrabiarki, frezarki i gilotyny. Awarie i remonty wnioskodawca wykonywał w trakcie ruchu znajdujących się na hali urządzeń. Innych prac wnioskodawca nie wykonywał.

Mając powyższe na względzie, nie powinno budzić wątpliwości, że wnioskodawca wykonywał we wskazanych wyżej okresach stale i w pełnym wymiarze czasu pracy prace wymienione w Wykazie A, Dziale XIV pkt 25 stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku, to jest prace przy bieżącej konserwacji agregatów i urządzeń na oddziałach będących w ruchu, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie, a nie jak to wskazano w jego świadectwie pracy, wykonywanej w szczególnej warunkach oraz nie tak ,jak to wskazał biegły: gdzie wykonywał prace przy wytwarzaniu i przesyłaniu energii elektrycznej i cieplnej oraz przy montażu, remoncie i eksploatacji urządzeń elektroenergetycznych i cieplnych na stanowisku elektromonter wymienionym w wykazie A, dział II poz. 1 pkt 4 stanowiącym załącznik Nr 1 do zarządzenia Nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 1 sierpnia 1983 roku w sprawie wykazu stanowisk pracy w zakładach pracy nadzorowanych przez Ministra Budownictwa i przemysłu Materiałów Budowlanych. Zważyć należy, iż wnioskodawca nie pracował w zakładzie podległym pod dział energetyki, lecz w zakładzie o profilu przemysłu metalowego, a ponadto nie pracował przy urządzeń elektroenergetycznych i cieplnych, lecz przy urządzeniach tj.: spawarki, obrabiarki, gilotyny i frezarki.

Jednakże ten okres stanowi jedynie okres 4 lat i 3 miesięcy i 7 dni, wobec wymaganych ustawą 15 lat pracy w warunkach szczególnych.

Biorąc pod uwagę powyższe uznać należało, iż w toku procesu wnioskodawca nie wykazał, by spełnił przesłankę wykonywania pracy w warunkach szczególnych w ilości, co najmniej 15 lat. Fakt ten skutkował koniecznością przyjęcia, że nie spełnia on wymaganych prawem warunków do uzyskania prawa do emerytury zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, na podstawie art. 477 14 § 1 k.p.c., orzekł jak w sentencji.