Piątek, 29 marca 2024
Dziennik wyroków i ogłoszeń sądowych
Rej Pr. 2512 | Wydanie nr 5877
Piątek, 29 marca 2024
Sygnatura akt: V U 4597/14

Tytuł: Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim z 2014-11-28
Data orzeczenia: 28 listopada 2014
Data publikacji: 14 września 2018
Data uprawomocnienia:
Sąd: Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim
Wydział: V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
Przewodniczący: Urszula Sipińska-Sęk
Sędziowie:
Protokolant: st. sekr. sądowy Zofia Aleksandrowicz
Hasła tematyczne: Emerytura Wcześniejsza
Podstawa prawna: art. 32 w zw. z art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach irentach z FUS ( tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 1440 ze zm.)

Sygn. akt VU 4597/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 listopada 2014 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSR del. Urszula Sipińska-Sęk

Protokolant st. sekr. sądowy Zofia Aleksandrowicz

po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2014 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie

sprawy z wniosku J. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o emeryturę

na skutek odwołania J. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 16 maja 2014 r. sygn. (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje wnioskodawcy J. M. prawo do emerytury z dniem (...) 2014 roku,

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na rzecz wnioskodawcy J. M. kwotę 60,00 (sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt V U 4597/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 16 maja 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił J. M. prawa do emerytury z uwagi na brak wymaganego stażu 15 lat pracy w warunkach szczególnych oraz nie osiągnięcia wieku emerytalnego tj. 60 lat. Organ rentowy nie zaliczył wnioskodawcy do okresu pracy w warunkach szczególnych okresów zatrudnienia:

- od 9 października 1972 roku do 24 października 1973 roku w (...) na stanowisku stażysta,

- od 1 listopada 1987 roku do 6 sierpnia 1989 roku w P.. w B. na stanowisku monter-spawacz,

- od 1 stycznia 1991 roku do 14 lipca 1991 roku P.. w B. na stanowisku monter-spawacz,

- od 15 lipca 1991 roku do 10 maja 1997 roku w (...) na stanowisku monter-spawacz ponieważ ww stanowiska nie są wymienione w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku.

W dniu 22 maja 2014 roku odwołanie od powyższej decyzji wniósł J. M., wnosząc o jej zmianę przez przyznanie mu prawa do emerytury i zaliczenie do okresu pracy w warunkach szczególnych okresów zatrudnienia: od 9 października 1972 roku do 24 października 1973 roku w (...), od 01 listopada 1987 do 6 sierpnia 1989 roku przy czym od 1 stycznia 1991 roku do 14 lipca 1991 roku w (...) i od 15 lipca 1991 roku do 10 maja 1997 roku w (...) na stanowisku spawacza.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powielając argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Na rozprawie w dniu 20 listopada 2014 roku pełnomocnik wnioskodawcy wnosił o zaliczenie wnioskodawcy do pracy w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia w P.. w B. od 1 listopada 1987 roku do 6 sierpnia 1989 roku i od 1 stycznia 1991 roku do 14 lipca 1991 roku oraz w P. od 15 lipca 1991 roku do 10 maja 1997 roku jako spawacz przy montażu konstrukcji stalowych na wysokości. Wnosił również o przyznanie zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca J. M., urodzony (...) 1954 roku, złożył w dniu 14 kwietnia 2014 roku wniosek o przyznanie emerytury. Wnioskodawca jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego, ale złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

(dowód: wniosek o emeryturę k. 1-4 akt emerytalnych)

J. M. na dzień 1 stycznia 1999 r. legitymuje się okresem ubezpieczenia w łącznym rozmiarze 25 lat 11 miesięcy i 3 dni w tym 13 lat, 10 miesiąc i 25 dni pracy w szczególnych warunkach tj. okresy zatrudnienia:

- od 3 listopada 1975 roku do 30 kwietnia 1978 roku na stanowisku spawacz w Spółdzielni Pracy (...) w Z. oraz

- od 16 maja 1978 roku do 30 czerwca 1979 roku, 25 lipca 1979 roku do 22 września 1979 roku, od 2 października 1979 roku do 18 lipca 1984 roku, od 23 sierpnia 1984 roku do 31 października 1987 roku, od 7 sierpnia 1989 roku do 31 grudnia 1990 roku w Przedsiębiorstwie (...) w B. na stanowisku spawacz oraz

- od 14 maja 1997 roku do 26 października 1997 roku (pomniejszony o 3 dni) i od 7 stycznia 1998 roku do 14 kwietnia 1998 roku w (...) Spółce Akcyjnej w P. jako spawacz.

(dowód: decyzja z dnia 16 maja 2014 roku k. 44 akt emerytalnych, odpowiedź na odwołanie k. 6-7 akt)

W okresie od dnia 2 października 1979 roku do 14 lipca 1991 roku wnioskodawca był zatrudniony na podstawie umowy o pracę, w pełnym wymiarze czasu pracy w Przedsiębiorstwie (...) w B. (poprzednio w B. – (...) Kombinacie (...) w B.). W wystawionym świadectwie pracy wskazano, że w okresie zatrudnienia wnioskodawca pracował na stanowisku spawacza a ostatnio na monter-spawacz.

W okresie od 19 lipca 1983 roku do 18 lipca 1984 roku wnioskodawca pracował na budowie eksportowej w K. w ZSRR oraz na budowie eksportowej Czechosłowacji w okresie od 7 sierpnia 1989 roku do 31 grudnia 1990 roku oraz od 4 lutego 1991 roku do 21 czerwca 1991 roku.

(dowód: świadectwo pracy k. 9-10 akt kapitałowych)

W okresie od dnia 15 lipca 1991 roku do 10 maja 1997 roku wnioskodawca był zatrudniony na podstawie umowy o pracę, w pełnym wymiarze czasu pracy w Przedsiębiorstwie (...) S.A. (powstałym z przekształcenia Przedsiębiorstwie (...) w B.). W wystawionym świadectwie pracy wskazano, że w okresie zatrudnienia wnioskodawca pracował na stanowisku monter-spawacz.

(dowód: świadectwo pracy z dnia 10.05.1997r. r. k. 11 akt rentowych)

Przedsiębiorstwo (...) w B. oraz Przedsiębiorstwo (...) S.A zajmowało się wytwarzaniem elementów konstrukcyjnych stalowych oraz montażem tych konstrukcji przy budowie głównego budynku Elektrowni (...).

W okresie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w B. oraz w Przedsiębiorstwie (...) S.A praca wnioskodawcy polegała na spawaniu gazowym lub elektrycznym konstrukcji stalowych Wnioskodawca spawał blachownice, kratownice, konstrukcje słupów oraz konstrukcje stalowe na wysokości

Prace te należały do stałych obowiązków wnioskodawcy, wykonywał je przez 8 godzin dziennie, często pracował w nadgodzinach. Wnioskodawca pracował w pełnym wymiarze czasu pracy na cały etat.

W całym okresie zatrudnienia wnioskodawca pracował tylko i wyłącznie jako spawacz.

Na budowie eksportowej w Czechosłowacji wnioskodawca pracował jako spawacz przy budowie elektrowni atomowej oraz przy budowie szpitala

(dowód: zeznania świadka J. A. protokół rozprawy z dnia 20 listopada 2014 roku nagranie od minuty 5.45 do minuty 13.35, zeznania świadka Z. K. protokół rozprawy z dnia 20 listopada 2014 roku nagranie od minuty 13.52 do minuty 21.45, zeznania wnioskodawcy protokół z dnia 20 listopada 2014 roku nagranie od minuty 5.45 do minuty 13.35 )

Sąd Okręgowy dokonał oceny dowodów i zważył co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (tj. w dniu 1 stycznia 1999 r.) osiągnęli:

1)okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat – dla kobiet i 65 lat – dla mężczyzn oraz

2)okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa (ust. 2).

W świetle powyższych regulacji żądanie wnioskodawcy należało rozpoznać w aspekcie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8 poz. 43 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem. Z treści § 4 tego rozporządzenia wynika, iż pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w Wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1)  osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2)  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Ten „wymagany okres zatrudnienia” to okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia (§ 3 rozporządzenia), natomiast pracą w warunkach szczególnych jest praca świadczona stale i w pełnym wymiarze na stanowiskach wskazanych w załączniku do tegoż aktu (§ 1 i § 2 rozporządzenia).

W przedmiotowej sprawie kwestią sporną między stronami było to, czy wnioskodawca posiada wymagany 15-letni okres zatrudnienia w szczególnych warunkach. Spełnienie pozostałych przesłanek nie było przedmiotem sporu, a jednocześnie nie budzi żadnych wątpliwości – wnioskodawca ma wymagany okres zatrudnienia, to jest 25 lat, ukończył 60 lat, złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżety państwa.

Prawidłowe rozumienie pojęcia pracy w szczególnych warunkach nie jest możliwe bez wnikliwej analizy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.).

Z zestawienia § 1 i 2 tegoż rozporządzenia wynika, że pracą w szczególnych warunkach jest praca świadczona stale i w pełnym wymiarze na stanowiskach wskazanych w załączniku do tego aktu. Warunek wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy jest spełniony tylko wówczas, gdy pracownik w ramach obowiązującego go pełnego wymiaru czasu pracy na określonym stanowisku pracy nie wykonuje czynności pracowniczych nie związanych z tym stanowiskiem pracy, ale stale, tj. ciągle wykonuje prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (tak też Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15 listopada 2000 roku, II UKN 39/00, OSNAP 2002/11/272).

Odnośnie oceny dowodów zgromadzonych w postępowaniu zważyć należy, iż okresy pracy w warunkach szczególnych, stosownie do § 2 ust. 2 rozporządzenia, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia lub w świadectwie pracy.

Należy jednak wskazać, że z cytowanego wyżej § 2 rozporządzenia nie wynika, aby stwierdzenie zakładu pracy w przedmiocie wykonywania przez pracownika pracy w warunkach szczególnych miało charakter wiążący i nie podlegało kontroli organów przyznających świadczenia uzależnione od wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Brak zatem takiego świadectwa lub jego zakwestionowanie przez organ rentowy, nie wyklucza dokonania ustalenia zatrudnienia w warunkach szczególnych innymi środkami dowodowymi w toku postępowania sądowego.

Sam fakt zatrudnienia wnioskodawcy w okresie od 1 listopada 1987 roku do 6 sierpnia 1989 roku, od 1 stycznia 1991 roku do 14 lipca 1991 roku w Przedsiębiorstwie (...) w B. oraz od 15 lipca 1991 roku do 10 maja 1997 roku w Przedsiębiorstwie (...) S.A. był niesporny w świetle dokumentów znajdujących się w jego aktach emerytalnych i osobowych. Spornym pozostawał charakter pracy wykonywanej przez wnioskodawcę w tych okresach tj. czy była to praca wykonywana w szczególnych warunkach, czy też nie. Stało się tak dlatego, że wnioskodawca nie dysponował świadectwem pracy w szczególnych warunkach a w angażach dotyczących tych okresów stanowisko pracy wnioskodawcy zostało określone spawacz-monter.

Wobec powyższego na wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 6 k.c, spoczywał ciężar wykazania pracy w szczególnych warunkach. Wnioskodawca sprostał temu obowiązkowi. Przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe w postaci przesłuchania wnioskodawcy oraz zeznań świadków: J. A. i Z. K., którzy razem z wnioskodawcą pracowali w Przedsiębiorstwie (...) w B., a później w (...) S.A. a także byli razem z wnioskodawca na budowach eksportowych wykazało, że w całym okresie zatrudnienia w tych przedsiębiorstwach wnioskodawca miał taki sam zakres obowiązków i wykonywał taką samą pracę, polegającą na spawaniu konstrukcji stalowych, mimo że w jego angażach stanowisko pracy zostało nazwane monter-spawacz. Świadkowie potwierdzili, że wnioskodawca cały czas w spornym okresie ( a nie tylko w okresach wynikających z angaży i uznanych przez ZUS) pracował przy spawaniu gazowym lub elektrycznym konstrukcji stalowych. Wnioskodawca wykonywał w/w prace w pełnym wymiarze czasu pracy, będąc zatrudnionym na cały etat. Zważywszy, że świadkowie pracowali razem z wnioskodawcą w spornym okresie na takim samym stanowisku co wnioskodawca, należy uznać że dysponują oni bezpośrednią, szczegółową, a co za tym idzie wiarygodną wiedzą co do zakresu obowiązków wnioskodawcy oraz warunków w jakich jego praca była świadczona. Co więcej, świadkowi Z. K. organ rentowy odmówił przyznania prawa do emerytury, również z uwagi na to, że w jego angażach zajmowane przez niego stanowisko określane było jako ślusarz-spawacz i monter-spawacz (decyzja z dnia 1 lutego 2013 roku k. 54 akt emerytalnych świadka Z. K.). Świadek odwołał się od powyższej decyzji i Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. przyznał Z. K. prawo do wcześniejszej emerytury uznając, że w zakwestionowanych okresach zatrudnienia w tych dwóch przedsiębiorstwach wykonywał on prace spawacza, a więc prace o których mowa w Wykazie A, dziale XIV poz. 12 (odpis wyroku Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 26 września 2013 roku k. 75 akt emerytalnych świadka Z. K., odpis uzasadnienia k.76-84 akt emerytalnych świadka Z. K.)

Podkreślenia wymaga fakt, iż o szczególnych warunkach pracy nie decyduje nazwa zajmowanego stanowiska, ale rodzaj pracy rzeczywiście wykonywanej przez pracownika. A ten, jak wynika z zeznań świadków, w przypadku wnioskodawcy, był niezmienny w całym okresie zatrudnienia i polegał na spawaniu konstrukcji stalowych. Cały czas do podstawowych obowiązków wnioskodawcy – jak wynika z zeznań świadków - należało spawanie gazowe lub elektryczne konstrukcji stalowych .

Również na budowach eksportowych wnioskodawca pracował jako spawacz tylko i wyłącznie przy spawaniu elektrycznym konstrukcji stalowych.

Biorąc powyższe pod uwagę oraz w oparciu o zgromadzone dokumenty pracownicze nie ulega wątpliwości, że praca wnioskodawcy w Przedsiębiorstwie (...) w B. jak i w Przedsiębiorstwie (...) S.A. przy spawaniu elektrycznym lub gazowym konstrukcji stalowych w tym również na wysokości była pracą o znacznej szkodliwości dla jego zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości. Świadczy o tym zarówno zakres jego obowiązków, charakter pracy , jak i warunki w jakich praca była świadczona.

Zatrudnienie przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowowodorowym zostało wymienione wykazie A, Dziale XIV, poz. 12, stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku i podlega uwzględnieniu jako praca w warunkach szczególnych na cele emerytalno – rentowe.

Oceny tej nie zmienia okoliczność nie wystawienia wnioskodawcy przez Przedsiębiorstwo (...) w B. ( Kombinat (...) w B.) oraz (...) S.A. świadectwa pracy w szczególnych warunkach za sporne okresy czasu. Skoro przeprowadzone w sprawie dowody wykazały, że wnioskodawca taką pracę rzeczywiście świadczył, brak świadectwa pracy w szczególnych warunkach, nie może go pozbawiać prawa do emerytury, jak chce organ rentowy. Świadectwo pracy w szczególnych warunkach – jak już wyżej podnoszono- nie jest bowiem wyłącznym dowodem służącym do wykazania charakteru świadczonej pracy. A co za tym idzie jego brak nie wyklucza ustalenia, że świadczona praca była pracą w szczególnych warunkach.

Z uwagi na powyższe ustalenia zasadne jest przyjęcie, że wnioskodawca jako pracownik zatrudniony przy spawaniu elektrycznym i gazowym wykonywał w spornych okresach stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, pracę w szczególnych warunkach. Wnioskodawca po zaliczeniu spornego okresu pracy wykazał, iż w szczególnych warunkach pracował przez okres znacznie przekraczający 15 lat.

Zatem biorąc pod uwagę, iż wnioskodawca w dacie złożenia wniosku spełniał jednocześnie pozostałe wymagane przepisami rozporządzenia warunki, to jest ukończył 60 lat, a jego łączny okres zatrudnienia składkowy i nieskładkowy wyniósł ponad 25 lat, należy uznać, że wydana przez organ rentowy decyzja jest błędna, a żądanie wnioskodawcy zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury z dniem ukończenia przez niego 60 lat, gdyż z tym dniem została spełniona ostania przesłanka od której to prawo było uzależnione.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych na podstawie art. 477 14 § 2 k.p.c. orzekł jak w punkcie 1 wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za jego wynik tj. art. 98 k.p.c. zasądzając od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na rzecz wnioskodawcy kwotę 60 złotych, na podstawie § 2 ust. 1 i 2 w zw. z § 11 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jedn. Dz. U. z 2013r., poz. 490).

Najczęściej czytane
ogłoszenia

Udostępnij