Sygn. akt VU 6737/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 stycznia 2016 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Beata Łapińska

Protokolant st. sekr. sądowy Karolina Rudecka

po rozpoznaniu w dniu 27 stycznia 2016 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku Z. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o emeryturę

na skutek odwołania Z. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T..

z dnia 30 października 2014 r. sygn. (...) \

zmienia zaskarżoną decyzją w ten sposób, że przyznaje Z. B. prawo do emerytury poczynając od dnia (...) 2014 roku.

Sygn. akt V U 6737/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30 października 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił wnioskodawcy Z. B. prawa do emerytury. W uzasadnieniu organ rentowy podniósł, że wnioskodawca nie udowodnił wymaganych 15 lat pracy w warunkach szczególnych, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

W odwołaniu z dnia 21 listopada 2014 roku wnioskodawca Z. B. odwołał się od powyższej decyzji, wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do emerytury. W uzasadnieniu podniósł, że będąc zatrudnionym w Przedsiębiorstwie Produkcji (...) S.A. w G. w okresie od dnia 19 maja 1977 roku do dnia 31 października 1991 roku oraz od dnia 1 listopada 1991 roku do dnia 12 kwietnia 1995 roku stale i w pełnym wymiarze czasu wykonywał prace w szczególnych warunkach, tj. prace przy spawaniu.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

Z. B., urodzony w dniu (...) 1953 roku, złożył w dniu (...) 2014 roku wniosek o przyznanie prawa do emerytury. Wnioskodawca nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

( dowód: wniosek o emeryturę k. 1 – 4v akt o emeryturę)

Na dzień 1 stycznia 1999 roku wnioskodawca udowodnił staż pracy wynoszący 26 lat, 2 miesiące i 10 dni. Niekwestionowany przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych okres zatrudnienia Z. B. w szczególnych warunkach wynosi łącznie 2 lata, 11 miesięcy i 6 dni.

( dowód: decyzja ZUS z dnia 30 października 2014 roku k. 34-34v akt o emeryturę)

Z. B. w okresie od dnia 19 maja 1977 roku do dnia 31 października 1991 roku oraz od dnia 1 listopada 1991 roku do dnia 12 kwietnia 1995 roku był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w Przedsiębiorstwie Produkcji (...) S.A. w G.. Od dnia 19 maja 1977 roku do dnia 29 lutego 1980 roku stanowisko wnioskodawcy określono w angażach jako hydraulik. Od dnia 1 marca 1980 roku do dnia 30 czerwca 1982 roku ubezpieczonemu przypisano stanowisko ślusarz remontowy-hydraulik. Od dnia 1 lipca 1982 roku do dnia 1 listopada 1982 roku oraz od dnia 1 lutego 1990 roku do dnia 30 kwietnia 1990 roku stanowisko wnioskodawcy określono w angażach jako monter instalacji rurociągów. Od dnia 1 listopada 1982 roku do dnia 31 stycznia 1990 roku oraz od dnia 1 maja 1990 roku do dnia 30 czerwca 1991 roku ubezpieczonemu przypisano stanowisko monter instalator rurociągów-brygadzista. Od dnia 1 lipca 1991 roku stanowisko wnioskodawcy określono w angażach jako spawacz elektryczno-gazowy. Z. B. przez cały okres zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Produkcji (...) S.A. w G. wykonywał czynności spawalnicze w kotłowni, tj.: spawał elektrycznie i gazowo rurociągi parowo-wodne przy kotłach i przy zbiornikach ciśnieniowych, spawał oprzyrządowania silników oraz przerabiał instalacje.

(dowód: świadectwo pracy z dnia 2 listopada 1991 roku k. 13-14 akt rentowych i akta osobowe k. 1 oraz k. 3-3v; świadectwo pracy z dnia 12 kwietnia 1995 roku k. 61-62 akt rentowych oraz k. 4-4v; angaże akta osobowe k. 22-23, k. 27-30, k. 34-39, k. 41-42, k. 44-48, k. 53-54, k. 56 i k. 58-74; zeznania świadka S. D. protokół rozprawy z dnia 8 stycznia 2016 roku nagranie od minuty 3:55 do minuty 7:12 k. 21v; zeznania świadka M. M. (2) protokół rozprawy z dnia 8 stycznia 2016 roku nagranie od minuty 7:12 do minuty 11:00 k. 21v; zeznania świadka S. Ż. protokół rozprawy z dnia 8 stycznia 2016 roku nagranie od minuty 11:00 do minuty 13:35 k. 21v oraz zeznania wnioskodawcy protokół rozprawy z dnia 20 października 2015 roku nagranie od minuty 3:22 do minuty 8:32 k. 10-10v w zw. z protokołem rozprawy z dnia 8 stycznia 2016 roku nagranie od minuty 13:35 do minuty 14:51 k. 21v-22)

Wnioskodawca od dnia 13 kwietnia 1995 roku pobierał rentę inwalidzką trzeciej grupy, a od dnia 1 maja 1998 roku rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy na stałe.

(dowód: decyzja ZUS z dnia 1 maja 1995 roku k. 67-68 akt rentowych oraz decyzja ZUS z dnia 18 maja 1998 roku k. 139-140 akt rentowych)

W przypadku zaliczenia wnioskodawcy do pracy w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Produkcji (...) S.A. w G. od dnia 19 maja 1977 roku do dnia 31 października 1991 roku oraz od dnia 1 listopada 1991 roku do dnia 12 kwietnia 1995 roku jego staż pracy w takich warunkach, łącznie z okresem niekwestionowanym przez organ rentowy, wynosi ponad 15 lat.

(okoliczność niesporna)

Sąd Okręgowy dokonał rozstrzygnięcia w oparciu o następujący materiał dowodowy: świadectwa pracy i angaże, a także na podstawie treści zeznań przesłuchanych w niniejszej sprawie świadków jak i samego ubezpieczonego. Dokumenty powyższe nie były kwestionowane przez żadną ze stron i nie budziły wątpliwości w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego.

W ocenie Sądu Okręgowego zeznania przesłuchanych w niniejszej sprawie świadków jak i zeznania ubezpieczonego zasługują na wiarę. Wnioskodawca zeznał przed Sądem, że „Ja nigdy nie pracowałem jako ślusarz remontowy, cały czas pracowałem w kotłowni jako spawacz. (…) Do moich obowiązków należało wyłącznie spawanie”. Nadto przesłuchany w niniejszej sprawie świadek S. D. zeznał także, że wnioskodawca „przyjęty był od razu jako spawacz i spawał przez cały okres zatrudnienia”, świadek M. M. (2) wskazał, że wnioskodawca „przez cały czas pracował tylko i wyłącznie jako spawacz”, a świadek S. Ż. zeznał, że wnioskodawca „zajmował się wyłącznie spawaniem. Na żadnym innym stanowisku nie pracował.” Treść zeznań powyższych świadków jak i ubezpieczonego jest spójna, logiczna i koresponduje z pozostałymi dowodami zebranymi w sprawie. Zatem całokształt zebranego w sprawie materiału dowodowego pozwalał stwierdzić, że Z. B. wykonując obowiązki pracownicze w spornym okresie stale i w pełnym wymiarze czasu wykonywał wyłącznie czynności spawalnicze.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zważył, co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2015 r. poz. 748 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 roku, będącym pracownikami o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1 (tj. poniżej 65 lat dla mężczyzn).

Stosownie do treści art. 184 ust. 1 wskazanej wyżej ustawy ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (tj. w dniu 1 stycznia 1999 roku) osiągnęli:

1.  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2.  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa (ust. 2).

W świetle powyższych regulacji żądanie wnioskodawcy należało zatem rozpoznać w aspekcie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz. 43 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem. Z treści § 4 tego rozporządzenia wynika, iż pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w Wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1)  osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2)  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

W myśl § 3 przywołanego wyżej rozporządzenia wymagany okres zatrudnienia uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia. Natomiast pracą w warunkach szczególnych jest praca świadczona stale i w pełnym wymiarze na stanowiskach wskazanych w załączniku do rozporządzenia (§ 1 i § 2 rozporządzenia).

Warunek wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy jest spełniony tylko wówczas, gdy pracownik w ramach obowiązującego go pełnego wymiaru czasu pracy na określonym stanowisku pracy nie wykonuje czynności pracowniczych nie związanych z tym stanowiskiem pracy, ale stale wykonuje prace o jakich mowa w rozporządzeniu (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 listopada 2000 roku w sprawie o sygn. akt II UKN 39/00, OSNAP 2002/11/272).

Okresy pracy w warunkach szczególnych, stosownie do § 2 ust. 2 rozporządzenia, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia lub w świadectwie pracy.

Spór pomiędzy stronami niniejszego postępowania ograniczał się do faktu, czy wnioskodawca ma 15 letni okres zatrudnienia w szczególnych warunkach. Sąd Okręgowy zważył, że spełnienie pozostałych przesłanek nie było przedmiotem sporu, a jednocześnie nie budziło żadnych wątpliwości, gdyż Z. B. ma wymagany okres zatrudnienia, to jest 25 lat, a w dniu (...) 2014 roku ukończył 60 lat i nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego.

Organ rentowy uznał bowiem, że Z. B. nie spełnia przesłanki zatrudnienia w warunkach szczególnych przez okres co najmniej 15 lat. Wnioskodawca twierdził zaś, że legitymuje się wymaganym okresem pracy w warunkach szczególnych, albowiem będąc zatrudnionym w Przedsiębiorstwie Produkcji (...) S.A. w G. w okresie od dnia 19 maja 1977 roku do dnia 31 października 1991 roku oraz od dnia 1 listopada 1991 roku do dnia 12 kwietnia 1995 roku stale i w pełnym wymiarze czasu wykonywał pracę w szczególnych warunkach, tj. prace spawalnicze.

Skoro wnioskodawca nie dysponował świadectwem pracy w szczególnych warunkach za sporny okres, to na nim zatem spoczywał ciężar wykazania, że taką pracę wykonywał.

Lektura akt pozwalała wyciągnąć wniosek, że Z. B. przez cały okres zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Produkcji (...) S.A. w G. wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu tylko i wyłącznie prace polegające na spawaniu gazowym i elektrycznym. Wnioskodawca zeznał przed Sądem, że „Ja nigdy nie pracowałem jako ślusarz remontowy, cały czas pracowałem w kotłowni jako spawacz. (…) Do moich obowiązków należało wyłącznie spawanie”. Nadto przesłuchany w niniejszej sprawie świadek S. D. zeznał także, że wnioskodawca „przyjęty był od razu jako spawacz i spawał przez cały okres zatrudnienia”, świadek M. M. (2) wskazał, że wnioskodawca „przez cały czas pracował tylko i wyłącznie jako spawacz”, a świadek S. Ż. zeznał, że wnioskodawca „zajmował się wyłącznie spawaniem. Na żadnym innym stanowisku nie pracował.”

W świetle zebranego materiału dowodowego zdaniem Sądu Okręgowego, należało uznać, iż ubezpieczony, mimo nieposiadania świadectwa pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, będąc zatrudnionym w Przedsiębiorstwie Produkcji (...) S.A. w G. w okresie od dnia 19 maja 1977 roku do dnia 31 października 1991 roku oraz od dnia 1 listopada 1991 roku do dnia 12 kwietnia 1995 roku, stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał czynności spawalnicze, wymienione w Wykazie A, Dziale XIV pkt 12 stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz. 43 z późn. zm.), tj. prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym i atomowodorowym.

W świetle przedstawionej argumentacji oraz na gruncie przywołanych przepisów Sąd Okręgowy zważył, że w przedmiotowej sprawie nie było przeszkód, aby zaliczyć wnioskodawcy okresu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Produkcji (...) S.A. w G. od dnia 19 maja 1977 roku do dnia 31 października 1991 roku oraz od dnia 1 listopada 1991 roku do dnia 12 kwietnia 1995 roku do stażu pracy w warunkach szczególnych.

Przy zaliczeniu Z. B. do pracy w warunkach szczególnych wyżej wymienionego spornego okresu jego staż pracy w takich warunkach wynosi łącznie ponad 15 lat.

Tym samym wnioskodawca spełnia wszystkie wymagane prawem warunki do uzyskania prawa do emerytury w myśl art. 32 ust. 1 w zw. z art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Prawo do świadczenia, w myśl art. 129 ust 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, na podstawie art. 477 14 § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał Z. B. prawo do emerytury poczynając od dnia (...) 2014 roku.