Sygn. akt VII U 1264/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 marca 2016 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Renata Gąsior
Protokolant	sekr. sądowy Aneta Rapacka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 marca 2016 r. w W.

sprawy H. C.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o wcześniejszą emeryturę (z warunków szczególnych)

na skutek odwołania H. C.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 18 czerwca 2015 r., znak: ENMS/20/(...) oraz z dnia 7 października 2015 r., znak: ENMS/20/(...)

1. zmienia zaskarżone decyzje w ten sposób, że przyznaje odwołującemu H. C. prawo do wcześniejszej emerytury (z warunków szczególnych) od dnia 26 lutego 2015 r.,

2. stwierdza, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. nie ponosi odpowiedzialności za opóźnienie w wypłacie świadczenia.

UZASADNIENIE

W dniu 5 sierpnia 2015 r. H. C. złożył za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziału w W. odwołanie od decyzji ww. organu rentowego z dnia 18 czerwca 2015 r. znak: ENMS/20/(...) mocą której organ rentowy odmówił przyznania ubezpieczonemu prawa do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych. H. C. wniósł o zmianę skarżonej decyzji poprzez przyznanie mu wcześniejszej emerytury.

W uzasadnieniu odwołania H. C. oświadczył, że do wniosku o przyznanie mu świadczenia emerytalnego załączył zaświadczenia oraz świadectwa pracy potwierdzające fakt pracy w warunkach szczególnych. Odwołujący podkreślił, że jego sytuacja jest o tyle skomplikowana, że nie posiada świadectwa pracy potwierdzającego fakt, że świadczył pracę w szczególnych warunkach. Przedsiębiorstwo w którym pracował zostało zlikwidowane dawno temu, natomiast archiwum posiadające akta osobowe po tym przedsiębiorstwie twierdzi, że nie ma podstaw do wydania takiego świadectwa. Odwołujący zaznaczył, że ma dwóch świadków mogących potwierdzić charakter jego pracy. Wskazał również, że wykonywał pracę w gospodarstwie rolnym.

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 20 sierpnia 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania H. C. na podstawie ar. (...) § 1 k.p.c.

Uzasadniając swoje stanowisko organ rentowy powołał się na przepisy ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych i oraz rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze i wskazał na przepisy regulujące warunki uzyskania wcześniejszej emerytury. W szczególności organ rentowy zaznaczył, że w myśl art. 32 ust. 1a pkt 1 ustawy emerytalnej przy ustalaniu okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze nie uwzględnił okresów pracy w Przedsiębiorstwie (...), gdyż odwołujący nie przedłożył świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych, oraz w (...) Przedsiębiorstwie Budowlanym (...), gdyż na świadectwie wykonywania pracy w warunkach szczególnych pracodawca nie wskazał dokładnie w jakim okresie odwołujący był zatrudniony na stanowisku montera izolacji termicznej. Ponadto organ rentowy wskazał, że odwołujący nie udowodnił wymaganego okresu zatrudnienia wynoszącego 25 lat a jedynie 20 lat, 5 miesięcy i 7 dni. Nadto organ rentowy wskazał, że oświadczenia odwołującego oraz zeznania świadków w zakresie stażu pracy H. C. w gospodarstwie rolnym rodziców nie spełniają wymogów formalnych.

H. C. wniósł również odwołanie od kolejnej decyzji wydanej przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. w jego w sprawie w dniu 7 października 2015 r. Sprawie zainicjowanej odwołaniem H. C. z dnia 27 października 2015 r. nadano sygn. akt VII U 1682/15. Następnie, na wniosek pełnomocnika organu rentowego z dnia 18 listopada 2015 r. sprawa ta została połączona ze sprawą VII U 1264/15 do łącznego rozpoznania na podstawie 219 k.p.c.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

H. C., urodzony w dniu (...), na przełomie lat 1976 do 1980 pracował w gospodarstwie rolnym rodziców położonym w C. (zaświadczenie z Urzędu Miejskiego w C. k. 54 tom I a.r., oświadczenie H. C. oraz pełnomocnik ZUS – okoliczność bezsporna, nagranie rozprawy z 30.11.2015 r.).

W okresie od dnia 4 września 1981 r. do dnia 31 grudnia 1989 r. odwołujący był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) i Antykorozyjnych (...) I.. W okresie zatrudnienia w (...) I. H. C. uczestniczył przy budowach zakładów chemicznych w U., oczyszczalni (...), biurowca M., zakładach (...), również budowach w O., C. i P. (świadectwo pracy DE/EP/89 z 31.12.89 r. k. 1 a.o., dowód z przesłuchania H. C. k. 60 a.s., dowód z zeznania świadka P. K. 00:36:14 - 00:44:07 – nagranie rozprawy z 30.11.2015 r.).

Początkowo odwołujący pracował na stanowisku pomocnika blacharza. Od 1 maja 1982 r. rozpoczął pracę jako malarz konstrukcji stalowych. Praca odwołującego polegała na malowaniu stalowych elementów konstrukcyjnych używanych przy budowie. Odwołujący malował zbiorniki, rury. Ponieważ elementy konstrukcyjne były duże, każdy z nich był malowany od poziomu gruntu, nawet do 30 metrów wzwyż przy użyciu rusztowań. Prace te najczęściej odbywały się na hali, gdzie trwała praca czynna, tj. z podziałem przestrzeni roboczej na poszczególny segmenty wykonawcze. Przed przystąpieniem do malowania odwołujący wykonywał czynności piaskowania. Piaskowanie polegało na wyczyszczeniu skorodowanej konstrukcji za pomocą piasku. Wstępnie wybierano ziarnistość piasku w zależności od czyszczonej konstrukcji oraz suszono piasek. Następnie piasek zasysany i nawiewany pod dużym ciśnieniem na czyszczoną konstrukcję za pomocą sprężarki powietrza WD. Przy wykonywaniu czynności piaskowania odwołujący używał odzieży ochronnej w postaci kombinezonu, długich rękawic oraz hełm z szybką, jednakże nie chroniło go to przed zabrudzeniem. Po piaskowaniu powierzchnię wyczyszczonej konstrukcji odtłuszczano rozpuszczalnikiem benzynowym, po czym można było przystąpić do samego malowania. Odwołujący malował konstrukcje metalowe ręcznie lub przy pomocy pistoletu natryskowego, w zależności od konstrukcji oraz jej umiejscowienia. W tym celu używano farb ftalowych, chlorokauczukowych, chemoodpornych, epoksydowych dwuskładnikowych. Przy malowaniu odwołujący używał masek ochronnych i okularów z uwagi na opary i pył który powstawał z pistoletu. Przy malowaniu ręcznym używano jedynie masek. Malowanie przez większość czasu odbywało się na wysokości ( umowa o pracę k. 27 a.o., dokumentacja w zakresie zmiany kategorii zaszeregowania k. 31-41 a.o., dowód z przesłuchania H. C. k. 60 a.s., dowód z zeznań świadków: P. K. 00:36:14-00:44:07, J. M. 00:08:30-00:36:14 – nagranie rozprawy z 30.11.2015 r.).

Odwołujący w okresie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) wykonywał te same czynności. Pracował w pełnym wymiarze czasu pracy, od 7:00 do 15:00 (dowód z przesłuchania H. C. k. 60 a.s., dowód z zeznań świadków P. K. 00:36:14-00:44:07, J. M. 00:08:30-00:36:14 – nagranie rozprawy z 30.11.2015 r.).

W dniu 39 stycznia 2015 r. H. C. złożył do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wniosek o wcześniejszą emeryturę z warunków szczególnych. Do wniosku ubezpieczony załączył kwestionariusz zawierający informację o okresach składkowych i nieskładkowych oraz załączniki w celu potwierdzenia okresów stażu pracy (wniosek o emeryturę odwołującego wraz z załącznikami k. 1-36 tom I a.r.).

Po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wydał w dniu 16 czerwca 2015 r. skarżoną decyzję znak: ENMS/20/(...) mocą której odmówił przyznania A. K. prawa do wcześniejszej emerytury z warunków szczególnych. Jako przyczynę odmowy organ rentowy wskazał, że na dzień 1 stycznia 1999 r. nie udokumentował okresów zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, wynoszącego co najmniej 15 lat oraz nie udokumentował okresów składkowych i nieskładkowych wynoszących co najmniej 25 lat. Organ rentowy uznał za udowodniony okres 2 lat, 2 miesięcy oraz 17 dni pracy w szczególnych warunkach. Ponadto organ rentowy zaznaczył, że nie uznał okresów zatrudnienia odwołującego

- od 4 września 1981 r. do 31 grudnia 1989 r. – ze względu na brak świadectwa pracy w szczególnych warunkach,

- od 1 grudnia 1990 r. do 31 grudnia 1998 r. – ze względu na fakt, iż na świadectwie pracy zostały podane dwa stanowiska na których odwołujący był zatrudniony, tj. malarz konstrukcji stalowych oraz monter izolacji termicznej, bez wskazania okresu zatrudnienia na danym stanowisku.

Ponadto organ rentowy ustalił ogólny staż pracy odwołującego w wysokości 20 lat 5 miesięcy i 7 dni (skarżona decyzja ZUS z 16.06.2015 r. k. 41 tom I a.r.).

H. C. złożył w dniu 30 listopada 25 sierpnia 2015 r. odwołanie od powyższej decyzji organu rentowego, inicjujący tym samym niniejsze postępowanie (odwołanie k. 2-3 a.s.).

Po przedłożeniu przez odwołującego dodatkowej dokumentacji Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wydał w dniu 7 października 2015 r. w jego sprawie kolejną decyzję znak: ENMS/20/(...) zmieniającą skarżoną decyzję w ten sposób, że zaliczył odwołującemu jako okres pracy w szczególnych warunkach okresy od 12 maja 1980 r. do 31 sierpnia 1981 r., od 1 stycznia 1990 r. do 30 listopada 1990 r. oraz od 1 grudnia 1990 r. do 31 grudnia 1998 r., ustalając łączny wymiar pracy w warunkach szczególnych na 10 lat, 3 miesiące i 17 dni. Zakład uwzględnił również okres pracy odwołującego w gospodarstwie rolnym rodziców w latach 1976-1980 w wymiarze 4 lat, 6 miesięcy i 23 dni jak okres uzupełniający. Łączny wymiar stażu pracy odwołującego organ rentowy ustalił na 25 lat (decyzja ZUS z 07.10.2015 r. k. 54 tom I a.r.).

Postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 28 stycznia 2016 r. Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego specjalisty BHP celem ustalenia, czy praca wykonywana przez odwołującego w Przedsiębiorstwie (...) Sp. z o.o. w okresie od 4 września 1981 r. do 31 grudnia 1989 r. była wykonywana w warunkach szczególnych uregulowanych w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze oraz w innych rozporządzeniach Rady Ministrów dotyczących I kategorii zatrudnienia i zarządzeniach właściwych ministrów (protokół rozprawy z 28.01.2016 r. k. 61 a.s.).

W opinii z dnia 4 marca 2016 r. biegły sądowy specjalista ds. BHP J. P. wskazał, że prace wykonywane przez H. C. w okresie od 1 maja 1982 r. do 10 listopada 1985 r., od 1 lipca 1986 r. do 13 kwietnia 1989 r. oraz od 30 września 1989 r. do 31 grudnia 1989 r. odpowiadają rodzajowi pracy wymienionemu w poz. 6, dziale V (w budownictwie i przemyśle materiałów budowlanych), wykazu A stanowiącego załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. - prace malarskie konstrukcji na wysokości. W ocenie biegłego z materiału dowodowego zebranego w sprawie wynika, że odwołujący wykonywał pracę na powyższym stanowisku jako prace o charakterze podstawowym, w sposób stały i w pełnym wymiarze czasu pracy. Co do pozostałych okresów biegły zaznaczył, że na podstawie materiału dowodowego nie umożliwia mu dokonania oceny spełniania przesłanek określonych rozporządzeniem (opinia biegłego ds. BHP z 04.03.2016 r. k. 65-71 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w skład którego wchodziły dowody z dokumentów, z zeznań świadków, z przesłuchania odwołującego oraz dowód z opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy J. P..

Dokumenty załączone do akt sprawy obejmowały dokumentację załączoną do akt rentowych, w szczególności zaświadczenia oraz świadectwa pracy odwołującego, a także akta osobowe H. C. dotyczące jego zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...), oraz dokumenty przedłożone przez odwołującego w toku postępowania. Wobec braku zastrzeżeń stron co do wartości dowodowej dokumentów załączonych do akt sprawy Sąd uznał je za w pełni wiarygodne.

Sąd co do zasady uznał za wiarygodne zeznania świadków P. K. i J. M. przesłuchanych w toku postępowania. Świadkowie pracowali z odwołującym w tym samym przedsiębiorstwie wobec czego byli naocznymi świadkami wykonywanych przez niego czynności, sposobu ich wykonywania oraz czasu, jaki na to poświęcał. Jednocześnie Sąd zaznacza, że zeznania J. M. budziły pewne wątpliwości: świadek nie był w stanie wskazać kiedy rozpoczął pracę w zakładzie, kiedy poznał odwołującego, nie pamiętał również dokładnego okresu własnego zatrudnienia. W tym też zakresie Sąd nie dał wiary jego zeznaniom.

Sąd pozytywnie ocenił opinię biegłego sądowego ds. BHP J. P.. Biegły kompleksowo, w oparciu o stosowne regulacje oraz zasady logicznego rozumowania dokonał analizy dokumentacji załączonej do akt sprawy oraz zeznań świadków i przyrównał wynikające z tych dowodów okoliczności do obowiązujących przepisów i posiadanej wiedzy w zakresie pracy w warunkach szczególnych. Treść opinii zawiera szczegółowe rozważania i w pełni odpowiada na pytanie zadane przez Sąd w tezie dowodowej. Z tych też względów Sąd w całości uznał za w pełni wiarygodną opinię w zakresie charakteru pracy odwołującego w Przedsiębiorstwie (...) i Antykorozyjnych (...) I. w W..

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie H. C. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziału w W. z dnia 18 czerwca 2015 r. oraz z dnia 7 października 2015 r. znak: ENMS/20/(...) było zasadne i skutkowało zmianą skarżonych decyzji.

Przedmiotem niniejszej sprawy było ustalenie, czy H. C. przysługuje prawo do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych. Wymogi uzyskania wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych lub szczególnym charakterze zostały określone w art. 184 ust. 1 ustawy emerytalnej, zgodnie z którym ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1.  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn, oraz

2.  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27 ustawy.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do Otwartego Funduszu Emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w Otwartym Funduszu Emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Przy określaniu prac w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze nie ma żadnej swobody. Prace te ściśle i jasno określone są w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Na wykazach prac zawartych we wskazanym rozporządzeniu, nie kończą się jednak ograniczenia dotyczące uprawnień z tytułu wykonywania prac w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Aby daną pracę uznać za wykonywaną w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, pracownik musi ją wykonywać stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, obowiązującym na danym stanowisku pracy. Dodatkowo, zgodnie z powołanym rozporządzeniem, aby mężczyzna mógł nabyć prawo do emerytury powinien:

1.  posiadać 25-letni okres zatrudnienia, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczanymi do okresów zatrudnienia (§ 3 rozporządzenia),

2.  wykonywać pracę wymienioną w wykazie A (Prace w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego), będącym załącznikiem do rozporządzenia, oraz

3.  osiągnąć wiek emerytalny wynoszący 60 lat (§ 4 ust. 1 pkt. 1 rozporządzenia) oraz być zatrudnionym przez co najmniej 15 lat w szczególnych warunkach (§ 4 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia).

W myśl stanowiska wyrażonego w orzecznictwie, w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych, warunki nabycia prawa do wcześniejszej emerytury muszą być spełnione łącznie w chwili wydania decyzji przez organ rentowy. W postępowaniu odwoławczym od decyzji odmawiającej prawa do tego świadczenia, sąd ubezpieczeń społecznych ocenia legalność decyzji według stanu rzeczy istniejącego w chwili jej wydania (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 lutego 2006 r., sygn.. I UK 154/05). Wykonywanie pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze powinno być stwierdzone przez pracodawcę w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze lub w świadectwie pracy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 grudnia 1997 roku, II UKN 417/97 oraz wyrok SN z dnia 21 listopada 2001 roku, sygn. II UKN 598/00). Jednocześnie wskazać należy, że świadectwo pracy nie jest dokumentem urzędowym w myśl art. 244 § 1 k.p.c., gdyż pracodawca nie ma charakteru organu władzy publicznej, świadectwo pracy stanowi więc dokument prywatny zgodnie z art. 245 k.p.c. W orzecznictwie podkreśla się, że przy ustalaniu prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym złożenie dowodu w postaci świadectwa pracy może być kwestionowane, co na podstawie art. 6 k.c. pociąga za sobą obarczenie ciężarem dowodu strony, która zaprzecza okolicznościom wynikającym ze świadectwa pracy. Należy bowiem ustalić, jakie prace ubezpieczony rzeczywiście wykonywał, bowiem ta okoliczność, nie zaś nazwa zajmowanego stanowiska, przesądza o ewentualnym istnieniu przesłanek dla przyznania dochodzonego świadczenia (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 kwietnia 2004 r., sygn. II UK 337/03).

Spór w niniejszej sprawie dotyczył ustalenia, czy H. C. przysługuje prawo do wcześniejszej emerytury ze względu na pracę w warunkach szczególnych. W pierwszej z decyzji wydanych w postępowaniu zainicjowanym wnioskiem odwołującego o przyznanie świadczenia emerytalnego Zakład Ubezpieczeń Społecznych stanął na stanowisku, zgodnie z którym odwołujący nie spełniał przesłanek w postaci posiadania stażu pracy w wymiarze 25 lat oraz stażu pracy w warunkach szczególnych w wymiarze 15 lat. Stanowisko organu rentowego uległo częściowej zmianie po nadesłaniu przez odwołującego dodatkowej dokumentacji – organ rentowy uwzględnił okres zatrudnienia odwołującego w (...) Sp. z o.o. w W. od 1 grudnia 1990 r. do 31 grudnia 1998 r. jako okres pracy w warunkach szczególnych, jak również okres pracy odwołującego w gospodarstwie rolnym rodziców położonym w C. na przełomie lat 1976 – 1980. Uwzględnienie powyższych okresów prowadziło do ustalenia przez organ rentowy, że odwołujący spełnia warunek do uzyskania wcześniejszej emerytury w postaci posiadania wymiaru czasu pracy 25 lat, jednakże ostatecznie nie prowadziło do przyznania mu prawa do wcześniejszego świadczenia emerytalnego, gdyż udokumentował jedynie około 10 lat pracy w warunkach szczególnych. W tym kontekście organ rentowy kwestionował szczególny charakter warunków pracy w okresie zatrudnienia odwołującego w Przedsiębiorstwie (...) i Antykorozyjnych (...) I. w W.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy uznał, że istota sporu w niniejszej sprawie skupiła się na ustaleniu, czy w czasie zatrudnienia w ww. zakładzie pracy odwołujący faktycznie wykonywał pracę w warunkach szczególnych. Przeprowadzone postępowanie dowodowe pozwoliło ustalić, że w okresie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) i Antykorozyjnych (...) I. od dnia 4 września 1981 r. do dnia 31 grudnia 1989 r. odwołujący pracował przede wszystkim jako malarz konstrukcji stalowych, przy czym obowiązki związane z tym stanowiskiem odwołujący wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Jak wynika z materiału dowodowego, była to praca na placach budowy oraz halach produkcyjnych pracujących czynnie. Odwołujący ze względu na konieczność malowania dużych elementów konstrukcyjnych, takich jak zbiorniki oraz rury, przez większość czasu wykonywał czynności malowania na wysokości, przy użyciu rusztowania. Odwołujący w trakcie zatrudnienia w (...) I. uczestniczył w procesie budowlanym co najmniej kilku projektów, takich jak oczyszczalnia (...), zakłady chemiczne w U., dzielnicy W., przy budowie biurowca (...), oraz innych. W każdym przypadku odwołujący wykonywał te same czynności w podobny sposób; w pierwszej kolejności przystępował do piaskowania stalowych elementów konstrukcyjnych w celu ich oczyszczenia z korozji, co wiązało się z używaniem sprężarki pracującej pod dużym ciśnieniem oraz pracy w zapylonym środowisku przy użyciu odzieży ochronnej. Po oczyszczeniu powierzchni konstrukcji odwołujący nakładał warstwy środków chemicznych w celu konserwacji a następnie przechodził do samej czynności malowania, która w zależności od potrzeb była wykonywana przy pomocy pistoletu natryskowego, lub przy konieczności większej precyzji działania, była wykonywana ręcznie. W trakcie malowania odwołujący również posiadał odzież ochronną postaci masek ochronnych oraz okularów ze względu na niebezpieczeństwo kontaktu z środkami chemicznymi oraz ich oparami.

W toku postępowania Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego specjalisty z zakresu BHP J. P. celem ustalenia, czy opisana wyżej praca odwołującego stanowiła – zgodnie z przepisami stosownych rozporządzeń regulujących tą kwestię – pracę w warunkach szczególnych. Jak wynika z opinii biegłego sporządzonej na rzecz niniejszej sprawy, praca odwołującego została zakwalifikowana jako praca w warunkach szczególnych zgodnie z poz. 6, dział V (prace w budownictwie i przemyśle materiałów budowlanych) wykazu A stanowiącego załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Opierając się na materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie, w szczególności zeznaniach świadków, którzy pracowali z odwołującym w tym samym zakładzie pracy, jak również na podstawie akt osobowych odwołującego biegły stwierdził, że okresy pracy H. C. od 1 maja 1982 r. do 10 listopada 1985 r., od 1 lipca 1986 r. do 13 kwietnia 1989 r. oraz od 30 września 1989 r. do 31 grudnia 1989 r. spełniają przesłanki uznania ich za pracę w warunkach szczególnych jako rodzaj pracy zgodny z wskazaną wyżej pozycją określoną w rozporządzeniu Rady Ministrów. Jednocześnie biegły wskazał, że nie miał możliwości dokonania oceny pozostałych okresów zatrudnienia odwołującego ze względu na braki w materiale dowodowym. Wobec niekwestionowania opinii przez strony postępowania Sąd Okręgowy w całości przychylił się do oceny dokonanej przez biegłego.

W tym stanie rzeczy Sąd uznał, że praca wykonywana przez odwołującego w okresie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) i Antykorozyjnych (...) I., a konkretnie w okresach od 1 maja 1982 r. do 10 listopada 1985 r., od 1 lipca 1986 r. do 13 kwietnia 1989 r. oraz od 30 września 1989 r. do 31 grudnia 1989 r. stanowiła pracę wykonywaną w warunkach szczególnych. Powyższe ustalenie pozwoliło Sądowi ustalić, że suma okresów zatrudnienia odwołującego w warunkach szczególnych wynosi ponad 15 lat, a więc więcej niż minimalny próg wymagany do uzyskania wcześniejszego świadczenia emerytalnego przewidziany w § 4 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia ws. pracy w warunkach szczególnych. Mając więc na uwadze, że okoliczność spełnienia przez odwołującego pozostałych przesłanek koniecznych do uzyskania prawa do emerytury ze względu na zatrudnienie w warunkach szczególnych było bezsporne Sąd uznał, że odwołującemu, jako ubezpieczonemu legitymującemu się ponad 15-sto letnim stażem pracy w warunkach szczególnych przysługuje praw do wcześniejszej emerytury.

W tym stanie rzeczy Sąd, wobec treści art. 129 ustawy emerytalnej, przyznał H. C. prawo do emerytury od dnia 26 lutego 2013 r., tj. od dnia ukończenia przez odwołującego wieku 60 lat, o czym orzekł w pkt 1 sentencji wyroku na podstawie art. 477 14 § 2 k.p.c.

Z kolei na podstawie art. 118 ustawy o emeryturach i rentach Sąd jako organ odwoławczy od decyzji organu rentowego orzekł w pkt 2 sentencji wyroku o jego odpowiedzialności za nieustalenie okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. W ocenie Sądu, na gruncie niniejszej sprawy organowi rentowemu odpowiedzialności przypisać nie można. Ustalenie, że odwołujący spełnił warunek 15 lat zatrudnienia w warunkach szczególnych było możliwe dopiero po załączeniu przez odwołującego dodatkowej dokumentacji pracowniczej w postaci świadectw pracy oraz zaświadczeń, a także po przeprowadzeniu postępowania dowodowego, obejmującego dowody z zeznań świadków P. K. i J. M. oraz opinii biegłego sądowego ds. BHP powołanego w sprawie. Organ rentowy nie ma tych możliwości dowodowych w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych, gdyż ograniczony jest środkami dowodowymi wymienionymi w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz. U. Nr 10, poz. 49).

Zarządzenie: odpis wyroku doręczyć odwołującemu oraz pełnomocnikowi organu rentowego.

K.S.