Sygnatura akt VII U 1327/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 czerwca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący: SSO Anna Rej-Żuk

Protokolant:Anna Delestowicz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 czerwca 2014 r. w J.

odwołania E. T.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.

z dnia 27.05.2013r., znak: (...)

w sprawie E. T.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.

o prawo do emerytury

zmienia decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.z dnia 27.05.2013r., (...) w ten sposób, że przyznaje wnioskodawcy E. T.prawo emerytury od dnia 18 marca 2013 roku.

Sygn. akt VII U 1327/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 27.05.2013 r. (znak: (...)) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.odmówił E. T.prawa do emerytury na podstawie przepisów ustawy z 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz.U. z 2009 r. Nr 153, poz.1227) oraz przepisów rozporządzenia z dnia 07.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. z 1983 r. Nr 8, poz.43 ze zm.), w związku z niespełnieniem przez wnioskodawcę przesłanki 15 lat wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Organ rentowy wskazał, że wnioskodawca udokumentował 14 lat, 2 miesiące i 26 okresu pracy wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w szczególnych warunkach (tj. od 02.11.1978 r. do 11.02.1993 r. w Spółdzielni (...)w O.).

E. T. wniósł od powyższej decyzji odwołanie, domagając się przyznania prawa do emerytury w związku z wykonywaniem pracy w szczególnych warunkach także w okresie od 22.02.1993 r. do 01.07.1996 r. z tytułu zatrudnienia w Zakładzie (...) w P. w charakterze wędzarza.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. wniósł o jego oddalenie oraz o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego, argumentując jak w zaskarżonej decyzji i zarzucając, że w spornym okresie zatrudnienia wnioskodawca nie wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w warunkach szczególnych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

E. T., urodzony (...) był w okresie od 22.02.1993 r. do 01.07.1996 r. zatrudniony w Zakładzie (...) w P. i w tym okresie, co najmniej od 01.01.1995 r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował jako wędzarz. Do obowiązków wnioskodawcy należało wędzenie wędlin i jego nadzorowanie, a także rozpalanie oraz czyszczenie wędzarni.

/dowód: świadectwo pracy z dnia 05.07.1996 r. – k.34 akt rentowych;

zeznania H. B. – e-protokół z 05.02.2014 r. 00:13:49 i dalej;

zeznania M. K. – e-protokół z 05.02.2014 r. 00:27:40 i

dalej;

zeznania Z. T. – e-protokół z 05.02.2014 r. 00:43:20 i dalej;

zeznania wnioskodawcy – e-protokół z 11.06.2014 r. 00:29:08 i dalej/

W dniu 25.03.2013 r. E. T. złożył wniosek o emeryturę, który decyzją z dnia 27.05.2013 r. został rozpoznany odmownie w związku z niespełnieniem przez wnioskodawcę przesłanki 15 lat wykonywania pracy w szczególnych warunkach.

/dowód: wniosek – k.2 akt emerytalnych;

decyzja – k.40 akt emerytalnych/

Wnioskodawca udokumentował łączny staż ubezpieczeniowy wynoszący ponad 25 lat, nie pozostaje w stosunku pracy, a także nie przystąpił do OFE.

/bezsporne/

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art.184 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz.1227 ze zm.) w zw. z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 ze zm.), ubezpieczonemu urodzonemu po dniu 31.12.1948 r. przysługuje emerytura, jeżeli spełnił warunki:

- osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat, dla mężczyzn,

- nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego albo złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa,

- w dniu 01.01.1999 r. osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący 25 lat dla mężczyzn, w tym okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, wykonywanego stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, obowiązującym na danym stanowisku pracy wynoszący co najmniej 15 lat.

W myśl § 1 wskazywanego wyżej rozporządzenia pracownikami wykonującymi prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, są pracownicy wykonujący prace wymienione w § 4-15 oraz w wykazach stanowiących załączniki do rozporządzenia. Także właściwi ministrowie ustalają w podległych i nadzorowanych zakładach pracy stanowiska pracy, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazach A i B.

Zaskarżoną decyzją odmówiono wnioskodawcy prawa do emerytury, podając, że nie spełnił on warunku posiadania 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Organ rentowy wskazał, że wnioskodawca udokumentował 14 lat, 2 miesiące i 26 okresu pracy wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w szczególnych warunkach, tj. od 02.11.1978 r. do 11.02.1993 r. w Spółdzielni (...) w O..

W odwołaniu od powyższej decyzji wnioskodawca domagał się natomiast uznania jako pracy w szczególnych warunkach także okresu zatrudnienia od 22.02.1993 r. do 01.07.1996 r. w Zakładzie (...) w P. w charakterze wędzarza.

Sąd zważył, że co do zasady w myśl § 2 ust.2 ww. rozporządzenia, okresy pracy w szczególnych warunkach stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach lub w świadectwie pracy. W niniejszej sprawie wnioskodawca nie przedstawił wymaganych dokumentów, podnosząc, że pracodawca bezpodstawnie odmówił ich wystawienia. Należy jednak zauważyć, że w postępowaniu sądowym możliwe jest również dowodzenie zatrudnienia w szczególnych warunkach także za pomocą innych środków niż wskazane w tym przepisie (por. uchwała SN z 27.05.1985 r., III UZP 5/85; uchwała SN z 21.09.1984 r., III UZP 48/84).

Mając to na uwadze Sąd dopuścił dowód m. in. z akt osobowych wnioskodawcy, z jego zeznań oraz z zeznań świadków. Przeprowadzone postępowanie wykazało, że wnioskodawca był od 22.02.1993 r. do 01.07.1996 r. zatrudniony w Zakładzie (...) w P. i w tym okresie, co najmniej od 01.01.1995 r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował w warunkach szczególnych. Ze zgodnych i wzajemnie uzupełniających się zeznań wnioskodawcy oraz świadków zatrudnionych w tym samym zakładzie pracy wynika, że wnioskodawca stale pracował wówczas jako wędzarz przy wędzeniu wędlin i kiełbas. Do obowiązków wnioskodawcy należało wędzenie, w tym nadzorowanie całego procesu, a także rozpalanie oraz czyszczenie wędzarni. Na ocenę wiarygodności powyższych zeznań nie miały przy tym wpływu zeznania pracodawcy wnioskodawcy – D. N.. Świadek ten, jakkolwiek w piśmie z dnia 18.02.2014 r., złożonym na żądanie Sądu, początkowo zaprzeczył, aby wnioskodawca stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace wędzarza, to jednak w toku przesłuchania przed Sądem nie wykluczył już takiej możliwości, przyznając wręcz, że mogło być tak, że od pewnego okresu wnioskodawca pracował już tylko przy wędzeniu. Z tych względów stanowisko prezentowane przez pracodawcę należało oceniać z dużą ostrożnością, a zeznania D. N. nie mogły stanowić w sprawie wiarygodnego dowodu.

Biorąc powyższe pod uwagę, a także, rodzaj zatrudniającego wnioskodawcę zakładu oraz zasady doświadczenia życiowego, Sąd uznał, że nie ma podstaw do kwestionowania twierdzeń wnioskodawcy, że praca w wędzarni, a zatem jej przebieg od momentu rozpalenia wędzarni, poprzez proces wędzenia i jego dozorowanie, do momentu czyszczenia wędzarni, wymagały stałej, co najmniej 8-godzinnej pracy wykwalifikowanego pracownika, który w tym czasie nie wykonywał żadnych innych prac. Należało jednak zwrócić uwagę, że sam wnioskodawca przyznał, że w początkowym okresie zatrudnienia oprócz pracy w wędzarni zajmował się również przygotowywaniem towaru do sklepu. W tym zakresie zatem Sąd szczególny walor dowodowy przydał zeznaniom świadka Z. T., pracującego podobnie jak wnioskodawca w wędzarni, który podał, że w Zakładzie (...) został zatrudniony w 1994 r. w związku ze zwiększeniem produkcji i wynikającą stąd potrzebą przyjęcia kolejnego wędzarza. Świadek ten wskazał, że od początku został skierowany do wnioskodawcy celem przyuczenia do pracy w wędzarni i już wówczas praca ta stanowiła jedyny rodzaj obowiązków wnioskodawcy. Także w późniejszym okresie ilość obowiązków związanych z wędzeniem wymagała wykonywania ich w pełnym wymiarze czasu pracy, a nawet w czasie przekraczającym ten wymiar. Mając powyższe na względzie, nie znając dokładnej daty zatrudnienia świadka Z. T., Sąd uznał, że momentem, od którego bez żadnych wątpliwości, można przyjąć, że wnioskodawca stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował w charakterze wędzarza jest dzień 01.01.1995 r., ponieważ, co najmniej od tego dnia wnioskodawca pracował razem ze ww. świadkiem tylko i wyłącznie w wędzarni.

Reasumując, zdaniem Sądu, praca wykonywana przez wnioskodawcę pokrywała się z pracą określoną w wykazie A dziale X poz.8 wykazu stanowiącego załącznik do rozporządzenia RM z dnia 07.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Stanowisko wędzarza wymienione zostało zaś szczegółowo w załączniku do Uchwały Zarządu Głównego (...) nr 64/83 z dnia 25 lipca 1983 roku w wykazie stanowisk prac w szczególnych warunkach, jak również wskazane jest w zarządzeniu resortowym Ministra Rolnictwa, Leśnictwa i Gospodarki Żywnościowej. Nie bez znaczenia pozostaje przy tym okoliczność, że okres zatrudnienia wnioskodawcy, jako wykonującego podobną pracę wędzarza na stanowisku masarz, w Spółdzielni (...) w O., od 02.11.1978 r. do 11.02.1993 r. został przez organ rentowy uwzględniony jako okres pracy w warunkach szczególnych.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że wnioskodawca spełnił przesłankę co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach i na podstawie art. 477 14 § 2 kpc orzekł jak w sentencji.

Określając początek nabycia prawa do emerytury Sąd miał na uwadze treść art.129 ust.1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, zgodnie z którym świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu. Ponieważ wnioskodawca urodził się w dniu (...) Sąd za datę początkową powstania uprawnienia przyjął dzień ukończenia przez wnioskodawcę 60. roku życia.