Sąd Okręgowy w Gliwicach
VI Wydział Karny Odwoławczy
Tytuł: Sąd Okręgowy w Gliwicach z 2015-02-10
Data orzeczenia: 10 lutego 2015
Data publikacji: 21 czerwca 2018
Data uprawomocnienia: 10 lutego 2015
Sąd: Sąd Okręgowy w Gliwicach
Wydział: VI Wydział Karny Odwoławczy
Przewodniczący: Andrzej Ziębiński
Sędziowie: Marcin Mierz
Marcin Schoenborn
Protokolant: Sylwia Sitarz
Hasła tematyczne: Grzywna
Podstawa prawna: art. 58 § 3 kk
Sygnatura akt VI Ka 932/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 10 lutego 2015 r.
Sąd Okręgowy w Gliwicach, Wydział VI Karny Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący SSO Andrzej Ziębiński (spr.)
Sędziowie SSO Marcin Mierz
SSO Marcin Schoenborn
Protokolant Sylwia Sitarz
przy udziale Andrzeja Zięby
Prokuratora Prokuratury Okręgowej
po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2015 r.
sprawy G. K. ur. (...) w B.
syna B. i K.
oskarżonego z art. 178a§1 kk
na skutek apelacji wniesionej przez oskarżyciela publicznego
od wyroku Sądu Rejonowego w Zabrzu
z dnia 28 sierpnia 2014 r. sygnatura akt II K 715/14
na mocy art. 437 kpk, art. 438 kpk, art. 624 § 1 kpk
1. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że z podstawy wymiaru kary eliminuje art. 58 § 3 kk;
2. w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;
3. zwalnia oskarżonego od zapłaty kosztów sądowych postępowania odwoławczego, obciążając wydatkami Skarb Państwa
Sygn. akt. VI Ka 932/14
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w Zabrzu, wyrokiem z dnia 28 sierpnia 2014 r., wydanym w trybie art. 335 k.p.k., w sprawie o sygn. akt II K 715/14, uznał oskarżonego G. K. za winnego popełnienia przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. i za to na mocy tego przepisu oraz art. 58 § 3 k.k. i art. 33 § 1 i 3 k.k. skazał go na karę grzywny w wysokości 40 stawek dziennych, ustalając wysokość stawki dziennej na kwotę 30 zł. Na mocy art. 42 § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 1 roku, zaliczając na mocy art. 63 § 2 k.k. na poczet tego zakazu okres zatrzymania prawa jazdy od 21 czerwca 2014 r. do 28 sierpnia 2014 r. Na mocy art. 49 § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 400 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Nadto obciążył oskarżonego kosztami sądowymi.
Wyrok ten zaskarżył w części dotyczącej orzeczenia o karze na niekorzyść oskarżonego prokurator, zarzucając obrazę przepisu prawa materialnego, a to art. 58 § 3 k.k., polegającą na jego zastosowaniu w podstawie prawnej wymiaru kary grzywny za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k., podczas gdy przepis art. 178a § 1 k.k. posiada alternatywne zagrożenie karą pozbawienia wolności oraz karami nieizolacyjnymi i stanowi samodzielną podstawę orzeczenia kary grzywny.
Stawiając powyższy zarzut, wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku przez wyeliminowanie z podstawy prawnej orzeczenia o karze przepisu art. 58 § 3 k.k. i wymierzenie oskarżonemu G. K. na podstawie art. 178a § 1 k.k. kary grzywny w wymiarze 40 stawek dziennych, przy przyjęciu wysokości jednej stawki na kwotę 30 zł.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Apelacja jest oczywiście zasadna.
Powołanie w podstawie prawnej orzeczenia wobec oskarżonego G. K. kary grzywny przepisu art. 58 § 3 k.k. było oczywiście błędne, co zresztą przyznał sąd I instancji w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku. Przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. zagrożone jest alternatywnie karą pozbawienia wolności, karą ograniczenia wolności i karą grzywny. Przepis ten stanowi zatem samodzielną podstawę do orzeczenia kary grzywny. Wskazanie zatem w zaskarżonym wyroku w podstawie prawnej orzeczenia kary grzywny przepisu art. 58 § 3 k.k. nastąpiło z obrazą tego przepisu prawa materialnego.
W tej sytuacji, uwzględniając apelację oskarżyciela publicznego, należało zmienić zaskarżony wyrok, eliminując z podstawy prawnej orzeczenia kary grzywny przepis art. 58 § 3 k.k. Wbrew wnioskowi apelacyjnemu, nie było natomiast potrzeby ponownego orzekania wobec oskarżonego kary grzywny.
Nie znajdując z urzędu dalszych podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku lub jego uchylenia, w pozostałych zakresie wyrok ten sąd odwoławczy utrzymał w mocy.
Kierując się względami słuszności – potrzeba korekty wyroku wynikała z uchybienia sądu – oskarżonego zwolniono od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, obciążając wydatkami Skarb Państwa (art. 624 § 1 k.p.k.).