Sygn. akt: I. C. 171/10

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 lipca 2010 r.

Sąd Rejonowy w Suwałkach I. Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Izabela Sadłowska
Protokolant:	Edyta Marcejonis

po rozpoznaniu w dniu 20 lipca 2010 r. w Suwałkach

na rozprawie

sprawy z powództwa J. P.

przeciwko (...) S.A. V. (...) w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) S.A. V. (...) w W. na rzecz powoda J. P. kwotę 15.000,00 zł (słownie: piętnaście tysięcy złotych 00/100) wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 10 sierpnia 2009r. do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie, co do żądania ustawowych odsetek od dnia 27.07.2009 roku.

3.  zasądza od pozwanego (...) S.A. V. (...) w W. na rzecz powoda J. P. kwotę 2.617,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 2.417,00 złotych tyuełm zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

4.  Nakazuje pobrać od pozwanego (...) S.A. V. (...) w W. na rzecz Skarbu Państwa (kasy Sądu Rejonowego w Suwałkach) kwotę 550,00 złotych tytułem brakujących kosztów sądowych w sprawie.

SSR Izabela Sadłowska

Sygn. akt I.C. 171/10

UZASADNIENIE

W dniu 19 maja 2010 roku powód J. P. wystąpił do tut. Sądu przeciwko (...) S.A. V. (...) w W. z pozwem o zapłatę kwoty 15.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 27.07.2009r. do dnia zapłaty. Domagał się też zasądzenia na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu żądania powód podał, iż dnia 16 stycznia 2009 r. jego matka W. P. uległa wypadkowi komunikacyjnemu, którego sprawcą był T. N., korzystający z ochrony ubezpieczeniowej od odpowiedzialności cywilnej w pozwanym towarzystwie ubezpieczeń. Na skutek doznanych w trakcie wypadku obrażeń matka powoda zmarła. Krzywda jakiej w wyniku powyższego doznał, jego zdaniem uzasadnia przyznanie dodatkowego zadośćuczynienia w kwocie 15.000,00 zł. W trakcie postępowania likwidacyjnego powodowi z powyższego tytułu została wypłacona kwota 10.000 złotych.

W odpowiedzi na pozew pozwany (...) S.A. V. (...) w W. domagał się oddalenia powództwa i zasądzenia na swoją rzecz kosztów procesu (w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych).

Argumentując swe stanowisko w sprawie pozwany przede wszystkim podniósł brak zasadności zgłoszonych roszczeń, jak również podtrzymał swoje stanowisko co do wysokości zadośćuczynienia, zawarte w aktach szkody.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 16 stycznia 2009 roku w miejscowości R. kierujący pojazdem marki C. (...) o nr rej (...) T. N. doprowadził do czołowego zdarzenia z pojazdem V. (...) o nr rej (...). W wyniku zdarzenia śmierć poniósł kierowca V. – szwagier J. M. P. oraz pasażerka - matka J. W. P. (okoliczność bezsporna).

W dacie kolizji sprawca szkody – T. N. korzystał z ochrony ubezpieczeniowej w (...) S.A. V. (...) w W.. Szkodę zaistniałą wskutek kolizji z dnia (...) syn zmarłej W. P. zgłosił w Towarzystwie (...) w dniu 10.07.2009r. (dowód: zgłoszenie szkody w aktach szkody nr 2009-25- (...). Pismem z dnia 27 lipca 2009 roku Towarzystwo to przyznało J. P. kwotę 10.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę (dowód: pismo z dnia 27.07.2009r, operat szkody komunikacyjnej, decyzja w aktach szkody nr 2009-25- (...)).

W piśmie z dnia 18.08.2009 roku J. P. zwrócił się do (...) S.A. V. (...) w W. o pełną likwidację szkody powstałej na skutek zgonu W. P. i wypłatę należnego mu z tego tytułu zadośćuczynienia w wysokości 143.417,79 złotych (dowód: pismo z dnia 18.08.2009r. w aktach szkody nr 2009-25- (...)). Towarzystwo (...) ustosunkowało się do tych żądań w piśmie z dnia 02 listopada 2009 roku, wskazując, iż nie widzi podstaw do dodatkowej wypłaty odszkodowania na podstawie art. 446§4 k.c. Jednocześnie poinformowało, iż strona niezadowolona z powyższych ustaleń może dochodzić swoich roszczeń na drodze postępowania sądowego (dowód: pismo z 02.11.2009r. w aktach szkody nr 2009-25- (...)).

W. P., w dacie śmierci miała 65 lat (dowód: kopia aktu zgonu - k. w aktach szkody). Była ona emerytką. Otrzymywała emeryturę w wysokości 650,00 złotych miesięcznie. Ponadto uzyskiwała ona dodatkowy dochód z tytułu hodowli świń. Mieszkała na wsi. Prowadziła również swój własny ogród z warzywami. Pozostawiła po sobie męża, oraz czworo dzieci – w tym J. P. (dowód: wyjaśnienia J. P. k. 50-52, niekwestionowane przez stronę pozwaną).

W dacie śmierci W. P. J. P. miał 42 lata. Był i jest on bezdzietnym kawalerem. Pracuje jako konserwator, jednakże z uwagi na obecny zły stan zdrowia przebywa on na długotrwałym zwolnieniu lekarskim. Od 12 lat nie mieszkał już z rodzicami. Wyprowadził się do S.. Nie mniej jednak był on bardzo związany ze swoją matką. Starał się ją odwiedzać w każdej wolnej chwili. Spędzał w rodzinnym domu praktycznie każdy weekend, święta oraz urlopy. W celu częstszego utrzymywania kontaktu z matką zakupił jej telefon komórkowy. Zawsze mógł na nią liczyć i na niej polegać. Wspomagała ona go finansowo w momencie zakupu jego mieszkania, kupowała mu leki, przekazywała pieniądze na życie, przywoziła mu żywność ze wsi w postaci mięsa, jaj, warzyw itp. Odwiedzała go również w Szpitalu jak chorował. J. P. cierpi na astmę. Miał również problemy zdrowotne z nerkami i kręgosłupem, trzustką. Jego stan zdrowia pogorszył się po śmierci matki, ma problemy z układem pokarmowym. Obecnie czeka go hospitalizacja w Szpitalu w B.. Odejście matki bardzo przeżył psychicznie. Jako pierwszy z całej rodziny dowiedział się o śmierci matki w Szpitalu oraz poznał przyczyny w jakich zginęła (tragiczny wypadek samochodowy, w którym oprócz jego matki, zginął również jego szwagier M. P. (1)). Po śmierci W. P. przyjmował on leki antydepresyjne. Obecnie rozważa podjęcie specjalistycznego leczenia psychiatrycznego. Dlatego też, częściej niż zwykle odwiedza swoją sąsiadką J. Ł., aby z nią porozmawiać. W/w starała się mu pomóc, żeby się on nie załamał. J. P. przeżywał również, iż po śmierci matki nie będzie miał on do kogo jechać do domu rodzinnego, że nie będzie wspólnych świąt. Jego relacje z ojcem nie były najlepsze. Pogorszyła się również jego sytuacja finansowa, zapożycza się on na życie u znajomych, jego miesięczne wynagrodzenie wynosi około 900 zł (z tego kwotę 300-400 zł przeznacza na leki, zaś kwotę 400 zł na opłaty związane z utrzymaniem mieszkania). Za życia jak wyżej wskazano wspomagała go finansowo i rzeczowo matka (dowód: wyjaśnienia J. P. k. 50-52 niekwestionowane przez stronę pozwaną, zeznania świadków; J. Ł. k.52-53, M. P. (2) k.53-54, M. Ż. k. 54-55).

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych – zwanej dalej ustawą (...) - Dz.U. nr 124, poz. 1152 z późn. zm., z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia.

W kontekście powyższej regulacji rozpatrywać należało odpowiedzialność pozwanego w sprawie niniejszej. Żądanie swe powód wywodził bowiem z faktu, iż w wyniku śmierci jego matki spowodowanej przez kierowcę pojazdu mechanicznego, któremu pozwany ochrony ubezpieczeniowej w zakresie OC udzielał, doznał on krzywdy.

Odpowiedzialność sprawcy wypadku z dnia 16.01.2009 r. za szkodę na osobie matki powoda na gruncie sprawy niniejszej wątpliwości nie budziła. Okoliczności tej pozwany nie kwestionował bowiem. W tym stanie rzeczy porządkująco jedynie zauważyć należy, iż odpowiedzialność sprawcy wypadku z dnia 16.01.2009 r. znajduje swe źródło w art. 436§1 kc w zw. z art. 435§1 kc i 415 kc.

Stosownie do treści art. 446§1 kc jeżeli wskutek uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia nastąpiła śmierć poszkodowanego, zobowiązany do naprawienia szkody powinien zwrócić koszty leczenia i pogrzebu temu, kto je poniósł. Sąd może ponadto przyznać najbliższym członkom rodziny zmarłego a niewątpliwie takim był syn zmarłej – J. P., odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę (art. 446§4 kc). Zatem kompensacie podlega doznana krzywda, a więc w szczególności cierpienie, ból i poczucie osamotnienia po śmierci najbliższego członka rodziny,

Orzekając o zadośćuczynieniu, sąd miał na uwadze rozmiar krzywdy doznanej przez powoda w związku z niewątpliwie bolesną stratą matki W. P..

Z materiału dowodowego zebranego w toku postępowania wynika, że więzi pomiędzy powodem a jego tragicznie zmarłą matką były bardzo silne, pomimo, iż nie zamieszkiwał on razem z matką. Bardzo często ją odwiedzał, praktycznie w każdy weekend, święta i inne uroczystości rodzinne, spędzał tam również urlopy. Powód zawsze mógł liczyć na jej pomoc, wspomagała go ona również finansowo i rzeczowo. Zaangażowany on był w utrzymywaniu dobrych relacji z matką. Zawsze „ciepło” się o niej wyrażał. Zakupił jej telefon komórkowy aby utrzymywać z nią częstszy kontakt. Jak wynika z zeznań świadków J. Ł., M. P. (2) i M. Ż., które Sąd podzielił w całości jako zgodne z prawdą, powód i jego matka W. P. stanowili zgodną, dobrą, przykładną rodzinę bez konfliktu. J. P. bardzo dobrze się rozumiał się ze zmarłą matką, nie było między nimi kłótni, nieporozumień. Nie bez znaczenia pozostaje okoliczność, iż śmierć jego matki była tragiczna, jak również dla powoda niespodziewana. Jako pierwszy z rodziny powziął on wiadomość, iż jego matka nie żyje. Przyjmował leki antydepresyjne W związku ze śmiercią W. P. u powoda nastąpiło, również pogorszenie stanu zdrowia psychicznego oraz ogólnego (powód szukał pomocy u sąsiadki J. Ł., często wspominał matkę, przeżywał, iż wraz z jej śmiercią nie będzie miał kogo odwiedzać w domu rodzinnym, że skończyły się wspólne święta, nastąpiło u niego nasilenie schorzeń istniejących wcześniej, obecnie czeka go hospitalizacja). Marginalnie wskazać należy, iż nastąpiło również pogorszenie sytuacji finansowej bieżącej powoda i utrata możliwości korzystania ze wsparcia materialnego W. P. stwarzającego szansę na normalny poziom życia, biorąc pod uwagę koszy utrzymania powoda i wydatki ponoszone przez niego na leczenie.

W ocenie Sądu zatem zadośćuczynienie w kwocie 15.000,00 zł jest adekwatne do rozmiaru i intensywności doznanej straty po śmierci matki, dlatego też zostało ono w całości przyznane na rzecz powoda.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w pkt I wyroku. Odsetki ustawowe Sąd zasądził od dnia następnego po upływie 30 dni od zgłoszenia powyższych roszczeń pozwanemu (art. 14 cytowanej na wstępie ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych w zw. z art.481 kc) tj. od dnia 27.07.2009r. Stąd też orzeczono jak w pkt I wyroku. W pozostałym zakresie żądanie co do odsetek Sąd oddalił wyrazem czego jest pkt. II wyroku.

O kosztach procesu orzeczono zgodnie z art. 98 kpc w zw. z § 6 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1349 z późn. zm.). Zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik postępowania pozwany, który przegrał niniejszy proces, winien zwrócić powodowi wyłożone przez niego koszty, na które składają się: wynagrodzenie fachowego pełnomocnika – 2,417 zł, uiszczona opłata sądowa – 200,00 zł.

O brakujących kosztach sąd rozstrzygnął na podstawie art. 113 ust. 1 Ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. Nr 167, poz. 1398 z późn. zm.) w zw. z art. 98 kpc. Łączna suma brakujących kosztów sądowych w sprawie niniejszej ukształtowała się na poziomie 550,00 zł (brakująca opłata sądowa o uiszczenia, której powód został zwolniony).

(...) I. S.