Sygn. akt: I 1 C 1895/15 upr.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 marca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny Sekcja d/s rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Piotr Jędrzejewski
Protokolant:	st. sekr. sądowy Maja Żyrek

po rozpoznaniu w dniu 9 marca 2016 r. w Gdyni na rozprawie

sprawy z powództwa Banku (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko D. M.

o zapłatę

I.  Utrzymuje w mocy nakaz zapłaty wydany przez Sąd Rejonowy w Gdyni w dniu 9 lutego 2015 r. w sprawie I 1 Nc 523/15.

II.  Koszt sprzeciwu od których zwolniony był pozwany, przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

UZASADNIENIE

Powód Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego D. M. kwoty 7.183,56 zł wraz z odsetkami umownymi od kwoty 4.816,42 zł w wysokości czterokrotności stopy procentowej kredytu lombardowego NBP oraz kosztami procesu. W uzasadnieniu wskazał, że zobowiązanie pozwanego wobec powoda powstało w wyniku nieterminowej realizacji zobowiązań wynikających z czynności bankowej – umowy karty kredytowej nr (...). Nadto wskazał, iż wobec nie wywiązania się pozwanego ze zobowiązań powód wypowiedział umowę oraz wystawił wyciąg z ksiąg bankowych i pomimo wezwania do dobrowolnego zaspokojenia wymagalnego roszczenia powoda, pozwany nie spełnił swojego zobowiązania.

/vide: pozew– k. 2-4 akt/

W dniu 9 lutego 2015 r. został wydany przez Sad Rejonowy w Gdyni nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym zgodnie z zadaniem pozwu.

Pozwany wniósł zarzuty od nakazu zapłaty zaskarżając nakaz w całości, wskazując, iż w jego ocenie nie jest zobowiązany do zapłaty kwoty dochodzonej niniejszym pozwem, gdyż dokonał częściowej spłaty dochodzonej kwoty, zaś brak dokumentacji związanej z kredytem uniemożliwia mu wskazanie nieprawidłowości w żądaniu

/vide: zarzuty – k. 44-46 akt/

Powód pismem z dnia 4 listopada 2015 r. podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie. Ponadto w uzasadnieniu wskazał, że nie pozwany nie kwestionuje żądania co do zasady, a jedynie co do wysokości nie formułując jednakże konkretnych zarzutów w stosunku do żądanej kwoty. Do pisma powód załączył zestawienie translacji i oryginał zawartej z pozwanym umowy.

/vide: pismo procesowe powoda z dnia 4.11.2015 i 13.11.2015/

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 29 czerwca 2005 r. roku pomiędzy Bankiem (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W., a D. M. doszło do zawarcia umowy karty kredytowej o numerze (...). Zgodnie z § 4 ust. 1 umowy zawartej pomiędzy powodem a pozwanym - umowa zawierana jest na okres równy okresowi ważności karty kredytowej i jest przedłużana na kolejne okresy wskazane w Cenniku

/vide: umowa karty kredytowej nr (...) – k. 89 akt/

Dnia 19 września 2007 roku powód Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wystosował do pozwanego J. S. pismo stanowiące wypowiedzenie pozwanemu umowy rachunku bankowego o numerze (...) oraz karty kredytowej nr (...).

/vide: wypowiedzenie z dnia 19 września 2007 roku umowy rachunku bankowego o numerze (...), dotyczącego karty kredytowej nr (...)– k. 6 – 7 i 92 – 93 akt/

W dniu 24 maja 2010 roku powód wystawił wyciąg z ksiąg bankowych Banku (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. w którym stwierdził, że zadłużenie J. S. z tytułu umowy karty kredytowej nr (...) - dot. umowy rachunku bankowego numerze (...) - wynosi 1512,40 zł, w tym: należność główna z tytułu dokonanych transakcji bezgotówkowych – 155,40, odsetki umowne z tytułu dokonanych transakcji bezgotówkowych – 109,17 zł naliczane w okresie od 23 lipca 2006 roku do 23 maja 2010 roku wg stopy procentowej w wysokości 20,00% w stosunku rocznym, należność główna z tytułu dokonanych transakcji gotówkowych – 297,91 zł, odsetki umowne z tytułu dokonanych transakcji gotówkowych – 240,70 zł naliczane w okresie od 23 lipca 2006 roku do 23 maja 2010 roku wg stopy procentowej w wysokości 20,00% w stosunku rocznym, należne opłaty w kwocie 709,22 zł , a ponadto dalsze odsetki od kwoty należności głównej z tytułu transakcji bezgotówkowych 155,40 zł w wysokości 20,00% w stosunku rocznym oraz od kwoty należności głównej z tytułu transakcji gotówkowych 297,91 zł w wysokości 20,00% w stosunku rocznym.

/vide: wyciąg z ksiąg bankowych z dnia 24 maja 2010 roku – k. 5 akt/

Pismem z dnia 10 czerwca 2010 roku Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w (...) wezwał J. S. do spłaty całości zadłużenia wobec Banku w kwocie 1512,40 zł. Wezwanie zostało wysłane J. S. na adres wskazany w umowie.

/vide: przesądowe wezwanie do zapłaty z dnia 10 czerwca 2010 roku do pozwanego J. S. – k. 8 akt, przesyłka pocztowa adresowana do pozwanego J. S. – k. 9 – 9v. akt/

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w całości na podstawie wyżej wymienionych dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony w toku postępowania, których prawdziwość nie była kwestionowana przez żadną ze stron, a które nie budzą wątpliwości Sądu, co do swej wiarygodności, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary.

Pozostałe dokumenty zgromadzone w aktach nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia, gdyż nie wnoszą do sprawy żadnych nowych, istotnych okoliczności.

Powództwo w niniejszej sprawie nie zasługiwało na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie powód dochodził należności, która powstała na podstawie umowy z dnia 22 czerwca 2006 roku dotyczącej karty kredytowej o nr (...) dot. umowy rachunku bankowego o numerze (...). Powód, domagając się zasądzenia od pozwanego kwoty 1512,50 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości 20,00% w skali roku od kwot: 155,40 zł od dnia 24 maja 2010 roku do dnia zapłaty; 297,91 zł od dnia 24 maja 2010 roku do dnia zapłaty , powoływał się wyłącznie na umowę z dnia 22 czerwca 2006 roku dotyczącej kart kredytowej nr (...) – dot. umowy rachunku bankowego o numerze (...), którą przedłożył do akt (k. 89 akt) i wskazał że pozwanego łączyła z pozwanym umowa wynikająca z czynności bankowej. Ponadto przedstawił datowaną na dzień 19 września 2007 roku kserokopię wypowiedzenia umowy rachunku bankowego o numerze (...) – dot. karty kredytowej nr (...) (k. 6 - 7 i 92 – 93 akt).

W sprawie bezspornym było, że strony w dniu zawarły umowę o prowadzenie rachunku bankowego – dot. karty kredytowej. Spór sprowadzał się natomiast do ustalenia, czy żądanie powoda z tytułu zobowiązań zaciągniętego zadłużenia powstało na skutek transakcji kartą kredytową nr (...) – dot. rachunku bankowego o numerze (...) i czy jest zasadne, oraz w jakich okolicznościach doszło do jego powstania i co składa się na jego wysokość. Strony również pozostawały w sporze, co do daty wypowiedzenia umowy o prowadzenie przedmiotowego rachunku bankowego dotyczącego karty kredytowej nr (...) oraz tego czy pismo stanowiące wypowiedzenie w/w rachunku bankowego dotyczącego w/w karty kredytowej zostało doręczone pozwanemu. Sporna, w związku z podniesionym przez kuratora sądowego ustanowionego dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego – J. S. zarzutem, była również kwestia - czy roszczenie powoda na skutek upływem czasu uległo przedawnieniu.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do najdalej idącego zarzutu kuratora sądowego strony pozwanej, jakoby doszło do przedawnienia dochodzonego w niniejszym postępowaniu roszczenia, należy wskazać, iż zarzut ten zasługuje na uwzględnienie.

Po pierwsze należało wyjaśnić, że zgłoszony przez pozwanego zarzut przedawnienia, nie jest zarzutem spóźnionym. Jak słusznie zauważył kurator sądowy strony pozwanej, powód we wniesionym pozwie nie wskazał daty powstania jego wierzytelności, data ta również nie wynikała z wyciągu z ksiąg bankowych załączonego do pozwu. Data powstania wierzytelności została wskazana przez powoda dopiero w piśmie procesowym z dnia 22 grudnia 2011 roku, które zostało doręczone kuratorowi sadowemu strony pozwanej przesyłką poleconą z dnia 23 grudnia 2011 roku (k. 87 – 88 akt wraz z potwierdzaniem nadania przesyłki dla kuratora sądowego strony pozwanej). W odpowiedzi na twierdzenia powoda zawarte w w/w piśmie procesowym, kurator sądowy strony pozwanej na rozprawie w dniu 02 stycznia 2012 roku (k. 97 akt) podtrzymał zarzut przedawnienia roszczenia, który został przez niego podniesiony już w odpowiedzi na pozew (k. 78 – 80 akt).

Zgodnie z art. 118 k.c. jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy lata. Takim przepisem szczególnym jest art. 731 k.c., zgodnie, z którym roszczenia wynikające ze stosunku rachunku bankowego przedawniają się z upływem lat dwóch. Nie dotyczy to roszczeń o zwrot wkładów oszczędnościowych. Przepis art. 120 k.c. stanowi, że bieg przedawnienia roszczenia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne.

W niniejszej sprawie powód domagał się z tytułu umowy karty kredytowej nr (...) - dot. umowy rachunku bankowego o numerze (...) – zasądzenia kwoty 1512,40 zł, w tym: należność główna z tytułu dokonanych transakcji bezgotówkowych – 155,40, odsetki umowne z tytułu dokonanych transakcji bezgotówkowych – 109,17 zł naliczane w okresie od 23 lipca 2006 roku do 23 maja 2010 roku wg stopy procentowej w wysokości 20,00% w stosunku rocznym, należność główna z tytułu dokonanych transakcji gotówkowych – 297,91 zł, odsetki umowne z tytułu dokonanych transakcji gotówkowych – 240,70 zł naliczane w okresie od 23 lipca 2006 roku do 23 maja 2010 roku wg stopy procentowej w wysokości 20,00% w stosunku rocznym, należne opłaty w kwocie 709,22 zł , a ponadto dalsze odsetki od kwoty należności głównej z tytułu transakcji bezgotówkowych 155,40 zł w wysokości 20,00% w stosunku rocznym oraz od kwoty należności głównej z tytułu transakcji gotówkowych 297,91 zł w wysokości 20,00% w stosunku rocznym.

Gdyby uznać, że roszczenie zgłoszone przez powoda rzeczywiście mu przysługiwało, to uległoby ono przedawnieniu z dniem 19 września 2009 roku, tj. z upływem dwóch lat od daty wymagalności roszczenia. Z uwagi na to, że żądana przez powoda kwota miała wynikać z transakcji kartą kredytową nr (...) - dot. umowy rachunku bankowego o numerze (...) w ocenie Sądu, datą wymagalności roszczenia był dzień powstania zadłużenia to jest 19 września 2007 roku. Na taką też datę wymagalności wskazuje powód w piśmie procesowym z dnia 23 grudnia 2011 roku (k. 87v.). Zdaniem Sądu zadłużenie zaciągnięte z tytułu transakcji kartą kredytową staje się natychmiast wymagalne w dniu jego powstania. Odnosząc się również do żądania powoda zasądzenia tytułem odsetek umownych w wysokości 20,00% w skali roku od kwot: 155,40 zł od dnia 24 maja 2010 roku do dnia zapłaty; 297,91 zł od dnia 24 maja 2010 roku do dnia zapłaty, należy wskazać, iż roszczenie o odsetki za opóźnienie wprawdzie przedawnia się odrębnie od roszczenia głównego, tj. z upływem lat trzech, z tym jednak zastrzeżeniem, iż nie później niż z upływem terminu przedawnienia roszczenia głównego. Zatem w niniejszej sprawie całe roszczenie powoda uległo przedawnieniu z upływem lat dwóch.

Pomimo, że w niniejszej sprawie doszło do przedawnienia roszczenia powoda na skutek uwzględnienia zarzutu przedawnienia, należało odnieść się również do pozostałych zarzutów pozwanego.

Kurator sądowy ustanowiony dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego – J. S. nie kwestionował faktu zawarcia przez pozwanego z powodem przedmiotowej umowy, lecz zarzucił przede wszystkim, iż powód nie przedstawił potwierdzenia doręczenia pozwanemu pisma z dnia 19 września 2007 roku stanowiącego wypowiedzenia umowy karty kredytowej o nr (...) – dot. umowy rachunku bankowego o numerze (...), stąd też kurator sądowy ustanowiony dla pozwany stoi na stanowisku, iż wypowiedzenie umowy nie zostało doręczone pozwanemu J. S.. Ponadto kurator sądowy zarzuca powodowi, iż z dokumentacji załączonej do pozwu nie wynika, na jakiej podstawie powód nalicza odsetki od lipca 2006 roku, jak również nie został wskazany termin wymagalności należności.

Powód na powyższy zarzut pozwanego, w żaden sposób nie określił sposobu wyliczenia kwoty dochodzonej pozwem, nie przedstawił również żadnych dowodów na okoliczność dokonywanych wypłat z rachunku bankowego o numerze 76307172 kartą kredytową nr (...), wyciągów z rachunku bankowego o numerze (...), z których wynikałyby transakcje kartą kredytową nr (...), ani żadnych innych dowodów, z których wynikałyby daty obciążenia rachunek bankowego pozwanego o numerze (...), a także nie wskazał zasadności obliczenia wysokości i rodzaju odsetek, co pozwany kwestionował. Powód nie przedstawił w szczególności umowy dotyczącej karty kredytowej nr (...) do umowy rachunku bankowego o numerze (...), zawartej z poznanym J. S..

Powód natomiast przedstawił umowę karty kredytowej nr (...) - dot. umowy rachunku bankowego o numerze (...) i dokumentację tj. pismo z dnia 17 lipca 2006 roku dot. zwrotu karty kredytowej nr (...) - dot. umowy rachunku bankowego o numerze (...) i oświadczenie pozwanego z dnia 17 lipca 2006 roku o nieotrzymaniu karty kredytowej nr (...) - dot. umowy rachunku bankowego o numerze (...). Stwierdzić, zatem należy, że przedłożona opisana powyżej dokumentacja dotyczy umowy karty kredytowej o odmiennym numerze, bo (...) od tej karty kredytowej, na którą powód pierwotnie powołuje się w pozwie tj. nr (...), a na podstawie, której to dochodzi przedmiotowym pozwem roszczenia z tytułu umowy rachunku bankowego. Wobec powyższego należało stwierdzić, iż powód nie przedstawił dowodów świadczących przede wszystkim o zawarciu z pozwanym umowy karty kredytowej nr (...) - dot. umowy rachunku bankowego o numerze (...).

Stosownie do treści art. 6 k.c. ciężar dowodu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 3 października 1969 roku w sprawie o sygn. akt II PR 313/69 (OSNC 1970/9/147), na powodzie spoczywa ciężar udowodnienia faktów przemawiających za zasadnością jego roszczenia. W razie sprostania przez powoda ciążącemu na nim obowiązkowi – „na stronie pozwanej spoczywa ciężar udowodnienia ekscepcji i faktów uzasadniających jej zdaniem oddalenie powództwa" (tak: wyrok SN z dnia 20 kwietnia 1982r, I CR 79/82, Lex nr 8416).

Powód natomiast w żaden sposób nie wskazał, ani nie przedstawił żadnych dowodów wskazujących na sposób wyliczenia dochodzonej kwoty, jak też dowodów potwierdzających powstanie, wysokość i zasadność żądania.. Jedynym dokumentem, z którego powód wywiódł swoje żądanie, był wyciąg z ksiąg bankowych z dnia 24 maja 2010 roku. Z wyciągu tego wynikało, iż powód domaga się spłaty zadłużenia przez pozwanego z tytułu umowy karty kredytowej nr (...) jednakże, nie wynika z w/w dokumentu, w jakiej dacie i w jakich okolicznościach powstało zadłużenie na rachunku pozwanego i w jaki sposób bądź, na jakiej podstawie określona została kwota dochodzona przez powoda, daty dowodów wypłat kartą kredytową nr (...) oraz daty, kiedy został obciążony rachunek bankowy dotyczący w/w karty kredytowej. Sąd w pełni podziela stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku z dnia 23 marca 2007 r. V CSK 488/06, że wyciąg z ksiąg bankowych stanowi dokument urzędowy (art. 95 Prawa bankowego), ale związane z nim domniemanie może być obalone wszelkimi środkami dowodowymi. W niniejszej sprawie pozwany nie miał możliwości przeprowadzenia przeciwdowodu, ponieważ powód w żaden sposób nie przybliżył w jakich okolicznościach, tzn. czy podczas wypłaty w bankomacie, podczas płatności kartą czy też na skutek przelewu, powstało zadłużenie po stronie pozwanego na kwotę 1512,40 zł.

W ocenie Sądu powód w żaden sposób nie wykazał zasadności swojego powództwa, tj. nie wykazał, w jakich okolicznościach doszło do powstania przedmiotowego zadłużenia, na skutek to jakiej transakcji, pomimo tego, że w swoich dokumentach powinien posiadać dane pozwalające na ustalenie tych okoliczności. Pozwany zaś nie ma obowiązku przechowywania przez tak długi okres dokumentacji bankowej potwierdzającej dokonywane transakcje. Zdaniem Sądu powód do wykazania zasadności roszczenia powinien był przedłożyć dokument, z którego wyraźnie wynikałoby, w jakich okolicznościach doszło do powstania zadłużenia z tytułu nieterminowej realizacji zobowiązań wynikających z czynności bankowej – umowy karty kredytowej nr (...) – dot. umowy rachunku bankowego o numerze (...).

Mając na uwadze powyższe, Sąd oddalił powództwo w całości i orzekł jak w pkt I wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł jak w pkt. II sentencji zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sporu, obciążając nimi, na podstawie art. 98 k.p.c., pozwaną i uznając je za uiszczone w całości.