Piątek, 29 marca 2024
Dziennik wyroków i ogłoszeń sądowych
Rej Pr. 2512 | Wydanie nr 5877
Piątek, 29 marca 2024
Sygnatura akt: II Ca 389/15

Tytuł: Sąd Okręgowy w Kaliszu z 2015-12-03
Data orzeczenia: 3 grudnia 2015
Data publikacji: 7 grudnia 2017
Data uprawomocnienia: 3 grudnia 2015
Sąd: Sąd Okręgowy w Kaliszu
Wydział: II Wydział Cywilny
Przewodniczący: Wojciech Vogt
Sędziowie: Marian Raszewski
Janusz Roszewski

Protokolant: st. sekr. sąd. Elżbieta Wajgielt
Hasła tematyczne:
Podstawa prawna:

Sygn. akt II Ca 389/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 3 grudnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący:

SSO Wojciech Vogt

Sędziowie:

SSO Marian Raszewski

SSO Janusz Roszewski (spr.)

Protokolant:

st. sekr. sąd. Elżbieta Wajgielt

po rozpoznaniu w dniu 3 grudnia 2015 r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa P. L.

przeciwko (...) SA w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Kaliszu

z dnia 26 maja 2015r. sygn. akt I C 1568/14

1.  oddala apelacje;

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1200 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego przed sądem odwoławczym.

SSO M. R. SSO W. V. (...). R.

Dnia 3 grudnia 2015 roku

Sygnatura akt II Ca 389/15

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 26 maja 2015r. Sąd Rejonowy w Kaliszu zasądził od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda P. L. kwotę 50.000 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 1.02..2014r. do dnia zapłaty; oraz rozstrzygnął o kosztach postępowania, tytułem zadośćuczynienia za naruszenie dóbr osobistych powoda czynem niedozwolonym przez pozwanego sprawce wypadku drogowego ubezpieczonego przez pozwanego od odpowiedzialności cywilnej.

Apelacje od wyroku wniósł pozwany zaskarżając wyrok w części a mianowicie co do kwoty 30.000 zł wraz z odsetkami oraz rozstrzygniecie o kosztach tj pkt 1 i 2 tego wyroku.

Zarzucając skarżonemu wyrokowi naruszenie art. 448 w zw z art. 24 kc przez błędną jego wykładnię i przyjęcie, że odpowiednim jest zadośćuczynienie w wysokości 50.000 zł oraz naruszenie art. 233 1 k.p.c. przez przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów wniósł o zmianę wyroku w pkt. 1 poprzez zasądzenie kwoty 30.000 zł i oddalenie powództwa w pozostałym zakresie, a w konsekwencji również zmianę rozstrzygnięcia o kosztach postępowania w punkcie 2 wyroku oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania w II instancji ewentualnie uchylenie wyroku sadu I instancji i przekazanie sprawy Sadowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania

W odpowiedzi na apelacje pozwanego powód wniósł o jej oddalenie i zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja pozwanego jest nieuzasadniona.

W rozpoznawanej sprawie nie została podważona przez apelującego podstawa faktyczna wyroku, zatem gdy sąd odwoławczy orzeka na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w pierwszej instancji i aprobuje dotychczasowe ustalenia, nie musi ich powtarzać [ por. Post.SN z dnia 26.042007r., II CSK 18/07, lex nr 966804].

W pierwszej kolejności nie jest uzasadniony zarzut naruszenia przepisów postepowania, który pozwany upatruje w zasadach oceny dowodów wskazanych w art. 233§1 k.p.c. przede wszystkim stawiając ten zarzut apelujący nie wskazał jakich dowodów, lub jakiej grupy dowodów zarzut ten dotyczy. Już tylko z tej przyczyny wymyka się on spod kontroli instancyjnej. Ponadto jego treść wskazuje, ze skarżący nie tyle wiąże go z naruszeniem wskazanego przepisów prawa procesowego, lecz z kwestionowaniem subsumpcji ustalonego stanu faktycznego do zastosowanej normy prawa materialnego art. 448 k.c, podważając w istocie ocenę wysokości dochodzonego w tej sprawie roszczenia.

Przede wszystkim trzeba się zgodzić z poglądem, że śmierć osoby najbliższej powoduje naruszenie dobra osobistego osoby związanej emocjonalnie ze zmarłym. Nie każdą więź rodzinną niejako automatycznie należy zaliczyć do katalogu dóbr osobistych, lecz jedynie taką, której zerwanie powoduje ból, cierpienie, rodzi poczucie krzywdy. Osoba dochodząca roszczenia na podstawie art. 448 k.c. powinna zatem wykazać istnienie tego rodzaju więzi, stanowiącej jej dobro osobiste podlegające ochronie. Osoba dochodząca zadośćuczynienia za spowodowanie śmierci osoby najbliższej nie jest poszkodowana jedynie pośrednio. Nie może być kwestionowane, że ten sam czyn niedozwolony może wyrządzać krzywdę różnym osobom. Źródłem krzywdy jest zatem czyn niedozwolony, którego następstwem jest śmierć. Krzywdą wyrządzoną zmarłemu jest utrata życia, dla osób mu bliskich zaś jest to naruszenie dobra osobistego poprzez zerwanie więzi emocjonalnej, szczególnie bliskiej w relacjach rodzinnych. Również zatem osoba dochodząca ochrony na podstawie art. 448 k.c. może być poszkodowana bezpośrednio i dochodzić naprawienia własnej krzywdy, doznanej poprzez naruszenie jej własnego dobra osobistego.

Sprawa wysokości przyznawanego zadośćuczynienia została przez ustawodawcę pozostawiona tzw. uznaniu sędziowskiemu. Nie ma obiektywnych kryteriów rekompensowania tego rodzaju krzywd. Ustawodawca wskazał jedynie, że zadośćuczynienie ma być „odpowiednie”. Oznacza to, że o jego wysokości decyduje całokształt okoliczności sprawy.

Ustalając wysokość zadośćuczynienia Sąd I instancji wziął pod uwagę negatywne przeżycia psychiczne powoda związane z przeżywaną żałobą po śmierci siostry, intensywność więzi emocjonalnej ze zmarłą, stopień intensywności negatywnych przeżyć i związana z nią utratę zdolności do służby wojskowej, poczucie straty, osamotnienia, rekcje depresyjne. Za chybiony należy natomiast uznać pogląd skarżącego, że na rozmiar naruszonego dobra osobistego powoda ma wpływ to jaka ilość osób została pokrzywdzona śmiercią tej samej osoby bliskiej, oraz jakie zasądzone zostały na ich rzecz kwoty zadośćuczynienia, bowiem nie znajduje on jakiegokolwiek uzasadnienia. Każdy przypadek pokrzywdzenia oraz rozmiar naruszenia dobra osobistego jest na tyle indywidulany, zależny od wielu czynników, że stanowi odrębny przedmiot osądu.

Sąd Rejonowy prawidłowo ocenił, że kwota 50.000 zł jest kwotą odpowiedniego zadośćuczynienia i rekompensuje doznaną krzywdę.

Mając na uwadze powyższe okoliczności należało, zgodnie z art. 385 k.p.c. i 98 k.p.c., orzec jak w sentencji.

Najczęściej czytane
ogłoszenia

Udostępnij