Sygn. akt II Ca 462/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 17 grudnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2015 r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa M. P.

przeciwko Towarzystwu (...) (...) w (...)

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Kaliszu

z dnia 29 maja 2015r. sygn. akt I C 2095/14

1.  oddala apelację,

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 300 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

SSO Wojciech Vogt SSO Marian Raszewski SSO Janusz Roszewski

II Ca 462/15

UZASADNIENIE

Powód M. P., działający przez pełnomocnika, wniósł pozew przeciwko Towarzystwu (...) SA w W. o zapłatę kwoty 23.100,00 zł z ustawowymi odsetkami, oraz o zasądzenie kosztów postępowania.

W odpowiedzi na pozew pozwany (...) SA wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

Sąd Rejonowy w Kaliszu wyrokiem z dnia 29 maja 2015 r. zasądził od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz powoda M. P. kwotę 9.966,04 zł. z ustawowymi odsetkami od dnia 18 marca 2014r. do dnia zapłaty. Oddalił powództwo w pozostałym zakresie i orzekł o kosztach postępowania.

Apelację od powyższego rozstrzygnięcia złożył pozwany zaskarżając wyrok w pkt. 1 w części co do kwoty 4.346,59 zł , a w konsekwencji także w pkt. 3 i 6 dotyczącym kosztów postępowania.

Zarzucił sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego poprzez pominięcie istotnego faktu, iż poszkodowany przyczynił się do powstania szkody w zakresie obudowy lusterka, a w efekcie także do uszkodzenia wkładu wewnętrznego lusterka oraz naruszenie art. 233 § 1 w zw. z art. 278 poprzez przypisanie nadmiernej mocy dowodowej opinii biegłego z dziedziny techniki samochodowej w części łączącej skutki kolizji z zakresem uszkodzeń lusterka, co w konsekwencji doprowadziło do nieprawidłowego ustalenia wysokości szkody. W konsekwencji naruszenie prawa materialnego poprzez niezastosowanie art. 361 § 1 k.c. i art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 21.05.2003 r. z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych. Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych poprzez przypisanie poszkodowanemu odpowiedzialności gwarancyjnej za część szkody nie pozostającą w normalnym związku przyczynowym z zawinionym działaniem sprawcy szkody i przekraczającej granice odpowiedzialności cywilnej M. B., który w dniu 17.02.2014 r. kierował pojazdem marki V. (...) nr rej. (...).

Wskazując na powyższe wniósł o zmianę wyroku w zaskarżonej części i odpowiednia korektę rozstrzygnięcia o kosztach oraz o zasądzenie zwrotu kosztów w postępowaniu odwoławczym.

Powód wniósł o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy w całości podziela ustalenia faktyczne i rozważania dokonane przez Sąd Rejonowy i uznaje je za własne. W takiej sytuacji gdy sąd odwoławczy orzeka na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w pierwszej instancji i aprobuje dotychczasowe ustalenia, nie musi ich powtarzać (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2007 r., II CSK 18/07, Lex nr 966804; orzeczenie Sadu Najwyższego z dnia 13 grudnia 1935 r., C III 680/34. Zb. Urz. 1936, poz. 379, z dnia 14 lutego 1938 r.., C II 21172/37, Przegląd Sądowy 1938, poz. 380 i z dnia 19 listopada 1998 r., III CKN 792/98, OSNC 1999, nr 4, poz. 83; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 marca 2006 r., I CSK 147/05).

Sąd ustalając stan faktyczny wskazał dowody na których się oparł. Ustalenia Sądu Rejonowego nie pozostają w sprzeczności ze zgromadzonym materiałem dowodowym.

Skarżący formułując powyższy zarzut powołuje się na zdjęcie z oględzin w dniu 24 kwietnia 2014 r. twierdząc, że doszło do wyraźnego powiększenia rozmiaru szkody o uszkodzenie wkładu wewnętrznego lusterka.

Pomija jednak, że z dokumentacji fotograficznej załączonej do akt (opisanej w aktach jako ptya CD z akt szkodowych) wyraźnie wynika, że bezpośrednio po kolizji lusterko powoda nie posiadało wkładu. Ten materiał fotograficzny koresponduje z wyjaśnieniem powoda, który podał, że zastępczy wkład zamontował w samochodzie po szkodzie aby mógł użytkować pojazd. Niemniej przy pierwszych oględzinach okazano przedstawicielowi pozwanego uszkodzony wkład.

(dowód: pismo procesowe pozwanego z dnia 31 marca 2015 r., k-85 akt i materiał fotograficzny, k-38 akt).

W tej sytuacji należy uznać zarzut pozwanego istnienia sprzeczności między ustaleniami Sądu a materiałem dowodowym za nieuprawniony.

Tym samym pozostałe zarzuty będące konsekwencją tego naruszenia są bezprzedmiotowe.

Mając na uwadze powyższe okoliczności należało, zgodnie z art. 385 k.p.c., orzec jak w sentencji.