Sygn. akt II K 598/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 lutego 2016 roku

Sąd Rejonowy w Grajewie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Andrzej Myśliński

Protokolant: Ewelina Kiler

w obecności Prokuratora Bożeny Żmijewskiej

po rozpoznaniu dnia 5 lutego 2016 roku na rozprawie

sprawy

G. O.

urodz. (...) w S.

syna M. i E. z d. T.

oskarżonego o to, że:

w dniu 21 lipca 2015 roku na drodze K-61 w miejscowości T. gm. R. woj. (...), przed upływem pięciu lat od odbycia kary pozbawienia wolności w rozmiarze co najmniej sześciu miesięcy za umyślne przestępstwo podobne, nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Łomży w IX Zamiejscowym Wydziale Karnym w G. z dnia 9.12.2013r sygn. akt IX K 579/13 zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym, w ten sposób, że kierował koparko- ładowarką marki (...),

tj. o czyn z art. 244 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

1.  Oskarżonego G. O. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na mocy art. 244 kk w zw. z art. 64 § 1 kk skazuje go na karę 6 /sześciu/ miesięcy pozbawienia wolności.

2.  Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120,- /stu dwudziestu/ złotych tytułem opłaty sądowej i obciąża go pozostałymi kosztami sądowymi w sprawie w kwocie 70,- /siedemdziesięciu/ złotych.

Sygn. akt II K 598/15

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Łomży IX Zamiejscowego Wydziału Karnego w G. z dnia 9 grudnia 2013 roku sygn. akt IX K 579/13 G. O. skazano za czyn z art. 178a § 4 kk. Wobec wyżej wymienionego tymże wyrokiem orzeczono zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym przez okres 2 lat. Powyższy wyrok uprawomocnił się 16 grudnia 2013 roku.

W dniu 21 lipca 2015 roku G. O. na poboczu drogi K-61 w miejscowości T. gm. R. woj. (...) kierował-wykonywał prace ziemne koparko-ładowarką marki (...). W trakcie prac wyżej wymienionym sprzętem G. O. włączając się do ruchu z pobocza drogi nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu dla innego pojazdu poruszającego się drogą k-61 doprowadzając do zderzenia z nim za co otrzymał mandat.

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie wyjaśnień oskarżonego k.84, 10, 23 zeznań świadka T. B. k. 84-85, 82 oraz na podstawie notatki urzędowej k.1, odpisu wyroku k.49.

Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu . Podał, iż kopał koparką wykop pod światłowody wzdłuż drogi (...) w pasie drogowym we wsi T.. W trakcie tego przejeżdzający samochód zawadził bokiem o wystający ząb z łyżki przedniej koparki. Wiedział, że źle robi ale chciał dorobić aby zapewnić byt dla rodziny.

Zdaniem Sądu przyznanie się oskarżonego do winy znajduje pełne potwierdzenie w zebranym w sprawie materiale dowodowym w tym zwłaszcza zeznaniach świadka T. B..

Z zeznań T. B. funkcjonariusza policji z KPP w G. wynika, iż z polecenia dyżurnego udał się do miejscowości T.. Na miejscu ustalił, iż kierowca koparki który wykonywał przy drodze prace ziemne w trakcie prac włączał się do ruchu z pobocza drogi i nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu dla samochodu ciężarowe co doprowadziło do zderzenia pojazdów. W wyniku sprawdzenia w bazie danych ustalił, iż kierowca koparki posiada zakaz prowadzenia pojazdów.

Przyznanie się oskarżonego do winy znajduje także potwierdzenie w notatce urzędowej (k. 1) z której wynikają okoliczności dotyczące czynności funkcjonariusza policji na miejscu zdarzenia.

Jak zaś wynika z odpisu wyroku Sądu Rejonowego w Łomży IX Zamiejscowego Wydziału Karnego w G. z dnia 9 grudnia 2013 roku sygn. akt IV K 579/13 oskarżony kierował pojazdem mechanicznym w okresie zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego tymże wyrokiem.

Powyższe dowody jednoznacznie wskazują, iż wina oskarżonego nie budzi wątpliwości, a rzeczywistość wyglądała, jak w powyżej ustalonym stanie faktycznym.

Czyn, którego oskarżony się dopuścił stanowi przestępstwo określone w art. 244 kk w zw. z art. 64 § 1 kk.

Znamiona przestępstwa z art. 244 KK polegają na niestosowaniu się do orzeczonego przez sąd zakazu zajmowania stanowiska, wykonywania zawodu, prowadzenia działalności, czy tak jak w niniejszej sprawie prowadzenia pojazdów.

Dyspozycję art. 244 KK wyczerpuje ten, kto nie stosuje się do orzeczonego przez sąd zakazu, który obowiązuje od daty uprawomocnienia się wyroku, bez względu na to, czy i kiedy zrealizuje obowiązek zwrotu dokumentu i bez względu także na tok postępowania wykonawczego. Jak wynika z akt sprawy sygn. akt IV K 579/13 wyrok w którym orzeczono zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych przez okres 2 lat uprawomocnił się 16 grudnia 2013 roku, a czyn będący przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie został popełniony w dniu 21 lipca 2015 roku.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Grajewie z dnia 18 czerwca 2010 roku w sprawie II K 222/10 G. O. został skazany za czyn z art. 178a § 1 kk w zb. z art. 244 kk na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności.

Wyrokiem zaś Sądu Rejonowego w Grajewie z dnia 2 lutego 2012 roku w sprawie II K 594/11 G. O. został skazany za czyn z art. 244 kk na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności.

Kary orzeczone powyższymi wyrokami odbywał w systemie dozoru elektronicznego w okresie od 8 marca 2012 roku do 10 marca 2013 roku.

O recydywie z art. 64 § 1 kk mówimy wtedy, gdy mamy do czynienia ze sprawcą karanym uprzednio za przestępstwo umyślne. W grę wchodzi każde przestępstwo umyślne zarówno występek, jak i zbrodnia.

Poprzednia kara pozbawienia wolności za przestępstwo umyślne nie musi być odbyta w całości, jednak, aby skazać sprawcę w warunkach recydywy, konieczne jest odbycie przez niego co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności co w świetle sprawy II K 594/11 tut. Sądu i powyższych wskazań co odbycia kary zostało spełnione. Jak stanowi § 1 art. 60 KK; aby zostać skazanym w warunkach recydywy, sprawca, który odbył minimum kary pozbawienia wolności musi w okresie przedawnienia recydywy dopuścić się umyślnego przestępstwo podobnego ( w tym wypadku ponownie z art. 244 kk) do tego, które popełnił wcześniej i za które odbywał karę. Warunkiem przyjęcia recydywy jest popełnienie kolejnego przestępstwa w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary za poprzednie przestępstwo . Wskazany okres 5 lat zwykło się nazywać terminem przedawnienia recydywy. Początek wskazanego terminu biegnie w niniejszej sprawie od odbycia kary pozbawienia wolności w sprawie II K 594/11 tut. Sądu tj. od 10 marca 2013 roku k.48v. Tak więc zostały spełnione wszystkie przesłani zastosowania art. 64 § 1 kk.

Mając powyższe na uwadze należało uznać kwalifikacje czynu popełnionego przez oskarżonego z art. 244 kk w zw. z art. 64 § 1 kk za właściwą.

Przy wymiarze kary Sąd kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 kk.

Jako okoliczność łagodzącą przyjęto przyznanie się oskarżonego do winy.

Jako okoliczności obciążające przyjęto wcześniejszą wielokrotną karalność oskarżonego w tym za takie same czyny oraz wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu. Zwrócić należy uwagę, iż w świetle wskazanych powyżej wyroków jest to kolejne złamanie zakazu sądowego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym co wskazuje na całkowite lekceważenie ze strony oskarżonego porządku prawnego.

Uwzględniając okoliczności podmiotowe i przedmiotowe Sąd wymierzył oskarżonemu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Zdaniem Sądu powyższa kara spełnia cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do oskarżonego a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa przy uwzględnieniu nagminności przestępstw tego rodzaju. Fakt jego sytuacji rodzinnej i wykonywanie pracy w celu zapewnienia rodzinie środków do jej utrzymania w świetle powyższych okoliczności nie daje podstaw do przyjęcia co do jego osoby pozytywnej prognozy przestrzegania porządku prawnego.

O opłacie sądowej postanowiono na mocy art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych z dnia 23 czerwca 1973 roku (Dz. U. Nr 27 poz. 152 z późn. zm.), a o kosztach sądowych orzeczono na mocy art. 626 § 1 kpk, art. 627 kpk.