Czwartek, 28 marca 2024
Dziennik wyroków i ogłoszeń sądowych
Rej Pr. 2512 | Wydanie nr 5876
Czwartek, 28 marca 2024
Sygnatura akt: II K 841/15

Tytuł: Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe w Gdańsku z 2015-10-22
Data orzeczenia: 22 października 2015
Data publikacji: 14 marca 2018
Data uprawomocnienia:
Sąd: Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe w Gdańsku
Wydział: II Wydział Karny
Przewodniczący: Magdalena Czaplińska
Sędziowie:
Protokolant: Roksana Grabowska
Hasła tematyczne:
Podstawa prawna:

Sygn. akt II K 841/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 października 2015 r.

Sąd Rejonowy Gdańsk - Południe w Gdańsku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Magdalena Czaplińska

Protokolant Roksana Grabowska

przy udziale Prokuratora Zbigniewa Lemke

po rozpoznaniu w dniu 15.10.2015 r. sprawy

1. T. B. (1) , ur. (...) w J.,

syna M. i W. z domu K.;

2. G. G. (1), ur. (...) w R.,

syna R. i Z. z domu K.

oskarżonych o to, że:

I. w dniu 09.03.2015 r. w G. na terenie firmy (...) działając wspólnie i w porozumieniu zabrali w celu przywłaszczenia kartę V. Banku (...) na szkodę S. S. (1), przy czym czynu tego T. B. (1) dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa określonych wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim Wydział VI Karny w sprawie VI K 811/14 z dnia 16.12.2011 r., gdzie za czyny z art. 278 § 1 k. k. w zw. z art. 64 § 1 k. k. i inne został skazany na karę 2 lat pozbawienia wolności i 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 14.05.2010 do dnia 14.02.2011 i od 01.03.2011 do dnia 29.05.2012 i od 28.11.2007 do dnia 02.06.2008 i od 29.05.2012 do dnia 24.08.2012 i od 25.02.2013 do dnia 14.03.2013,

tj. o przestępstwo z art. 278 § 1 i 5 k. k., a w stosunku do T. B. (1) o przestępstwo z art. 278 § 1 i 5 k. k. w zw. z art. 64 § 1 k. k.;

II. w dniu 10 marca 2015 r. w G. z pomieszczenia biurowego z kasetki metalowej, działając wspólnie i w porozumieniu, zabrali w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie 2910 zł na szkodę (...) O. K., przy czym czynu tego T. B. (1) dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa określonych w zarzucie I. aktu oskarżenia,

tj. o przestępstwo z art. 278 § 1 k. k., a w stosunku do T. B. (1) o przestępstwo z art. 278 § 1 k. k. w zw. z art. 64 § 1 k. k.;

III. w dniu 09 marca 2015 r. w G. z hostelu H. S. działając wspólnie i w porozumieniu z damskiej torebki zabrali w celu przywłaszczenia dwie karty bankomatowe Banku (...) SA, czym działali na szkodę K. K. (3), przy czym T. B. (1) dopuścił się popełnieni w/w przestępstwa w warunkach powrotu do przestępstwa określonych w zarzucie I. aktu oskarżenia,

tj. o przestępstwo z art. 278 § 1 i 5 k. k., a w stosunku do T. B. (1) o przestępstwo z art. 278 § 1 i 5 k. k. w zw. z art. 64 § 1 k. k.;

IV. w dniu 05 marca 2015 w G. w sklepie (...) działając wspólnie i w porozumieniu zabrali w celu przywłaszczenia kartę bankomatową A. Banku (...) na szkodę M. L. (1), przy czym T. B. (1) powyższego czynu dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa określonych w zarzucie I. aktu oskarżenia,

tj. o przestępstwo z art. 278 § 1 i 5 k. k., a w stosunku do T. B. (1) o przestępstwo z art. 278 § 1 i 5 k. k. w zw. z art. 64 § 1 k. k.

I.  oskarżonego T. B. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów, z tym ustaleniem w zakresie czynu opisanego w punkcie I. aktu oskarżenia, że dokonał zaboru dwóch kart bankomatowych V. i M. Banku (...) oraz z tym ustaleniem, że czyny te stanowią ciąg przestępstw opisany w art. 91 § 1 k. k., czyny zarzucane mu w punktach I., III. i IV. aktu oskarżenia kwalifikuje z art. 278 § 1 i 5 k. k. w zw. z art. 64 § 1 k. k., a czyn zarzucany w punkcie II. aktu oskarżenia kwalifikuje z art. 278 § 1 k. k. w zw. z art. 64 § 1 k. k. i za to na podstawie art. 278 § 1 k. k. w zw. z art. 91 § 1 k. k. skazuje go na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

II.  oskarżonego G. G. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów, z tym ustaleniem w zakresie czynu opisanego w punkcie I. aktu oskarżenia, że dokonał zaboru dwóch kart bankomatowych V. i M. Banku (...) oraz z tym ustaleniem, że czyny te stanowią ciąg przestępstw opisany w art. 91 § 1 k. k., czyny zarzucane mu w punktach I., III. i IV. aktu oskarżenia kwalifikuje z art. 278 § 1 i 5 k. k., a czyn zarzucany w punkcie II. aktu oskarżenia kwalifikuje z art. 278 § 1 k. k. i za to przy zastosowaniu art. 37 a k. k. na podstawie art. 278 § 1 k. k. w zw. z art. 34 § 1a pkt 1 k. k. w zw. z art. 34 § 2 k. k. w zw. z art. 35 § 1 k. k. w zw. z art. 91 § 1 k. k. skazuje go na karę 9 (dziewięciu) miesięcy ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

III.  na podstawie art. 34 § 3 k. k. w zw. z art. 39 pkt 7 k. k. w zw. z art. 43 a § 1 k. k. orzeka wobec oskarżonego G. G. (1) świadczenie pieniężne w kwocie 1.000 (jednego tysiąca) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej;

IV.  na podstawie art. 624 § 1 k. p. k. zwalnia oskarżonego T. B. (1) od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych, które przejmuje na rzecz Skarbu Państwa;

V.  na podstawie art. 626 § 1 k. p. k., art. 627 k. p. k. oraz art. 1, art. 2 ust. 1 pkt 3, art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz. U. z 1983 r., nr 49, poz. 223 z późniejszymi zmianami) zasądza od oskarżonego G. G. (1) na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 270 złotych, w tym wymierza mu opłatę w kwocie 180 złotych.

Sygn. akt II K 841/15

W związku ze złożeniem wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku wyłącznie przez oskarżonego T. B. (1), Sąd na podstawie art. 423 § 1a k. p. k. ograniczył zakres uzasadnienia do części wyroku dotyczących tego oskarżonego.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 5 marca 2015 r. oskarżeni T. B. (1) i G. G. (1) – zamieszkali w J. – przyjechali do G.. Tego samego dnia, po godzinie 17.00, udali się do sklepu sportowo – wędkarskiego (...) na ul. (...) w G.. G. G. (1) czekał na zewnątrz sklepu, zaś T. B. (1) - niezauważony przez sprzedawców - wszedł do biura kierownika sklepu (...), gdzie dokonał kradzieży portfela M. L., w którym znajdowały się dowód osobisty i prawo jazdy oraz dwie karty bankomatowe - A. Banku (...) – M., a także pieniądze w kwocie około 100 złotych. Po wyjściu ze sklepu (...). B. pokazał portfel G. G., mężczyźni razem sprawdzili jego zawartość. Oskarżeni zabrali ujawnione w portfelu pieniądze, zaś przy pomocy skradzionej karty bankomatowo – zbliżeniowej T – M. dokonali w kiosku (...) na ul. (...) w G. jednej transakcji na kwotę 45 złotych. Portfel i dokumenty wyrzucili po drodze do śmietnika.

Dowód: zeznania świadka M. L. (2) – k. 31 – 32, 36 - 37; protokół eksperymentu procesowego – k. 149 – 153; wyjaśnienia oskarżonego G. G. (1) – k. 114 – 115; wyjaśnienia oskarżonego T. B. (1) – k. 109 – 110, 308

W dniu 9 marca 2015 roku między godziną 9.30 a 11.00 oskarżeni udali się do (...) – Centrum przy ul. (...) w G.. G. G. (1) czekał na zewnątrz, zaś T. B. wszedł na 1. piętro, gdzie udał się do szatni pracowników firmy, skąd z kieszeni kurtki znajdującej się w szafce ubraniowej dokonał zaboru należącego do S. S. (1) skórzanego portfela o wartości 100 złotych, w którym znajdowały się pieniądze w kwocie około 200 złotych, dowód osobisty, prawo jazdy, dowód rejestracyjny pojazdu marki S. o numerze rejestracyjnym (...), karta ubezpieczeniowa (...) oraz 2 karty bankomatowe V. i M. Banku (...). Po wyjściu z budynku T. B. pokazał portfel G. G., mężczyźni razem sprawdzili jego zawartość. Oskarżeni zabrali znajdujące się w portfelu pieniądze, kupili za nie jedzenie, ponadto za pomocą karty zbliżeniowej dokonali dwóch transakcji: w sklepie (...) przy ul. (...) na kwotę 37,86 złotych oraz w sklepie (...) na kwotę 45 złotych. Portfel wraz z dokumentami wyrzucili po drodze.

Dowód: zeznania świadka S. S. (1) – k. 2 – 3, 5 – 6; protokół eksperymentu procesowego – k. 149 – 153; wyjaśnienia oskarżonego G. G. (1) – k. 114 – 115; wyjaśnienia oskarżonego T. B. (1) – k. 109 – 110, 308

Tego samego dnia, tj. 9 marca 2015 roku, około godz. 12.00 – 13.00 oskarżeni udali się do hostelu H. S. mieszczącego się na ul. (...) w G.. G. G. (1) został na zewnątrz przed budynkiem, zaś T. B. (1) wszedł na górę do recepcji, w której akurat nikogo nie było. Na podłodze recepcji leżała torebka należąca do właścicielki hostelu K. K. (3). Oskarżony zajrzał do środka torebki i dokonał zaboru znajdującego się w niej portfela K. K. (3), zawierającego prawo jazdy, dowód osobisty, legitymację studencką, karnet na siłownię oraz dwie karty bankomatowe Banku (...) S. A. Po wyjściu z budynku T. B. pokazał portfel G. G., mężczyźni razem sprawdzili jego zawartość. Przy pomocy obu kart oskarżeni dokonali zbliżeniowo łącznie 8 transakcji, każda na kwotę około 45 złotych, kupując głównie papierosy. Portfel z dokumentami wyrzucili po drodze.

Dowód: zeznania świadka K. K. (3) - k. 10 – 14, 24 – 25; zeznania świadka T. W. (1) – k. 23; protokół eksperymentu procesowego – k. 149 – 153; wyjaśnienia oskarżonego G. G. (1) – k. 114 – 115; wyjaśnienia oskarżonego T. B. (1) – k. 109 – 110, 308

W dniu 10 marca 2015 r. około godz. 15.20 oskarżeni udali się do (...) mieszczącego się na ul. (...) w G.. T. B. (1) wszedł na 1. piętro, gdzie zajrzał do pokoju biurowego nr (...), gdzie mieściło się biuro firmy (...). Oskarżony wszedł do środka, zajrzał do szuflady biurka, gdzie zobaczył małą kasetkę z kluczykiem, przekręcił kluczyk i otworzył, po czym dokonał zaboru pieniędzy w kwocie 2.910 złotych na szkodę firmy (...). T. B. (1) zszedł na dół do G. G. (1). Skradzione pieniędzy mężczyźni przeznaczyli na alkohol oraz grę na automatach.

Dowód: zeznania świadka A. M. (1) – k. 40 – 41; protokół oględzin miejsca – k. 42 – 43; zeznania świadka A. M. (2) – k. 49 – 50; dokumentacja fotograficzna – k. 181; protokół oględzin rzeczy – k. 199 – 201; protokół eksperymentu procesowego – k. 149 – 153; wyjaśnienia oskarżonego G. G. (1) – k. 114 – 115; wyjaśnienia oskarżonego T. B. (1) – k. 109 – 110, 308

W toku postępowania przygotowawczego oskarżony T. B. (1) przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i wyjaśnił, że jeśli chodzi o czyn zarzucany mu w punkcie I., to pojechał tam razem z G., wszedł na 1. piętro, poszedł do ubikacji, gdy wychodził, zauważył obok szatnię. Wszedł, bo była otwarta, były tam szafki, a jedna wisiała obok, sprawdził kieszeń. Kolega czekał na dole na zewnątrz. Oskarżony zabrał z kieszeni czarny portfel, zszedł na dół i pokazał go G., powiedział, skąd go ma i razem sprawdzili, co było w środku. Były tam jakieś karty, chyba dowód oraz pieniądze w kwocie około 80 złotych. Wzięli ten portfel ze sobą i poszli do sklepu na zakupy. Za te pieniądze kupili coś do jedzenia, za pomocą karty zbliżeniowej oskarżony kupował papierosy – były to chyba dwie transakcje za 45 złotych. Potem portfel z tymi dokumentami wyrzucili po drodze, chyba do śmietnika. Odnośnie drugiego zarzutu T. B. podał, że tego dnia wraz z G. byli tam na obiedzie. Wszedł na piętro szukać ubikacji i zauważył uchylone drzwi do jakiegoś pomieszczenia, wszedł do środka, zajrzał do szuflady biurka, gdzie zobaczył małą kasetkę z kluczykiem, przekręcił kluczyk i otworzył. Były tam pieniądze, w różnych banknotach, łącznie około 2.800 złotych. Oskarżony wziął te pieniądze i zszedł na dół do G., powiedział mu o tym. Poszli niedaleko do baru (...), gdzie wypili sporo alkoholu za te pieniądze i grali na maszynach, przegrali wszystko. Jeśli chodzi o zarzut III. T. B. wyjaśnił, że przechodzili tamtędy i chcieli wynająć tam pokój. Wszedł na górę do recepcji, akurat nie było nikogo, zobaczył na biurku torebkę, zajrzał do środka i zabrał jasnozielony portfel. Z. do G., wyszli stamtąd, nie wynajmowali już tam pokoju. Razem sprawdzili ten portfel, w którym było 15 złotych i chyba jedna karta bankomatowa. Kartę zabrał G., portfel wyrzucił gdzieś po drodze, potem chodzili po różnych sklepach i płacili za zakupy jako kartą zbliżeniową, kupowali głównie papierosy. Potem G. wyrzucił gdzieś tą kartę. Odnośnie IV. zarzutu T. B. podał, że wszedł do sklepu sportowego, skręcił w lewą stronę, gdzie znajdują się rowery, oglądał je, a gdy sprzedawcy nie widzieli, to wszedł dalej, gdzie było otwarte pomieszczenie. Tam znajdował się plecak, z którego wyciągnął portfel i wyszedł. G. czekał na niego pod sklepem. Oskarżony pokazał mu portfel, były tam dokumenty i chyba 100 złotych. Zabrali te pieniądze, a przy pomocy karty bankomatowej robili jakieś zakupy. Potem portfel i dokumenty wyrzucili gdzieś po drodze do jakiegoś śmietnika. Zawsze zabierali tylko pieniądze i karty bankomatowe, by płacić nimi jako kartami zbliżeniowymi, zaś dokumenty jak dowód osobisty czy prawo jazdy wyrzucali, nie były im do niczego potrzebne. T. B. dodał, że w G. jest od 5 marca 2015 r., przyjechał razem z G., którego zna z dzielnicy. Oskarżony ma 2 tygodnie urlopu, G. nie pracuje, chcieli pozwiedzać G., zobaczyć morze, wynajęli stancję w S.. T. B. podał, że dokonywał tych kradzieży, bo pieniądze, które miał ze sobą przegrał na maszynach. G. miał pieniądze, ale jak spali w drodze do G., to ktoś mu ukradł portfel. Oskarżony dodał, że bardzo żałuje popełnionych czynów.

wyjaśnienia oskarżonego T. B. (1) – k. 109 – 110

W postępowaniu przed Sądem oskarżony T. B. przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień.

wyjaśnienia oskarżonego T. B. – k. 308

Oskarżony T. B. (1) był uprzednio siedemnastokrotnie karany przez Sąd:

1.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 8 kwietnia 1992 r. w sprawie o sygnaturze akt II K 177/92 za przestępstwo z art. 208 d. k. k.;

2.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Malborku z dnia 21 grudnia 1992 r. w sprawie o sygnaturze akt II K 697/02 za przestępstwo z art. 203 § 2 d. k. k.;

3.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Pszczynie z dnia 19 lutego 1993 r. w sprawie o sygnaturze akt K 741/92 za przestępstwo z art. 208 d. k. k.;

4.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 31 maja 1993 r. w sprawie o sygnaturze akt II K 1277/92 za przestępstwo z art. 208 d. k. k.;

5.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Lublinie z dnia 21 listopada 1994 r. w sprawie o sygnaturze akt III K 830/94 za przestępstwo z art. 208 d. k. k.;

6.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Koszalinie z dnia 29 maja 1995 r. w sprawie o sygnaturze akt II K 141/94 za przestępstwo z art. 208 d. k. k.;

7.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 13 czerwca 1996 r. w sprawie o sygnaturze akt III K 532/96 za przestępstwo z art. 208 d. k. k.;

8.  wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w Katowicach z dnia 1 kwietnia 1998 r. w sprawie o sygnaturze akt V K 185/97 za przestępstwo z art. 208 d. k. k.;

9.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Jastrzębiu- Zdroju z dnia 28 maja 1998 r. w sprawie o sygnaturze akt II K 48/98 za przestępstwo z art. 256 § 1 d. k. k.;

10.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Bielsku – Białej z dnia 5 marca 2001 r. w sprawie o sygnaturze akt III K 100/00 za przestępstwa z art. 280 § 1 k. k. oraz z art. 242 § 2 k. k.;

11.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Cieszynie z dnia 28 lutego 2006 r. w sprawie o sygnaturze akt II K 16/05 za przestępstwa z art. 242 § 2 k. k., art. 278 § 1 i 5 k. k., art. 275 § 1 k. k., art. 276 k. k., art. 286 § 1 k. k., art. 270 § 1 k. k.;

12.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Cieszynie z dnia 8 listopada 2006 r. w sprawie o sygnaturze akt II K 464/06 za przestępstwo z art. 278 § 1 i 5 k. k.;

13.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim z dnia 28 czerwca 2007 r. w sprawie o sygnaturze akt VI K 100/07 za przestępstwa z art. 278 § 1 i 5 k. k., art. 275 § 1 k. k., art. 190 § 1 k. k.;

14.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Jastrzębiu - Zdroju z dnia 29 sierpnia 2008 r. w sprawie o sygnaturze akt II K 59/08 za przestępstwa z art. 278 § 1 k. k., art. 279 § 1 k. k.;

15.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim z dnia 16 czerwca 2008 r. w sprawie o sygnaturze akt VI K 72/08 za przestępstwo z art. 279 § 1 k. k. w zw. z art. 64 § 2 k. k.;

16.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Cieszynie z dnia 19 grudnia 2013 r. w sprawie o sygnaturze akt II K 1074/13 za przestępstwo z art. 278 § 1 k. k. w zw. z art. 64 § 1 k. k.;

17.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Jastrzębiu – Zdroju z dnia 7 maja 2014 r. w sprawie o sygnaturze akt II K 192/14 za przestępstwo z art. 278 § 1 k. k. w zw. z art. 64 § 1 k. k.

W punkcie 5. sentencji wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim z dnia 16 grudnia 2011 roku wydanego w sprawie o sygnaturze akt VI K 811/11 orzeczono wobec oskarżonego T. B. (1) karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, łącząc jednostkowe kary pozbawienia wolności wymierzone w sprawach: VI K 72/08 SR w Wodzisławiu Śląskim (za przestępstwo z art. 279 § 1 k. k. w zw. z art. 64 § 2 k. k.) oraz II K 59/08 SR w Jastrzębiu – Zdroju ( m. in. za przestępstwa z art. 278 § 1 i 5 k. k., z art. 279 § 1 k. k. w zw. z art. 64 § 1 k. k.). Powyższą karę łączną oskarżony odbywał w okresach: od 28 listopada 2007 roku do 2 czerwca 2008 roku, od 14 maja 2010 roku do 14 lutego 2011 roku, od 1 marca 2011 roku do 29 maja 2012 roku, od 29 maja 2012 roku do 24 sierpnia 2012 roku, od 25 lutego 2013 roku do 14 marca 2013 roku.

Dowód: dane o karalności – k. 183 – 187; odpisy wyroków – k. 194 – 197, 251 – 257

Sąd zważył, co następuje:

Wina i sprawstwo oskarżonego T. B. (1) co do popełnienia zarzucanych mu czynów nie budzi wątpliwości. Sąd ustaleń w tym zakresie, jak i w zakresie stanu faktycznego dokonał w oparciu o wiarygodny materiał dowodowy zgromadzony w sprawie, w szczególności w postaci: zeznań świadków S. S., K. K., T. W., M. L., A. M., A. M., protokołów oględzin miejsca i rzeczy, dokumentacji fotograficznej, protokołu eksperymentu procesowego, danych o karalności, odpisów wyroków oraz częściowo wyjaśnień oskarżonych.

Dokonując ustaleń faktycznych Sąd opierał się na dokumentach ujawnionych w trakcie przewodu sądowego w postaci: protokołów oględzin miejsca i rzeczy, dokumentacji fotograficznej, protokołu eksperymentu procesowego, danych o karalności, odpisów wyroków. Nie budzą one bowiem żadnych wątpliwości, co do rzetelności i autentyczności zgromadzonych w nich informacji. Nadto zostały sporządzone przez uprawnione do tego osoby, przy zachowaniu wymogów przewidzianych w obowiązujących przepisach prawa. Podkreślić również należy, że żadna ze stron nie kwestionowała w toku postępowania prawdziwości, ani wiarygodności żadnego z dokumentów ujawnionych w toku rozprawy.

Podstawy dla poczynienia ustaleń faktycznych nie dały w żadnej mierze dokumenty w postaci protokołów zatrzymania i przeszukania oskarżonych oraz protokołów przeszukania ich miejsc zamieszkania. Dokumentują one bowiem czynności procesowe, które pozostają bez związku z faktami niniejszej sprawy i nie doprowadziły do ujawnienia żadnych rzeczy ani osób, które miałyby wartość dowodową przy rozstrzyganiu kwestii odpowiedzialności karnej oskarżonych w ramach postawionych im w niniejszej sprawie zarzutów.

Sąd oddalił wniosek dowodowy o przesłuchanie świadków W. B. i Z. G., albowiem zeznania tych świadków dotyczyły okoliczności, które nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy.

Poczynieniu ustaleń faktycznych nie posłużyły także zeznania O. P., B. T. i R. M. – pracowników sklepu sportowo – wędkarskiego (...) na ul. (...) w G., którzy wprawdzie w dniu 5 marca 2015 r. (tj. w dniu dokonania kradzieży na szkodę kierownika tego sklepu (...)) byli obecni w pracy, jednak nie posiadali żadnej wiedzy na tego przebiegu inkryminowanego zdarzenia, zaś o fakcie kradzieży dowiedzieli się od samego pokrzywdzonego. Podstawy dla ustaleń faktycznych w sprawie nie stanowiły również zeznania V. J. i B. K. – pracownic recepcji w (...) w G., które nie posiadały żadnej wiedzy na temat kradzieży na szkodę firmy (...).

Za w pełni wiarygodne uznał Sąd zeznania pokrzywdzonych: S. S. (1), K. K. (3) i M. L. (2). Nie byli oni wprawdzie naocznymi świadkami inkryminowanych zdarzeń, jednak opisali czas i okoliczności, w jakich doszło do popełnienia przestępstw na ich szkodę oraz skradzione im przedmioty. Zeznania wskazanych świadków są spójne i konsekwentne, a ponadto w pełni zgodne z pozostałym materiałem dowodowym, w tym z wyjaśnieniami oskarżonych. Z tym samych przyczyn jako zasługujące na nadanie waloru wiarygodności Sąd ocenił zeznania A. M. (1) i A. M. (2) - pracowników pokrzywdzonej firmy (...), których relacja znalazła dodatkowo potwierdzenie w protokole oględzin zapisu z monitoringu (k. 199 – 201).

Jako wiarygodne Sąd ocenił również zeznania T. W. (1) – gościa hostelu H. S. przy ul. (...) w G., który w dniu 9 marca 2015 r. widział, jak jeden z oskarżonych (tj. T. B. (1)) wchodził do wnętrza hostelu, zaś drugi z oskarżonych (G. G. (1)) oczekiwał na niego przed wejściem. Zeznania tego świadka znajdują pełne potwierdzenie w relacji pokrzywdzonej K. K. (3) oraz wyjaśnieniach oskarżonych.

Wyjaśnienia oskarżonych T. B. (1) i G. G. (1) Sąd w przeważającej mierze uznał za wiarygodne jako zgodne z pozostałym zgromadzonym materiałem dowodowym, w szczególności w postaci zeznań świadków S. S., K. K., T. W., M. L., A. M., A. M., protokołów oględzin miejsca i rzeczy, dokumentacji fotograficznej, protokołu eksperymentu procesowego. Sąd z ostrożnością natomiast podszedł do twierdzeń oskarżonych, jakoby powodem ich przyjazdu do T. była chęć „pozwiedzania G. i zobaczenia morza”, zaś kradzieży dopuszczali się tylko dlatego, że T. B. (1) przegrał posiadane pieniądze na automatach, zaś G. G. (1) został okradziony w pociągu i nie mieli pieniędzy. Zauważyć należy, że - jak wynika z danych osobopoznawczych – oskarżony G. G. nie pracuje od 2013 r., pozostając na utrzymaniu matki (która jest na emeryturze), więc mało prawdopodobne wydaje się, by miał on pieniądze na „turystyczny” wyjazd nad morze. Odnośnie zaś stwierdzenia T. B., iż pieniądze, które posiadał na ten wyjazd, przegrał na automatach, zauważyć należy, iż pierwszej kradzieży oskarżeni dokonali już w dniu 5 marca 2015 r. (tj. w dniu przyjazdu G.), co świadczy o tym, iż taki był prawdziwy cel ich przyjazdu do T. (jakkolwiek oczywiście okoliczność ta nie ma istotnego znaczenia z punktu widzenia odpowiedzialności oskarżonych za przypisane im czyny). Sąd uznał również (czego oskarżeni nie podali wprost w swych wyjaśnieniach), że przyjęty przez nich sposób działania (tj. fakt, że we wszystkich przypadkach do wnętrza sklepu lub biura wchodził tylko T. B. (1), zaś G. G. (1) oczekiwał na niego na zewnątrz), wynikał z uprzedniego podziału ról między nimi. Po dokonaniu zaboru T. B. wracał do G. G., mężczyźni razem sprawdzali, co znajduje się w skradzionych portfelach, po czym wspólnie wydawali skradzione pieniądze oraz dokonywali wypłat przy użyciu skradzionych kart. Zdaniem Sądu, działania każdego z oskarżonych wypełniały znamiona współsprawstwa kradzieży, tj. działania wspólnie i w porozumieniu z inną osobą. Zgodnie z przyjętym w doktrynie poglądem, współsprawcą jest zarówno ten, kto realizuje, współdziałając z drugą osobą, samodzielnie część znamion czasownikowych czynu zabronionego, jak i ten, kto wprawdzie w wyniku podziału ról nie realizuje żadnego znamienia czasownikowego popełnianego wspólnie czynu zabronionego, ale wykonywana przez niego czynność ma istotne znaczenie dla popełnienia tego czynu ( A. Zoll „Kodeks karny. Część ogólna – komentarz”, t. 1, Zakamycze 2001, str. 173). Takie stanowisko zajął też Sąd Najwyższy (OSNPG 1980, z. 1, poz. 1) stwierdzając: „ współudział nie musi polegać na podejmowaniu czynności czasownikowej, będącej realizacją istniejącego między współsprawcami porozumienia, również osobnik, który zgodnie z przyjętym podziałem ról stoi na czatach może być uznany za współsprawcę rozboju, a nie tylko pomocnika”. W związku z powyższym uznać należy, że mimo iż faktycznego zaboru rzeczy dokonywał tylko T. B. (1), a G. G. (1) miał za zadanie osłaniać go i „stać na czatach”, to obaj dopuścili się przestępstw z art. 278 § 1 i 5 k. k., popełnionych wspólnie i w porozumieniu.

W pozostałym zakresie, tj. co do czasu, miejsca, okoliczności inkryminowanych zdarzeń oraz rodzaju i ilości skradzionych przedmiotów, Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonych za wiarygodne.

W świetle zebranego materiału dowodowego wina i sprawstwo oskarżonego T. B. (1) co do popełnienia zarzucanych mu czynów nie budziły wątpliwości. Zdaniem Sądu pewnym jest, że w dniu 09.03.2015 r. w G. na terenie firmy (...) działając wspólnie i w porozumieniu z G. G. (1) zabrał w celu przywłaszczenia dwie karty bankomatowe V. i M. Banku (...) na szkodę S. S. (1), przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa określonych wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim Wydział VI Karny w sprawie VI K 811/14 z dnia 16.12.2011 r., gdzie za czyny z art. 278 § 1 k. k. w zw. z art. 64 § 1 k. k. i inne został skazany na karę 2 lat pozbawienia wolności i 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 14.05.2010 do dnia 14.02.2011 i od 01.03.2011 do dnia 29.05.2012 i od 28.11.2007 do dnia 02.06.2008 i od 29.05.2012 do dnia 24.08.2012 i od 25.02.2013 do dnia 14.03.2013, wyczerpując znamiona przestępstwa z art. 278 § 1 i 5 k. k. w zw. z art. 64 § 1 k. k. Pewnym jest także, iż w dniu 10 marca 2015 r. w G. z pomieszczenia biurowego z kasetki metalowej, działając wspólnie i w porozumieniu z G. G. (1), zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie 2910 zł na szkodę (...) O. K., przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa opisanych powyżej, wyczerpując znamiona przestępstwa z art. 278 § 1 k. k. w zw. z art. 64 § 1 k. k. Ponadto w dniu 9 marca 2015 r. w G. z hostelu H. S. działając wspólnie i w porozumieniu z G. G. (1) z damskiej torebki zabrał w celu przywłaszczenia dwie karty bankomatowe Banku (...) SA, czym działał na szkodę K. K. (3), przy czym dopuścił się popełnienia w/w przestępstwa w warunkach powrotu do przestępstwa opisanych powyżej, wyczerpując znamiona przestępstwa z art. 278 § 1 i5 k. k. w zw. z art. 64 § 1 k. k. Pewnym jest także, iż w dniu 5 marca 2015 w G. w sklepie (...) działając wspólnie i w porozumieniu z G. G. (1) zabrał w celu przywłaszczenia kartę bankomatową A. Banku (...) na szkodę M. L. (1), przy czym powyższego czynu dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa opisanych powyżej, wyczerpując znamiona przestępstwa z art. 278 § 1 i 5 k. k. w zw. z art. 64 § 1 k. k.

Zachowanie się sprawcy przestępstwa stypizowanego w art. 278 § 1 k. k. jest ściśle przez ten przepis określone i polega na zaborze cudzej rzeczy ruchomej w celu przywłaszczenia. Przez zabór rozumieć należy bezprawne wyjęcie rzeczy spod władztwa osoby dotychczas nią władającej (jak właściciel, posiadacz lub osoba posiadająca do rzeczy inne prawa rzeczowe lub obligacyjne) i objęcie jej we własne władanie przez sprawcę. Wyjęcie rzeczy ruchomej spod władztwa nastąpić musi wbrew woli osoby nim dysponującej oraz bez żadnej ku temu podstawy. W myśl art. 278 § 5 k. k., przepis art. 278 § 1 k. k. stosuje się odpowiednio do kradzieży karty uprawniającej do podjęcia pieniędzy z automatu bankowego.

W myśl art. 91 § 1 k. k. jeżeli sprawca popełnia w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności, dwa albo więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw, sąd orzeka jedną karę na podstawie przepisu, którego znamiona każde z tych przestępstw wyczerpuje, w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę. Zdaniem Sądu, w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z wykorzystaniem takiej samej sposobności – kradzieże zostały dokonane w sklepach lub biurach, podczas chwilowej nieobecności pokrzywdzonych, w ten sposób, że jeden ze sprawców dokonywał zaboru mienia, zaś drugi osłaniał go, stojąc „na czatach”. Pierwszy z zarzucanych oskarżonym czynów został popełniony dnia 5 marca 2015 r., dwa następne – w dniu 9 marca 2015 r., a ostatni – w dniu 10 marca 2015 r., a zatem spełniona jest także wskazana w art. 91 § 1 k. k. przesłanka popełnienia przestępstw w krótkich odstępach czasu. W związku z powyższym, wobec faktu, iż w przedmiotowej sprawie spełnione zostały wszystkie przesłanki z art. 91 § 1 k. k. ( tj. działanie z wykorzystaniem takiej samej sposobności, w krótkich odstępach czasu, zanim zapadł pierwszy, chociażby nieprawomocny wyrok, co do któregokolwiek z tych przestępstw), Sąd uznał, że zarzucane oskarżonym przestępstwa stanowią ciąg przestępstw określony w art. 91 § 1 k. k.

Przy wymiarze kary Sąd oparł się o dyrektywy z art. 53 k. k. Sąd miał przy tym na względzie stopień społecznej szkodliwości czynów, których dopuścili się oskarżony, stopień jego zawinienia. Sąd kierował się przy tym celami zapobiegawczymi i wychowawczymi przypisanymi karze, a także okolicznościami związanymi z kształtowaniem świadomości prawnej społeczeństwa, w szczególności koniecznością uświadomienia, że za przestępstwa tego rodzaju spotyka sprawcę surowa kara.

Jako okoliczność przemawiającą na korzyść oskarżonego, Sąd przyjął jego przyznanie się do winy, wyrażoną skruchę oraz złożenie na etapie postępowania przygotowawczego wyczerpujących wyjaśnień.

Jako okoliczność obciążającą Sąd poczytał uprzednią wielokrotną (siedemnastokrotną!) karalność oskarżonego, za przestępstwa podobne, co świadczy o niepoprawności sprawcy oraz o tym, że z popełniania przestępstwa przeciwko mieniu uczynił on sobie sposób na życie. Na niekorzyść oskarżonego Sąd poczytał także fakt działania wspólnie i w porozumieniu z inną osobą oraz w zuchwały sposób. Sąd miał na uwadze także znaczny stopień społecznej szkodliwości czynów przypisanych oskarżonemu, wyrażający się w szczególności w rodzaju dobra prawnego, przeciwko któremu były one wymierzone. Sąd miał na względzie również, iż oskarżony działał w warunkach powrotu do przestępstwa.

Mając powyższe na względzie, Sąd wymierzył oskarżonemu – przy zastosowaniu art. 91 § 1 k. k. – karę 2 lat pozbawienia wolności. Zdaniem Sądu, wymierzona oskarżonemu taka jest współmierna do stopnia społecznej szkodliwości czynów, ich wielości, stopnia zawinienia i postawy oskarżonego oraz spełnia należycie wymogi prewencji ogólnej i szczególnej.

Analizując przesłanki z art. 69 § 1 i § 2 k.k. zauważyć należy, że w aktualnym stanie prawnym (tj. obowiązującym od dnia 1 lipca 2015 r.), możliwe jest warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności wyłącznie w wymiarze do 1 roku. Jednak nawet, gdyby przyjąć – na zasadzie art. 4 § 1 k. k. – ustawę dotychczasową jako względniejszą dla sprawcy, zdaniem Sądu, w przedmiotowej sprawie warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności nie jest wystarczające dla osiągnięcia celów kary w stosunku do oskarżonego. Z uwagi na fakt, iż oskarżony był już uprzednio wielokrotnie (siedemnastokrotnie!) karany za przestępstwa podobne oraz okoliczność, że otrzymał już dwukrotnie szansę w postaci wymierzenia mu kar pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania, z których to szans nie skorzystał, Sąd odstąpił od stosowania tej instytucji. Uznać należy, iż ów środek probacyjny nie spełnił w stosunku do T. B. (1) swej funkcji, a zatem orzeczenie w niniejszej sprawie kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania nie byłoby wystarczające dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary i wzbudziłoby w nim poczucie bezkarności. Przeciwko skorzystaniu z dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary przemawiał także fakt działania przez oskarżonego w warunkach powrotu do przestępstwa z art. 64 § 1 k. k.

Mając na uwadze fakt, iż oskarżony odbywa obecnie karę pozbawienia wolności i nie ma możliwości zarobkowania, Sąd zwolnił go z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych.

Najczęściej czytane
ogłoszenia

Udostępnij