Czwartek, 28 marca 2024
Dziennik wyroków i ogłoszeń sądowych
Rej Pr. 2512 | Wydanie nr 5876
Czwartek, 28 marca 2024
Sygnatura akt: III Ca 806/15

Tytuł: Sąd Okręgowy w Gliwicach z 2015-08-19
Data orzeczenia: 19 sierpnia 2015
Data publikacji: 7 grudnia 2017
Data uprawomocnienia: 19 sierpnia 2015
Sąd: Sąd Okręgowy w Gliwicach
Wydział: III Wydział Cywilny Odwoławczy
Przewodniczący: Barbara Braziewicz
Sędziowie: Andrzej Dyrda
Gabriela Sobczyk

Protokolant: Beata Michalak
Hasła tematyczne:
Podstawa prawna:

Sygn. akt III Ca 806/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 sierpnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Barbara Braziewicz

Sędzia SO Gabriela Sobczyk (spr.)

Sędzia SO Andrzej Dyrda

Protokolant Beata Michalak

po rozpoznaniu w dniu 19 sierpnia 2015 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Państwowych Spółki Akcyjnej w W.

przeciwko Gminie G.

o zapłatę

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 25 lutego 2015 r., sygn. akt I C 1328/14

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od powódki na rzecz pozwanej kwotę 600 zł (sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

SSO Andrzej Dyrda SSO Barbara Braziewicz SSO Gabriela Sobczyk

Sygn. akt III Ca 806/15

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 25 lutego 2015 roku Sąd Rejonowy Gliwicach oddalił powództwo (...) Państwowych S.A. w W. przeciwko Gminie G. o zapłatę odszkodowania w kwocie 9.984,06 wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 23 lipca 2013r. oraz kosztów postępowania.

Nadto zasądził od powódki na rzecz pozwanej kwotę 1.200 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu Sąd Rejonowy wskazał, że powódka dochodziła odszkodowania za zaniechanie przez pozwaną wykonania obowiązku dostarczenia lokalu socjalnego W. G., J. G. i N. U., wobec których 17 września 2007r. , w sprawie o sygn. I C 936/07 zapadł wyrok eksmisyjny z orzeczeniem prawa wymienionych do takiego lokalu. Roszczenie powódki obejmowało okres od dnia od 1 stycznia 2012 roku do 31 maja 2013 roku. Jak wskazano w uzasadnieniu pozwu, wysokość odszkodowania została wskazana na podstawie przepisu art. 18 ust. 5 u.o.p.l. i art. 417 k.c. (...) S.A. w tym czasie wynajmował mieszkania po 14-20 zł za 1 m 2. Powódka wskazała, że uprawnieni do lokalu socjalnego nie dokonali we wskazanym okresie prawie żadnych wpłat, za wyjątkiem dodatku mieszkaniowego przelanego we wrześniu 2012 roku, o który pomniejszono żądane odszkodowanie. Powódka zwróciła się do pozwanej o dostarczenie lokalu socjalnego uprawnionym. Pozwana nie zaoferowała eksmitowanym lokalu socjalnego. (...) S.A. wezwała pozwaną do zapłaty odszkodowania, jednak pozwana nie uwzględniła jej roszczeń.

W odpowiedzi na pozew pozwana Gmina G. wniosła o oddalenie powództwa jako bezzasadnego oraz nie wykazanego co do wysokości rzeczywiście poniesionej szkody, a także o zasądzenie kosztów postępowania. Stwierdziła, iż powódka nie udowodniła, że w spornym okresie eksmitowane lokatorki zajmowały lokal powódki. Wyrok eksmisyjny zapadł zaś 7 lat temu.

W piśmie z dnia 2.12.2014 r. i 18.12.2014 r. (...) S.A. podkreśliła, że domaga się odszkodowania w pełnej wysokości. Podtrzymała wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego na okoliczność wartości szkody w postaci wolnorynkowego czynszu najmu, jaki powódka mogłaby otrzymać. Stwierdziła, że biegły w opinii zawrze rozważania na temat możliwości wynajęcia lokalu. (...) S.A. Dodała, że Gmina G. kwestionując fakt zajmowania lokalu mieszkalnego przez byłe lokatorki nie wskazała żadnych dowodów na poparcie swych wywodów. Załączone do pozwu zestawienie należności i wyrok eksmisyjny świadczą o zajmowaniu mieszkania przez W. G., J. G. i N. U..

Sąd Rejonowy ustalił, że (...) Państwowe Spółka Akcyjna w W. jest właścicielką lokalu mieszkalnego położonego w G. przy ulicy (...).

Wyrokiem z dnia 17 września 2007 roku, sygn. akt I C 936/07, Sąd nakazał W. G., J. G. i N. U., aby opróżniły lokal mieszkalny położony w G. przy ulicy (...) i wydały go powódce w stanie wolnym od osób i rzeczy. Lokatorki uzyskały prawo do lokalu socjalnego. Wykonanie wyroku wstrzymano do czasu złożenia uprawnionym przez Gminę G. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego. Wobec nieprzedstawienia oferty najmu lokalu socjalnego, klauzula wykonalności na wyrok eksmisyjny nie mogła być nadana.

Eksmitowane nie opuściły przedmiotowego lokalu. W okresie od 1 listopada 2012 roku do 31 stycznia 2013 roku nie uiszczały odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu. We wrześniu 2012 roku wpłynął jedynie na konto powódki dodatek mieszkaniowy.

W pismach z dnia 18.1.2010 roku i 23.3.2010 r. powódka zgłosiła pozwanej żądanie przedstawienia W. G., J. G. i N. U. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego. Zakład Gospodarki Mieszkaniowej odpowiedział, że w chwili obecnej nie posiada wolnych lokali socjalnych.

(...) S.A. pismem z dnia 2 lipca 2013 roku wezwała Gminę G. do zapłaty odszkodowania w kwocie 9.984,06 zł za bezumowne zajmowanie lokalu za okres od 1 stycznia 2012 roku do 31 maja 2013 roku. Pozwana w odpowiedzi odmówiła uczynienia zadość żądaniu, uznając je za bezzasadne.

Powódka w dniu 29.5.2009 r. wynajęła lokal mieszkalny typu M2 w G. przy ul. (...). C. na okres jednego roku, w dniu 27.5.2009 r. lokal typu M2 w G. przy ul. (...) na okres jednego roku, 24.8.2009 r. lokal typu M2 w G. przy ul. (...) na okres jednego roku, w dniu 21.11.2008 r. lokal typu M2 położony w G. przy ul. (...) na okres jednego roku.

Miesięcznie powódka naliczała opłaty za lokal w wysokości od 625,72 zł do 652,99 zł.

Sąd Rejonowy wskazał, że stan faktyczny ustalono w oparciu o przytoczone powyżej dowody z dokumentów. Autentyczność złożonych w tej sprawie dokumentów i prawdziwość treści w nich zawartych nie była podważana przez strony, a i Sąd nie doszukał się podstaw do ich kwestionowania.

Sąd Rejonowy wskazał, że na rozprawie w dniu 25.2.2015 roku oddalił wniosek powódki o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu wyceny nieruchomości na okoliczność ustalenia wysokości czynszu jaki powódka mogłaby uzyskać z tytułu najmu spornego lokalu mieszkalnego w okresie od 1 stycznia 2012 roku do 31 maja 2013 roku. Samo hipotetyczne określenie przez biegłego wysokości czynszu najmu nie jest równoznaczne z wykazaniem zaistnienia szkody po stronie powódki. Powódka przede wszystkim nie zgłosiła wniosku dowodowego na okoliczność wykazania, że byłe lokatorki zajmowały mieszkanie w G. przy ulicy (...) we wskazanym okresie. Zdaniem Sądu I instancji w tych okolicznościach dopuszczenie dowodu z opinii biegłego godziłoby w zasadę szybkości postępowania i wygenerowałoby dodatkowe koszty.

W ustalonym stanie faktycznym w ocenie Sądu Rejonowego powództwo zasługiwało na oddalenie jako niewykazane.

Sąd Rejonowy wskazał, że dochodzone przez powódkę odszkodowanie dotyczyło okresu od 1 stycznia 2012 roku do 31 maja 2013 roku i miało to być odszkodowanie za niedostarczenie lokalu socjalnego W. G., J. G. i N. U., którym takie uprawnienie przyznano wyrokiem Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 17 września 2007 roku.

Sąd Rejonowy przywołał treść art. 18 ust. 1 i 5 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U. z 2005 r., nr 31, poz. 266 ze zm.) oraz art. 417 § 1 k.c. Wskazał, że odpowiedzialność gminy i dłużnika na podstawie art. 18 ustawy o ochronie praw lokatorów ma charakter odpowiedzialności in solidum (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 7 grudnia 2007 roku w sprawie o sygnaturze III CZP 121/07). Oznacza to, że odpowiedzialność Gminy nie ma charakteru odpowiedzialności subsydiarnej (tak m.in. w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 19 czerwca 2008 roku, V CSK 31/08).

Wskazał, że warunkami niezbędnymi do przyznania odszkodowania w przedmiotowej sprawie było wykazanie przez (...) S.A. bezprawności działania gminy, wystąpienia szkody po stronie właściciela lokalu oraz związku przyczynowego pomiędzy tymi elementami.

W ocenie Sądu Rejonowego strona powodowa nie wykazała wystąpienia szkody w jej majątku.

Wobec stanowczego stanowiska strony pozwanej, kwestionującego zajmowanie lokalu we wskazanym okresie przez byłe lokatorki, (...) S.A. winna ową okoliczność udowodnić.

W ocenie Sądu Rejonowego nie jest wystarczające do udowodnienia tej okoliczności załączone do pozwu zestawienie należności sporządzone przez stronę powodową czy wyrok eksmisyjny z 17.9.2007 roku. Zestawienie należności pochodzi bezpośrednio od podmiotu zainteresowanego rozstrzygnięciem sprawy i obrazuje wysokość naliczanego przez stronę postępowania odszkodowania. Sąd Rejonowy wskazał, że od czasu wydania wyroku eksmisyjnego do 1 stycznia 2012 roku minęły ponad cztery lata. W tym okresie W. G., J. G. i N. U. z lokalu mogły się wielokrotnie wyprowadzić i zwrócić go właścicielce. Powódka nie zaoferowała żadnego dowodu na okoliczność przeciwną.

Nadto Sąd Rejonowy wskazał, że (...) S.A. nie dowiodła też z dużym prawdopodobieństwem możliwości wynajęcia lokalu w okresie od dnia od 1 stycznia 2012 roku do 31 maja 2013 roku i przez to pozyskania konkretnych środków finansowych. W ocenie Sądu Rejonowego okoliczności tej nie wyjaśni dowód z opinii biegłego. Biegły jest wzywany przez Sąd w wypadkach wymagających zasięgnięcia wiadomości specjalnych (art. 278 kpc), nie zaś ustalenia faktów. Biegły nie może zastępować stron w przedstawianiu istotnych dla sprawy twierdzeń faktycznych, gromadzeniu materiału faktycznego czy w poszukiwaniu dowodów. Opinia biegłego ma na celu ułatwienie Sądowi należytej oceny już zebranego materiału. Nie może ona natomiast sama być źródłem materiału faktycznego sprawy ani tym bardziej stanowić podstawy ustalenia okoliczności będących przedmiotem oceny biegłego.

To strona powodowa jako inicjująca postępowanie sądowe jest obowiązana do udowodnienia wszystkich twierdzeń pozwu, w oparciu o które sformułowała swoje roszczenie, chyba że nie są one kwestionowane. Powinność taka wynika wprost z treści art. 6 k.c. Reguła ta znajduje również swój procesowy odpowiednik w treści art. 232 k.p.c., w świetle którego to strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne.

Sąd Rejonowy wskazał, że fakt, że powódka co do zasady wynajmuje lokale mieszkalne znajdujące się w jej zasobach, nie przesądza a priori, że w tym konkretnym przypadku miałaby możliwość wynajęcia danego lokalu. Sąd Rejonowy wskazał, że z urzędu mu wiadomo, iż z wewnętrznych uregulowań obowiązujących w (...) S.A. w W. wynika, że przed możliwością wynajęcia lokalu na wolnym rynku powódka winna w pierwszej kolejności zaoferować wynajem takiego lokalu swym pracownikom. Dowodu na okoliczność wyczerpania tego trybu powódka nie przedstawiła. Przedłożone umowy najmu czterech lokali typu M-2 były zawarte w latach 2008-2009 i skończyły się po upływie jednego roku. Obecnie spora część lokali znajdujących się w G., stanowiących własność powódki, nie jest wynajmowana. Stanowią one pustostany, które są jedynie zabezpieczane, a następnie przeznaczane do sprzedaży.

Uznając zatem, że powódka nie wykazała zaistnienia przesłanek warunkujących odpowiedzialność pozwanej Sąd Rejonowy powództwo oddalił.

O kosztach procesu Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c.

Apelację od tego wyroku wniosła powódka, zarzucając mu naruszenie prawa materialnego poprzez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, a to art. 6 kc poprzez przyjęcie, że powódka nie wykazała zamieszkiwania przez uprawnionych do lokalu socjalnego lokalu mieszkalnym powódki w okresie od 1.01.2012r. do 31.05. 2013r. ani nie wykazała wystąpienia szkody, a tym samym nie wykazała zaistnienia przesłanek warunkujących odpowiedzialność pozwanej pomimo treści dokumentów załączonych w tym zakresie do pozwu, a także pomimo braku przedstawienia przez pozwaną jakichkolwiek dowodów na poparcie kwestionowania zamieszkiwania w/w osób w lokalu.

Zarzuciła naruszenie art. 18 ust.5 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U. z 2005 r., nr 31, poz. 266 ze zm.) poprzez jego niezastosowanie i oddalenie powództwa pomimo spełnienia wszystkich przesłanek odpowiedzialności gminy określonych w tym przepisie.

Zarzuciła ponadto naruszenie prawa procesowego poprzez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, w szczególności art. 217§1kpc poprzez jego niezastosowanie i nieuwzględnienie faktów i dowodów powołanych przez powódkę, w tym niedopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego – rzeczoznawcy majątkowego na okoliczność określenia wysokości szkody poniesionej przez powoda w wysokości wolnorynkowego czynszu najmu, jaki powód mógłby otrzymywać za wynajem lokalu w sytuacji, gdy strona pozwana kwestionowała fakt zajmowania lokalu mieszkalnego powoda przez byłych najemców w spornym okresie. Powódka wskazała przez zawnioskowany dowód mógł wykazać zarówno fakt zamieszkiwania w/w lokalu w spornym okresie jak i pozbawienie możliwości dysponowania nim oraz poniesienie z tego tytułu szkody, kwestie te bowiem zostałyby przez biegłego opinii ustalone i uwzględnione.

Zarzuciła ponadto sprzeczność istotnych ustaleń Sądu Rejonowego z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego poprzez przyjęcie, że powódka nie wykazała faktu zamieszkiwania przez uprawnionych do lokalu socjalnego w lokalu mieszkalnym powódki w okresie od 1.01.2012r. do 31.05. 2013r. oraz nie wykazała wystąpienia szkody, a tym samym nie wykazała zaistnienia przesłanek warunkujących odpowiedzialność pozwanej pomimo, że do pozwu załączone zostały dokumenty stwierdzające fakt zamieszkiwania przez uprawnionych do lokalu socjalnego w lokalu mieszkalnym powódki w w.w. okresie. Zarzuciła też wadliwe oddalenie powództwa pomimo spełnienia wszystkich przesłanek odpowiedzialności gminy, a także pomimo złożenia przez powoda wniosku o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego sądowego – rzeczoznawcy majątkowego, który wydając opinię kwestie te by ustalił i uwzględnił. Zarzuciła ponadto skarżąca niewyjaśnienie wszystkich istotnych okoliczności sprawy poprzez niedopuszczenie dowodu z opinii biegłego zawnioskowanego przez powódkę na okoliczność wyliczenia wysokości wolnorynkowego czynszu najmu, który to dowód ustaliłby jaki powódka uzyskałaby czynsz, gdyby mogła lokalem swobodnie dysponować przy ustaleniu i uwzględnieniu faktu zamieszkiwania przez uprawnionych do lokalu socjalnego w lokalu mieszkalnym powódki, a tym samym poniesienia z tego tytułu szkody i spełnienia się przesłanek odpowiedzialności pozwanej.

Stawiając te zarzuty powódka wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku w całości i zasądzenie pełnej kwoty dochodzonej w sprawie przez powódkę wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 23 lipca 2013r. oraz kosztami procesu za obie instancje. Ewentualnie wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania przy uwzględnieniu kosztów postępowania odwoławczego, w tym kosztów zastępstwa procesowego za obie instancje.

W uzasadnieniu apelacji skarżąca wniosła o przeprowadzenie dowodu z dokumentu w postaci potwierdzenia odbioru przez W. G. korespondencji od powoda na okoliczność potwierdzenia faktu zamieszkiwania przez w/w w lokalu mieszkalnym powoda w okresie wskazanym w pozwie, a tym samym pozbawienie powódki możliwości dysponowania lokalem i poniesienia z tego tytułu przez nią szkody. Wywodziła, że skoro w/w zajmowała lokal w 2014r., to zajmowała go również w spornym okresie. Powódka wskazała, że potrzeba powołania tego dowodu wynikła dopiero w postępowaniu odwoławczym, bowiem w jej ocenie kwestia zamieszkiwania osób w lokalu była w pełni wykazana i wydaje się być bezsporna.

Pozwana wniosła o oddalenie apelacji i zasądzenie koszów postępowania odwoławczego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie.

Sąd Rejonowy poczynił zasadniczo prawidłowe ustalenia faktyczne w sprawie, oparte na zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym oraz prawidłowo rozłożonym ciężarze dowodu. Ustalenia te Sąd Okręgowy podziela z modyfikacją wskazaną poniżej.

Zgłoszony przez powódkę w apelacji wniosek dowodowy w świetle art. 381kpc nie mógł podlegać uwzględnieniu. Nie można zaakceptować stanowiska powódki, że wydanie przez Sąd Rejonowy niekorzystnego dla niej rozstrzygnięcia spowodowało potrzebę powołania nowego dowodu na etapie postępowania odwoławczego. W niniejszej sprawie bowiem w sposób jednoznaczny pozwana już w odpowiedzi na pozew zakwestionowała okoliczność zamieszkiwania w lokalu powódki osób wymienionych w wyroku eksmisyjnym wskazanym w pozwie w okresie znacznie późniejszym niż data tego wyroku, a to w okresie od 1.01.2012r. do 31.05. 2013r. , za który powódka domagała się zasądzenia odszkodowania. Zawarte już w odpowiedzi na pozew stanowisko pozwanej stabilizowało zakres okoliczności spornych w sprawie, a zatem rodziło konieczność wystąpienia z inicjatywą dowodową przez powódkę jako stronę dochodzącą swego roszczenia. Niewątpliwie zatem nie była to okoliczność bezsporna.

Powódka na tamtym etapie postępowania źle oceniła, na kim ciąży obowiązek dowodowy( art. 6 kc). Ta błędna ocena obciąża powódkę, zastępowaną przez fachowego pełnomocnika, a zatem nie daje podstaw do przeprowadzenia dowodu w postępowaniu odwoławczym.

Prawidłowo Sąd Rejonowy ocenił materiał dowodowy zaoferowany przez skarżącą i zasadnie uznał, że do udowodnienie tej okoliczności nie były wystarczające przedstawione przez powódkę dokumenty w postaci wyroku eksmisyjnego z 17 września 2007r. , sygn. I C 936/07 Sądu Rejonowego w Gliwicach oraz wykaz zaległości czynszowych sporządzony przez pracownika powódki. Pierwszy dokument jest niewystarczający z uwagi na okoliczność upływu ponad 7 lat od daty jego wydania, na co zwróciła wprost uwagę pozwana w odpowiedzi na pozew (k. 78).

Wykaz zaległości stanowi natomiast wewnętrzny dokument powódki, dokument prywatny, który stanowi jedynie dowód, że osoba, która go podpisała złożyła oświadczenie zawarte w tym dokumencie( art. 245kpc). Podkreślić należy, że dokument ten nie zawiera bezpośredniej informacji o tym, że osoby, które w w/w wyroku sądu uzyskały uprawnienie do lokalu socjalnego faktycznie w lokalu powódki zamieszkują w interesującym w sprawie okresie.

Stanowi on jedynie matematyczne wyliczenia naliczanych opłat za dany lokal. Z karty 66 i 67 wynika ponadto, że w okresie wymienionym w pozwie nie były dokonane jakiekolwiek miesięczne wpłaty na rzecz opłat za lokal, w tym także z tytułu dodatku mieszkaniowego. Z zapisów wynika jedynie, że pewna kwota została wyegzekwowana, jednak na podstawie tego dokumentu nie jest jednoznaczne, jakiego okresu dotyczyła egzekucja. Z tą modyfikacją Sąd Okręgowy przyjmuje ustalenia Sądu Rejonowego za własne.

Zasadnie wskazał Sąd Rejonowy, że w tym stanie sprawy nie można uznać powództwa za wykazane.

Kwestia, czy niemożność dysponowania przez powódkę jej lokalem w okresie, którego dotyczy pozew istniała, jest pierwotna w sprawie w stosunku do okoliczności, czy i w jakiej wysokości powódka poniosła szkodę. Konieczne w pierwszej kolejności bowiem jest ustalenie związku przyczynowego pomiędzy niedostarczeniem lokalu socjalnego osobom wymienionym w wyroku eksmisyjnym a ewentualną szkodą powódki.

Skoro powódka nie wykazała, że jej lokal był w tym czasie nadal zajmowany przez osoby wymienione jako pozwane w wyroku eksmisyjnym z 17 września 2007r., to przedwczesne i zbędne dla rozstrzygnięcia sprawy było przeprowadzanie wnioskowanego przez powódkę dowodu z opinii biegłego rzeczoznawcy. Dowód ten przy tym był powołany przez stronę powodową na okoliczność określenia wysokości szkody poniesionej przez powódkę w wysokości wolnorynkowego czynszu najmu, jaki mogłaby otrzymywać za wynajem lokalu mieszkalnego położonego w G. przy ul. (...).

Niezasadnie tym samym powódka zarzuca błąd Sądowi Rejonowemu, który wniosek o przeprowadzenie dowodu z tej opinii oddalił. Nie jest w tym zakresie trafny argument skarżącej, że biegły ustaliłby, czy osoby uprawnione do lokalu socjalnego zajmowały lokal powódki w okresie, którego dotyczy roszczenie strony powodowej.

Należy zgodzić się z Sądem Rejonowym, że opinia biegłego dotyczy kwestii odnoszących się do wiadomości specjalnych, a nie do stwierdzenia zwykłych faktów, do tego bowiem dowód ten nie służy. Co więcej, na wyżej opisaną sporną okoliczność powódka w niniejszej sprawie dowodu tego nie powołała (tj. na okoliczność, czy osoby, które w wyroku z 17 września 2007r. , sygn. I C 936/07 Sądu Rejonowego w Gliwicach uzyskały uprawnienie do lokalu socjalnego faktycznie w lokalu powódki nadal zamieszkiwały w okresie od 1 stycznia 2012 roku do 31 maja 2013 roku).

Konsekwentnie uznać należało, że niezasadnie skarżąca zarzuca oddalenie wniosku dowodowego o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego. Skoro dowód ten nie był przydatny do stwierdzenia podstawowej w sprawie okoliczności, a nadto nie został na tę okoliczność powołany, to zasadnie Sąd Rejonowy ten wniosek dowodowy oddalił - w braku inicjatywy dowodowej powódki na sporną okoliczność.

Powyższe wywody prowadzą do wniosku, że Sąd Rejonowy nie naruszył w sprawie przepisów prawa materialnego, a to art. 6 kc, 18 ust. 5 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U. z 2005 r., nr 31, poz. 266 ze zm.). Analiza sprawy doprowadziła też do wniosku o niemożności postawienia Sądowi zarzutu naruszenia przepisów postępowania. Nadto z przyczyn powołanych wcześniej nie można uznać, aby w sprawie zaistniała sprzeczność ustaleń Sądu z treścią zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego.

Nie ma też racji skarżący, że Sąd Rejonowy nie wyjaśnił wszystkich istotnych dla sprawy okoliczności. Jak wynika z analizy sprawy, zgromadzony materiał sprawy pozwalał na wydanie zaskarżonego wyroku, przy przyjęciu prawidłowego rozłożenia ciężaru dowodu między stronami.

Z tych powodów apelację jako nieuzasadnioną oddalono na podstawie art. 385kpc.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na mocy art. 98 § 1 i 3 kpc w związku z art. 99 kpc, art. 108 § 1 kpc i przy zastosowaniu § 6 pkt 4 i § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 490), biorąc pod uwagę, że pozwana wygrała sprawę w postępowaniu odwoławczym, a poniosła koszty wynagrodzenia pełnomocnika w tym postępowaniu.

SSO Andrzej Dyrda SSO Barbara Braziewicz SSO Gabriela Sobczyk

Najczęściej czytane
ogłoszenia

Udostępnij